tag:blogger.com,1999:blog-3484839649269149208.post8100680926318783422..comments2023-10-17T16:00:48.303+02:00Comments on Τροφη για την σκεψη: Ο αλυσοδεμένος ελέφανταςIptamenos Ollandoshttp://www.blogger.com/profile/11113252723210882210noreply@blogger.comBlogger11125tag:blogger.com,1999:blog-3484839649269149208.post-85331646487491162342009-03-28T17:04:00.000+01:002009-03-28T17:04:00.000+01:00Τώρα, Ιπτάμενε, συμφωνούμε. Ευχαριστώ για τη συναν...Τώρα, Ιπτάμενε, συμφωνούμε. Ευχαριστώ για τη συναντίληψη.παπα-Ηλίαςnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3484839649269149208.post-21074993513402723882009-03-27T17:10:00.000+01:002009-03-27T17:10:00.000+01:00Έχεις δίκαιο παπα-Ηλία, εκφράστηκα λάθος. Η κοινων...Έχεις δίκαιο παπα-Ηλία, εκφράστηκα λάθος. Η κοινωνικότητα είναι σίγουρα απαραίτητη. <br>Αυτό που εννοώ είναι ότι όσο αναφορά την κοινωνική απελευθέρωση, οι ομάδες που αναλαμβάνουν τέτοιο ρόλο συνήθως έχουν εγωιστικά και όχι αλτρουιστικά κίνητρα. Και ενώ όλες σχεδόν υποστηρίζουν ότι έχουν χαρακτηριστικά αμοιβαιότητας οι περισσότερες καταλήγουν στην θεωρία να μην έχουν. Έτσι ενώ λέω ότι η απελευθέρωση θα πρέπει να ξεκινήσει από εμάς γνωρίζω ότι και μόνοι μας είμαστε και χαμένοι. Χρειαζόμαστε βοήθεια και εκεί ίσως είναι το "συναμφότερον" που αναφέρεις, αλλά με ειλικρινή αμοιβαιότητα. <br>Ισως μπορούμε να πούμε και για την επόμενη ανάρτηση που έκανα, ότι ένα μεγάλο μέρος αυτής της κοινωνικότητας έχει αντικατασταθεί με το κουτσομπολιό.<br>Καλό σου απόγευμα.Iptamenos Ollandoshttps://www.blogger.com/profile/11113252723210882210noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3484839649269149208.post-46010108357795364982009-03-27T16:46:00.000+01:002009-03-27T16:46:00.000+01:00Νομίζω πως η λύση βρίσκεται στο "συναμφότερον...Νομίζω πως η λύση βρίσκεται στο "συναμφότερον", όπως έλεγε και κάποιος καθηγητής μας. <br>Μπορεί οι ομάδες να είναι εξαιρετικά βραδυκίνητες, ωστόσο ομως, χωρίς τις ομάδες και οι μονάδες συμπνίγονται και χάνονται. Και η εξωστρέφεια, χωρίς την εσωτερικότητα, είναι ανεδαφική και η εσωστρέφεια, χωρίς την κοινωνικότητα, αναποτελεσματική.<br> Χρειάζεται αγώνας και προς τα μέσα και προς τα έξω.<br>Κι όταν ακόμη γράφουμε, ψάχνουμε να βρούμε κάποιους, που πάνω κάτω κινούνται στα ίδια με μας πλαίσια...παπα-Ηλίαςnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3484839649269149208.post-16433373452275017022009-03-26T10:22:00.000+01:002009-03-26T10:22:00.000+01:00Φίλε παπα-Ηλία έχεις δίκαιο σ'αυτό που λες. Νο...Φίλε παπα-Ηλία έχεις δίκαιο σ'αυτό που λες. Νομίζω ότι οφείλεται στο γεγονός ότι η ελευθερία (εκτός ορισμένων επαναστάσεων με σίγουρα αμφίβολα αποτελέσματα) δεν μπορεί να επιτευχθεί μέσω ομάδων.Iptamenos Ollandoshttps://www.blogger.com/profile/11113252723210882210noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3484839649269149208.post-77372457236507337242009-03-26T07:24:00.000+01:002009-03-26T07:24:00.000+01:00Το κακό είναι ότι, ενώ κάποια άτομα θα μπορούσαν ν...Το κακό είναι ότι, ενώ κάποια άτομα θα μπορούσαν να πεισθούν πως μπορούν με λίγη ή μεγαλύτερη προσπάθεια να ελευθερωθούν, για τους λαούς-ελέφαντες η αφύπνισή τους φαίνεται πολύ δύσκολη και πολύ μακρινή...παπα-Ηλίαςnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3484839649269149208.post-69349878044868248052009-03-24T18:08:00.000+01:002009-03-24T18:08:00.000+01:00Φίλε Manolo, χαίρομαι που σου άρεσε...Φίλε Manolo, <br>χαίρομαι που σου άρεσε...Iptamenos Ollandoshttps://www.blogger.com/profile/11113252723210882210noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3484839649269149208.post-84468791761074249822009-03-24T15:53:00.000+01:002009-03-24T15:53:00.000+01:00Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο πολύ με άγγιξε η πα...Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο πολύ με άγγιξε η παραπάνω ιστορία.Μου έδωσε ένα κίνητρο για να προσπαθήσω και πάλι σε κάποια πράγματα.manolohttp://www.genia700euro.pblogs.grnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3484839649269149208.post-33954702017986013732009-03-23T15:37:00.000+01:002009-03-23T15:37:00.000+01:00Φίλε Delta, καλωσόρισες.Με βρίσκεις απόλυτα σύμφων...Φίλε Delta, καλωσόρισες.<br><br>Με βρίσκεις απόλυτα σύμφωνο στην ανάλυση σου. Σωστά ρίχνεις το βάρος σε εμάς με την αναφορά σου στην συνειδητοποίηση (γιατί αλλιώς θα ρίχναμε το φταίξιμο μόνο σε άλλους). <br>Βλέπεις σ'αυτήν την "αιχμαλωσία" συνεισφέρουμε τα μέγιστα και εμείς. Εμείς αποδεχόμαστε την "κατοικιδιοποίηση" μας από μικρή ηλικία (όπως ο ελέφαντας). Πως θα μπορούσαμε να κάνουμε αλλιώς άλλωστε; <br>Όμως μεγαλώνοντας έχουμε την δυνατότητα με την βοήθεια της σκέψης να "αλλάξουμε τον κόσμο" συνειδητοποιώντας την κατάσταση μας όπως σωστά λες. Έτσι μπορούμε να δραπετεύσουμε από τους ζυγούς που πλέον δεν είναι ικανοί να μας κρατάνε αλυσοδεμένους. Το θέμα όμως είναι ότι έχουμε συνηθίσει τόσο την "κατοικιδιοποίησή" μας, που δεν βλέπουμε πια, ούτε ότι δεν είμαστε ελεύθεροι. Θεωρούμε την σκλαβιά (κοινωνική και ατομική) φυσιολογική, αρκεί να μην μας χαλάει τις τόσο "πολύτιμες" συνήθειές μας, που μας κάνουν να νιώθουμε άνθρωποι αλλά δεν μας αφήνουν να γίνουμε ιπτάμενοι!<br><br>Καλή εβδομάδα και καλή δύναμη!Iptamenos Ollandoshttps://www.blogger.com/profile/11113252723210882210noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3484839649269149208.post-52609756488747259532009-03-23T13:55:00.000+01:002009-03-23T13:55:00.000+01:00Πολύ όμορφο το άρθρο που διάβασα. Λίγο μετά τη γέν...Πολύ όμορφο το άρθρο που διάβασα. Λίγο μετά τη γέννηση λοιπόν έγινε το κακό. Μας αλυσόδεσαν σκόπιμα με επιθυμίες, πεποιθήσεις, ζήλιες, κακίες, εξαρτήσεις, φαντασιοπληξίες, προλήψεις, φοβίες… και όλα αυτά μεγάλωσαν και γίνανε σαν ελέφαντες στην φαντασία μας και δε μας αφήνουν φίλε Ολλανδέ να γίνουμε ΙΠΤΑΜΕΝΟΙ. Η συνειδητοποίηση της κατάστασης μας, η συνειδητοποίηση των φορτίων που μας κρατάνε στη γη είναι ένα καλό βήμα προς την απελευθέρωση … Ευχαριστώdeltahttps://www.blogger.com/profile/01509212976972783185noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3484839649269149208.post-87184524109304280412009-03-23T12:43:00.000+01:002009-03-23T12:43:00.000+01:00Σωστά σχολιάζεις λέγοντας ότι μας κατάντησαν την ψ...Σωστά σχολιάζεις λέγοντας ότι μας κατάντησαν την ψυχή βαριά...<br>Αλλά ας μην παίρνουμε τίποτα για δεδομένο. Η ανάμνηση είναι που δεν αφήνει τον ελέφαντα να δοκιμάσει με όλη την δύναμη της ψυχής του. Η ανάμνηση της αδυναμίας μας. <br>Το πρώτο βήμα είναι να απαλλαχτούμε από αυτήν. Έτσι ο νους ξεφορτώνεται όλη την άχρηστη συσσωρευμένη γνώση, γινόμαστε πάλι παιδιά με την ψυχή ανάλαφρη και τότε όλα είναι δυνατά...<br>Ίσως γι'αυτό υπήρξαμε κάποτε ευτυχισμένα παιδιά: αυτό το "πάλι" δεν μας ενοχλούσε καθόλου, ίσως γιατί δεν το θυμόμασταν ή γιατί δεν του δίναμε τόση σημασία. Είθε να ξαναβρούμε αυτή την παιδική δίψα για το καινούργιο και το άγνωστο.<br><br>Καλή μέρα και καλή εβδομάδα!Iptamenos Ollandoshttps://www.blogger.com/profile/11113252723210882210noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3484839649269149208.post-47790616331963161962009-03-23T11:50:00.000+01:002009-03-23T11:50:00.000+01:00Αν την ψυχή σου την κατάντησαν τόσο βαριά όσο και ...Αν την ψυχή σου την κατάντησαν τόσο βαριά όσο και την αλυσίδα, τι γίνεται τότε αγαπητέ Ιπτάμενε; Θα μου πεις προσπάθησε πάλι και πάλι. Μόνο που αυτό το πάλι τελειωμό δεν έχει.Simple Manhttps://www.blogger.com/profile/17355180762162506780noreply@blogger.com