tag:blogger.com,1999:blog-34848396492691492082024-03-13T19:12:53.195+01:00Τροφη για την σκεψηIptamenos Ollandoshttp://www.blogger.com/profile/11113252723210882210noreply@blogger.comBlogger739125tag:blogger.com,1999:blog-3484839649269149208.post-19152175055945257722017-06-30T11:34:00.000+02:002017-06-30T11:35:30.924+02:00Κιναιδώδης συμπεριφορά<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhisevujPzQCUpKCHqG1krYNrnwDxyFJpdez4OSaiZlLoxw0yQq1PwAZmmfijT3G1qX50qztXdKdKfvj-FCzTcRX2sgvXxspjqb26G63fJ5mgo46UE7oFvQ0EuU9CqkLKf6veTHFm2l7co/s1600/kinaidos.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="933" data-original-width="1600" height="186" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhisevujPzQCUpKCHqG1krYNrnwDxyFJpdez4OSaiZlLoxw0yQq1PwAZmmfijT3G1qX50qztXdKdKfvj-FCzTcRX2sgvXxspjqb26G63fJ5mgo46UE7oFvQ0EuU9CqkLKf6veTHFm2l7co/s320/kinaidos.jpg" width="320" /> </a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"> Τρέφω μια απέχθεια για τους ομοφυλόφιλους που συμπεριφέρονται σαν γυναίκες. Αυτή η αποστροφή δεν είναι καν αναμεμειγμένη με μια δόση οίκτου ή μια στάλα διασκέδασης˙ είναι ένα σαφές συναίσθημα του τώρα-πρέπει-να-ξεράσω. Το παραδέχομαι, υπάρχουν χειρότερα πράγματα, όπως γυναίκες που συμπεριφέρονται σαν άντρες. Αλλά ακόμη και η προηγούμενη κακή χρήση του σώματος έχει καλές πιθανότητες γι' αυτό. Βασίζεται σε μια παρεξήγηση. Είναι μια προδοσία στην οσμή της φωλιάς σου – αν μπορώ να το θέσω έτσι.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /> Ένας ομοφυλόφιλος άνδρας που κουνώντας τους γοφούς και ανοιγοκλείνει τις ψεύτικες βλεφαρίδες του εμφανίζεται στην είσοδο ενός μπαρ για να δώσει εκεί, με την ελπίδα να τραβήξει την προσοχή, στην καλύτερη περίπτωση τη μίμηση μιας ξελογιάστρας, με κιτρινωπό το άσπρο του ματιού αλληθωρίζοντας εκστατικά σε φανταστικούς παραδείσους, είναι η στιγμή κατά την οποία ο χειμώνας της σκυθρωπότητάς μου πλακώνει εκκωφαντικά. Όποτε βλέπω έναν ομοφυλόφιλο με ανασηκωμένο ένα κρεμασμένο χέρι που κυματίζει να διασχίζει το δρόμο, συνειδητοποιώ ότι πράγματι έχω μέσα μου την προαιώνια κραυγή, το με τυμπανοκρουσίες πάθος για δολοφονία. Αδελφές με την κοινότυπη χροιά, αφήνοντας ανόητους αναστεναγμούς με ένα αέρα λες και αφήνουν την καυτή ανάσα του αγγέλου του ολέθρου, το μίσος ορμά αναστατωμένο με πίεση προς τα πάνω από τα παπούτσια μου στο φλεβικό μου σύστημα. Ένα αβγό μελάτο που βελούδινα εξαρθρώνει τον λαιμό του, σαν μια μαριονέτα ντυμένη με κουρέλια, με κάνει να γίνομαι μια χύτρα ταχύτητος από την οργή μου. Αγαπώ τον κίναιδο που με πλησιάζει σαν άντρας.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /> Είναι ακατανόητο για εμένα ότι κάποιος που λέει ότι αγαπάει άντρες σπαταλά έτσι επιπόλαια τη δική του ανδροπρέπεια. Μπορεί να ευχαριστεί πεσμένος στα γυμνά του γόνατα το Θεό που δεν ήρθε στον κόσμο ως γυναίκα και όμως προσπαθεί να συμπεριφερθεί σαν μια αλλόκοτη υπερβολή της. Όποιος αγαπά τους άνδρες οφείλει, αν είναι κάτι παραπάνω από ένα όργανο αναπαραγωγής, να αισθάνεται επίσης ότι προσελκύεται από το βασίλειο των ανδρών. Είναι οικείος με την οσμή και τον ιδρώτα τους. Νιώθει άνετα με τον τρόπο ομιλίας τους. Κατανοεί τους τρόπους συμπεριφοράς τους. Τρέφει μια αδυναμία για τις ελλείψεις και τις ανικανότητες τους.<br /> Το μεγαλύτερο προνόμιο είναι ότι κατέχει ο ίδιος όλες αυτές τις ιδιότητες. Κάθεται εκεί σαν να είναι απ' έξω. Αντί γι' αυτό θα γελάσει νευρικά, θα συζητήσει και θα καυγαδίσει για ασήμαντα πράγματα, θα κοιτά επικριτικά και θα πουδράρεται με την ελπίδα ότι με αυτήν την επίδειξη καλλωπισμού θα ελκύσει κάποιον άνδρα.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /> Ολόκληρη η λατρεία του σκληρού άντρα δεν είναι παρά μια παραλλαγή του. Βλέπεις συχνά μέσα από τα δερμάτινα παντελόνια τις καλτσοδέτες. Αδικημένος θρήνος γουργουρίζει ανάμεσα στο μουστάκι και το μούσι. Χειραφετημένη σοφία από κουτιά συσκευασίας τροφίμων και λεσβιακός φανατισμός συρίζει προς τα πάνω από το δασύ στήθος. Το σκληρό αγόρι κλαίει στον πλατύ ώμο του σκληρού αγοριού. Υπάρχουν ρόπαλα, αλυσίδες, πόρπες και ρούχα από αλογότριχες αλλά το παντελόνι δεν έχει βγει καλά-καλά και, να, που με μια κραυγή τα πόδια σηκώνονται προς τα πάνω.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /> Ο κόσμος είναι χρωματιστός σαν το κουστούμι του γελωτοποιού, το γνωρίζω – και θα βρίσκονται πράγματι εκεί σίγουρα γυναίκες οι οποίες τυχαία έχουν βρεθεί σε σώμα ανδρός επειδή κατά τη διάρκεια της κύησης ο θεός των ορμονών πήρε έναν υπνάκο, και έχεις επίσης όντα, κάπου μεταξύ άντρα και γυναίκας, που με την εύθραυστη, ημιδιάφανη μορφή τους ξέρουν να μου απελευθερώσουν την οπτική μου ανάγκη για τον χωρίς άλλο γοητευτικό συνδυασμό ομορφιάς και ασθενικότητας, αλλά ένας τυπάκος που εθελοντικά κατέρχεται ένα σκαλοπάτι της δημιουργίας, όχι.</span><br />
<br />
<div style="text-align: right;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><i>Μετάφραση από τα Ολλανδικά: Τρύφων Λιώτας</i></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></div>
<div style="text-align: right;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><i><span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><i><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Λίγα λόγια για το βιβλίο και τον συγγραφέα μπορείτε να διαβάσετε <a href="http://trofigiaskepsi.blogspot.nl/2015/12/blog-post.html" target="_blank">εδώ</a>.</span></i></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span> </i></span></span></span></span></div>
<div style="text-align: right;">
<br /></div>
</div>
</div>
Iptamenos Ollandoshttp://www.blogger.com/profile/11113252723210882210noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3484839649269149208.post-71846737254577496172017-06-09T12:15:00.002+02:002017-06-09T12:15:22.508+02:00Τα μικρά ανθρωπάκια της πόλης <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtyi6D8U4y60NOgIm09BbE2xKgEKWXNfx0W8aEuSAKmABy21ipyuGyvIYzbJEs4fisVY6F_GaMcKhS5Dj7uHDfeQNBvPV57D0Y93hBhvSZHH2Pb_V3GHOKyczaLxowSnue7DobbPiBSqQ/s1600/bois-du-luc_the+school+2.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtyi6D8U4y60NOgIm09BbE2xKgEKWXNfx0W8aEuSAKmABy21ipyuGyvIYzbJEs4fisVY6F_GaMcKhS5Dj7uHDfeQNBvPV57D0Y93hBhvSZHH2Pb_V3GHOKyczaLxowSnue7DobbPiBSqQ/s1600/bois-du-luc_the+school+2.jpg" width="640" /></a></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><a href="http://www.stontoixo.com/" target="_blank"><span style="color: #cc0000;"><b>Τρύφων Λιώτας </b></span></a></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">O Isaak
Cordal, γεννημένος το 1974 είναι Ισπανός καλλιτέχνης ο οποίος
χρησιμοποιεί τη γλυπτική και τη φωτογραφία στο αστικό περιβάλλον. Ζει
και εργάζεται σε Βρυξέλλες και Γαλικία. Τα θέματα που τον απασχολούν
είναι η κοινωνική συμπεριφορά, η κλιματική αλλαγή, η γραφειοκρατία και η
πολιτική ισχύς. Οι πιο διάσημες δουλειές του είναι το «Ταξίδι στη
Ναντ», «Περιμένοντας την κλιματική αλλαγή», «Πολιτικοί συζητώντας την
υπερθέρμανση του πλανήτη» και «Εκλείψεις τσιμέντου».</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Σε μια
συνέντευξή του το 2012 αναφέρει μεταξύ άλλων: «Η ματιά μας είναι τόσο
πολύ εστιασμένη στα όμορφα, μεγάλα πράγματα, ενώ η πόλη έχει επίσης
περιοχές που έχουν τη δυναμική να είναι όμορφες ή ήταν όμορφες στο
παρελθόν και τις οποίες παραβλέπουμε. Βρίσκω πολύ ενδιαφέρον να ψάχνω
για τέτοιες περιοχές και με μικρής κλίμακας παρεμβάσεις να διαμορφώνω
μια διαφορετική ματιά πάνω στην συμπεριφορά μας ως κοινωνική μάζα».</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Οι
«Εκλείψεις τσιμέντου», η πιο γνωστή του δουλειά, αποτελείται από μικρά
γλυπτά από τσιμέντο τα οποία τοποθετεί και φωτογραφίζει σε αστικά
περιβάλλοντα. Τοποθετεί τα μικρά αυτά γλυπτά (15 εκ.) στις πιο περίεργες
θέσεις: λεωφορεία, γωνίες σπιτιών, λούκια πολυκατοικιών. Λόγω του
μικρού μεγέθους τους απαιτείται μεγάλη προσοχή για να μπορέσει κάποιος
να τα ανακαλύψει. Έργα του έχει «αφήσει» σε διάφορες πόλεις όπως
Βρυξέλες, Λονδίνο, Βερολίνο, Ζάγκρεμπ, Ναντ, Σαν Χοσέ, Μπαρτσελόνα,
Βιέννη, Μάλμο, Παρίσι, Μιλάνο και Μπογκοτά. Πρόκειται για κριτικές
ματιές πάνω στην ιδέα της προόδου, της ανθρώπινης δυστυχίας, της
κλιματικής αλλαγής και της σταδιακής υποβάθμισης της ύπαρξής μας.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiVzrEBJn_wrMwdzVqjI5gizPxJzXh3OupB5gumYHwCPZuxUhAsyYNjwXnreLuI0tBmYwyrFR9d-wq6Im4w_rZwb2adFpq910jp_0XvsdBSlrtNYu6sYYwEpH6lvRQAw18V_CJTkqpr3a0/s1600/isaak+corbal.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiVzrEBJn_wrMwdzVqjI5gizPxJzXh3OupB5gumYHwCPZuxUhAsyYNjwXnreLuI0tBmYwyrFR9d-wq6Im4w_rZwb2adFpq910jp_0XvsdBSlrtNYu6sYYwEpH6lvRQAw18V_CJTkqpr3a0/s1600/isaak+corbal.jpg" width="640" /></a></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">«Δεν τα
αφήνω στο δρόμο για να τα πάρουν οι άνθρωποι», μας λέει σε μια άλλη
συνέντευξή του. «Η τέχνη του δρόμου είναι για όλους και όχι για έναν
άνθρωπο» αλλά είναι ρεαλιστής για την πιθανότητα της καταστροφής ή της
κλοπής των έργων του: «Από τη στιγμή που η τέχνη γίνεται μέρος του
δημόσιου χώρου, μια από τις πιθανότητες είναι ότι το έργο θα
εξαφανιστεί. Στην πραγματικότητα, τα περισσότερα από τα έργα μου
εξαφανίζονται πολύ γρήγορα. Οι κύριοι εξολοθρευτές είναι οι υπηρεσίες
καθαρισμού».</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEji0sGEGyQoEdQLUs9-SstDKWxQ_7eUilxkG_ctyN8meWO2Jx6gNIcmyBsQIFgVtDLgIlxxcKXD6V6XFrhPzuIRTFuskv8TR6C7dI4vaL2pPIW6mRv1r-JA7rPuY_0ixA99BZfRiQZQ6vU/s1600/issak+corban+2.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEji0sGEGyQoEdQLUs9-SstDKWxQ_7eUilxkG_ctyN8meWO2Jx6gNIcmyBsQIFgVtDLgIlxxcKXD6V6XFrhPzuIRTFuskv8TR6C7dI4vaL2pPIW6mRv1r-JA7rPuY_0ixA99BZfRiQZQ6vU/s1600/issak+corban+2.jpg" width="640" /></a></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Η μαγεία
της τέχνης του οφείλεται σε διάφορους παράγοντες: είναι μικρά, τόσο
κοινά, τόσο ευάλωτα, τοποθετημένα σε κοινούς ασήμαντους χώρους. Μικρά
θνητά ανθρωπάκια με κουστούμια ή παλτά, όρθια ή καθισμένα συνήθως
αναπαριστούν μια ανθρώπινη τραγωδία τόσο κοινή όσο και η σκόνη στους
δρόμους. Αυτά τα μικρά ανθρωπάκια είμαστε εμείς. Εφήμεροι και ασήμαντοι
που γινόμαστε ακόμα πιο μικροί από το μέγεθος της πόλης – σύμπαντος. Με
μια λυπητερή σιωπή που αποτελεί μέρος της Κραυγής της ανθρώπινης
καρδιάς, μπορούν να πουν τόσα πολλά. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
Η σελίδα του στο <a href="https://www.facebook.com/cement.eclipses" target="_blank">facebook</a> , περισσότερες φωτογραφίες στο<a href="https://www.flickr.com/photos/isaacordal/4916563046/in/photostream/" target="_blank"> flicr</a> και στην <a href="https://cementeclipses.com/" target="_blank">προσωπική του σελίδα</a>. Μπορείτε ακόμα να δείτε διάφορες εκθέσεις του σε μορφή βίντεο: «<a href="https://vimeo.com/126719425" target="_blank">Το Σχολείο</a>», «<a href="https://vimeo.com/71825222" target="_blank">Εκλείψεις Τσιμέντου</a>» καθώς και άλλες στο λογαριασμό του <a href="https://vimeo.com/user380094" target="_blank">vimeo</a>. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Δημοσιεύτηκε στον <a href="http://www.stontoixo.com/2017/04/blog-post_10.html" target="_blank">Τοίχο </a></span></div>
</div>
</div>
Iptamenos Ollandoshttp://www.blogger.com/profile/11113252723210882210noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3484839649269149208.post-18180123601905791352017-06-07T12:26:00.001+02:002017-06-07T12:26:42.979+02:00Μελαγχολία<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEibx7UW_QkBhJLkaGg30-mznEWh_qlLFyEm1LsYd9LkkOhqkIMWCKry74SEtfcAV0nZbFaTV80a6VzhnNcUR-vQc3y8fXFzTbC0lg7W6ZCcEi_kVqM_FR6bosSWMU6jKBxBO1mr3U7FUY8/s1600/melancholy_1894-96_edvard_munch.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1099" data-original-width="1480" height="237" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEibx7UW_QkBhJLkaGg30-mznEWh_qlLFyEm1LsYd9LkkOhqkIMWCKry74SEtfcAV0nZbFaTV80a6VzhnNcUR-vQc3y8fXFzTbC0lg7W6ZCcEi_kVqM_FR6bosSWMU6jKBxBO1mr3U7FUY8/s320/melancholy_1894-96_edvard_munch.jpg" width="320" /> </a></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br /></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br /></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> Δεν υπάρχει άλλη ιδιοσυγκρασία τόσο ξεζουμισμένη από τη λογοτεχνία και την ιστορία της τέχνης όσο η μελαγχολία. Συχνά γεμίζει, τα διαδοχικά ρεύματα της κουλτούρας, με νέο αέρα για να χρησιμοποιηθεί για πολλοστή φορά ως σφουγγάρι. Ηπατική πάθηση, Weltschmerz* , κατάθλιψη. Spleen** , νοσταλγία, ρομαντισμός. Empfindsamkeit*** . Νεύρωση.<br /> Είχε να κάνει με το φεγγάρι. Με τον διπλασιασμό του ναρκισσιστή και την αυτο-απαλλοτρίωση του υπνοβάτη. Ήταν ο πελεκάνος που τσιμπούσε το στήθος του και το στρείδι που έκρυβε μέσα του το μαργαριτάρι. Ήταν το καταστροφικό αβγό πάνω στο οποίο μάταια και αιωνίως κλωσούσαν, ήταν η άγνωστη ακόμα κλίμακα μέτρησης.<br /> Μερικές φορές την θεωρείς ως την απαραίτητη προϋπόθεση της τέχνης, άλλοτε πάλι επιδέχεται κριτική από τους σατυρικούς και τους κυνικούς επειδή βρίσκεται σε αντιπαράθεση με την δημιουργική δύναμη. Μερικές φορές μοιάζει να έρχεται από μέσα προς τα έξω, σαν κάτι έμφυτο – σε μια άλλη περίοδο πολιτισμού σχημάτιζε πάλι ένα φαινομενικά από τον έξω κόσμο κάλεσμα αντίδρασης. Ήταν το κέντρο μιας λατρείας, και ο κατ' εξοχήν εχθρός. Η μούσα και ο δολοφόνος. Η πηγή της απόλαυσης, και αυτό που αντιθέτως παρέλυε τα πάντα.<br /> Η μελαγχολία παραμένει ο σταθερός σύντροφος της διάνοιας. Ήταν η ιδιοσυγκρασία αυτών που σκεφτόντουσαν, πάνω και έξω από τον απλό λαό. Η μελαγχολία ήταν όλα όσα ήταν ασυνήθιστα. Όσο μεγαλύτερη η ευφυΐα, τόσο μεγαλύτερη η διορατικότητα και η κατήφεια αυτής της διορατικότητας. Ο κόσμος δεν απαντούσε στις προσδοκίες και από εκεί απέρρεε η ειρωνική στάση. Ποτέ δεν υπήρξε μελαγχολία χωρίς ειρωνεία. Η μελαγχολία ήταν το παράλογο που παρήγαγε η λογική.<br /> Όπως η ειρωνεία είναι το παιδί της μελαγχολίας, έτσι είναι η ειρωνεία η μητέρα του πειράματος.<br /> Αυτό σήμαινε, αυτόν τον αιώνα, ότι η τέχνη χαλάρωσε τη σχέση της με το διήγημα. Δεν ταυτιζόταν πια με τον φυσικό μας χώρο και τη χρονολογία μας. Καμβάδες και κείμενα άρχισαν ολοένα και περισσότερο να μιλάνε για τον εαυτό τους. Προέκυψαν κείμενα πάνω στο κείμενο ή ζωγραφιές γεμάτες εσωτερικά πλαίσια (“αναφορές”). Η προέλευση του μοντερνισμού.<br /> Ένα προς ένα αποτελέσματα από τη φωτεινή και τη σκοτεινή πλευρά της μελαγχολίας στην τελική της μεταμόρφωση. Αδιέξοδα όλα τους. Η ειρωνεία οδηγεί σε συλλογικές νευρώσεις και αιματοχυσίες., ο μοντερνισμός σε ενδοσκόπηση και στείρωση. Η μελαγχολία χάνει τη δύναμή της. Αν μιλάμε ακόμη για μελαγχολία τότε εννοούμε ένα τεχνητό χειροκρότημα με συναισθηματισμό και κροκοδείλια δάκρυα.<br /> Μια καινούργια αναγέννηση δεν προβλέπεται, τώρα που τόσο η ειρωνεία όσο και ο μοντερνισμός έχουν παραταθεί ως τις έσχατες επιπτώσεις τους. Και αυτό όχι μόνο μέσω της λογοτεχνίας και της ιστορίας της τέχνης. Έχουν υπάρξει τόσα πολλά κύματα μελαγχολίας, και τόσα πολλά κύματα που πήγαν ενάντια σ' αυτά, που η μελαγχολία έγινε ένα μουσειακό έκθεμα, ένα αξιοθέατο περασμένων εποχών. Κανένας μας δεν μπορεί πια να εργαστεί μ' αυτήν, όπως δεν χτίζουμε πια πυραμίδες, δεν αναλαμβάνουμε πια σταυροφορίες, δεν ταξιδεύουμε πια με ατμόπλοια στις Ινδίες ή δεν δίνουμε πια τις μάχες μας στα χαρακώματα.</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">________________________________________</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> *[ΣτΜ] (γερ.) Κυριολεκτικά ο πόνος του κόσμου. Όρος που σημαίνει τον ψυχολογικό πόνο της λύπης που προέρχεται από την συνειδητοποίηση των αδυναμιών κάποιου λόγω της ακαταλληλότητας ή της σκληρότητας του κόσμου (φυσικών και κοινωνικών συνθηκών).<br /> **[ΣτΜ] (γαλ.) μελαγχολία (βλ. Μπωντλαίρ).<br /> ***[ΣτΜ] (γερ.) λογοτεχνικό είδος: συναισθηματισμός.</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: right;">
<br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><i>Μετάφραση από τα Ολλανδικά: Τρύφων Λιώτας</i></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><i><span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><i><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Λίγα λόγια για το βιβλίο και τον συγγραφέα μπορείτε να διαβάσετε <a href="http://trofigiaskepsi.blogspot.nl/2015/12/blog-post.html" target="_blank">εδώ</a>.</span></i></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span> </i></span></span></span></span></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br /></span></span></div>
</div>
Iptamenos Ollandoshttp://www.blogger.com/profile/11113252723210882210noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3484839649269149208.post-40889223371054731252017-06-06T08:45:00.000+02:002017-06-06T08:45:00.711+02:00 Ένα ελληνικό πολιτικό θρίλερ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<br />
<div dir="ltr" style="text-align: left;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<img border="0" height="170" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhSYuUvUcJ6d7QomKaZvCOqZBzsNrHu1RhFFaoPS_srmpQhfJIQqyFGT8GGlErIP0OK9RIHEBPBsqzpdwjjlGmDzY-VCfbTi5XYSGZPXQZHYVymCWkomkazhR3mZEsyrI-K6a1cSTkpKkoS/s400/white_collar_2.jpg" width="400" /> </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="color: #cc0000;"><b>Τρύφων Λιώτας</b></span></span></div>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Πρόκειται
για μια ελληνική ταινία μικρού μήκους με τίτλο Άσπρο Περιλαίμιο (White
Collar, 2016, GR) η οποία έχει κερδίσει ήδη βραβεία στο εξωτερικό. </span></div>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Συγκεκριμένα
η ταινία απέσπασε ειδική μνεία σεναρίου στο Artfools Video Festival και
το δεύτερο βραβείο ξένης ταινίας στο Sand Dune International Short Film
Festival. </span></div>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Η σκηνοθέτης είναι η Ναταλία Λαμπροπούλου και ο σεναριογράφος – παραγωγός ο Σωτήρης Πετρίδης. </span></div>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Είναι
μια απόδειξη ότι στην Ελλάδα της κρίσης συνεχίζεται να παράγεται
πολιτισμός και τέχνη. Το ότι δεν το βλέπουμε οφείλεται πολύ απλά στο
γεγονός ότι δεν προβάλλεται από πουθενά. </span></div>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Αυτό
δεν πρέπει να μας φαίνεται περίεργο γιατί ο πολιτισμός πάντοτε επιδρά
τροποποιώντας και ανατρέποντας τις σταθερές του βίου: κράτος, θρησκεία
και κοινωνία - αναλόγως βεβαίως με το βαθμό ένταξής του στις επιδιώξεις
τους και της αξιοποιήσεώς του απ’ αυτές. </span></div>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Είναι ο
κριτής τους. Και φυσικά ούτε στο κράτος, ούτε στην κοινωνία αρέσει η
κριτική.
Η ταινία και το μήνυμά της είναι σαφώς καλύτερα από τον πολυδιαφημισμένο
«Αστακό», ο οποίος προβλήθηκε σε αίθουσες, τόνοι χαρτιού ξοδεύτηκαν σε
κριτικές και διθυράμβους, κόστισε πολύ περισσότερο και θεοποίησε
ηθοποιούς και σκηνοθέτες. </span></div>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Και
αναφέρω τον «Αστακό» γιατί υπάρχουν οι ομοιότητες της ελληνικής
παραγωγής και σκηνοθεσίας καθώς και των σεναρίων επιστημονικής φαντασίας
και δυστοπίας. </span></div>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Σε ένα
δυστοπικό μέλλον, όχι και τόσο διαφορετικό από τη σημερινή κοινωνία, οι
πολίτες είναι διατεθειμένοι να κάνουν το οτιδήποτε για την εύρεση
εργασίας. Συγκεκριμένα παίζουν ρωσική ρουλέτα για να κερδίσουν την
πολυπόθητη θέση. Η μόνη διαφορά με τη σημερινή κοινωνία είναι στις
σφαίρες. </span></div>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Σήμερα
το ρόλο των σφαιρών παίζουν οι αυτοκτονίες, η μεγάλη ανεργία, η
μετανάστευση, η πείνα, η αδυναμία να δημιουργήσεις στα πιο δημιουργικά
σου χρόνια νιώθοντας άχρηστος, η κατάθλιψη κοκ. </span></div>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Όλα
αυτά γίνονται, όπως και στην ταινία, στο όνομα του κέρδους και της
«ανάπτυξης». Που για να έρθει πρέπει να γίνουμε ανταγωνιστικοί δηλαδή να
υπάρχει ανεργία, φτωχοποίηση και εξαθλίωση μέσω χαμηλών ημερομίσθιων
ώστε να προσελκυσθούν επενδυτές για να πάρει «μπρος» η οικονομία. </span></div>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Τι είναι μερικοί θάνατοι μπροστά σε τέτοια μεγαλεία; </span></div>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Δεν είναι κακό, τουναντίον, μερικές «σφαίρες» (αυτοκτονίες και μετανάστευση) δρουν θαυματουργά: μειώνουν την ανεργία… </span></div>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Στο
μόνο σημείο που υπάρχει διαφορά με τη σημερινή κοινωνία είναι οι θέσεις
εργασίας: στο μέλλον παλεύουν για μια θέση σε τράπεζα αλλά στο παρόν οι
σφαίρες πέφτουν για μια αξιοσέβαστη θέση σερβιτόρου, ντελιβερά ή το πολύ
υπαλλήλου σε σουπερμάρκετ. </span></div>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br /></span></div>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Η ιστοσελίδα της ταινίας <a href="http://whitecollar-film.weebly.com/" target="_blank">εδώ</a>. </span></div>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Η ταινία <a href="https://www.youtube.com/watch?v=j4sTLMh-x_c" target="_blank">εδώ</a>.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> </span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Δημοσιεύτηκε στον <a href="http://www.stontoixo.com/2017/03/blog-post_23.html" target="_blank">Τοίχο</a> </span></div>
</div>
</div>
Iptamenos Ollandoshttp://www.blogger.com/profile/11113252723210882210noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3484839649269149208.post-85493578496768509032017-05-31T12:19:00.000+02:002017-05-31T12:19:14.234+02:00Το Ψωμί<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjBwwBY_eXBMOqeE9_78FUfZQJjYu0wb3OQ3B3Kgn-DFG3xclxSPVjl67fZX52rAvpVTBBKnNAy98VK6xgVip2JCWibJhjbKJ1Dagwy1vff2YNVlTisjSo2NfTlH59a6uMe-0WcVkwIXiY/s1600/saxtourhs.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="226" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjBwwBY_eXBMOqeE9_78FUfZQJjYu0wb3OQ3B3Kgn-DFG3xclxSPVjl67fZX52rAvpVTBBKnNAy98VK6xgVip2JCWibJhjbKJ1Dagwy1vff2YNVlTisjSo2NfTlH59a6uMe-0WcVkwIXiY/s320/saxtourhs.jpg" width="320" /> </a></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: small;"><span style="line-height: 115%;">Μίλτος Σαχτούρης</span><span style="line-height: 115%;"> (1919-2005)</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">
</span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">
</span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><b><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><br /></span></b></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">
</span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">
</span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">Ένα τεράστιο καρβέλι, μια πελώρια
φραντζόλα ζεστό ψωμί, </span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">
</span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">είχε πέσει στο δρόμο από τον ουρανό,</span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">
</span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">ένα παιδί με πράσινο κοντό βρακάκι και
με μαχαίρι</span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">
</span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">έκοβε και μοίραζε στον κόσμο γύρω,</span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">
</span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">όμως και μια μικρή, ένας μικρός άσπρος
άγγελος. </span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">
</span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">κι αυτή μ</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">᾿</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> ένα μαχαίρι έκοβε και μοίραζε</span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">
</span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">κομμάτια γνήσιο ο υ ρ α ν ό</span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">
</span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">κι όλοι τώρα τρέχαν σ</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">᾿</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> αυτή, λίγοι πηγαίναν στο ψωμί,</span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">
</span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">όλοι τρέχανε στον μικρόν άγγελο που
μοίραζε ουρανό!</span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">
</span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">Ας μην το κρύβουμε.</span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">
</span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">Διψάμε για ουρανό. </span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">
</span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">
</span><br />
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">(Από τη συλλογή Τα φάσματα ή η χαρά
στον άλλο δρόμο, 1958)</span></span></div>
<div class="s3gt_translate_tooltip" id="s3gt_translate_tooltip" is_bottom="true" is_mini="true" style="left: 236px; opacity: 0.8; position: absolute; top: 84px;">
<div class="s3gt_translate_tooltip_mini" id="s3gt_translate_tooltip_mini_logo" title="Translate selected text">
</div>
<div class="s3gt_translate_tooltip_mini" id="s3gt_translate_tooltip_mini_sound" title="Play" title_play="Play" title_stop="Stop">
</div>
<div class="s3gt_translate_tooltip_mini" id="s3gt_translate_tooltip_mini_copy" title="Copy text to Clipboard">
</div>
<link href="chrome://s3gt/skin/s3gt_tooltip.css" rel="stylesheet" type="text/css"></link></div>
</div>
Iptamenos Ollandoshttp://www.blogger.com/profile/11113252723210882210noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3484839649269149208.post-53448784353444738072017-05-19T10:06:00.002+02:002017-05-19T10:06:22.130+02:00Πάθος εξουσίας<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEheVxUCpdvMZeAV0v7FfywbAPRTJ01r2B-su7TSAj7w6IP24Uql_MBzxfk3iQ4YOre3TvJrUVc4aiaITp1cavHURYo6nR156tB-irocA1FG8gufArACUs9m3KeGiEKWzH02dOPuwxCSjvY/s1600/e3ousia.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="276" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEheVxUCpdvMZeAV0v7FfywbAPRTJ01r2B-su7TSAj7w6IP24Uql_MBzxfk3iQ4YOre3TvJrUVc4aiaITp1cavHURYo6nR156tB-irocA1FG8gufArACUs9m3KeGiEKWzH02dOPuwxCSjvY/s400/e3ousia.jpg" width="400" /> </a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: small;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> Όποιος επιδιώκει την εξουσία θέλει να τον βρίσκουν συμπαθητικό. Θέλει να μιλά ο λαός γι' αυτόν γεμάτος εκτίμηση και να τον κοιτά με θαυμασμό. Λαχταρά χτυπήματα στην πλάτη και ζητωκραυγές όταν θα βγαίνει από τη λιμουζίνα του. Έχει τις καλύτερες προθέσεις για τους ανθρώπους.<br /> Σε αντίθεση με την κοινή γνώμη, που θέλει όλους τους ισχυρούς και τους πεινασμένους για εξουσία να είναι κακοί τύποι, με κυνικό πνεύμα και μια καταστροφική διάθεση, εγώ τους θεωρώ εξ ορισμού εξαιρετικά πλάσματα. Είναι ακριβώς η καλοσύνη τους που τους έχει κάνει τόσο κακούς και καταστρεπτικούς.<br /> Διότι να πως έχουν τα πράγματα: ας υποθέσουμε ότι είσαι δήμαρχος σ' ένα χωριό όπου κάθε μέρα δεκάδες βυτιοφόρα με βενζίνη και δηλητηριώδεις ουσίες διασχίζουν την κεντρική οδό μουγκρίζοντας. Αργά η γρήγορα θα πρέπει να συμβεί ένα ατύχημα, με όλες τις καταστροφικές του συνέπειες. Κατανοείς, κάτω από το πρίσμα της υπευθυνότητας σου και της ανεξέλεγκτης αγάπης σου για τον πληθυσμό, ότι πρέπει να παρθούν μέτρα: μια παράκαμψη, μια απαγόρευση κυκλοφορίας, ένας καινούργιος περιφερειακός, και ό,τι άλλο – με την προϋπόθεση ότι πρέπει να τραβηχτεί μια διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στην επικίνδυνη μεταφορά και την αστική περιοχή. Τάσσεσαι νέτα σκέτα με όλους τους διαμαρτυρόμενους χωριάτες και προειδοποιείς την ανώτερη κυβέρνηση για οικονομικές επιδοτήσεις και βιασύνη. Παίρνεις τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Είσαι σε τοπικό επίπεδο το αντηχείο της προόδου. Εκπροσωπείς, συνοψίζοντας τα πιο σημαντικά για το χωριό σου, την εγγύηση για ειρήνη και ασφάλεια.<br /> Η λάμψη του ρόλου σου αρχίζει να ξεθωριάζει μόλις ο περιφερειακός – ή ο παρακαμπτήριος, ή η απαγόρευση της κυκλοφορίας – πραγματοποιηθεί. Οι άνθρωποι είναι τρομεροί ξεχασιάρηδες. Οι χωριανοί σου, τα αχάριστα σκυλιά, θα αρχίσουν ακόμα και να νομίζουν ότι είχαν δικαίωμα να μην πεταχτεί κανένα εκρηκτικό βαρέλι στις προσόψεις των σπιτιών τους. Δεν το βλέπουν πια ως ένα δικό σου δώρο, του δημάρχου.<br /> Δεν πρόκειται ποτέ ξανά να συμβεί κανένα ατύχημα. Επομένως δεν θα έχουν επίσης ποτέ την ευκαιρία να σου είναι ευγνώμονες. Ποτέ ξανά, - μέσω μιας μεγαλειώδους έκρηξης με πολλούς νεκρούς και μιας ποσότητας τραυματιών που κόβει ακόμη περισσότερο την ανάσα – δεν θα μπορούσαν να είναι σε θέση να παρέχουν αποδείξεις της γενναιοδωρίας σου.<br /> Όποιος θέλει να κάνει το καλό στην πολιτική (και πως αλλιώς θα μπορούσες να φτάσεις εκεί τόσο ψηλά) έχει όφελος από την καταστροφή. Ένας τέτοιος δεν θέλει να αποκλείσει μια καταστροφή εκ των προτέρων. Θα σηκώσει, όσο αναφορά αυτήν, τα μανίκια του αντιθέτως για να δημιουργηθούν οι συνθήκες αυτές. Έτσι που και που εξυπηρετεί να θυσιάζει κάποιον, ούτως ώστε να μπορούν οι άλλοι να ξαναπούν: «Κοίτα, αυτός είναι ο άνθρωπος που έσωσε τις ζωές μας».<br /> Υπόθεσε, ότι ζεις σε μια χώρα που ο δήμαρχος εκλέγεται. Στον πιο μικρούτσικο δήμο. Αυτός ο δήμος δεν έχει δικό του νεκροταφείο. Υπόσχεσαι στον πληθυσμό ότι θα έχει την μεγαλύτερη περηφάνια για την κατοχή του – μόλις θα έχεις την εξουσία να το θέσεις επί τάπητος. Το βομβαρδίζεις ως το κυριότερο σημείο του προγράμματός σου. Αλλά κατά τη διάρκεια της προεκλογικής σου εκστρατείας δεν θέλει κανένας από τους χωριανούς να πεθάνει. Εδώ και εκεί ακούς ακόμη και να μουρμουράνε: “Γιατί στο καλό να χρειαζόμαστε ένα νεκροταφείο;”<br /> Στον περίγυρό σου δεν υπάρχει ούτε ένας που να έχει κάποια ανησυχητική ασθένεια. Η κριτική στο ουμανιστικό προεκλογικό σου σλόγκαν αυξάνει. Καμιά έξαρση γρίπης δεν παρατηρείται. Καμιά φουσκάλα για να σου αναπτερώσει τις ελπίδες. Δεν θα ερχόσουν τότε πραγματικά στον πειρασμό, αν η εξουσία σού είναι αγαπητή, εδώ και εκεί να χαλαρώσεις ένα πλακάκι από το πεζοδρόμιο, να λερώσεις ένα σηματοδότη, ή να οργανώσεις έναν αγώνα μετ' εμποδίων για ηλικιωμένους; Έτσι ώστε εγκαίρως να έχεις ένα θύμα, μετά το οποίο όλοι θα συνειδητοποιήσουν την ύψιστη ανάγκη του νεκροταφείου σου και σε ανακηρύξουν ως τον άνθρωπο που ξέρει τι επιθυμεί ο λαός;</span><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> Δείξε συμπόνοια στους ισχυρούς και στους παθιασμένους για την εξουσία. Τους κοστίζει τόσο πολύ κόπο να πείσουν για την καλοσύνη τους ένα διαρκώς έτοιμο για υποψίες κοινό. Έφερα δύο παραδείγματα σε τοπικό επίπεδο. Αναφερόμουν στη φροντίδα των άχρηστων ηγεμονίσκων. Και σε διεθνές επίπεδο επίσης...</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-small;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: right;">
<span style="font-size: x-small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><i>Μετάφραση από τα Ολλανδικά: Τρύφων Λιώτας</i></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><i><span style="font-size: x-small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><i><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Λίγα λόγια για το βιβλίο και τον συγγραφέα μπορείτε να διαβάσετε <a href="http://trofigiaskepsi.blogspot.nl/2015/12/blog-post.html" target="_blank">εδώ</a>.</span></i></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span> </i></span></span></div>
</div>
</div>
Iptamenos Ollandoshttp://www.blogger.com/profile/11113252723210882210noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3484839649269149208.post-23214326686650183672017-05-15T10:02:00.001+02:002017-05-15T10:02:45.688+02:00Το πρόσωπο του τέρατος<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiObzb4leZnJypGC9KZfif2pRQ-txyRaSq0Mdicnp8CvHOZ1dDzLvrlAvdc4H6i2SXgBmPb9zy0lOo7MePQ1yM5v-8PE24jcZ99KFDIDEpA7n1ndpmrLm5PvafbKpv3e6998GN7yek3Ktw/s1600/m_xatzidakis.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="173" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiObzb4leZnJypGC9KZfif2pRQ-txyRaSq0Mdicnp8CvHOZ1dDzLvrlAvdc4H6i2SXgBmPb9zy0lOo7MePQ1yM5v-8PE24jcZ99KFDIDEpA7n1ndpmrLm5PvafbKpv3e6998GN7yek3Ktw/s400/m_xatzidakis.jpg" width="400" /> </a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<i><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Μάνος Χατζιδάκις (1925 - 1994)</span></i></div>
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br /></span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br /></span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Από τα Σχόλια του Τρίτου </span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">[Β.9] <i><b>Το πρόσωπο του τέρατος και ο φόβος μήπως το συνηθίσουμε.</b></i></span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br /></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Όποιος δεν φοβάται το πρόσωπο του τέρατος, πάει να πει ότι του
μοιάζει. Και ή πιθανή προέκταση του αξιώματος είναι, να συνηθίσουμε τη
φρίκη, να μας τρομάζει ή ομορφιά.</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Ο Φρανκενστάιν έγινε πόστερ και
στολίζει το δωμάτιο ενός όμορφου αγοριού. Το αγόρι Ονομάζεται Πινοσέτ ή
Βιντέλλα, κι ολομόναχο χορεύει με πάθος ένα ταγκό ελλειπτικό. Δεν
υπάρχει Μουσική, ούτε τραγουδιστής από κοντά. Μονάχα ένας ρυθμός
ατέλειωτος και αριθμοί. Χίλιοι, πεντακόσιοι, πέντε χιλιάδες, δέκα, εκατό
χιλιάδες, αριθμοί όχι εντελώς αποσαφηνισμένοι των εξαφανισθέντων,
βασανισθέντων και νεκρών. Και το ταγκό να συνεχίζεται, το δε ποδόσφαιρο στις φάσεις του, να κόβει την αναπνοή εκατομμυρίων θεατών επί της Γης.
Εκατομμύρια περισσότεροι απ’ όσους εννοούνε ν’ αντιδράσουνε στο τέρας, και εξαφανίζονται μες σε χαντάκια, σε ρεματιές ή στις αγροτικές ερημιές.</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Από
την ώρα πού ο Φρανκενστάιν γίνεται στόλισμα νεανικού δωματίου, ο κόσμος
προχωράει μαθηματικά στην εκμηδένιση του. Γιατί δεν είναι πού σταμάτησε
να φοβάται, αλλά γιατί <i>συνήθισε να φοβάται</i>. </span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Κι εγώ με τη σειρά μου δεν
φοβάμαι τίποτα περισσότερο, απ’ το μυαλό της κότας. Απ’ το να υποχρεωθώ
να συνομιλήσω με μια κότα ή μ’ ένα σκύλο, ή τέλος πάντων, μ’ ένα ζώο
δυνατό πού βρυχάται. Τι να τους πω και <i>πώς </i>να τους το πω; Και μήπως δεν
είναι εξευτελισμός, αν επιχειρήσω να μεταφράσω ή να καλύψω τις σκέψεις
μου, κάτω από φράσεις απλοϊκές και ηλίθια νοήματα, για να καθησυχάσω
τυχόν τη φιλυποψία μιας κότας, πού όμως έχει άνωθεν τοποθετηθεί για να
μας ελέγχει και να μας καθοδηγεί;</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Η υποταγή ή ο εθισμός σε μια
τέτοια συνύπαρξη, ή συνδιαλλαγή, δεν προκαλεί τον κίνδυνο της αφομοίωσης
ή της λήθης, του πώς πρέπει, του πώς οφείλουμε να σκεφτόμαστε, να
πράττουμε και να μιλάμε; Αναμφισβήτητα αρχίσαμε να το ανεχόμαστε. Και ή
ανοχή, πολλαπλασιάζει τα ζώα στη δημόσια ζωή, τα ισχυροποιεί και τα
βοήθα να συνθέσουν με ακρίβεια τη μορφή του τέρατος, πού προΐσταται,
ελέγχει και μας κυβερνά.</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Το τέρας σχηματίζεται από τα ζώα κι απ’
τους <i>εχθρούς</i>. Κι ο εχθρός γεννιέται, δεν γίνεται. Μας παρακολουθεί απ’
το σχολείο, σαν ήμασταν παιδιά, κι επιζητεί τον εξαφανισμό μας. </span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Θα σας
θυμίσω μια συνομιλία τότε, μέσα στη τάξη του σχολείου. Με πλησιάζει ένας
ψηλός συμμαθητής, μ’ ένα δυσάρεστο έκζεμα στο δέρμα του προσώπου του,
στραβή τη μύτη και ξεθωριασμένα τα μαλλιά του, ακατάστατα. Ήταν ή πρώτη
μέρα της σχολικής χρονιάς.</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">- Πως λέγεσαι, ρωτάει, ενώ πλάι του
είχαν σταθεί αμίλητοι δυο άλλοι, δικοί του φίλοι.</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">- Βασίλης, του απαντώ.</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">- Και που μένεις, εκείνος εξακολουθεί.</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">- Πάνω στο λόφο, του λέω καί τόν
κοιτώ στα μάτια. </span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Εκείνος χαμογέλασε κι άφησε να φανούν τα χαλασμένα
δόντια του. Μου λέει:</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">- Εγώ μένω στην απέναντι όχθη. Είσαι λοιπόν
<i>εχθρός</i>. Και μου δίνει μια στο κεφάλι με το χέρι του, πού με πονάει ακόμα
τώρα σαν το θυμηθώ. Τον κοιτάζω έτοιμος να κλάψω. Μα συγκρατιέμαι.
Αυτός σκάει στα γέλια και χάνεται. Προς το παρόν. Γιατί θα τον ξαναδώ:
Εισπράκτορα, εκπαιδευτή στο στρατό, τηλεγραφητή, κλητήρα στο υπουργείο,
αστυνόμο, μουσικό στην ορχήστρα, παπά στην ενορία, συγκάτοικο στην
πολυκατοικία, γιατρό σε κρατικό νοσοκομείο και τέλος νεκροθάφτη, όταν
πετύχει να με θάψει.</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Ή μορφή του τέρατος είναι πολύχρωμη. Χιλιάδες
φωτεινές επιγραφές με άθλια ονόματα καλλιτεχνών, συλλόγων και εταιριών
αυτοκινήτων, στοιβάζονται στην οπτική περιοχή των περαστικών, πού
επιζητούν να σπάσουν τα πολύχρωμα λαμπιόνια για να μπουν μέσα να
προφυλλαχτούν από τις πόρνες, τα νοσοκομειακά αυτοκίνητα και τις για
πάντα ασύλληπτες υπερηχητικές μοτοσυκλέτες. Προχτές, έτσι για κέφι,
αναποδογύρισα μια λεωφόρο ασφαλτοστρωμένη, και την είδα πάνω μου, να
ξετυλίγεται επικίνδυνα προς την απόλυτη ερημιά της θάλασσας. Ζήτησα να
επανέλθω στη ορθία μου στάση, επί της λεωφόρου, αλλά είχε ξημερώσει στο
μεταξύ και η εφαρμογή του Οδικού μας Κώδικα δεν μου επέτρεπε την
επαναφορά της λεωφόρου στην αρχική της θέση. Έτσι, η μεν λεωφόρος
παρέμεινε μετέωρος, κι εγώ, επέστρεψα στο σπίτι μου πεζή.</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Το
τέρας είχε αρχίσει να κυκλοφορεί. Οι οδοκαθαριστές άρχιζαν την παράσταση
τους με Σαίξπηρ, Σίλλερ και Αισχύλο, μια και ανήκουν δικαιωματικά στο
υπουργείο Πολιτισμού. Χορός από τραβεστί, ψάλλει τα χορικά του Θεοδωράκη και αποσύρεται εις τας μικράς οδούς, χορεύοντας συρτάκι. Τουρίστες
Γάλλοι, Άγγλοι κι Ελβετοί παρακολουθούν κι ανατριχιάζουν μπρος σ’ αυτό
το παραδοσιακό μας μεγαλείο. Και τρέχουνε στις Τράπεζες ν’ αλλάξουνε
συνάλλαγμα. Το τέρας γίνεται γελοίο και κυκλοφορεί ανενόχλητο από Ωδείο
σε Ωδείο. Ή κλασική μας Μουσική γίνεται Μαγειρείο. Κι όλος ο κόσμος
απαιτεί επιδόματα ειδικά από το Δημόσιο Ταμείο.</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Το ερώτημα περνάει απ’ τις ηλεκτρικές εφημερίδες της κεντρικής πλατείας. Πώς θ’ αντιδράσουμε και πώς δε θα συμβιβαστούμε με το τέρας;</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Θυμάστε τι έγινε στην
«Ερωφίλη», από την προηγούμενη φορά. <b>Ο κόσμος της είχε για βασικές
αξίες, το ήθος, την αλήθεια και την ομορφιά</b>. Κι έτσι, όταν
παρουσιαζότανε η μορφή ενός τέρατος, αναστάτωνε το κοινό αίσθημα, εκ
βαθέων, και προκαλούσε απρόσμενη, άμεση και καθοριστική αντίδραση. Μόλις ο Βασιλιάς έβγαλε τον μανδύα του μεγαλείου του και το προσωπείο του αγαθού αρχηγού πατέρα, κι εφάνη στο πρόσωπο του η μορφή του τέρατος, με
τον διαμελισμό του Πανάρετου, ο Χορός, από γυναίκες, ορμά πάνω του, τον
ποδοπατά, τον θανατώνει και τον εξαφανίζει.</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Αυτό σημαίνει πώς ο χορός των γυναικών αυτών, και δεν φοβήθηκε, αλλά και πώς δεν θα μπορούσε
ποτέ να μοιάσει με το πρόσωπο του τέρατος.</span></span></div>
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br /></span></span>
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">(<i>Κυριακή, 30.7.1978</i>)</span></span><br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="270" src="https://www.youtube.com/embed/1ZHP2SUbBg0" width="480"></iframe>
</div>
</div>
Iptamenos Ollandoshttp://www.blogger.com/profile/11113252723210882210noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3484839649269149208.post-26099926068325327682017-05-12T12:11:00.000+02:002017-05-12T12:13:00.408+02:00Η υπεροχή της διαφορετικότητας <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBKI3V1IrhbdJr83vb-qSarBV8qlziWWcpEI5n3z30XopyxEo3XKP_aXwkAphb9gV1mch9JKPtbaag8I5CueXqLQswbUQuEAxVp29v9Au-3BhEPFsYKIySNqqcgWdyWGzgrWyBC9fnsxo/s1600/stontoixoliotas.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="360" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBKI3V1IrhbdJr83vb-qSarBV8qlziWWcpEI5n3z30XopyxEo3XKP_aXwkAphb9gV1mch9JKPtbaag8I5CueXqLQswbUQuEAxVp29v9Au-3BhEPFsYKIySNqqcgWdyWGzgrWyBC9fnsxo/s1600/stontoixoliotas.jpg" width="640" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="color: #cc0000;"><span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><b>Τρύφων Λιώτας</b></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Ο
"Υπέροχος" (Marvellous, 2014, UK) είναι μια ταινία που έγινε για την
αγγλική τηλεόραση και ο τίτλος της δεν είναι αρκετός για να την
περιγράψει. Είναι μια ταινία που θα σας κάνει να γελάσετε, να κλάψετε
και μάλιστα πολλές φορές ταυτόχρονα. Δεν πρόκειται να λαθέψετε σε όποιον
και αν την προτείνετε.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Είναι η
πραγματική ιστορία - βιογραφία του Neil Baldwin, ενός αθώου, αφελή,
μικρόσωμου τύπου με δυσκολίες μάθησης, που όμως είναι οπλισμένος με άλλα
χαρίσματα: θετικισμό, μια ασυνήθιστη αγάπη για τη ζωή και τις
ανεξάντλητες δυνατότητες που αυτή μπορεί να προσφέρει, μια δυνατότητα να
τελειώνει τη συζήτηση με φαινομενικώς ανακολουθίες, αλλά πάντα λογικές,
αφήνοντας τους συνομιλητές του άφωνους, μια ατρόμητη προσωπικότητα και
ένα αδάμαστο πνεύμα. Ζει την ημέρα χωρίς να σκέφτεται το αύριο, αφού το
πιο σημαντικό γι’ αυτόν είναι να είσαι ευτυχισμένος («πάντα ήθελα να
είμαι ευτυχισμένος, έτσι αποφάσισα να είμαι»), παίρνοντας πάντα αυτό που
θέλει, απλά ζητώντας το: «Θα με πας ως εκεί; Μα δεν είναι ο δρόμος μου!
Είναι, αν πας από εκεί για να μ’ αφήσεις». Δεν αφήνει τις αρνητικές
κριτικές των άλλων ή τους περιορισμούς που του έχει θέσει η φύση να του
χαλάσουν τις επιθυμίες και τα όνειρά του ή να μην αξιοποιήσει την όποια
ευκαιρία του παρουσιάζεται. Το αποτέλεσμα είναι απίστευτο ταξίδι μέσα σε
μια πιο γεμάτη, πιο ενδιαφέρουσα και πιο ολοκληρωμένη ζωή από αυτήν που
έχουμε οι περισσότεροι από εμάς.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Κλόουν
για να κάνει τους άλλους να γελάνε, αυτοδιορισμένος για την υποδοχή των
νέων φοιτητών στο πανεπιστήμιο γιατί «είναι καλό να είσαι ευγενικός με
τους ανθρώπους», υπεύθυνος ατομικών ειδών των ποδοσφαιριστών της
αγαπημένης του ποδοσφαιρικής ομάδας, διευθυντής της δικιάς του
ποδοσφαιρικής ομάδας, γνωστός και φίλος με διασημότητες μεταξύ άλλων, με
μέλη του κοινοβουλίου, προπονητές, ποδοσφαιριστές, διαιτητές και
αρχιεπισκόπους.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Ο
ηθοποιός (Toby Jones) που τον προσωποποιεί είναι εκπληκτικός όπως και οι
υπόλοιποι ηθοποιοί. Η ιδέα του σκηνοθέτη να παρουσιάζει τον πραγματικό
Neil, όπως και άλλες γνωστές προσωπικότητες σε διάφορες στιγμές του
έργου είναι μοναδική αλλά και απαραίτητη γιατί οι ιστορίες είναι τόσο
απίστευτες που πρέπει να υπενθυμίζεται με μικρά ιντερλούδια και
στιγμιότυπα ότι είναι και πραγματικές. Μπορείτε να την δείτε <b><span style="color: #cc0000;"><a href="http://www.movieboxd.com/stream-marvellous-full-movie-watch-online-295144" target="_blank">εδώ</a></span>.</b></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGiVcZYV_AUxT5mp8k8Zd-lyu_uwasncjZUT7dAGk_ftglPcQ2gCRUIAmYnK5SrYJrs4vfp3xF7kFmqbJ9GPbkeoVWNFcJFMmEETgMrzAkA4CG-ONgSCyUVN9XZqNB4ct09KE9MvzDf7o/s1600/liotas3.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGiVcZYV_AUxT5mp8k8Zd-lyu_uwasncjZUT7dAGk_ftglPcQ2gCRUIAmYnK5SrYJrs4vfp3xF7kFmqbJ9GPbkeoVWNFcJFMmEETgMrzAkA4CG-ONgSCyUVN9XZqNB4ct09KE9MvzDf7o/s1600/liotas3.jpg" width="640" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Πρόκειται
για μια ταινία όπου υμνείται η ατομικότητα του ανθρώπου. Ο σκοπός του
ανθρώπου πρέπει να είναι η μεγαλύτερη δυνατή και πιο αρμονική ανάπτυξη
σε ένα ολοκληρωμένο και συνεκτικό σύνολο. Αυτό σημαίνει ότι χρειάζεται
προσπάθεια ενώ προϋποθέτει ελευθερία αλλά και ποικιλία καταστάσεων. Μέσα
από τις δικές του αποφάσεις και πράξεις θα αναπτυχθεί. Αυτό με τη σειρά
του θα οδηγήσει σε αυτό που αποκαλούμε «αυθεντικότητα της
προσωπικότητας». Η αντίληψη, η κρίση, η διάκριση, η πνευματική
λειτουργία και η ηθική προτίμηση είναι ικανότητες που αναπτύσσονται με
την επιλογή. Μια επιλογή ελεύθερη και όχι βασισμένη σε έθιμα και
συνήθειες ακόμα κι αν αυτές είναι σωστές. Το ηθικό και το πνευματικό
είναι όπως οι μυείς: γυμνάζονται όταν χρησιμοποιούνται. Όποιος επαφίεται
στην υποταγή και στην καθοδήγηση από αυθεντίες ή <span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">από</span> γνώμες και <span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">από</span> συνήθειες των πολλών δεν χρειάζεται να έχει άλλη ικανότητα από αυτήν του πιθήκου, δηλαδή τη μίμηση.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Δυστυχώς
οι άνθρωποι πια δε ρωτάνε: «τι προτιμώ;» ή «τι ταιριάζει στη φύση μου;»
ή «τι θα επιτρέψει το καλό και το υψηλό μέσα μου να μεγαλώσει και να
ευδοκιμήσει;». Συνήθως ρωτάνε: «τι ταιριάζει στη θέση μου;» ή «τι θα
έκαναν συνήθως οι άνθρωποι στη θέση μου;» ή ακόμα χειρότερα, «τι θα
έκαναν άνθρωποι με θέση ανώτερη από τη δική μου;». Ούτε που τους περνά
από το μυαλό να έχουν κάποια δικιά τους κλίση εκτός από αυτό που είναι
συνηθισμένο. Έτσι το πνεύμα δαμάζεται και μπαίνει μόνο του κάτω από το
ζυγό. Ακόμα και στις απολαύσεις τους απλά ακολουθούν ότι γίνεται από
τους πολλούς. Περιορίζουν την εξάσκηση της επιλογής τους στα
συνηθισμένα. Η ιδιαιτερότητα στο γούστο και η εκκεντρικότητα στη
συμπεριφορά λοιδορούνται για να μην πω ότι αποφεύγονται σαν εγκλήματα:
γιατί υπάρχει ηθική μομφή σε προτάσεις όπως: «κάνει αυτό που κανείς δεν
κάνει» ή «δεν κάνει αυτό που κάνουν όλοι». Και αν βρεθεί κάποιος άμοιρος
πολύ εκκεντρικός τότε από γραφικός γίνεται τρελός. Και όμως, υπάρχουν
διαφορές μεταξύ των ανθρώπων στις πηγές ευχαρίστησης, στην ευαισθησία
του πόνου, στις φυσικές και ηθικές δράσεις που αν δεν υπάρχει μια
ανάλογη διαφορά στους τρόπους ζωής τότε το άτομο δεν θα μπορέσει ούτε να
ευτυχήσει, ούτε να αναπτύξει το πνευματικό, ηθικό και αισθητικό επίπεδο
για το οποίο είναι ικανή η φύση του.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgp1YnnFKPlsNEu2uOa4TB9TwT0Yqj-Mc2YsIJXn3sDITZ_2OWExawLVssGCivWm1lkIrTfewYTYuNnDdSb9thfPHTv9FpqSLf0JGFWIzaxg92ZEpK5bqx8sc8C5NKliiKA_CeF19-_HuY/s1600/liotas2.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgp1YnnFKPlsNEu2uOa4TB9TwT0Yqj-Mc2YsIJXn3sDITZ_2OWExawLVssGCivWm1lkIrTfewYTYuNnDdSb9thfPHTv9FpqSLf0JGFWIzaxg92ZEpK5bqx8sc8C5NKliiKA_CeF19-_HuY/s1600/liotas2.jpg" width="640" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Ο
ατομικός αυθορμητισμός δε θεωρείται ιδανικό, αντιθέτως οι πολλοί τον
βλέπουν σαν προβληματικό ή ακόμη και ως κάτι το επαναστατικό. Μπορεί ο
κόσμος να παραδέχεται ότι η κατανόηση πρέπει να έρχεται από εμάς αλλά
δεν ισχύει το ίδιο για τις επιθυμίες μας και τις παρορμήσεις μας. Ο
μέσος όρος της ανθρωπότητας δεν είναι μόνο μέτριος στη διάνοια είναι και
στις παρορμήσεις: δεν έχουν γούστα και επιθυμίες να κάνουν κάτι
ασυνήθιστο. Πολλοί δε, νομίζουν ότι οι δυνατές επιθυμίες και παρορμήσεις
μπορεί να κάνουν κακό αλλά πλανιούνται: μόνο οι αδύναμες συνειδήσεις
κάνουν κακό. Οι επιθυμίες και οι παρορμήσεις είναι ενέργεια και ναι μεν
είναι δυνατόν να τις κατευθύνουμε με κακό σκοπό αλλά περισσότερο καλό θα
γίνει από μια ενεργητική φύση απ’ ότι από μια νωθρή και παθητική. Αυτοί
που έχουν τις δικές τους επιθυμίες και παρορμήσεις είναι οι μόνοι που
έχουν αυτό που ονομάζουμε χαρακτήρα. Αν συνδυάζονται και με ισχυρή
θέληση έχουμε την ολοκληρωμένη προσωπικότητα: «Υπάρχει μόνο ένας Neil
Baldwin».</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Τώρα
ίσως να φαίνεται καλύτερα η αξία της ατομικότητας. Μόνο με την
καλλιέργεια και την επίκλησή της μπορούν οι άνθρωποι να γίνουν ευγενείς
(δηλ. να δείχνουν ποιότητα και υψηλές ηθικές αρχές και ιδανικά) ώστε να
αποτελέσουν όμορφα αντικείμενα στοχασμού από τους υπόλοιπους. Έτσι
ενισχύε<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">ται</span> <span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">ο</span>
δεσμός που ενώνει το άτομο με την κοινωνία. Οι άλλοι μπορούν να μάθουν
κάτι καινούργιο από αυτούς (είτε πρόκειται για μια καινούργια αλήθεια,
είτε για το γκρέμισμα κάποιας παλιάς). Η αυθεντικότητα ανοίγει τα μάτια
των άλλων: τους δίνουν το παράδειγμα καλύτερων πρακτικών και
συμπεριφορών με τα διαφορετικά πειράματα των ζωών τους και τις
διαφορετικές προσωπικότητες τους, και ταυτόχρονα καλύτερο νόημα και
γεύση στη ζωή: είναι το αλάτι της γης. Ναι μεν γίνεται το ίδιο το άτομο
πιο ευτυχισμένο αλλά κάνοντας τη ζωή πιο πλούσια, κάνει και τους άλλους
πιο ευτυχισμένους.<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"> </span>Εξάλλου
το άτομο με το να γίνεται πιο χρήσιμο για τον εαυτό του γίνεται
παράλληλα και για τους άλλους. Ο διάσημος προπονητής της ομάδας που
δούλευε ο Neil του είπε: «Κάποτε με ρώτησες ποια είναι η καλύτερη
μεταγραφή που έκανα. Λοιπόν, εσύ ήσουν… με μεγάλη διαφορά.»</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_e-8gONqUzd4w3SvH-CDiAox_qryyiXOQh_dyCnW2McO_wcr5dbOiujp_Dnq50aU9oj65JWUTxcGolbdX0rZl0KSmmGr3bGi9EYsOKDD954dT5iILeP8i5_V4bLd36ZQyLhMeuYqsQx8/s1600/liotas+1.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="360" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_e-8gONqUzd4w3SvH-CDiAox_qryyiXOQh_dyCnW2McO_wcr5dbOiujp_Dnq50aU9oj65JWUTxcGolbdX0rZl0KSmmGr3bGi9EYsOKDD954dT5iILeP8i5_V4bLd36ZQyLhMeuYqsQx8/s1600/liotas+1.jpg" width="640" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Οι
μάζες και οι κυβερνήσεις είναι μια συλλογική μετριότητα. Η εισαγωγή όλων
των σοφών και άξιων πραγμάτων γίνεται μόνο από τα άτομα. Αυτό πρέπει να
το θυμόμαστε ειδικά σε μια εποχή που υπάρχει μια γενικευμένη τάση για
αύξηση της ρύθμισης συμπεριφοράς και αποθάρρυνση ακροτήτων. Σε αυτό
μπορούμε να προσθέσουμε και ένα ρεύμα «φιλανθρωπίας» για μια «ηθική και
σεμνότυφη καλυτέρευση» των συνανθρώπων μας. Όλα αυτά οδηγούν τους
ανθρώπους στο να μην επιθυμούν τίποτα ισχυρά. Το ιδανικό του χαρακτήρα
έχει ήδη γίνει: «να είσαι χωρίς ιδιαίτερο χαρακτήρα». Η τυραννία της
άποψης που κυριαρχεί, συνθλίβει – σαν τυλιγμένο γυναικείο κινέζικο πόδι –
κάθε μέρος της ανθρώπινης φύσης που εξέχει κάνοντας κάθε άτομο παρόμοιο
με το άλλο, σύμφωνα με ένα κοινό αποδεκτό πρότυπο. Ο δεσποτισμός του
συνηθισμένου έχει γίνει το κύριο εμπόδιο της ανθρώπινης εξέλιξης αφού το
δίκαιο και το σωστό έφτασαν να σημαίνουν συμμόρφωση στη συνήθεια. Πλέον
το παράδειγμα της μη συμμόρφωσης, η απλή άρνηση υποταγής στο σύνηθες
είναι από μόνο του πολύτιμο. Μόνο η αγάπη για την ελευθερία είναι
ανταγωνιστική στο συνηθισμένο.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Αν σε
όλα αυτά προσθέσουμε την εκπαίδευση που φέρνει τους ανθρώπους κάτω από
τις ίδιες επιρροές – αλήθειες (δεν είναι τυχαίο για την ανάπτυξη του
Neil ότι την απέφυγε) , την πρόοδο της επικοινωνίας που δίνει πρόσβαση
στα ίδια συναισθήματα, το εμπόριο και την τεχνολογία που βοηθούν στο να
έχουν όλοι τα ίδια αντικείμενα φιλοδοξίας και το κατεστημένο που
ενισχύει την μετριότητα της κοινής γνώμης για καθαρά πρακτικούς –
ψηφοθηρικούς λόγους, κατανοούμε την εχθρότητα των μαζών προς την
ατομικότητα. Μολαταύτα, αν είναι να σωθούμε, από αυτούς τους λίγους
«γραφικούς» θα σωθούμε. </span><br />
<br />
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Δημοσιευμένο <a href="http://www.stontoixo.com/2017/02/blog-post_84.html" target="_blank">στον Τοίχο</a>. </span></div>
</div>
</div>
Iptamenos Ollandoshttp://www.blogger.com/profile/11113252723210882210noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3484839649269149208.post-43928788422342487602017-05-09T08:46:00.000+02:002017-05-09T08:46:05.964+02:00Τεμπελιά<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjbcTAX-ajkLmQZ1ew_4HEKu7qPxX5IzD4mCEG2rTzyx5EoQfumy14Yy7FHOfKoVjtriqjmRpnK5l8xnDUleUqmXHVIBHq30NdvVrlBTWCXqMOUxXYY5yzMTfx9auWZ-VmXzb4K0syeJsE/s1600/tempelia.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="282" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjbcTAX-ajkLmQZ1ew_4HEKu7qPxX5IzD4mCEG2rTzyx5EoQfumy14Yy7FHOfKoVjtriqjmRpnK5l8xnDUleUqmXHVIBHq30NdvVrlBTWCXqMOUxXYY5yzMTfx9auWZ-VmXzb4K0syeJsE/s400/tempelia.jpg" width="400" /> </a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"></span><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"></span><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"></span><br /><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"></span><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> Πρέπει να είσαι τεμπέλης για να χαρείς την ζωή ολοκληρωτικά. Όχι – αυτό ακούγεται, όσες αντιφάσεις και αν μπορέσουμε να ανακαλύψουμε στα αισθήματα μας και στα κίνητρά μας, πάρα πολύ παράδοξο. Αυτή η διατύπωση προϋποθέτει μια δράση. Υπάρχει μία προστακτική στην πρόταση. Είναι μια τεμπέλικη διατύπωση.<br /> Όποιος είναι τεμπέλης χαίρεται τη ζωή. Αυτό ήδη ακούγεται καλύτερα. Η τεμπελιά δεν σε εξαναγκάζει, την έχουμε μέσα μας. Οι απολαύσεις δεν σε παραβιάζουν, μας συντροφεύουν από φυσικού, όπως οι μύγες την αγελάδα. Όποιος δεν είναι τεμπέλης δεν θα γίνει και ποτέ. Κρίμα, αλλά δεν χρειάζεται να απελπιστεί άμεσα. Υπάρχουν τόσα άλλα πράγματα – γενναιότητα, εργατικότητα και φήμη – στα οποία μπορεί κάποιος να βολέψει την εντύπωση της απόλαυσης.<br /> “Άλλοι άνθρωποι απλώς ζούνε, εγώ φυτοζωώ”, διαβάζουμε στον Cyril Conolly* . Εκεί εμπερικλείεται και ο οίκτος με τον καημένο ανήσυχο, που είναι σκλάβος της δραστηριότητάς του. Όλη η αθλιότητα στον κόσμο προέρχεται από το γεγονός ότι κάποιος δεν μπορεί απλά να κάτσει με τα χέρια του σταυρωμένα. Άλλη μία ρήση, αλλά είμαι πολύ τεμπέλης για να πω ποιανού είναι. <br /> Οι άνθρωποι πρέπει να ζούνε τόσο επιτακτικώς αναγκαία, και στο κυνήγι τους να κάνουν τους εαυτούς τους απαραίτητους ανακαλύπτουν ολόκληρη τη ζωή συνεχώς σε λάθος μέρος. Πρέπει να βρωμάνε, να μαχαιρώνουν, να εκδικούνται, να υφαρπάζουν, πρέπει να προσπερνάνε τον συνάνθρωπό τους, να ασθμαίνουν, να κυνηγούν, να είναι χρήσιμοι ή ενοχλητικοί, να πλάθουν άχρηστα προϊόντα και η πιεστική εικόνα από αιδοία και πυροβολαρχίες να μην βγαίνει ούτε για μια στιγμή απ' το μυαλό τους – αλλά ξεχνάνε ότι , αν ο Θεός υπάρχει, δεν χρειάζεται να κάνουν τίποτα περισσότερο από την συνεσταλμένη ανεμώνη η οποία, χωρίς να αναρωτιέται τίποτα, κλείνει ελαφρά την κεφαλή της στο μέρος του ήλιου για να γυρίσει μαζί του και μια ήρεμη νύχτα με φεγγάρι πεθαίνει.<br /> Η τεμπελιά δεν προσελκύει την προσοχή και δεν γνωρίζει τον εαυτό της. Ο άνθρωπος θα έπρεπε να ζει λίγο λιγότερο. Μέρες λήθης και ακινησίας σίγουρα δεν βοηθάνε το κόσμο να προοδεύσει αλλά, ω, τι όμορφο πράγμα που είναι η απραξία. Να μην έχεις όρεξη για τίποτα, να μην επιθυμείς τίποτα, να μην θέλεις να προσπαθείς – χωρίς αισθήματα ενοχής, χωρίς μεταμέλεια – δεν περνά ούτε ένα δευτερόλεπτο που να μην το λαχταρώ.<br /> Η επιθυμία μου για τεμπελιά είναι ήδη μια επιθυμία παραπάνω. Το κατανοώ. Συνεχίζει να αρρωσταίνει με την τεμπελιά. Μόνο σπάνια την απολαμβάνω στην ανώτατη μορφή της, που είναι μια μορφή χωρίς απόλαυση. Συνήθως μοιάζει λίγο με το να βολοδέρνεις άσκοπα, να περιπλανάσαι, να αναβάλεις τις δουλειές σου, να καθίζεις τον πισινό σου και να μην σκέφτεσαι τίποτα. Ο άνθρωπος είναι ένα ημιτελές πράγμα.<br /> Εκεί που θα έπρεπε να ξεκαρδίζεται από ευτυχία δεν μπορεί να πάει παραπέρα από τη λίγη ευθυμία, εκεί που θα έπρεπε να κλαίει με μαύρο δάκρυ μιξοκλαίγεται για μια στιγμή. Η τεμπελιά μου δεν είναι τίποτα περισσότερο από νωθρότητα. Αλλά τουλάχιστον γνωρίζω για τον εαυτό μου ότι προσπαθώ να φτάσω μια ανώτερη τεμπελιά – όχι, όχι, δεν προσπαθώ: ότι χωρίς να το ξέρω την λατρεύω σταθερά.<br /> Εντωμεταξύ πρέπει να δω πως θα ξεφύγω από την νωθρότητά μου. Δεν είμαι δυστυχισμένος μαζί της. Δεν νιώθω ένοχος αν παραμελήσω τα καθήκοντά μου. Δεν ντρέπομαι αν μείνω μια μέρα στο κρεβάτι ξαπλωμένος. Δεν γίνομαι ανήσυχος αν αναβάλω τη δουλειά μου ως την τελευταία στιγμή. Αυτό είναι ήδη ουκ ολίγο.<br /> Διότι ακριβώς αυτή η ενοχή, η ντροπή, η ανησυχία είναι που το κάνουν τόσο δύσκολο για πολλούς να μην κάνουν τίποτα. Η αλογόμυγα της φιλοδοξίας έχει φροντίσει για μεγάλα μυθιστορήματα, μεγάλες ανακαλύψεις, μεγάλους πολέμους. Αλλά το μεγαλύτερο μυθιστόρημα είναι αυτό που δεν έχει ακόμα αρχίσει, η πιο μεγάλη ανακάλυψη η αιώρα και ο πιο μεγάλος πόλεμος, ο πόλεμος που πρέπει να κάνουμε ενάντια στην ανίερη παρόρμηση να αφήσουμε το στρώμα μας και να ασχοληθούμε με κάποιον άλλο.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">_____________________________</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">* Άγγλος συγγραφέας και κριτικός λογοτεχνίας (1903-1974). Το πιο γνωστό του έργο είναι το “Εχθροί της Υπόσχεσης”, 1935.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: right;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><i>Μετάφραση από τα Ολλανδικά: Τρύφων Λιώτας</i></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><i><span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><i><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Λίγα λόγια για το βιβλίο και τον συγγραφέα μπορείτε να διαβάσετε <a href="http://trofigiaskepsi.blogspot.nl/2015/12/blog-post.html" target="_blank">εδώ</a>.</span></i></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span> </i></span></span></div>
</div>
</div>
Iptamenos Ollandoshttp://www.blogger.com/profile/11113252723210882210noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3484839649269149208.post-78243015818073615072017-05-08T09:08:00.002+02:002017-05-08T09:08:47.510+02:00Μια άγνωστη ηρωίδα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgLMtkCB5eMRsWxB8XBgGjBMG4zCoejp0j0zDZk1P-EAilXxN3OwkBN1dilrdMgWMURlJ6Wy7ECeaycuZv8aHJi3x_lDnm6uCZpiHJADs_wlr9qlHztcZYTygBEd2OhJs-Qwq-ngXfUVnE/s1600/stontoixo1.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;" width="484" /></span></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><b>Artemisia Gentileschi: Αυτοπροσωπογραφία ως Αλληγορία της Ζωγραφικής</b></span></td></tr>
</tbody></table>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Τρύφων Λιώτας</span><br />
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"></span><br /><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"></span>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Η Αρτεμισία Τζεντιλέσκι (Artemisia Gentileschi) γεννήθηκε στη Ρώμη το
1593. Ο πατέρας της Orazio Gentileschi ήταν ένας γνωστός και σεβαστός
ζωγράφος της εποχής του ο οποίος κέρδιζε τα προς το ζην με τακτικά
συμβόλαια εργασίας στο Βατικανό, σε καρδινάλιους καθώς και οικογένειες
ευγενών στη Ρώμη. Η μητέρα της πέθανε όταν ήταν ακόμη παιδί. Την
ανατροφή της όπως και αυτήν των τριών μικρότερων αδελφών της ανέλαβε
αποκλειστικά ο πατέρας της.</span></div>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Από
πολύ νωρίς η Αρτεμισία βοηθούσε τον πατέρα της τόσο με τους μικρότερους
αδελφούς της όσο και με την εργασία του στο στούντιο προετοιμάζοντας
καμβάδες και χρώματα. Έμαθε γρήγορα δουλεύοντας πλάι στον πατέρα της
αλλά είχε και εξαιρετικές ικανότητες: ήταν αποφασιστική, με δυνατή
θέληση, έμπιστη, ανεξάρτητη, με αυτοπεποίθηση, όμορφη και κυρίως είχε
ταλέντο. Όλα αυτά απεικονίζονται στην παραπάνω αυτοπροσωπογραφία της με
τίτλο: «Αλληγορία της ζωγραφιάς». Αυτές οι ικανότητες της την βοήθησαν
να γίνει η πιο γνωστή γυναίκα ζωγράφος της εποχής της.</span></div>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Τελείωσε
τον πρώτο υπογεγραμμένο πίνακα με ημερομηνία 1610 «Σουζάνα και οι
Πρεσβύτεροι» όταν ήταν 17 χρονών. Ο πίνακας αναφέρεται στην βιβλική
ιστορία από το βιβλίο του Δανιήλ. Μια όμορφη νεαρή, η Σουζάνα, λουζόταν
στον κήπο του σπιτιού της έχοντας διώξει τους συνοδούς της. Δύο λάγνοι
πρεσβύτεροι την παρακολουθούν μυστικά. Όταν θα προσπαθήσει να γυρίσει
στο σπίτι της, της απευθύνονται και την απειλούν ότι θα πούνε ότι την
είδαν με έναν εραστή εκτός αν συμφωνήσει να κάνει έρωτα μαζί τους. Η
Σουζάνα αρνείται και συλλαμβάνεται. Ο θάνατος είναι η ποινή για την
ακολασία της και αποφεύγεται την τελευταία στιγμή από την παρέμβαση του
Δανιήλ, που απαιτεί την ανάκριση των πρεσβυτέρων για να αποτρέψει τον
θάνατο της αθώας κοπέλας. Ξεχωριστά οι πρεσβύτεροι ανακρίνονται κατά
αντιπαράθεση για τις λεπτομέρειες του συμβάντος αλλά οι καταθέσεις τους
δεν συμπίπτουν σχετικά με το δέντρο κάτω από το οποίο η Σουζάνα
συνάντησε τον υποτιθέμενο εραστή της. Η μεγάλη διαφορά των δύο δέντρων
αποδεικνύει και το ψεύδος των πρεσβυτέρων. Οι ποινές που επιβάλλει ο
Δανιήλ στους πρεσβύτερους αποτελούν λογοπαίγνια από το ελληνικές
ονομασίες των δέντρων: αυτός που είπε η συνάντηση έγινε κάτω από μαστίχα
(ὑπο σχίνον) θα σχιστεί στα δύο, αυτός που δήλωσε ότι έγινε κάτω από
βελανιδιά (ὑπο πρίνον) θα πριονιστεί στα δύο. Η ιστορία δεν σώθηκε στα
εβραϊκά και γι’ αυτό αμφισβητείται η γνησιότητά της, αλλά ο Ωριγένης θα
θεωρήσει ότι είναι από τις ιστορίες που αφαιρέθηκαν από Εβραίους. </span></div>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh7lXg423kGyrL49H7gtN4adbcxqQSRcGbwKzJQcdvwzTgW_T9UhxGE6DNCSxAKmp0rXIvfhSYiJRbsKj1lyoNbw97Z9bjxYewI7eFoL3_9Y2zpQZCJDFB2QRNf5D0bPy4ZV9L86ReR_rc/s1600/susanna.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh7lXg423kGyrL49H7gtN4adbcxqQSRcGbwKzJQcdvwzTgW_T9UhxGE6DNCSxAKmp0rXIvfhSYiJRbsKj1lyoNbw97Z9bjxYewI7eFoL3_9Y2zpQZCJDFB2QRNf5D0bPy4ZV9L86ReR_rc/s1600/susanna.jpg" width="454" /></a></span></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><b>"Η Σουζάνα και οι πρεσβύτεροι" </b></span></td></tr>
</tbody></table>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Στον
πίνακα αναπαριστάνεται η στιγμή των αισχρών απαιτήσεων και του εκβιασμού
των πρεσβυτέρων. Η κοπέλα (πρόκειται για την ίδια την Αρτεμισία)
βρίσκεται ζαρωμένη ενώ το κεφάλι της είναι γυρισμένο προς την άλλη
κατεύθυνση. Τα χέρια της βρίσκονται σε άμυνα λες και θέλουν να κρατήσουν
μακριά τα αναίσχυντα λόγια που ακούει. Η στάση και η έκφραση του
προσώπου της αποδίδει απίστευτα τον φόβο και την αηδία που νιώθει. Είναι
στριμωγμένη και θυματοποιείται. Ο ένας πρεσβύτερος δεν φαίνεται καλά
αλλά ψιθυρίζει κάτι στο αυτί του άλλου, ενώ ο δεύτερος με λάγνο βλέμμα
και με το δάκτυλο στο στόμα της λέει προφανώς να μην πει τίποτα γιατί θα
την κατηγορήσουν. Και οι δύο σκυμμένοι πάνω από τον τοίχο του κήπου
παραβιάζουν τον ιδιωτικό της χώρο. </span></div>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Αυτό που ζωγράφισε η Αρτεμισία Τζεντιλέσκι
ήταν προφητικό. Ο πατέρας αναγνωρίζοντας το ταλέντο της είχε κανονίσει
να πάρει μαθήματα από τον συνάδελφο και φίλο του, Antonio Tassi, έναν
ειδικό στην προοπτική με γεωμετρική ακρίβεια. Για μια περίοδο 9 μηνών ο
Tassi επανειλημμένως βίαζε την Αρτεμισία.
Ίσως η επιλογή του πίνακα που έγινε πριν τον βιασμό να σημαίνει ότι
υπήρχε ήδη σεξουαλική παρενόχληση στην ίδια ή σε άλλες κοπέλες που
πιθανόν φοιτούσαν στη σχολή. Αυτή δεν είπε τίποτα στον πατέρα της γιατί
ήλπιζε ότι αυτός θα την παντρευόταν. Εκείνη την εποχή η γυναίκα που
έχανε την παρθενιά της είχε ελάχιστες ελπίδες να βρει άντρα. </span></div>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Όταν ο
πατέρας της έμαθε για την κατάσταση και σιγουρεύτηκε ότι ο Tassi δεν θα
παντρευόταν την κόρη του απευθύνθηκε στην ανώτερη αρχή της εποχής του
γράφοντας ένα γράμμα απευθείας στον Πάπα Paolo V Borghese απαιτώντας
δικαιοσύνη. Ο Πάπας προσπαθώντας να δώσει το καλό παράδειγμα κινήθηκε
ταχύτατα. Το 1612, στα δεκαεννιά της χρόνια, η ζωγράφος θα βρισκόταν
αντιμέτωπη με μια βάναυση, δημόσια, διάρκειας 7 μηνών δίκη βιασμού, στην
οποία θα έπρεπε να υποστεί δημόσια μια μορφή βασανιστηρίου κατά την
διάρκεια της οποίας τα δάκτυλά της ήταν τυλιγμένα με σκοινιά που
προοδευτικά έσφιγγαν όσο επανειλημμένως έπρεπε να επιβεβαιώνει την
ιστορία της ώστε να αποδειχτεί ότι δεν λέει ψέματα. Ενώ τα σκοινιά
έκοβαν τα δάκτυλά της και τα χέρια της πονούσαν από το πρήξιμο, αυτή
επέμενε στην ιστορία της. Εκείνο τον καιρό η κατηγορία του βιασμού
χρησιμοποιούνταν για να αναγκαστεί ο κατηγορούμενος να παντρευτεί την
άγουσα. Η ποινή ήταν συχνά ο γάμος με το θύμα σαν τρόπος απόδοσης
δικαιοσύνης για τη χαμένη τιμή και φήμη του θύματος. Έπρεπε επίσης να
υποστεί μια ταπεινωτική φυσική εξέταση στην αίθουσα του δικαστηρίου,
πίσω από μια κουρτίνα, για να αποδειχτεί ότι δεν ήταν πια παρθένα.
Τελικώς ο βιαστής της καταδικάστηκε σε 8 μήνες φυλάκιση. </span></div>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Κατά τη διάρκεια της δίκης η Αρτεμισία
μπορούσε να ζωγραφίζει αλλά δεν της επιτρεπόταν να γράφει ή να
διαβάζει. Ήταν αυτήν την περίοδο που δημιούργησε ένα από τα πιο δυναμικά
έργα της: «Η Ιουδήθ αποκεφαλίζει τον Ολοφέρνη». Ο πίνακας απεικονίζει
μια σκηνή από τη βιβλική ιστορία της Ιουδήθ που ελευθερώνει τους Ισραηλίτες από τον Ασσύριο στρατηγό Ολοφέρνη. Θα βρει τρόπο να εισέλθει
στη σκηνή του για να τον ξελογιάσει και αφού τον μεθύσει με την βοήθεια
μιας υπηρέτριάς της θα τον αποκεφαλίσει μόλις αποκοιμηθεί. </span></div>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh3EpgxXur8GcVoybPN_kWINmGPZyZNAyDcgFkj4lpqNBla5vETcI2pzSa-_2lXk3CIuKFHhxwYKIPAOQ-R5cIN2aGWaC5CTcq-pYRGpJOha3icnnPPEzEIq3NW9V-A9cTTu0m35Bbu60s/s1600/Artemisia_Gentileschi_-_Judith_Beheading_Holofernes_-_WGA8563.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;" width="502" /></span></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">"<b>Η Ιουδήθ αποκεφαλίζει τον Ολοφέρνη</b>"</span> </td></tr>
</tbody></table>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Και
εδώ η φιγούρα της Ιουδήθ έχει αρκετές ομοιότητες με την ίδια την ζωγράφο
ενώ το κεφάλι είναι αυτό του βιαστή της, του Agostino Tassi. Η φιγούρα
της, ντυμένη αυτή τη φορά και χωρίς φόβο ή αποστροφή, κυριαρχεί πάνω
στον εχθρό της παίρνοντας την εκδίκησή της. Σχεδόν χαμογελά ενώ με το
ένα χέρι κόβει το κεφάλι του εχθρού της και με το άλλο το κρατά σταθερό
από τα μαλλιά. Η υπηρέτριά της, Άμπρα, τού κρατά τα χέρια καθώς ξυπνά σε
μια απέλπιδα προσπάθεια να παλέψει για τη ζωή του. Το αίμα στάζει πάνω
στο άσπρο σεντόνι. Το στυλ είναι επηρεασμένο από τον δραματικό ρεαλισμό
του Caravaggio (1573 - 1610). </span></div>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Είναι
ξεκάθαρο ότι με αυτόν το πίνακα η ζωγράφος δούλεψε πάνω στα τραύματά της
από το βιασμό και τη δίκη. Οι απεικονίσεις της έχουν χαρακτήρα κάθαρσης
πάνω στα φυσικά και ψυχικά της τραύματα. Η Ιουδήθ είναι μια πολύ
δυναμική γυναίκα που απαιτεί εκδίκηση από κακοπροαίρετους άνδρες. </span></div>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Μετά
τη δίκη, ο πατέρας της Αρτεμισία κατάφερε να κανονίσει ένα γάμο με έναν
ζωγράφο από την Φλωρεντία. Τότε έφυγε από τη Ρώμη για να ζήσει στην
πόλη του άντρα της με μια συστατική επιστολή του πατέρα της για να
δουλέψει στην οικογένεια των Medici. Εκεί, στην πόλη της Αναγέννησης,
ολοκληρώθηκε σαν καλλιτέχνης δημιουργώντας τα καλύτερα έργα της.
Απέκτησε το προσωπικό της, ξεχωριστό στυλ – πολύ πιο δραματικό και
ενεργητικό από το ακριβές του πατέρα της – φτάνοντας να την συγκρίνουν
με τον πιο γνωστό ζωγράφο μπαρόκ της εποχής, τον Caravaggio. </span></div>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Συνέχισε
να ζωγραφίζει γυναίκες ηρωίδες συχνά σε δραματικές σκηνές βίας. Δεν
δίσταζε να ζωγραφίσει γυμνές τις γυναίκες, συχνά αποδεικνύοντας ότι ήταν
πολύ καλύτερη από τους άνδρες συναδέλφους της. Στη Φλωρεντία έγινε
μητέρα πέντε παιδιών αλλά μόνο ένα από αυτά, η κόρη της Prudentia,
επέζησε. Ενώ ήταν εργαζόμενη μητέρα, έμαθε γραφή και ανάγνωση. Αυτό της
επέτρεψε να γίνει η πρώτη γυναίκα που έγινε δεκτή στη διάσημη «Ακαδημία
του Σχεδίου» (Accademia del Disegno). </span>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUe0VooxyvKLnMwFZw6PyMFcPcsnkakiyWwF991REvqWDETZ5Mf2fhQPg-tCob5tBY833j30qg0jLhFsqst71iIBhsBuo5K7nAqX5fcoDPawAqQ5eJDtN8aAu92aPO8ON2r5VxKas4PF8/s1600/judith2.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUe0VooxyvKLnMwFZw6PyMFcPcsnkakiyWwF991REvqWDETZ5Mf2fhQPg-tCob5tBY833j30qg0jLhFsqst71iIBhsBuo5K7nAqX5fcoDPawAqQ5eJDtN8aAu92aPO8ON2r5VxKas4PF8/s1600/judith2.jpg" width="498" /></a></span></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><b>"Η Ιουδήθ και η υπηρέτριά της"</b></span></td></tr>
</tbody></table>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Στην
Φλωρεντία επιστρέφει στην ιστορία της Ιουδήθ με τον Ολοφέρνη,
ζωγραφίζοντας μια στιγμή από την απόδραση τους μετά την δολοφονία. Οι
δυο γυναίκες μοιάζει να άκουσαν κάτι και σταμάτησαν παγωμένες, κοιτώντας
μέσα στο σκοτάδι προς τα πίσω, για να δουν αν τους είδε κανένας. Το
έργο έγινε για τον Cosimo II de Medici και υπάρχει σε αυτό αναφορά στο
πιο αγαπητό έργο της Φλωρεντίας, τον Δαυίδ του Michelangelo. Το προφίλ
της Ιουδήθ μοιάζει με αυτό του Δαυίδ, ενώ επίσης κρατά στο ώμο το σπαθί
της με τον ίδιο τρόπο που ο Δαυίδ κρατά τη σφεντόνα του. Υπάρχει μια
αίσθηση αλληλεγγύης μεταξύ των γυναικών όπως κοιτάνε στο σκοτάδι για τον
αόρατο κίνδυνο. Η υπηρέτρια κρατά το αποκεφαλισμένο κεφάλι μέσα σε ένα
καλάθι, ενώ η Ιουδήθ στο ένα χέρι έχει το σπαθί και το άλλο το τοποθετεί
σχεδόν προστατευτικά στον ώμο της υπηρέτριας δίνοντας όμως την
απαραίτητη ζωντάνια στον πίνακα αφού φανταζόμαστε ότι η κίνηση είναι για
να την προτρέψει να συνεχίσουν το δρόμο τους. Τα ρούχα των δύο γυναικών
είναι πραγματικό έργο τέχνης που ανάγεται στο κομψό στυλ της
Φλωρεντίας, ενώ το χρυσαφί χρώμα του φορέματος της υπηρέτριας έμεινε
στην ιστορία σαν το «Χρυσό της Αρτεμισίας». Η Αρτεμισία δεν ήταν μόνο
μια εξαιρετική ζωγράφος αλλά έχοντας μάθει τα βασικά για την μίξη των
χρωμάτων από παιδί είχε προφανώς μεγάλο ταλέντο και σε αυτόν τον τομέα.
Το συγκεκριμένο χρώμα το χρησιμοποίησε σε πολλούς από τους πίνακές της. </span>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Δεν
είναι γνωστοί οι λόγοι αλλά το 1620 η Αρτεμισία εγκατέλειψε την
Φλωρεντία και τον σύζυγό της και γύρισε στη Ρώμη με την κόρη της.
Σύμφωνα με τους ιστορικούς είχε συνεργατική αλλά και ανταγωνιστική σχέση
με τον πατέρα της. Αυτός έδινε το βάρος στην ακρίβεια και την
ιδεαλιστική ομορφιά, ενώ η κόρη του στο δράμα, το πάθος, τον πόνο και
την αγωνία. Αυτά είναι και τα στοιχεία που αιχμαλωτίζουν το θεατή στους
πίνακές της. </span>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Στα
επόμενα χρόνια η Αρτεμισία θα περάσει διάφορες περιόδους στη Βενετία και
στη Νάπολη. Το 1638 θα πάει στο Λονδίνο για να βοηθήσει τον ασθενή πια
πατέρα της να ολοκληρώσει το ταβάνι στο παλάτι της βασίλισσας στο
Greenwich, έργο που του ανέθεσε ο βασιλιάς Charles I. Εκεί πιστεύεται
ότι έκανε και την αυτοπροσωπογραφία της που παραθέσαμε στην αρχή. Μια
πολύ ρεαλιστική εικόνα που τη δείχνει να εργάζεται και όχι να ποζάρει.
Τα πράσινα μανίκια της είναι ανασηκωμένα, φοράει μια καφέ ποδιά, τα
μαλλιά μαζεμένα σε κότσο ενώ μερικά έχουν ξεφύγει προφανώς από τις
κινήσεις της κατά την ώρα της δουλειάς. Στο λαιμό της κρέμεται μια χρυσή
αλυσίδα με μια μάσκα. </span>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Μετά
το θάνατό της, το 1656, περιέπεσε σε αφάνεια γιατί τα έργα της
αποδόθηκαν στον πατέρα της. Η ιστορικός τέχνης και ειδική πάνω στην Αρτεμισία, Mary D. Garrard, σημειώνει ότι «υπέστη μια ακαδημαϊκή
παραμέληση που είναι αδιανόητη για το μέγεθός της ως καλλιτέχνη». Το
ανανεωμένο και καθυστερημένο ενδιαφέρον για αυτήν τα πρόσφατα χρόνια,
την επανέφερε στο προσκήνιο ως μία από τις πιο ταλαντούχες ζωγράφους του
17ου αιώνα και ως μία από τις μεγαλύτερες καλλιτέχνιδες του κόσμου. Το
πρώτο βιβλίο που γράφτηκε για αυτήν "Artemisia Gentileschi - The Image
of The Female Hero in Italian Baroque Art" από την προαναφερθείσα
ιστορικό τέχνης, εκδόθηκε το 1989. Η πρώτη έκθεση με έργα της έγινε στη
Φλωρεντία το 1991. Στη συνέχεια ακολούθησαν ντοκιμαντέρ, θεατρικά έργα
και μια ταινία. Η Mary D. Garrard βρήκε και μια επιστολή της από τον
Αύγουστο του 1649 προς τον Don Antonio Ruffo που ζούσε στη Σικελία όπου
του γράφει: «<b><i>Και θα δείξω στη φημισμένη αρχοντιά σας τι μπορεί μια γυναίκα να κάνει…</i></b>». Δεν έδειξε μόνο σε αυτόν τελικά, αλλά σε όλο τον κόσμο τι μπορούσε να κάνει ενάντια σε όλες τις πιθανότητες. </span>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><b>Σημ</b>:
Επειδή η τέχνη είναι συμβολισμός και αλήθεια με την έννοια της μη
λήθης, οι εικόνες σύμβολα που μας προσφέρουν οι καλλιτέχνες, όποιο και
αν είναι το πεδίο τους, λειτουργούν σαν μνήμες -ειδικά στην πενιχρή
πνευματικά εποχή μας, την εποχή της λησμονιάς– που επανέρχονται σαν
ιδέες και αξίες. </span>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Και οι
τέσσερις πίνακες που παρουσιάστηκαν έχουν να μας προσφέρουν «εικόνες ή
σύμβολα μνήμης» πολύ χρήσιμες για τη ζωή μας: Ο πρώτος
(αυτοπροσωπογραφία) μας δείχνει με την εικόνα του βλέμματος την
συγκέντρωση που απαιτείται κατά τη διάρκεια της δημιουργίας. Είναι σαν
να μην υπάρχει τίποτα άλλο γύρω σου εκτός από το έργο σου. Ο δεύτερος (Η
Σουζάνα και οι πρεσβύτεροι) δίνει σε μια εικόνα την αποστροφή της ψυχής
(το «απέχου» του Επίκτητου) σε οτιδήποτε προσπαθεί να την διαφθείρει. Ο
τρίτος (ο αποκεφαλισμός) την επιθυμία της ψυχής για ζωή, που είναι η
βούληση για ελευθερία. Και ο τέταρτος (Ιουδήθ και υπηρέτρια) την
ψυχραιμία και την αποφασιστικότητα να ακολουθήσεις τη μοναδικότητά σου
που είναι ο δρόμος που χάραξες.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Δημοσιεύτηκε στον <a href="http://www.stontoixo.com/2017/04/blog-post_27.html" target="_blank">Τοίχο</a> </span></div>
</div>
Iptamenos Ollandoshttp://www.blogger.com/profile/11113252723210882210noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3484839649269149208.post-9574922191474046832017-05-06T18:05:00.001+02:002017-05-06T18:09:39.563+02:00Το τραγούδι του Πλούτου<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBNB3fuG7ZIAO7pPGu66MJoH-s2WmdueZIY_fXVjkGBF5DiNy5cDSM31HvpnAwUlRG9UMpqAnMaJwWuHAcQrsiP_qQsVtMMf3Ky6zcSEostqIo1-FtIewGngDTX8_hqN9EHHZgMIbfDHA/s1600/Khalil+Gibran.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBNB3fuG7ZIAO7pPGu66MJoH-s2WmdueZIY_fXVjkGBF5DiNy5cDSM31HvpnAwUlRG9UMpqAnMaJwWuHAcQrsiP_qQsVtMMf3Ky6zcSEostqIo1-FtIewGngDTX8_hqN9EHHZgMIbfDHA/s400/Khalil+Gibran.png" width="400" /> </a></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Khalil Gibran (1883-1931)</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Εγώ και ο άνθρωπος είμαστε ερωμένοι</span></span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Με λαχταρά και τον ποθώ, </span></span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Αλλά δυστυχώς! Εμφανίστηκε ανάμεσά μας</span></span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Μία αντίζηλος που μας φέρνει δυστυχία.</span></span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Είναι σκληρή και απαιτητική,</span></span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Δεν κατέχει παρά μόνο κενό δέλεαρ.</span></span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Το όνομά της είναι Ύλη.</span></span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Μας ακολουθεί όπου κι αν πάμε</span></span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Και παραφυλά σαν σκοπός, φέρνοντας</span></span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Ανησυχία στον αγαπημένο μου.</span></span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br clear="all" /></span></span></span></div>
<div class="poem" style="text-align: center;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Αναζητώ τον αγαπημένο μου στο δάσος</span></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Κάτω από δέντρα, στις λίμνες.</span></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Δεν μπορώ να τον βρω, γιατί η Ύλη</span></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Τον αφάρπαξε στην θορυβώδη</span></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Πόλη και τον τοποθέτησε στο θρόνο</span></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">που σείει μεταλλικά πλούτη.</span></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></span>
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Τον φωνάζω με τη φωνή της</span></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Γνώσης και το τραγούδι της Σοφίας.</span></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Δεν ακούει, γιατί η Ύλη</span></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Τον ξελόγιασε μέσα στο κάτεργο </span></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Της ιδιοτέλειας, όπου κατοικεί η φιλαργυρία.</span></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></span>
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Τον αναζητώ στο χωράφι της Ικανοποίησης,</span></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Αλλά είμαι μόνη, επειδή η αντίζηλος τον έχει</span></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Φυλακίσει στην σπηλειά της λαιμαργίας</span></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Και απληστίας, και τον κλείδωσε εκεί μέσα</span></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Με οδυνηρές αλυσίδες χρυσού.</span></span></span></div>
<div class="poem" style="text-align: center;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></span>
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Τον καλώ το πρωινό, όταν η Φύση χαμογελά,</span></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Αλλά δεν ακούει, γιατί η αφθονία έχει</span></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">βαρύνει τα ναρκωμένα μάτια του με αρρωστημένο ύπνο.</span></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></span>
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Τον παραπλανώ το βράδυ, όταν η Σιωπή βασιλεύει</span></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Και τα λουλούδια κοιμούνται. Αλλά δεν αποκρίνεται,</span></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Επειδή ο φόβος του για το </span><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">αύριο και</span> τι αυτό θα Φέρει,</span></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">σκοτεινιάζει τις σκέψεις του.</span></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></span>
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Λαχταρά να μ' αγαπήσει·</span></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Με αποζητά στις πράξεις του. Αλλά </span></span></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">δε θα με βρει παρά μόνο στις πράξεις του Θεού.</span></span></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Με ψάχνει στα οικοδομήματα της δόξας του</span></span></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">που οικοδόμησε πάνω στα κόκκαλα άλλων</span></span><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">·</span></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Μου ψυθιρίζει ανάμεσα από </span></span></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Τους σωρούς του με χρυσό και ασήμι</span></span><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">·</span></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"> Αλλά θα με βρει μόνο αν έρθει στο</span></span></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Σπιτικό της Απλότητας που ο Θεός έχτισε</span></span></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Στην όχθη του ρυακιού της στοργής.</span></span></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></span>
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Επιθυμεί να με φιλήσει μπροστά στα θησαυροφυλάκιά του</span></span></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Αλλά τα χείλη του δεν θα αγγίξουν ποτέ τα δικά μου παρά μόνο</span></span></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Μπροστά στα πλούτη μιας αγνής αύρας.</span></span></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></span>
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: x-small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"> </span></span><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"> Μου ζητά να μοιραστώ μαζί του</span></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">τα αμύθητα πλούτη του, αλλά δεν θα λησμονήσω τα πλούτη</span></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Του Θεού</span><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">· δε θα γδυθώ το μανδύα της ομορφιάς.</span></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></span>
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Ψάχνει ως μέσο την απάτη</span><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">· εγώ ψάχνω</span></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">μόνο το μέσο για την καρδιά του.</span></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Μωλωπίζει την καρδιά του στο στενό κελί του</span><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">·</span></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"> Θα πλούτιζα την καρδιά του με όλη μου την αγάπη.</span></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></span>
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Ο αγαπημένος μου έχει μάθει πως να ουρλιάζει και</span></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Να κλαίει για τον εχθρό μου, την Ύλη</span><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">· θα του </span></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Μάθαινα πως να χύνει δάκρυα στοργής</span></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Και οίκτου από τα μάτια της ψυχής του</span></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Για όλα τα πράγματα,</span></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Και να βγάζει αναστεναγμούς ικανοποίησης μέσω</span></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Αυτών των δακρύων. </span></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></span>
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Ο άνθρωπος είναι ο αγαπημένος μου</span><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">·</span></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Θέλω να του ανήκω.</span></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></span>
<br />
<div style="text-align: right;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><i>Μετάφραση: Τρύφων Λιώτας</i></span></span></div>
<div style="text-align: right;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><i>Από τη συλλογή ποιημάτων και διηγημάτων: "Δάκρυα και Γέλιο"</i></span></span></div>
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></span>
<br />
<h1 class="title" style="text-align: center;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Song Of Fortune </span></span></span></h1>
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Man and I are sweethearts
</span></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">He craves me and I long for him,
</span></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">But alas! Between us has appeared
</span></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">A rival who brings us misery.
</span></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">She is cruel and demanding,
</span></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Possessing empty lure.
</span></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Her name is Substance.
</span></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">She follows wherever we go
</span></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">And watches like a sentinel, bringing
</span></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Restlessness to my lover.
</span></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></span>
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">I ask for my beloved in the forest,
</span></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Under the trees, by the lakes.
</span></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">I cannot find him, for Substance
</span></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Has spirited him to the clamorous
</span></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">City and placed him on the throne
</span></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Of quaking, metal riches.
</span></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></span>
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">I call for him with the voice of
</span></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Knowledge and the song of Wisdom.
</span></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">He does not hearken, for Substance
</span></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Has enticed him into the dungeon
</span></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Of selfishness, where avarice dwells.
</span></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></span>
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">I seek him in the field of Contentment,
</span></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">But I am alone, for my rival has
</span></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Imprisoned him in the cave of gluttony
</span></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">And greed, and locked him there
</span></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">With painful chains of gold.
</span></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></span>
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">I call to him at dawn, when Nature smiles,
</span></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">But he does not hear, for excess has
</span></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Laden his drugged eyes with sick slumber. </span></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></span>
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">I beguile him at eventide, when Silence rules
</span></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">And the flowers sleep. But he responds not,
</span></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">For his fear over what the morrow will Bring,
</span></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">shadows his thoughts. </span></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></span>
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: x-small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">He yearns to love me;
</span></span></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">He asks for me in this own acts. But he
</span></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Will find me not except in God's acts.
</span></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">He seeks me in the edifices of his glory
</span></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Which he has built upon the bones of others;
</span></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">He whispers to me from among
</span></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">His heaps of gold and silver;
</span></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">But he will find me only by coming to
</span></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">The house of Simplicity which God has built
</span></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">At the brink of the stream of affection. </span></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></span>
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">He desires to kiss me before his coffers,
</span></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">But his lips will never touch mine except
</span></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">In the richness of the pure breeze. </span></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></span>
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">He asks me to share with him his
</span></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Fabulous wealth, but I will not forsake God's
</span></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Fortune; I will not cast off my cloak of beauty.
</span></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></span>
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">He seeks deceit for medium; I seek only
</span></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">The medium of his heart.
</span></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">He bruises his heart in his narrow cell;
</span></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">I would enrich his heart with all my love.
</span></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></span>
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">My beloved has learned how to shriek and
</span></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Cry for my enemy, Substance; I would
</span></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Teach him how to shed tears of affection
</span></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">And mercy from the eyes of his soul
</span></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">For all things,
</span></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">And utter sighs of contentment through
</span></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Those tears.
</span></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></span>
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Man is my sweetheart;
</span></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">I want to belong to him. </span></span></span></div>
</div>
Iptamenos Ollandoshttp://www.blogger.com/profile/11113252723210882210noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3484839649269149208.post-220285061120246672017-04-28T09:55:00.000+02:002017-04-28T10:00:46.205+02:00Τα κεραμίδια στάζουν<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvsbYYlrduG4o8kywMGDFaHJRXeykaFv6ljFJyxxzMj7XPAZG4kh0gvPod6m0lgNeneD5G6eJoCDBLz9HFSg8UmCKX1VNWi3bFURcSEPl7Gaq3p84Mh9W5J1AFZO0DRruDu_Kd-zfOJoM/s1600/%25CF%2587%25CF%2581%25CF%258C%25CE%25BD%25CE%25B7%25CF%2582+%25CE%25BC%25CE%25AF%25CF%2583%25CF%2583%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvsbYYlrduG4o8kywMGDFaHJRXeykaFv6ljFJyxxzMj7XPAZG4kh0gvPod6m0lgNeneD5G6eJoCDBLz9HFSg8UmCKX1VNWi3bFURcSEPl7Gaq3p84Mh9W5J1AFZO0DRruDu_Kd-zfOJoM/s320/%25CF%2587%25CF%2581%25CF%258C%25CE%25BD%25CE%25B7%25CF%2582+%25CE%25BC%25CE%25AF%25CF%2583%25CF%2583%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582.jpg" width="320" /> </a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"></span></div>
<br />
<h2 style="font-size: 14px;">
<span style="font-weight: normal;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><i style="font-size: 14px;">Χρόνης Μίσσιος, 1991, σελ. 73-76, «Τα κεραμίδια στάζουν»</i></span></span></h2>
<h2 style="font-size: 14px; text-align: justify;">
<span style="font-weight: normal;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">«Τα κόμματα μας
τελείωσαν, Μιχάλη. Χωρίστηκαν κι αυτά σε κεφάλι και κορμί, σε αρχηγούς
και οπαδούς. Μόνο όσοι γουστάρουν να ασκούν εξουσία και να
εξουσιάζονται, όσοι νοιώθουν μοναξιά και ανασφάλεια, ανήκουν πλέον στα
κόμματα, από κοινωνικές εκφράσεις έγιναν κοινωνικά εκτοπλάσματα. Δεν
διακονούν την κοινωνία, δεν την απελευθερώνουν, επιβλήθηκαν στην
κοινωνία και την δολοφονούν. </span></span></h2>
<h2 style="font-size: 14px; text-align: justify;">
<span style="font-weight: normal;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Είναι
πολύ εύκολο, ξέρεις, και αφάνταστα ανακουφιστικό, να εκχωρείσαι, να
απαλλάσσεσαι από πάσαν ατομικήν ευθύνην. Κι εδώ που τα λέμε, τα αδιέξοδα
όπου μας οδήγησαν -και που με κομπασμό τα ονομάζουν «πολιτισμό» – οι
επιλογές του ανθρώπου, εξαντλούνται ανάμεσα στον αφηρημένο λόγο του
αρχηγού, που καλύπτει όλη την τραγικότητα και την κτηνωδία της
πραγματικότητας, στη λατρεία των συμβόλων, στο ανάκλιντρο του ψυχαναλυτή
και στο ζουρλομανδύα… </span></span></h2>
<h2 style="font-size: 14px; text-align: justify;">
<span style="font-weight: normal;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Η
απόλυτη ταύτιση της εξουσίας -σκοπών, μέσων και μεθόδων- με μοναδικό
σκοπό πως θα κατακτήσουν μεγαλύτερο κομμάτι εξουσίας και περισσότερους
οπαδούς, πως θα βάλουν τις «μάζες» να δουλέψουν καλύτερα, κατατρώγωντας
τα σωθικά τους και δολοφονώντας τη μήτρα που της γέννησε, είναι η κοινή
τους συνισταμένη… </span></span></h2>
<h2 style="font-size: 14px; text-align: justify;">
<span style="font-weight: normal;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Το
όνειρο εκατομμυρίων ανθρώπων που βίωσαν την πιο βάρβαρη εξουσία των πιο
υψηλών ιδανικών: ένα μπουκάλι κόκα κόλα… Γεμίσαμε από λέξεις που δεν κοστίζουν τίποτα πια, μαρμαρωμένες στο παρελθόν από την κακιά μάγισσα
της εξουσίας. Ποιος θα τις λευτερώσει; ποιος θα τις αναστήσει; ποιος θα
τις καθαρίσει από τον τρόμο, την οδύνη και την απάτη;… Γεμίσαμε από
«επαναστάτες» – είναι της μόδας, βλέπεις, δεν κοστίζει τίποτα. Μα όταν
μια ζωή η μόνη σου έγνοια είναι πως θα λαδώνεις την προπέλα που σου
βάλανε στον κώλο το σύστημα και οι αρχηγοί, είσαι ένα πια…</span></span></h2>
<div style="font-size: 14px; margin: 0px 0px 10px; padding: 0px;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span id="more-834" style="font-size: 14px; margin: 0px; padding: 0px;"></span></span></div>
<h2 style="font-size: 14px; text-align: justify;">
<span style="font-weight: normal;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Ποιος θα πληρώσει την πίκρα των κομμουνιστών, που μπροστά στον τάφο, δεν
έχουν ένα τοπίο να ακουμπήσουν την τρυφερότητά τους;… Μερικοί
βολεύτηκαν: «Δεν φταίνε οι ιδέες, μα οι συνθήκες». Μάλιστα. Εν ονόματι
του μαρξισμού και του «επιστημονικού σοσιαλισμού». Καημένε Προυντόν,
καημένε Όουεν, καημένε Μπακούνιν και όλοι εσείς που δεν σας επιτρέψαμε
να φέρετε στην επανάσταση το άρωμα της ευαισθησίας, της φαντασίας και
του παραλόγου… Όχι, δεν ανήκω πουθενά, ούτε ψηφίζω πια. Δεν έχω να δώσω
λόγο σε κανέναν, δε θέλω να είμαι αρεστός σε κανέναν, μιας και δε θέλω
να πείσω κανέναν, δε θέλω να σώσω κανέναν, δε θέλω καμία νίκη. Είμαι
ευτυχής. Δεν έχω καμία πρόταση, δε φοβάμαι καμία απόρριψη, παρά μόνον
εκείνη στα μάτια των γυναικών… Μπα, μη θαρρείς πως είμαι λεύτερος.
Άλλωστε, ούτε ξέρω πια τι θα πεί η λέξη που στ’ όνομά της θυσιάστηκαν τα
υψηλότερα συναισθήματα, αλλά που κάθε αγώνας για την κατάκτησή της
παγίωνε την αναίρεσή της, εμπεδώνοντας, όλο και πιο αποτελεσματικά, όλο
και πιο πλατιά, την εξουσία μέσα στην κοινωνία. Θαρρώ πως δεν μπορούμε
να μιλάμε πια για ελευθερία, αλλά για μια απελευθέρωση… Ναί… πρέπει να
αποκαταστήσουμε τη ζωή μέσα μας. Χωρίς μια βαθιά επανάσταση του είναι
μας, αν δεν ξεράσουμε όλη τη φιλοσοφική και ιδεολογική σαβούρα που μας τάισε ο «πολιτισμός», δεν πρόκειται να πετάξουμε προς πουθενά… Μην
περιμένεις, σου είπα, δεν έχω καμία πρόταση, ούτε γλώσσα να σου μιλήσω.
Ένα νεκροταφείο ο λόγος, οι λέξεις με προδίδουν, με παραπέμπουν ξανά στο
παρελθόν, στις λογικές κατασκευές του οράματος. Αλλά εμείς ποτέ δεν
υπήρξαμε «λογικοί», ποτέ δεν ήμασταν ωφελιμιστές. Γιατί, τότε, τι σκατά
ζητάγαμε στα μπουντρούμια, στα βασανιστήρια και στα εκτελεστικά
αποσπάσματα, χωρίς να πιστεύουμε στο ουρί του παραδείσου; Εμείς, οι
υπερασπιστές της ευτυχίας και λάτρεις της ζωής και της ελευθερίας;Γιατί
δεν κάναμε και μείς τον κοριό, ώσπου να ‘ρθει η μέρα να μας θάψουνε να
ησυχάσουμε;…</span></span></h2>
<h2 style="font-size: 14px; text-align: justify;">
<span style="font-weight: normal;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Όχι!
Εμείς που φτάσαμε ως τα έσχατα, πρέπει να ζορίσουμε το μυαλό και το
κορμί μας να φτάσει ως την ύψιστη τρέλα της απόλυτης άρνησης, και μέσα
από τη φωτιά της εσωτερικής μας αντίστασης να αναστήσουμε την
αισθαντικότητά μας. το νόημα και τον αισθησιασμό της ζωής μας… Μπορούμε
να το κάνουμε; Να επαναπροσδιορίσουμε τις αξίες της ζωής μας; Ιδού το
μέγα φιλοσοφικό ερώτημα της εποχής μας… Χιλιάδες εξεγέρσεις,
επαναστάσεις, πόλεμοι, πραξικοπήματα, μεταρρυθμίσεις, τεχνολογικές
επαναστάσεις, και η ζωή μας κατάντησε μια τραγική περιπέτεια μέσα στην
κρεατομηχανή της εξουσίας. Απολέσαμε το «υπαρξιακό μας πρόβλημα», που θα
μας βοηθούσε να επαναστατήσουμε ή να τρελαθούμε. Το αίτημα της ατομικής
μας ολοκλήρωσης, της εμπραγμάτωσης, της αισθησιακής και συναισθηματικής
μας αρμονίας, γίνεται όλο και πιο ανέφικτο, όλο και πιο συρρικνωμένο…
Δεν είναι πια δυνατόν να συνεννοηθούμε με ιδεολογίες, αλλά μέσα από την
ατομική συμπεριφορά και πράξη, τη συλλογική μας συν-κοινωνία, τη
συνεργασία, τη συλλογική μας συν-αρμονία, την ατομική μας
συν-διαφορετικότητα. Ο λόγος, εσωτερικά φαγωμένος, όπως και η ζωή μας,
δεν είναι πια ικανός για συν-κοινωνία. Οι λέξεις χωρίς μνήμη και ευθύνη,
σέρνονται στην καθημερινότητα, κουρέλια χωρίς σώμα, που τα παίρνει ο
άνεμος, όπως τις ξεσκισμένες αφίσες των κομμάτων και των σωματείων… Δεν
μπορούμε να συνεννοηθούμε διαφορετικά, παρά μόνο μέσα από την αγάπη, την
τρυφερότητα του χαδιού, το ερωτικό μας βλέμμα. Από την επαφή μας με την
γη, με τη φύση, θα ξαναγεννηθεί ο καινούριος λόγος της ατομικής ευθύνης
και μνήμης.</span></span></h2>
<h2 style="font-size: 14px;">
<span style="font-weight: normal;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">– Άρα έχεις πρόταση…</span></span></h2>
<h2 style="font-size: 14px; text-align: justify;">
<span style="font-weight: normal;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">-Όχι,
μα θαρρώ πως μια μέρα θα ξανανταμώσουμε και με τον εαυτό μας, και με
τον διπλανό μας, και με τον κόσμο… Σκέφτομαι πως η κινητήρια δύναμη της
ζωής είναι η αναζήτηση της χαράς, της ηδονής, της απόλαυσης. Αυτό το
βλέπεις με την πρώτη ματιά γύρω στη φύση, αν τα μάτια σου είναι ακόμα
κατοικημένα από τις αισθήσεις. Ζωή, ηδονή, χαρά θάνατος, είναι μια
αδιατάρακτη ταυτότητα, κι αυτό είναι ένας σημαντικός λόγος αισιοδοξίας…
Το λάθος των επαναστατικών κινημάτων ήταν πως αναζήτησαν τις νέες
πολιτισμικές αξίες σ’ έναν πυρήνα δυστυχίας. Δεν ξέρω αν με
καταλαβαίνεις, μα θέλω να πώ πως, αντί να κηρύξουμε την απόλαυση της
ζωής, κηρύξαμε την ισότητα στα καταναλωτικά αγαθά. Αντί την απελευθερώση
από την πολυπλόκαμη εξουσία, την ελευθερία του συνέρχεσθαι… Έτσι, από
επαναστατικοί καταλύτες γίναμε απόστολοι-εξουσία του κερατά. Η αναζήτηση
αυτής της «ευτυχίας» μας οδήγησε στην ίδια αντίληψη για τη ζωή, στον
ίδιο τρόπο σκέψης και τρόπο ζωής, με τον καπιταλισμό, που θέλαμε να
ανατρέψουμε. Ήταν φυσικό λοιπόν, ύστερα από μια δραματική και τραγική
περιπλάνηση, να ξανανταμώσουμε με τον καπιταλισμό, και μάλιστα ως
υπανάπτυκτοι ή ξεπεσμένοι πρίγκηπες, αλλά με εκατομύρια νεκρούς Δον
Κιχώτες που, ποιός ξέρει, ίσως τούτη τη στιγμή τα θαμμένα κοντάρια τους
πετάνε τα πρώτα βλαστάρια τους μέσα στη γη… Αλλιώς… δες τα, αν
αφαιρέσεις τις λέξεις και τα συνθήματα, όλα τα άλλα είναι απελπιστικά
όμοια… Μα τι περιμένεις, σαν ο Μάρξ, που ήθελε να λευτερώσει τον κόσμο,
δεν μπόρεσε να λευτερώσει τον εαυτό του… Το ξέρεις δα πως ήταν «μοίχος»,
γαμούσε κρυφά την υπηρέτριά του, δηλαδή και αφεντικό με δούλα και
υπόδουλος στην παντρειά… Μα πώς αλλιώς, αφού στην φιλοσοφική του ανάλυση
«ξέχασε» το «συνουσιάζομαι άρα υπάρχω» και το αντικατέστησε με την
μαλακία του Καρτέσιου: «σκέφτομαι άρα υπάρχω…» Κι αφού μόνο εμείς
«σκεφτόμασταν», εμείς υπήρχαμε, κι όσο σκεφτόμασταν, τόσο χάναμε την
επαφή μας με τη ζωή…»</span></span></h2>
<h2 style="font-size: 14px;">
<span style="font-weight: normal;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></span></h2>
<h2 style="font-size: 14px;">
<span style="font-weight: normal;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><i style="font-size: 14px;">Πηγή: <a href="http://www.enallaktikos.gr/ar17176el-xronis-missios-ta-kommata-den-diakonoyn-tin-koinwnia-den-tin-apeleytherwnoyn-epivlithikan-stin-koinwnia-kai-tin-dolofonoyn.html" target="_blank">Εναλλακτικός </a></i></span></span></h2>
</div>
Iptamenos Ollandoshttp://www.blogger.com/profile/11113252723210882210noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3484839649269149208.post-87860688010483111602017-04-24T08:05:00.000+02:002017-04-25T09:42:39.305+02:00Αγάπη<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: center;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHihdO0wJ_SPwTxcbqEbvlgELtmQdjci_cdNpVRVZfiuGuIqjQa_7GkDEU6hRl55xt5I60pY-e7I5G6Sc-VBGw0_PoSYGlltwzqGYXpU75xtnU6TwbrbqneYFf028iuv1JcV8vINchSiU/s1600/Love-Birds.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="250" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHihdO0wJ_SPwTxcbqEbvlgELtmQdjci_cdNpVRVZfiuGuIqjQa_7GkDEU6hRl55xt5I60pY-e7I5G6Sc-VBGw0_PoSYGlltwzqGYXpU75xtnU6TwbrbqneYFf028iuv1JcV8vINchSiU/s400/Love-Birds.jpeg" width="400" /> </a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"> Ένα καλό τεστ για την αληθινή αγάπη, λέει ο Barbellion* ή κάποιος άλλος πάνω σ' αυτό, είναι αν μπορείς ν' αντέξεις στη σκέψη να κόβεις τα νύχια των ποδιών του αγαπημένου σου. Αυτή είναι πράγματι μια αξιομνημόνευτη εικόνα. Όχι μόνο είναι τα νύχια των ποδιών συμβολικά για όλα όσα μια σεμνότυφη περίοδος θα περιέγραφε ως απόβλητα που θα έπρεπε να υποφέρεις χωρίς σιχασιά – ιδρώτας, περιττώματα – αλλά βλέπεις εκεί μέσα και το γονάτισμα, την περιποιητική στάση στα πόδια του αγαπημένου σου. Πραγματικά δεν είσαι τίποτα παραπάνω από τον νυχοκόπτη ενός θεϊκού ποδιού.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"> Το να κόβεις τα νύχια των ποδιών κάποιου είναι σαν να επιτίθεσαι σε κάποιον μ' ένα όπλο, όσο μικροσκοπικό κι αν είναι αυτό. Αν η σεξουαλικότητα είναι πόλεμος, η αγάπη είναι οπλισμένη ειρήνη. Για κάτι παραπάνω από οπλισμένη ειρήνη ο άνθρωπος δεν είναι ικανός.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"> Παραμένει ο εαυτός του και την ίδια στιγμή τον ξεπερνά. Παραμένει ο εαυτός του γιατί, αν και έχει κλείσει ένα σύμφωνο ειρήνης, δεν μπορεί να απαρνηθεί την πολεμοχαρή, αιμοδιψή του φύση, ξεπερνά τον εαυτό του γιατί ορκίζεται ότι έχει κλείσει αυτή την συμφωνία για πάντα. Άρρηκτα συνδεδεμένη είναι η αγάπη με μεγαλόστομες λέξεις όπως αφοσίωση, ειρήνη, αιωνιότητα – κι όμως δεν υπάρχουν σε κανένα άλλο πεδίο σε τέτοια αφθονία τα υποκοριστικά: Αγαπούλα. Φιλάκι. Τρυπούλα. Νυχάκι ποδιού.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"> Αφήνει επίσης η αγάπη, για κάτι που θεωρείται τόσο επουράνιο, με ευχαρίστηση να περιγράφεται με γήινους όρους. Μπορούμε να πιούμε τις λέξεις από τα γλυκά σα μέλι χείλια της αγαπημένης, μπορούμε να λατρέψουμε τις καμπύλες κάποιου, μπορούμε παραδεισένια να βυθιστούμε σε μια θεϊκή αγκάλη, να τρυγήσουμε τ' αστέρια του ουρανού, να μετρήσουμε τις χρυσές αποχρώσεις της ίριδας, μα και απλά να κόψουμε τα νύχια των ποδιών κάποιου. Η πιο ταπεινή χειρονομία δε ταπεινώνει, όχι, πρωτύτερα ανυψώνει την αίγλη της αγάπης μας. Διότι – παράδοξο νούμερο τόσο – μένουμε έγκυοι απ' την αγάπη μόνο μόλις χάσουμε ολότελα τον εαυτό μας. Αυτό που αγαπάμε – αυτός ο άλλος – μας έχει υπό την κατοχή του. Κοιτάμε με τα μάτια του άλλου, αισθανόμαστε με τα χέρια του άλλου, ζούμε στο σώμα του άλλου. Κόβουμε τα νύχια των δικών μας ποδιών.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"> Εκεί κυβερνά μια εκκωφαντική ειρήνη. Βρισκόμαστε ανυπεράσπιστοι μπρος στη δικιά μας ομοβροντία. Και ενώ έχουμε χάσει τον εαυτό μας – θα τελειώσουν άραγε ποτέ αυτές οι αντιφάσεις; - έχουμε ταυτόχρονα την πληρέστερη κατοχή όλων των ικανοτήτων μας. Οι στίχοι κυλάνε τελειότεροι από την πένα μας, οι κινήσεις του σώματος μας είναι λιγότερο απότομες και έχουν περισσότερη χάρη, κάνουμε πάντοτε τα σωστά πράγματα, κανένας καμπουριασμένος νάνος δεν διασχίζει πια το δρόμο μας, καμιά παραφωνία δε φτάνει στα αυτιά μας, η αίσθησή μας για το χιούμορ και για τους παραλογισμούς της ύπαρξης έχει αγγίξει τον υψηλότερο βαθμό εκλέπτυνσης και όλα αυτά που με καλοσύνη μπορούμε να κατέχουμε ακτινοβολούν από το μέτωπό μας, ακόμα και η καλοσύνη που δεν κατέχουμε.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"> Θα μπορούσαμε, αν επιτρεπόταν να μας κατηγορήσουν, να είμαστε ανυπόφοροι: μακάριοι ηλίθιοι. Αλλά δεν επιτρέπεται να μας κατηγορήσουν: είμαστε ένας άλλος. Εκτελούμε ευτυχισμένοι θελήματα. Είμαστε ερωτευμένοι.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"> Πόσο διαρκεί αυτή η κατάσταση; Για πολλούς ίσως όχι περισσότερο απ' όσο κάνει ένα νύχι ποδιού να μεγαλώσει ξανά. Για μένα είναι η κατάσταση μέσα στην οποία βρίσκομαι σχεδόν αδιάκοπα. Είμαι ερωτευμένος με την ίδια την αγάπη. Με κάνει το πρωί, με το ξύπνημα, να μην ξεκινώ την ημέρα μου γεμάτος αηδία, με κάνει κατά τη διάρκεια της ημέρας να γνέφω εγκωμιαστικά χωρίς ίχνος ματαιοδοξίας, με κάνει το βράδυ να πέφτω για ύπνο χωρίς άγχος και πόνο.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"> Αλίμονο αν μια μέρα μ' εγκαταλείψει η αγάπη. Θα είμαι τότε ένας μοναχικός αστεροειδής, ένα ψαλιδάκι νυχιών που αιωρείται ανάμεσα σε κόσμους, ψάχνοντας αμήχανα για το αγαπημένο του δάχτυλο.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">____________________________ </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"> * [ΣτΜ] Wilhem Nero Pilatus Barbellion ψευδώνυμο του Bruce Frederick Cummings (1889 – 1919) Άγγλος συγγραφέας. Το έργο του “Ημερολόγιο ενός Απογοητευμένου Ανθρώπου” θεωρείται ένα από τα πιο συγκινητικά ημερολόγια που έχουν ποτέ γραφτεί.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: right;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><i>Μετάφραση από τα Ολλανδικά: Τρύφων Λιώτας</i></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><i><span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><i><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Λίγα λόγια για το βιβλίο και τον συγγραφέα μπορείτε να διαβάσετε <a href="http://trofigiaskepsi.blogspot.nl/2015/12/blog-post.html" target="_blank">εδώ</a>.</span></i></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span> </i></span></span></div>
</div>
</div>
Iptamenos Ollandoshttp://www.blogger.com/profile/11113252723210882210noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3484839649269149208.post-65755508043842717822017-04-22T08:42:00.002+02:002017-04-22T08:42:22.703+02:00 Όταν η ανυπακοή γίνεται υποχρέωση <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><img border="0" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhRzVQ2lfz-6q3KxWwHkZft3CN646dw0mE41iaANW0KiuIwBNuZyq7mXhrVr1pjld5cqbggIvevHgyHVTk1KDMWaNqI_dBCpTay_Qc-1MkgntxsFVRvVmddlbEcc4yrbz9tjE5RzJQB2Z48/s400/havre3.jpg" width="400" /> </span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="color: #cc0000;"><b>Τρύφων Λιώτας</b></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="color: #cc0000;"><b> </b></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Η ταινία Χάβρη (Le
Havre, 2011 - Finland, France) του Aki Kaurismaki είναι μια ωδή στην
καλοσύνη του ανθρώπου που από μόνη της μπορεί να εγγυηθεί μια πραγματική
πρόοδο για την ανθρωπότητα. Ο σκηνοθέτης έχει ένα εντελώς ξεχωριστό
στυλ που είναι δύσκολο να μην αναγνωρίσεις από τα πρώτα λεπτά της
ταινίας. Είναι οι ιδιαίτερες εικόνες του και τα αισθήματα που σου
δημιουργεί, οι υπέροχοι χαρακτήρες του (συνήθως περιθωριακοί), τα
κοινωνικά του μηνύματα και οι ελάχιστες λέξεις που χρειάζεται για να τα
πει όλα αυτά. Το βασικό του θέμα είναι πάντα ο άνθρωπος. Σε αυτήν την
ταινία θα δώσει έμφαση στο μεταναστευτικό κατά κύριο λόγο αλλά και στον
σωστό τρόπο μιας ελεύθερης και δημιουργικής ζωής.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Στο λιμάνι της
Χάβρης ανακαλύπτεται ένα κοντέινερ από την Γκάνα με παράνομους
Αφρικανούς που κατά λάθος δεν στάλθηκε στην Αγγλία. Σαν από θαύμα οι
άνθρωποι επέζησαν για πολλές μέρες και όταν ανοίγεται παρουσία της
αστυνομίας ένας 12χρονος το σκάει μπροστά στα έκπληκτα μάτια της. Για τη
σύλληψή του εξαπολύεται ένα ανθρωποκυνηγητό. Εντελώς τυχαία θα γίνει
αντιληπτός από έναν ηλικιωμένο λούστρο ο οποίος παρά τη φτώχεια, τα
προβλήματά του και το παράνομο του τολμήματος θα προσφέρει με τη βοήθεια
των φίλων του κατ’ αρχήν στο νεαρό στέγη και τροφή. Όμως δε θα μείνει
εκεί αφού θα προσπαθήσει και θα μάθει την ιστορία του και θα τον
βοηθήσει περαιτέρω περνώντας τον στον τελικό προορισμό του που είναι το
Λονδίνο.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Η ταινία
εξελίσσεται σε μια εποχή όπου είχαμε την γνωστή καταστροφή των σκηνών
4.000 ατόμων που είχαν εγκατασταθεί σε αυτοσχέδιους καταυλισμούς στο
Καλαί με μοναδικό σκοπό να περάσουν με οποιονδήποτε τρόπο τη θάλασσα της
Μάγχης με προορισμό την Αγγλία. Ο τότε πρωθυπουργός Σαρκοζί, λόγω της
ολοένα και ανερχόμενης δύναμης της ακροδεξιάς στις επικείμενες εκλογές
θέλοντας να κερδίσει ψήφους, στράφηκε ενάντια στους αδύνατους
εξαπολύοντας ανθρωποκυνηγητό μεταναστών με τους ανθρωποφύλακες
αστυνομικούς ενώ ταυτόχρονα συγκέντρωνε τους μετανάστες σε άσυλα
«υποδοχής» όπου κρατούνταν φυλακισμένοι για άγνωστο διάστημα, χωρίς
ταυτότητες, χωρίς μέλλον και εντελώς άεργοι. Στην προσπάθεια αυτή αρωγός
στάθηκαν και στέκονται τα ΜΜΕ με τις γνωστές ατάκες τους για αρρώστιες,
τρομοκράτες κ.ο.κ. Αυτός είναι ο ένας κόσμος: της πολιτικής
σκοπιμότητας και της διαμόρφωσης της κοινής γνώμης. Υπάρχει και μια
μεγάλη ειρωνεία εδώ: αυτοί που φέρονται απάνθρωπα στους αδύναμους για
λόγους δύναμης και απληστίας είναι οι ίδιοι που για τους ίδιους λόγους
τους εξώθησαν σε αυτήν την κατάσταση.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Στον αντίποδα ένας
άλλος κόσμος όπως μόνο ο Kaurismaki μπορεί να δώσει: απλοί και σεμνοί
άνθρωποι. Φτωχοί στην τσέπη αλλά πλούσιοι στην καρδιά. Ειλικρινείς,
ευγενικοί, που δεν διστάζουν να τείνουν χείρα βοηθείας στους πιο
αδύναμους συνανθρώπους τους με ανάγκη, χωρίς να σκεφτούν τη δική τους
κατάσταση ή ότι η ανυπακοή τους θα έχει συνέπειες από το νόμο. Δρουν
αυθόρμητα και φυσικά όπως αναπνέουν. Χωρίς πολλά λόγια, με την έμφυτη
καλοσύνη τους. Βρίσκουν το χρόνο να απολαύσουν τις μικρές χαρές της
ζωής, ζουν μέρα με την μέρα, δεν διαμαρτύρονται για ό,τι τους φέρνει η
στιγμή, απλά κάνουν αυτό που πρέπει να γίνει. Καθαρά στωικοί
αντιμετωπίζουν τα άσχημα με αξιοπρέπεια και ποτέ δεν ενθουσιάζονται
εύκολα με τα θαύματα που τους συμβαίνουν. Είναι «κανονικοί» άνθρωποι και
τα εισαγωγικά δεν μπαίνουν γιατί δεν είναι κανονικοί αλλά γιατί δύσκολα
πια συναντάς τέτοιους ανθρώπους. Είναι οι περιθωριακοί της κοινωνίας
που οι δυσκολίες και οι αμαρτίες τους, τους έχουν αγιοποιήσει.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Και στη μέση
ακριβώς, με το ένα πόδι στον ένα κόσμο και το άλλο στον άλλο, ο
αστυνομικός που πιέζεται να βρει τον φυγά και να τον παραδώσει σε άσυλο.
Συνειδητοποιημένος, ρεαλιστής, λογικός δεν αφήνει τίποτα στην τύχη:
ψάχνει, ερευνά και δεν λογαριάζει συναισθήματα, κοινωνικές και πολιτικές
πιέσεις, ταμπού και προκαταλήψεις. Δεν είναι δουλοπρεπής ούτε στα
αφεντικά του, ούτε στις συμπάθειες και αντιπάθειες τις κοινωνίας.
Κατανοεί ότι ο μόνος λόγος για να ασκήσεις έλεγχο και εξαναγκασμό για
τις πράξεις κάποιου είναι όταν απειλείται κάποιος τρίτος από αυτές τις
πράξεις. Η συνείδηση του και μόνο θα τον κάνει από μηχανής θεό για την
ευνοϊκή έκβαση της υπόθεσης του φυγά. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Από αυτή την άποψη
είναι γεγονός ότι η ταινία δεν είναι ρεαλιστική. Επιλέγει στρατόπεδο και
έτσι δεν αποδίδει την δυστυχώς άσχημη πραγματικότητα. Αυτό όμως δεν
σημαίνει ότι δεν είναι αληθινή, γιατί αποδίδει πολύ πιστά την αλήθεια,
και μην σας φαίνεται αντιφατικό γιατί άλλο πράγμα η αλήθεια και άλλο η
πραγματικότητα. Αυτός ο μη ρεαλισμός είναι που εξυψώνει στα μάτια του
θεατή την καλοσύνη των ανθρώπων και του δίνει έναυσμα για την
επανεκτίμηση της συμπεριφοράς του και των απόψεων του. Μας δίνει ελπίδα
και αισιοδοξία για την συμπεριφορά μεταξύ μας και για το μέλλον της
ανθρωπότητας. Είναι μια καθαρά ψυχαγωγική – με την αρχαία έννοια του
όρου – ταινία αφού μας δίνει μια παρότρυνση αν όχι να κάνουμε,
τουλάχιστον να νιώσουμε αυτό που μπορεί να οδηγήσει σε κάτι αληθινά
δημιουργικό.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Δημοσιεύτηκε <a href="http://www.stontoixo.com/2017/02/blog-post_47.html" target="_blank">στον Τοίχο </a></span></div>
</div>
</div>
Iptamenos Ollandoshttp://www.blogger.com/profile/11113252723210882210noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3484839649269149208.post-28914681122235243212017-04-19T09:07:00.004+02:002017-04-19T09:07:50.851+02:00Ψιθυριστά<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span data-ft="{"tn":"K"}"><span class="UFICommentBody _1n4g"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiaq48JNa5zw-Lg_1hYgJRrlPGT7I1Hw6Cn8g5zPfYnH82UCEHxb1ppj8LAcBcKrLZx8AxVrMMCiTYCQnLBxQiGqdnUlN5smZt1HdZNP5X22ti3m3o-Bkt7TVMKOEHkQ2awR2MiJBoCsSk/s1600/Louis-Aragon.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="280" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiaq48JNa5zw-Lg_1hYgJRrlPGT7I1Hw6Cn8g5zPfYnH82UCEHxb1ppj8LAcBcKrLZx8AxVrMMCiTYCQnLBxQiGqdnUlN5smZt1HdZNP5X22ti3m3o-Bkt7TVMKOEHkQ2awR2MiJBoCsSk/s400/Louis-Aragon.jpg" width="400" /> </a></span></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span data-ft="{"tn":"K"}"><span class="UFICommentBody _1n4g"> </span></span><i><span data-ft="{"tn":"K"}"><span class="UFICommentBody _1n4g">Λουί Αραγκόν (1897 - 1982) </span></span></i></span></div>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br /></span>
<div style="text-align: center;">
<b><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Ψιθυριστά </span></b></div>
<div style="text-align: center;">
<i><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Από τη συλλογή "Το μεγάλο Κέφι" - (</span></i><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><i><span style="color: black; font-size: 10pt;"><span style="color: #993300;"></span>La grande gaité, Gallimard, 1929.</span>)</i></span><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"></span><b><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br /></span></b></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"></span><div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Δεν αγαπώ τους ανθρώπους που φτύνουν στη σούπα<br />
Δεν αγαπώ τους ανθρώπους που άλλο δεν κάνουν απ’ το να μιλάν<br />
Ή να χαμογελάν<br />
Δεν αγαπώ τους ανθρώπους που γλείφουν τις σελίδες των βιβλίων<br />
Με το πρόσχημα πως τις γυρνάν<br />
Δεν αγαπώ τους ανθρώπους που συνέχεια με ρωτάν<br />
Που έχω σκοπό να περάσω το βράδυ μου</span></div>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span><div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Δεν αγαπώ τους ανθρώπους</span></div>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span><div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Δεν αγαπώ τους ανθρώπους που κλάνουν<br />
Ιδίως όσους κλάνουν διανοητικά<br />
Δεν αγαπώ τους ανθρώπους που ζέχνουνε το σκόρδο<br />
Τους βυρσοδέψες και τους μοναχούς<br />
Τα φράγκα τα σκατά την προθυμία<br />
Δεν αγαπώ τους ανθρώπους που παραπατούν κοιτώντας τις γυναίκες<br />
Κάπως υπερβολικά επιδεικτικά</span></div>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span><div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Δεν αγαπώ τους ανθρώπους</span></div>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span><div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Που υποκρίνονται πως νομοθετούν και κανονίζουν τη ζωή μου<br />
Το χρόνο μου τα γούστα μου τα εκφραστικά μου λάθη<br />
Που ενώ δεν τολμούν να κοροϊδέψουν την ακατάσχετη φλυαρία<br />
Ενός κυρίου του κόσμου με ευγένεια<br />
Βρίσκουν κακή ακόμα και την πιο ταπεινή<br />
Από τις σκέψεις μου<br />
Δεν αγαπώ τους ανθρώπους σας λέω</span></div>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span><div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Δεν αγαπώ τους ανθρώπους</span></div>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span><div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Γιατί είν’ ανυπόφορα περιορισμένοι και χαζοί<br />
Γιατί γευματίζουν και δειπνούν σε προκαθορισμένες ώρες<br />
Από τους γονείς τους γιατί πηγαίνουν στο θέατρο στο σχολείο<br />
Στην επιθεώρηση της δεκάτης τετάρτης Ιουλίου<br />
Γιατί παντρεύονται ταξιδεύουν για το μήνα του μέλιτος<br />
Σπέρνουν νόμιμα παιδιά<br />
Που θα καταχωρηθούν στο ληξιαρχείο την ορισμένη μέρα<br />
Θα γίνουν στρατιώτες πουτάνες κατά παραγγελία<br />
Δημόσιοι υπάλληλοι<br />
Συνοδοί της ανάγκης στα πιο διαφορετικά σαλέ<br />
Γιατί μόλις τελειώσουν όλα αυτά τα ξαναρχίζουν<br />
Γιατί απ’ όλα τ’ ανεγκέφαλα αισθήματα<br />
Το αίσθημα της οικογένειας δεν είναι μονάχα<br />
Το πιο διαδεδομένο μα και το πιο<br />
Αηδιαστικό και μπορώ να σε γαμώ μπορώ να σε χτυπώ<br />
Και παρόλ’ αυτά να είναι τόσο ευγενικό εμπρός παιδιά<br />
Δεν πα να λένε έπειτα<br />
Σκαρώνουν πνευματώδη λόγια και φάρσες<br />
Μαθαίνουν πότε χρειάζεται το παραμύθι πότε το κομπλιμέντο<br />
Διότι όλοι αυτοί οι κουραμπιέδες<br />
Όταν μου τη βιδώνει να μην κάνω τίποτα με τον τρόπο τους<br />
Επιχειρηματολογούν κι εκπλήσσονται<br />
Επειδή τους ξερνάω κατάμουτρα<br />
Επειδή σηκώνω τους ώμους αδιάφορα<br />
Μπροστά στους βόες των γυναικών τους<br />
Στα στεφάνια των κανακάρηδων τους<br />
Στα διαμερίσματα της μπάκας τους<br />
Επειδή εγώ δεν τα ‘χω καλά με το δήμαρχο ούτε με την πατρίδα<br />
Επειδή εγώ δεν κρύβω τον τρόμο που μου προκαλούν<br />
Επειδή</span></div>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span><div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Δεν αγαπώ τους ανθρώπους</span></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Ο Louis Aragon (Neuilly-sur-Seine 1897 – Paris 1982) παρά το γεγονός ότι
συγκαταλέγεται ανάμεσα στους σημαντικότερους και πολυγραφότερους
Γάλλους λογοτέχνες του 20ου αι., παρά το γεγονός ότι πρόκειται για έναν
από τους πρωτεργάτες τόσο του νταντά όσο και του σουρεαλισμού (μαζί με
τον André Breton και τον Philippe Soupault) ποτέ δεν βρήκε στην Ελλάδα
τη θέση που του ανήκε. Κι αν δεν υπήρχαν τα άρθρα του για τον Ρίτσο, που
για ορισμένους μάλιστα υπήρξαν μία από τις βασικότερες αιτίες για την
παγκόσμια αναγνώριση του τελευταίου, ίσως πολλοί από τους μη γαλλόφωνους
έλληνες αναγνώστες να μην άκουγαν ποτέ το όνομα του Aragon. Από το
πλουσιότατο μυθιστορηματικό του έργο ελάχιστα σπαράγματα κυκλοφορούν στα
ελληνικά. Σε ακόμη χειρότερη μοίρα βρίσκεται το επίσης πλουσιότατο
ποιητικό του έργο: εάν εξαιρέσουμε το Le paysan de Paris (1926) (εάν
δηλαδή το θεωρήσουμε ποίηση έστω και με μία ευρεία έννοια ή έστω
συγκαταλέγοντας το σε εκείνο το γραμματειακό είδος που ο Jean-Yves Tadié
ονόμασε récit poétique), η ελληνική βιβλιογραφία δεν γνωρίζει κανέναν
άλλον τίτλο ποιητικού έργου του Aragon! Αυτό το κενό αποπειράται να
καλύψει μερικώς η παρούσα δημοσίευση. Βέβαια, η δημοσίευση 5-10
ποιημάτων ενός συγγραφέα του οποίου τα ποιητικά άπαντα στην έκδοση της
Πλειάδας καταλαμβάνουν δύο ογκωδέστατους τόμους δεν είναι παρά σταγόνα
στον ωκεανό. Εντούτοις, αποτελεί ένα δειλό πρώτο βήμα και ίσως να
αποτελέσει το εφαλτήριο για μία εκ νέου γνωριμία του ελληνικού
αναγνωστικού κοινού με την ποίηση του Aragon. Τα ποιήματα που
ανθολογούνται και μεταφράζονται προέρχονται από την πρώτη ποιητική
περίοδο του συγγραφέα, δηλαδή την εξεγερμένη περίοδο του νταντά και του
σουρεαλισμού, που τελειώνει στα 1930 με την ένταξη του Aragon στο Parti
Communiste Français. Η ένταξη του Aragon στο Κομμουνιστικό Κόμμα
Γαλλίας, στο οποίο είχαν ήδη προσχωρήσει από το 1927 οι Breton και
Éluard, θα σημάνει και την οριστική διάλυση και των τελευταίων κυττάρων
του σουρεαλισμού και την ολοκλήρωση όχι μόνο μιας περιόδου του
συγγραφέα, αλλά και μιας ολόκληρης περιόδου της γαλλικής λογοτεχνίας.</span></div>
<div style="text-align: right;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><i><b><span style="font-size: 10pt;">- Ζ. Δ. Αϊναλής </span></b></i></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><i><b><span style="font-size: 10pt;">Πηγή: <a href="http://www.vakxikon.gr/%CE%BB%CE%BF%CF%85%CE%AF-%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%B3%CE%BA%CF%8C%CE%BD-%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%AE%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1/" target="_blank">Βακχικόν</a> </span></b></i></span></div>
</div>
Iptamenos Ollandoshttp://www.blogger.com/profile/11113252723210882210noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3484839649269149208.post-11917513887869651862017-04-10T10:19:00.000+02:002017-04-28T10:00:08.616+02:00Δειλία<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: center;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEht73nOfnlynAPSswbPbg_Nf3JnwAANugfln3uH8aXyAbykD84HikH82wL9knmuzZd0tE6z96etI7AtJZBEPB3yyrOmTFJzgSLBF2Ilmu86Zs0fmNqw-hfM7uaBxt9eIjikQ3pP9o71UH4/s1600/deilia.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEht73nOfnlynAPSswbPbg_Nf3JnwAANugfln3uH8aXyAbykD84HikH82wL9knmuzZd0tE6z96etI7AtJZBEPB3yyrOmTFJzgSLBF2Ilmu86Zs0fmNqw-hfM7uaBxt9eIjikQ3pP9o71UH4/s400/deilia.jpg" width="400" /> </a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"> Δίνω ελάχιστη πίστη στους ήρωες. Σίγουρα θα υπάρχουν αλλά είναι δύσκολο ν' αναγνωρίσεις αν δεν έχουν γίνει τέτοιοι από τις συνθήκες <span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">που <span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">επικρατούσα<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">ν</span></span></span> ή από καθαρή τύχη. Υπάρχουν τόσα πολλά παραδείγματα από ήρωες που κάτω από ένα άλλο καθεστώς, σε μια άλλη εποχή, σ' ένα άλλο μέρος θα περνούσαν για εγκληματίες<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">˙</span> υπάρχουν επίσης τόσα πολλά παραδείγματα από ήρωες που με πολύ έκπληξη και τρόμο παρατήρησαν ότι είχαν γίνει ήρωες – ξεκάθαρα, γιατί δεν είχαν την ευκαιρία ή την ανάπαυλα να σκεφτούν για ποιο λόγο έκαναν αυτό που έκαναν – και οι οποίοι εκ των υστέρων, αφού τους εξαπάτησαν άλλοι, κατέληξαν στην άποψη για τον δικό τους ηρωισμό. Συνήθως πάρα πολύ ενθουσιώδη. Όχι, ο ηρωισμός έρχεται χωρίς κόπο, μα την δειλία την έχεις.<br /> Και τα πιο άβουλα κορόιδα μπορούν να γίνουν ήρωες. Μια αβέβαιη απόφαση, ins Blaue hinein*, μια τυχαία εκτελεσμένη, ασήμαντη πράξη, μπορούν έξω απ' αυτόν που τις αποφασίζει ή τις εκτελεί να έχουν τέτοιες συνέπειες που όλοι αργότερα, αν προκύπτει από μόνο του, σίγουρα πρέπει να προκύπτει, ότι ήταν πάρα πολύ καλά προπαρασκευασμένες αποφάσεις και προσεκτικά προμελετημένες ενέργειες.<br /> Οι ήρωες εμφανίζονται τόσο εύκολα επειδή είναι δύσκολο να δεχτείς τον παραλογισμό. Οι κρίκοι μ' αυτόν τον τρόπο γίνονται μεντεσέδες. Μια άχρηστη χιονόμπαλα από νιφάδες μοιάζει μετά από λίγο καιρό με σφαίρα. Ιστορικά γίνεται κάθε τυχαίο χτύπημα, μια καλά υπολογισμένη σκόπευση. Είναι η ράφτρα ιστορία η οποία κρεμά στα κουρέλια το καρτελάκι της τιμής.<br /> Όποιος σαν λυσσασμένος σκύλος τουφεκίζει ανθρώπους στην αντίσταση είναι ήρωας. Όποιος ως στρατιώτης μιας δύναμης κατοχής πάνω στο άγχος του τραβήξει την σκανδάλη είναι εγκληματίας. Ο νικητής παρασημοφορείται, ο ηττημένος λοιδορείται, κι ας πολέμησαν και οι δύο στο ίδιο πεδίο μάχης. Ο ήρωας είναι κάτι που μοιάζει με χαμαιλέοντα. Αν κάποιος έχει τη φήμη ήρωα, είναι δυνατόν ποτέ ο ίδιος να το αρνηθεί; Αλλάζει αμέσως στο χρώμα που του ταιριάζει.<br /> Ο ήρωας είναι σπάνιος, μόνο δειλούς έχει παντού. Εγώ αγαπώ περισσότερο τους δειλούς.<br /> Ένας δειλός δεν είναι δειλός από τύχη, αλλά στο βάθος της ύπαρξης του. Δεν είναι χαμαιλέοντας, αλλά θα είναι το ίδιο δειλός και στις δυο πλευρές του πεδίου μάχης. Δεν καταπιέζει κανένα και δεν αντιστέκεται. Είναι ντροπαλός, διότι αυτό που είναι στα μάτια των άλλων δεν του δίνει την δυνατότητα να έχει μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του. Είναι η δειλία του που μας εγγυάται ότι δεν θα διατυμπανίζει τη δειλία του.<br /> Ένας δειλός έχει χαρακτήρα. Τον αναγνωρίζεις πάντα. Ένας δειλός είναι έμπιστος. Είναι σε κάθε χώρα, κάτω από κάθε καθεστώς ο ίδιος δειλός.<br /> Ο ηρωισμός δεν υπάρχει χωρίς εθνικισμό και πατριωτισμό, ο δειλός είναι ο αληθινός κοσμοπολίτης. Θα έπρεπε να ιδρυθεί ένας διεθνής σύλλογος δειλών.<br /> Οι απαιτήσεις για να γίνεις δεκτός είναι απλές: όλοι είναι ευπρόσδεκτοι, υπό την προϋπόθεση να έχουν επαρκείς τάσεις φυγής. Υδροκέφαλοι, ξεροκέφαλοι, αναιδή στόματα, ντροπαλοί ασθματικοί, γυμνασμένοι φουσκωτοί, στραβόξυλα, όσο κι αν σκανδαλίζει τον συνάνθρωπο, κανένας δεν αποκλείεται από την συμμετοχή, αρκεί να μπορεί να τρέξει. Εγώ ο ίδιος θα προχωρούσα, αν η δειλία υπερείχε όσο και ο ηρωισμός, καμπουριασμένος από τα σιρίτια και τα παράσημα. Θα με πρότεινα διαθέσιμο για επίτιμο μέλος του συλλόγου – αν δεν ήμουν τόσο δειλός.<br /> Ο ηρωισμός είναι ηχηρός, η δειλία εργάζεται στην ησυχία. Ευτυχώς δηλαδή, γιατί αν σήκωναν και από ένα άγαλμα για όλους τους δειλούς του κόσμου δεν θα περίσσευε καθόλου χώρος για να μπορέσω να τραπώ σε φυγή.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">________________________</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">*[ΣτΜ] (γερ.) <span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><i> </i><span style="font-size: small;">Έκφραση που σημαίνει να κάνεις κάτι χωρίς σκέψη, λόγο, σκοπό.</span></span></span></span><br />
<br />
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: right;">
<span style="font-size: x-small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><i>Μετάφραση από τα Ολλανδικά: Τρύφων Λιώτας</i></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><i><span style="font-size: x-small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><i><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Λίγα λόγια για το βιβλίο και τον συγγραφέα μπορείτε να διαβάσετε <a href="http://trofigiaskepsi.blogspot.nl/2015/12/blog-post.html" target="_blank">εδώ</a>.</span></i></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span> </i></span></span></div>
</div>
<br /></div>
</div>
Iptamenos Ollandoshttp://www.blogger.com/profile/11113252723210882210noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3484839649269149208.post-61534856902195131552017-04-06T09:42:00.000+02:002017-04-06T09:50:14.542+02:00Πρόβατο<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiUujv5z7GBPXdzzn3DvvfLi0g3AgaeiEMK6CxfMMivcpbgCj02t1EHjKuagvXAYBBbzyPGLWeT_SJ7oVoOhJDJn5HqQftUfU5UvryPkV2mZO8KXsn90jpB9HBoKLrJuYMi0-3Vz6VNcX8/s1600/animals+pink+floyd.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="223" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiUujv5z7GBPXdzzn3DvvfLi0g3AgaeiEMK6CxfMMivcpbgCj02t1EHjKuagvXAYBBbzyPGLWeT_SJ7oVoOhJDJn5HqQftUfU5UvryPkV2mZO8KXsn90jpB9HBoKLrJuYMi0-3Vz6VNcX8/s400/animals+pink+floyd.jpg" width="400" /> </a></span></div>
<br />
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Ο δίσκος Animals των Pink Floyd του 1977 είναι ελαφρά βασισμένος στο βιβλίο του George Orwell "Η Φάρμα των Ζώων". Περιγράφει τρεις διαφορετικές τάξεις στην κοινωνία ως τρία διαφορετικά ζώα: τα επιθετικά σκυλιά, τα αδίστακτα και δεσποτικά γουρούνια και τα ανόητα και τυφλά υπάκουα πρόβατα. Όμως ενώ το βιβλίο αναφέρεται στον σταλινισμό, ο δίσκος είναι μια κριτική του καπιταλισμού, όπως μπορούμε να καταλάβουμε και από το εξώφυλλο που απεικονίζει ένα σταθμό ηλεκτρικής ενέργειας (Battersea) στη νότια πλευρά του Τάμεση στο Λονδίνο. Ο δίσκος φτιάχτηκε με τέτοιο τρόπο ώστε να έχει μια κεντρική ιδέα η οποία περιγράφει την "<i>προφανή κοινωνική και ηθική κατάπτωση της κοινωνίας, παρομοιάζοντας την ανθρώπινη κατάσταση με αυτή των απλών ζώων</i>". </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Όλο το δίσκο μπορείτε να τον ακούσετε <a href="https://www.youtube.com/watch?v=GfRWTg61W24&list=PL94gOvpr5yt2mKUAwVTaz50LMdZza8SOK" target="_blank">εδώ</a>.</span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"></span><br />
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Ακολουθούν </span><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">το τραγούδι "Πρόβατο" και </span>οι στίχοι (</span><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">σε ελληνικά και αγγλικά)</span>. </span></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="344" src="https://www.youtube.com/embed/3-oJt_5JvV4" width="459"></iframe>
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
Απελπισμένα περνάτε το χρόνο σας στο λιβάδι <br />
Μόνο αμυδρά μια επίγνωση μιας κάποιας ανησυχίας στον αέρα <br />
Καλύτερα να προσέχεις<br />
Μπορεί να υπάρχουν σκυλιά εδώ γύρω <br />
Έχω κοιτάξει πάνω από τον Ιορδάνη ποταμό, και έχω δει: <br />
Τα πράγματα δεν είναι αυτά που φαίνονται.<br />
<br />
Τι κερδίζεις προσποιούμενος ότι ο κίνδυνος δεν είναι πραγματικός <br />
Πράοι και υπάκουοι ακολουθείτε τον αρχηγό <br />
Σε καλά περπατημένους διαδρόμους προς την κοιλάδα του χάλυβα<br />
Τι έκπληξη.<br />
<br />
Το σοκαρισμένο βλέμμα του τέλους στα μάτια σας <br />
Τώρα τα πράγματα είναι πραγματικά αυτά που φαίνονται <br />
Όχι, αυτό δεν είναι κακό όνειρο<br />
<br />
Ο Κύριος είναι ο ποιμένας μου, δεν θα θελήσω <br />
Με βάζει να ξαπλώσω <br />
Μέσα από χλοερές βοσκές με οδήγησε δίπλα από τα σιωπηλά νερά<br />
Με φωτεινά μαχαίρια αυτός θα ελευθερώσει ψυχή μου.<br />
<br />
Με έκανε να κρεμαστώ από γάντζους σε υψηλές θέσεις <br />
Με μετέτρεψε σε παϊδάκια αρνιού <br />
Γιατί ιδού, είχε μεγάλη δύναμη και μεγάλη πείνα<br />
Πότε θα έρθει η μέρα που εμείς οι ασήμαντοι<br />
<br />
Μέσω ήσυχου προβληματισμού και μεγάλης αφοσίωσης <br />
Θα κατακτήσουμε την τέχνη του καράτε<br />
Ιδού, θα ξεσηκωθούμε<br />
Και τότε θα κάνουμε τα μάτια του κτηνοβάτη να δακρύσουν<br />
<br />
Με βελάσματα και γογγυσμούς πέσαμε στο λαιμό του με μια κραυγή<br />
Κύματα από τρελαμένους εκδικητές<br />
Βαδίζοντας χαρωπά από το σκοτάδι στο όνειρο<br />
<br />
Άκουσες τα νέα;<br />
Τα σκυλιά είναι νεκρά <br />
Καλύτερα να μείνεις στο σπίτι <br />
Κάνε όπως σου λένε<br />
Φύγετε από το δρόμο, αν θέλετε να γεράσετε.<br />
<br />
<br />
Hopelessly passing your time in the grassland away<br />
Only dimly aware of a certain unease in the air<br />
You better watch out<br />
There may be dogs about<br />
I've looked over Jordan, and I have seen<br />
Things are not what they seem<br />
What do you get for pretending the danger's not real<br />
Meek and obedient you follow the leader<br />
Down well trodden corridors into the valley of steel<br />
What a surprise<br />
The look of terminal shock in your eyes<br />
Now things are really what they seem<br />
No, this is no bad dream<br />
The Lord is my shepherd, I shall not want<br />
He makes me down to lie<br />
Through pastures green He leadeth me the silent waters by<br />
With bright knives he releaseth my soul<br />
He maketh me to hang on hooks in high places<br />
He converteth me to lamb cutlets<br />
For lo, He hath great power, and great hunger<br />
When cometh the day we lowly ones<br />
Through quiet reflection, and great dedication<br />
Master the art of karate<br />
Lo, we shall rise up<br />
And then we'll make the bugger's eyes water<br />
Bleating and babbling we fell on his neck with a scream<br />
Wave upon wave of demented avengers<br />
March cheerfully out of obscurity into the dream<br />
Have you heard the news?<br />
The dogs are dead<br />
You better stay home<br />
And do as you're told<br />
Get out of the road if you want to grow old</div>
</div>
Iptamenos Ollandoshttp://www.blogger.com/profile/11113252723210882210noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3484839649269149208.post-66968963991324350172017-04-03T09:02:00.004+02:002017-04-03T09:06:12.683+02:00Ο δρόμος προς το ναό<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><img border="0" height="251" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjgmtg9V4FWrjn1g1jMjKBoYutEXd2vW7sU7jY7Wvh4ya-8UqInHbkspb7uGtbLMqTq_J_NVCJf5bvxlrLonEaroYWa6j7GVuZbq7D-2QeIeTEYr5-kzpv5aueYa8czwzFaDAQsmjj7Tq0/s400/stontoixoliotas.jpg" width="400" /> </span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><b>Τρύφων Λιώτας </b></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><b> </b></span> </div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Η ταινία
«Μετάνοια» (Monanieba, 1984, Soviet Union) είναι το τελευταίο μέρος της
τριλογίας του Γεωργιανού σκηνοθέτη Tengiz Abuladze. Τα δύο πρώτα μέρη
είναι «Η Επίκληση» (1968) και «Το Δέντρο των Ευχών» (1977). Είναι όμως
αυτοτελής και αποτελεί μια όαση μέσα στην έρημο των άνοστων, άοσμων και
ρηχών ταινιών που προβάλλονται και διαφημίζονται κατά κόρον. Η ταινία
είχε παγκόσμια αναγνώριση – πρωτάκουστο για Γεωργιανή ταινία - ενώ
απέσπασε και πάρα πολλά βραβεία (μεταξύ άλλων σκηνοθεσίας, α’ ανδρικού
ρόλου, καλύτερης ξενόγλωσσης) και στη συνέχεια «θάφτηκε» γιατί οι ιδέες
της αντιμάχονται όλα τα κυρίαρχα πολιτικά συστήματα. Ας μην ξεχνάμε ότι
χρονικά η ταινία συμπίπτει με το νέο καθεστώς στη Σοβιετική Ένωση
(Perestroika – Glasnost) το οποίο επέτρεψε την κριτική του προηγούμενου
καθεστώτος αλλά για την συγκεκριμένη ταινία διατήρησε τις αμφιβολίες του
για 3 χρόνια πριν επιτρέψει την προβολή της επί Γκορμπατσόφ για ένα
όμως μόλις χρόνο. Στη συνέχεια απαγορεύτηκε και πάλι.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Προσωπικά
τη θεωρώ σαν μία από τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών. Μια ταινία
που πρέπει να δείτε, αριστοτεχνικά φτιαγμένη με εξαιρετικούς ηθοποιούς.
Μια σπουδή πάνω στην τυραννία και στο «κυνήγι μαγισσών». Ο μόνος λόγος
που μπορεί να μην αρέσει σε κάποιον είναι να μην την κατανοήσει. Και
αυτό γιατί η ταινία βρίθει συμβολισμών, απαιτεί την προσοχή του ακροατή
ενώ παράλληλα τον αναγκάζει συχνά – πυκνά να σκεφτεί πάνω σε αυτά που
βλέπει. Αυτός θα έπρεπε να είναι και ο στόχος κάθε πραγματικής τέχνης:
να σε κάνει να σκέφτεσαι, να θέλεις να συζητήσεις πάνω σε αυτό που είδες
με άλλους αλλά κυρίως με τον εαυτό σου.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><b>Η υπόθεση</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Μια μέρα
μετά την κηδεία του Βάρλαμ Αραβίτζε, δήμαρχο μια μικρής πόλης της
Γεωργίας, το πτώμα του εμφανίζεται στον κήπο του γιου του και
ξαναθάβεται κάτω από άκρα μυστικότητα. Αλλά το πτώμα συνεχίζει κάθε πρωί
να εμφανίζεται ώσπου τελικά η αστυνομία ανακαλύπτει τον υπεύθυνο για
την κατ’ εξακολούθηση εκταφή στο πρόσωπο μιας γυναίκας. Στην απολογία
της η γυναίκα υποστηρίζει ότι ο δήμαρχος δεν θα έπρεπε ποτέ να αναπαυθεί
μιας και ευθύνεται για εγκλήματα τρομοκρατίας ενάντια στο λαό και είναι
ο υπεύθυνος για την εξαφάνιση πολλών από τους φίλους της. Πρόκειται για
μια αντιστροφή της Αντιγόνης και του Κρέοντα.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Είναι
πολύ εύκολο να καταλάβει κάποιος ότι η ταινία αναφέρεται στην σταλινική
εποχή της Σοβιετικής Ένωσης αλλά θα πρέπει παράλληλα να κατανοήσει ότι
αναφέρεται σε όλες τις εποχές αφού εξερευνά την ανθρώπινη φύση σε πολλά
επίπεδα προσπαθώντας να δώσει απαντήσεις στους λόγους που οι άνθρωποι
κάνουν αυτά που κάνουν. Για παράδειγμα πώς είναι δυνατόν να υπάρχουν
άνθρωποι οι οποίοι υμνούν τον δήμαρχο ακόμα και μετά θάνατο όταν αυτός
ήταν ένας εγκληματίας; Πώς είναι δυνατόν να υπάρχει η δικαιολογία ότι
για να «σωθούν» εκατομμύρια ανθρώπων είναι αναγκαίο να πεθάνουν μερικές
χιλιάδες; Πώς είναι δυνατόν η επιστήμη και οι ανακαλύψεις της να
χρησιμοποιούνται ενάντια στην ανθρωπότητα; Πώς είναι δυνατόν να
καταστρέφονται αρχαία μνημεία πολιτιστικής κληρονομιάς στο όνομα της
προόδου ή στο όνομα ιδεολογιών; Πώς είναι δυνατόν να απαιτείται από την
Τέχνη να μπει στην υπηρεσία της κυρίαρχης ιδεολογίας; Π<b>ώ</b>ς είναι
δυνατόν να καταδικάζεις βασισμένος σε ανώνυμες κατηγορίες οι οποίες με
τη σειρά τους είναι βασισμένες σε ζήλεια, προσωπικά συμφέροντα και
ψέματα; Πώς να αποδείξεις ότι δεν είσαι ελέφαντας όταν η εξουσία λέει
ότι είσαι; Πώς είναι δυνατόν να είσαι άνθρωπος και να μην χρησιμοποιείς
τη λογική σου; Ποιος ορίζει το «κοινό καλό» στο όνομα του οποίου κάποιος
αποκαλείται εχθρός του λαού και διώκεται; Πώς είναι δυνατόν μια διαταγή
σε δημόσιους υπαλλήλους να υπερβαίνει την προσωπική τους θεώρηση; Είναι
αυτό ηθικό; Όλα αυτά είναι που οδηγούν στην παράνοια του να βλέπεις
εχθρούς παντού: «Είναι δύσκολο να πιάσεις μια μαύρη γάτα σε ένα σκοτεινό
δωμάτιο, ειδικά αν δεν υπάρχει καμιά γάτα». Σίγουρα δύσκολο αλλά όχι
ακατόρθωτο αν το θέλεις πολύ…</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><b>Κάποια πραγματικά γεγονότα τα οποία παρουσιάζονται στην ταινία</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Η ταινία
βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα: ο δήμαρχος που καταστρέφει τον
καλλιτέχνη ζωγράφο δεν είναι άλλος από τον Μπερία ο οποίος συνέλαβε και
εκτέλεσε γνωστό ζωγράφο της εποχής επειδή τόλμησε να υπερασπιστεί το
μνημείο της εκκλησίας (Metechi) στην πρωτεύουσα της Γεωργίας τον οποίο
σκόπευε να γκρεμίσει για να χτίσει ένα μνημείο. Η εκκλησία τελικά
σώθηκε.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Ο Sergo
Kawtaradze, επαναστάτης και σύντροφος του Στάλιν κατά την διάρκεια των
εκκαθαρίσεων, συνελήφθη και βασανίστηκε μαζί με την γυναίκα του Σοφία το
1936. Η κόρη τους Maya, 11 χρονών, έγραψε πολλά γράμματα στον Στάλιν
ικετεύοντας για την ζωή των γονιών της. Μετά από 3 χρόνια φυλάκισης
αφέθηκαν ελεύθεροι αλλά έζησαν πάντα με τον κίνδυνο νέας σύλληψης.
Μερικές εβδομάδες αργότερα ο Στάλιν και ο Μπερία έκαναν αιφνιδιαστική
επίσκεψη στις 6 το πρωί στην οικογένεια όπου ο Στάλιν συνομίλησε
ευγενικά με την κόρη τους. Μάλιστα η τελευταία αναφέρει στις αναμνήσεις
της ότι ήταν «γοητευτικός και ευγενικός» ενώ τραγούδησε και μαζί με
κάποιον τενόρο. Τέλος δείπνησαν και μαζί με γεύμα που είχε παραγγείλει ο
ίδιος ο Στάλιν απ’ το καλύτερο γεωργιανό εστιατόριο της Μόσχας.</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><b>Συμβολισμοί και νοήματα</b></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><img border="0" height="281" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjfoVQJ02-kPwInSjcgOwtmttdeeruyOj9IpnbxXBpIV2bLvNBrOLnCnDFrUQvResfj1jYJYQyokCnwxRyfX08-NT6gIb6xnzGOm2WqhFxJk7kxCH1sVOfqGAYk6hxAYbgoj-01mm3RG9g/s400/stontoixoliotas1.jpg" width="400" /> </span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Κεντρικό
ρόλο στην ταινία παίζουν οι τρεις γενεές της οικογένειας του εκλιπόντα.
Ο δήμαρχος Βαρλάμ που συμβολίζει το παρελθόν του ολοκληρωτισμού
(σταλινική Ρωσία) , ο γιος του Άβελ και η γυναίκα του που συμβολίζουν
το «αθώο» παρών της συμμόρφωσης και συγκάλυψης (Περεστρόικα), και τέλος ο
εγγονός Τορνίκε που συμβολίζει το μέλλον που πρέπει να πάρει πάνω του
την ευθύνη για τα εγκλήματα του παρελθόντος.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">
Η
γυναίκα που ξεθάβει το πτώμα το κάνει μόνο στην φαντασία της όπως
αποδεικνύεται με το τέλος της ταινίας. Ο λόγος είναι ότι σκέφτεται τον
τρόπο που θα κάνει τον κόσμο να μην ξεχάσει αλλά και γιατί η ευθύνη για
τα εγκλήματα του παρελθόντος είναι προσωπικό θέμα του καθενός. Η
μετάνοια κυριολεκτικά σημαίνει αλλάζω τρόπο σκέψης. Η τιμωρία που
φαντάζεται στρέφεται όχι τόσο κατά του πεθαμένου όσο κατά του γιου ο
οποίος θέλει να αποκρύψει τα εγκλήματα αλλά και του εγγονού που στην
ουσία είναι από τους λίγους αθώους χαρακτήρες της ταινίας. Το να
ξεθάψουμε το παρελθόν και την ιστορία είναι λύση; Η απάντηση αφήνεται
στον ακροατή.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Η όμορφη
και στα λευκά ντυμένη (αγνή) γυναίκα συμβολίζει τη δικαιοσύνη. Σε άλλο
ένα σουρεαλιστικό κρεσέντο κάθεται στο ίδιο σκαμνί με τον κατήγορο και
παίζουν μαζί μουσική. Ένας υπαινιγμός στην αμφίβολη φήμη της.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Ο ίδιος ο
δήμαρχος είναι ένα κράμα ολοκληρωτισμού: μουστάκι Χίτλερ, πουκάμισο και
τιράντες Μουσολίνι, μπότες του Στάλιν και γυαλιά του Μπερία.
Η εκταφή δεν είναι μια πράξη εκδίκησης, είναι μια απελπισμένη πράξη ώστε
οι άνθρωποι να μην ξεχάσουν, να μην συγχωρέσουν ποτέ τα εγκλήματα που
έγιναν. Και έτσι δεν υπάρχει ούτε η δικαιολογία της ανίερης πράξης της
εκταφής: όσο υπερασπίζονται το νεκρό και το δήθεν ιερό διακαίωμά του για
ταφή, τόσο αυτός θα ζει και θα συνεχίζει να διαφθείρει την κοινωνία.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Σουρεαλισμός
και στην απεικόνιση της αστυνομίας: μεσαιωνικές πανοπλίες και άλογα.
Είναι ο συμβολισμός που επιλέγει ο σκηνοθέτης για να «ζωγραφίσει» τον
φεουδαρχισμό που επικρατεί σε όλα τα ολοκληρωτικά καθεστώτα.
Ο δρόμος προς το ναό είναι ο δρόμος προς την αλήθεια, την
πνευματικότητα, τη δικαιοσύνη, τις πανανθρώπινες αξίες.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><b>Κάποιες επιπλέον σκέψεις</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Η ταινία
παρά τη σκοτεινή φύση του ανθρώπου καταφέρνει μέσα από παράλογους
διαλόγους και σουρεαλιστικές καταστάσεις (μοιάζει σαν ο Νταλί ή ο
Μπουνιέλ να έχουν βάλει κάποιες πινελιές) να προκαλέσει άφθονο γέλιο. Το
πρόβλημα είναι ότι αν κάποιος σκεφτεί ότι οι ίδιοι ακριβώς διάλογοι
συμβαίνουν και τώρα το γέλιο γίνεται πικρό, γίνεται κλαυσίγελως. </span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg1FagAauRblstnp4AkVxOk_hsbhRsNdiM55g_XFWQyBDMtNu9DtyuI-XLtZZSASJTsAIc9xvYcLuQYxIeAWXqkrOqSN7mJ2nKg0M8Fj2V4QG1lXze0kTqNe13AaU9d7DHBRz5wwAJycuM/s400/stontoixoliotas2.jpg" width="400" /> </span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Η
δυστυχία του ανθρώπου ξεκινά από τις λάθος επιλογές προτεραιοτήτων: να
γίνει πλούσιος, να αποκτήσει φήμη. Όταν όλα αυτά δεν ευοδωθούν ή χαθούν
από τη μια στιγμή στην άλλη τότε ο άνθρωπος νιώθει κενός, μόνος. Τότε
βρίσκεται για πρώτη φορά αντιμέτωπος με τον εαυτό του αφού όλα όσα έκανε
ως τώρα ήταν μια αυταπάτη, μια δικαιολογία για να μη μείνει μόνος του
και σκεφτεί. Τι να σκεφτεί; Για το πιο ουσιώδη: ποιος είναι, γιατί ζει,
ποιο το νόημα της ύπαρξης, που πηγαίνει. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Το
γενικό μήνυμα της ταινίας είναι αυτό της προσωπικής ευθύνης. Ένα
τυραννικό καθεστώς δεν είναι μια ανώνυμη γραφειοκρατία, αλλά αποτελείται
από επώνυμους ανθρώπους που υποτίθεται ότι εκτελούν ένα λειτούργημα. Ο
δημόσιος λειτουργός είναι πρωτίστως άνθρωπος και δεν μπορεί να τοποθετεί
την διαταγή πάνω από τις προσωπικές του εκτιμήσεις και τη λογική του.
Διαφορετικά δεν είναι τίποτα άλλο από μια μηχανή ή ένα άλογο ζώο. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Θα
πρέπει όλοι μας να κάνουμε την ερώτηση αλλά και τη διαπίστωση που κάνει η
γριά που ψάχνει το δρόμο για το ναό στην τελευταία σκηνή της ταινίας:
«Οδηγεί αυτός ο δρόμος στο ναό;» και μετά την αρνητική απάντηση που
παίρνει ξαναρωτά: «τι μου χρειάζεται ένας δρόμος που δεν οδηγεί στο
ναό;» Εσείς τι λέτε; Είμαστε στο σωστό δρόμο για το ναό; Προσωπικά και
κοινωνικά;</span></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"> Δημοσιεύτηκε στον <a href="http://www.stontoixo.com/2017/01/blog-post_25.html" target="_blank">Τοίχο</a>.</span> </div>
</div>
</div>
Iptamenos Ollandoshttp://www.blogger.com/profile/11113252723210882210noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3484839649269149208.post-11265810386777998972017-03-29T08:20:00.001+02:002017-03-29T08:20:22.103+02:00Μανούσος Δασκαλάκης<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimVUTZl2Yh-7dSgVurgQ3HNyzB-7SPeSViiCAKAE3_EEdVB6VC_EGjVXNbnDHjbyB9U_MKmbYVwIkC8JPuv8ae9myoKjQ-lTclEMO8o7KFItsjI0wfD8hq2Re_6veIihlnm4AGdEG0ai8/s1600/%25CE%2594%25CE%25B1%25CF%2583%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25AC%25CE%25BA%25CE%25B7%25CF%2582.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimVUTZl2Yh-7dSgVurgQ3HNyzB-7SPeSViiCAKAE3_EEdVB6VC_EGjVXNbnDHjbyB9U_MKmbYVwIkC8JPuv8ae9myoKjQ-lTclEMO8o7KFItsjI0wfD8hq2Re_6veIihlnm4AGdEG0ai8/s320/%25CE%2594%25CE%25B1%25CF%2583%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25AC%25CE%25BA%25CE%25B7%25CF%2582.jpg" width="320" /> </a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><i>«</i><b>Βουβοί</b><i>»</i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><i>Τώρα δεν μιλάμε για πολιτική</i><i><br />
Μας πήραν την λαλιά</i><i> </i><i><br />
οι αρπακτικοί.<br />
Τώρα εμείς βουβοί<br />
πληρώνουμε.<br />
Τα κερατιάτικα<br />
Τα γαμισιάτικα.<br />
Ας είναι και μπαγιάτικα.<br />
</i><i>Γιατί μωρέ γιατί;</i><i><br />
γίναμε μαλθακοί;</i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><i><i>«</i></i><b>Παίζουμε</b><i><i>»</i></i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><i><i> </i> </i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><i>Παίζουμε;</i><i><br />
Η ζωή είναι ένα παιδικό παιγνίδι.<br />
Ας πούμε σαν το¨ “μονόπωλη.”<br />
Ο άνθρωπος σαν δρομέας<br />
ανωμάλου δρόμου.<br />
Θα παλέψουμε μέχρι θανάτου<br />
Θα ξεσκιστούμε.<br />
Θα φάμε τις σάρκες μας.<br />
Θα γίνουμε σαν κανίβαλοι.<br />
Θα χάσουμε κάθε ίχνος ανθρωπιάς.<br />
Όποιος επιβιώσει θα<br />
ονομαστεί¨ “νικητής”<br />
Θα του δώσουν βραβείο.<br />
Ίσως η πολιτεία να τον τιμήσει<br />
με ονομασίες οδών και πλατειών.<br />
Παιγνίδι είναι αυτό.<br />
Ο νικητής τα παίρνει όλα.<br />
Ο χαμένος τίποτα.</i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><i><i>«</i></i><b>Ο σταυρωμένος</b><i><i>»</i></i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><i><i> </i> </i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><i>Δεν πιστεύω σε θρησκείες κύριε.</i><i><br />
Οι άνθρωποι ….<br />
Με προδίδουν με φτύνουν.<br />
με σταυρώνουν καθημερινά.<br />
Δεν προσπαθώ να σώσω κανένα κύριε.<br />
Τον εαυτόν μου θέλω<br />
να γνωρίσω να βοηθήσω.<br />
Όλες οι εξουσίες όμως μου ρίχνονται<br />
να με κατασπαράξουν.<br />
Αντιστέκομαι κύριε….</i></span></div>
<br />
<i>Πηγή: <a href="http://atexnos.gr/%ce%bf-%cf%87%ce%b1%ce%bd%ce%b9%cf%8e%cf%84%ce%b7%cf%82-%cf%80%ce%bf%ce%b9%ce%b7%cf%84%ce%ae%cf%82-%ce%bc%ce%b1%ce%bd%ce%bf%cf%8d%cf%83%ce%bf%cf%82-%ce%b3-%ce%b4%ce%b1%cf%83%ce%ba%ce%b1%ce%bb%ce%ac/" target="_blank">Ατέχνως</a></i></div>
Iptamenos Ollandoshttp://www.blogger.com/profile/11113252723210882210noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3484839649269149208.post-1915098017497602762017-03-27T09:49:00.001+02:002017-04-10T09:34:13.554+02:00Η ασθένεια της φαγούρας<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_x5L0tLMdz2bXLZ-WOJ_42jYMIAU019U4Vypki5v4DkPFrXMjrBRvifN9zC9hkViXmdBmDJJbtHcOMJhPXOb9CVHFN5FGwZGfUjO3K-4pLVosKGABcuBAQICnUpDjXJZZVR9wMYII_Ks/s1600/%25CF%2586%25CE%25B1%25CE%25B3%25CE%25BF%25CF%258D%25CF%2581%25CE%25B1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="186" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_x5L0tLMdz2bXLZ-WOJ_42jYMIAU019U4Vypki5v4DkPFrXMjrBRvifN9zC9hkViXmdBmDJJbtHcOMJhPXOb9CVHFN5FGwZGfUjO3K-4pLVosKGABcuBAQICnUpDjXJZZVR9wMYII_Ks/s320/%25CF%2586%25CE%25B1%25CE%25B3%25CE%25BF%25CF%258D%25CF%2581%25CE%25B1.jpg" width="320" /> </a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"> Η ασθένεια της φαγούρας είναι μια σοβαρή, σχεδόν ανυπόφορη πάθηση η οποία προκαλείται από κάτι ασήμαντο. Η πηγή είναι για το μάτι σχεδόν αόρατη ή, όπως σ' αυτήν την περίπτωση, μη αναγνωρίσιμη για το αυτί – κι όμως φροντίζει αυτός ο τιποτένιος θόρυβος, αυτό το αόριστο γρύλισμα σ' αυτήν την πηγή για μια σωματική αδιαθεσία που ούτε μια ομοβροντία κανονιών των διακοσίων ντεσιμπέλ μπορεί να προκαλέσει. Σε κάποιον άλλον προκαλεί λίγη σκόνη ή ένας κόκκος άμμου αδιαθεσία και εξανθήματα στο δέρμα, για εμένα είναι το μουσικό υπόβαθρο το οποίο οδηγεί στην τρομακτική ασθένεια της φαγούρας.<br /> Σε τρένα, ταξί, αεροπλάνα και σαλόνια ξενοδοχείων, σε ταχυδρομεία και ιατρικές αίθουσες αναμονής δε μοιάζει να υπάρχει έξοδος διαφυγής. Ακόμα και σε ασανσέρ, τουαλέτες, παντού υπάρχει <span style="font-size: small;"><span lang="EL">αυτός ο
παραγόμενος βόμβος, το</span> </span>μουζάκ*, το οποίο κάνει τις φλέβες των ματιών σου κατακόκκινες και εσένα ικανό ν' αρπάξεις από το λαιμό τον πρώτο τυχόντα που θα συναντήσεις – μόνο και μόνο για να κατευνάσεις αυτήν την πλήξη της οργιαστικής, εξωφρενικής και ακατανίκητης φαγούρας που σιγά σιγά πήρε διαστάσεις θυέλλης δώδεκα μποφόρ. Για να μπορέσεις να ξαναβρείς την ησυχία σου.<br /> Είμαι ένας σε μεγάλο βαθμό ήρεμος, συγκρατημένος άνθρωπος, αλλά αυτή η μουσική που δεν είναι μουσική κάνει βαθιά μέσα μου κάποια νεύρα που δεν ήξερα ότι είχα, να εκραγούν. Η ασθένεια της φαγούρας ξεσπά κάθε φορά που ξαναρχίζει στο βάθος να βουίζει και να συρίζει και παραπονιάρικα να τυμπανίζει, σαν μια δεύτερη φύση μέσα μου· και γνωρίζω αρκετούς άλλους εξαιρετικά ήρεμους και συγκρατημένους ανθρώπους οι οποίοι σαν βράχος αντέχουν το μαστίγωμα των κυμάτων, την τρέλα των πεδίων μαχών, το πάφλασμα των ωκεανών και τα ουρλιαχτά της ύαινας αλλά σ' ένα χώρο όπου το μουσικό υπόβαθρο βουίζει μόλις και μετά βίας μπορούν να κρατηθούν μακριά από δολοφονικές ενέργειες και μανία καταστροφής.<br /> Η ασθένεια της φαγούρας αρχίζει εκεί που ένας λίγο φλεγματικός δεν θα έδινε δεκάρα. Είναι πολύ για ν' αντέξουν χιλιάδες ατσάλινα νεύρα. Δεν καταρρέεις απλά απ' αυτή, αρχίζεις να μυρίζεις το αίμα.<br /> Έχω ακούσει ότι το μουζάκ βοηθά τις κότες να παράγουν περισσότερα αβγά και τις αγελάδες περισσότερο γάλα. Έτσι γνωρίζουμε ακριβώς τι είδους εικόνα έχουν για εμάς γιατροί, εστιάτορες, ξενοδόχοι και αυτοί που έχουν την ανώτατη εξουσία πάνω σε δημόσια κτήρια παροχών: την εικόνα χρήσιμων κατοικίδιων, ενός πελάτη που πρέπει να αρμεχτεί. Αλλά δεν είναι αυτή η προσβολή που κάνει την καλοσύνη να γίνει φρενίτιδα. Είναι αυτό το βουητό, ή καλύτερα αυτός ο παραπονιάρικος μακρόσυρτος θόρυβος – που είναι η προσβολή της μουσικής.<br /> Υπάρχει επίσης πολύ, πρέπει να παραδεχτώ, η πάρα πολύ δυνατή μουσική. Δεν χρειάζεται να επισκεφτείς γι' αυτό μια ντισκοτέκ για να έχεις το συναίσθημα, μέσω των επαναλαμβανόμενων μηχανικών ήχων οι οποίοι εκεί περνιούνται για υψηλές αρμονίες, ότι είσαι ένας τρίχινος σάκος όπου μέσα του τραντάζονται όλα τα κόκαλά του. Την ίδια αίσθηση έχεις στο δρόμο όταν περνάς από ένα εργοτάξιο όπου η εργατιά με τη βοήθεια ενός τρανζίστορ γεμίζει το άδειο κρανίο – η ψευδοβιταμίνη του εργάτη – ή όταν ανοίγεις απλά στο σπίτι σου ένα τυχαίο ραδιοφωνικό πρόγραμμα.<br /> Αυτά δεν μπορούν να μ' ενοχλήσουν. Υπάρχει ελάχιστη ποικιλία σ' αυτού του είδους τη μουσική, έχεις την αίσθηση ότι τα έχεις ξανακούσει παλαιότερα, αν και δεν θα μπορούσες να ξέρεις που, ενώ και τους στίχους είναι συχνά επώδυνο να τους βρεις. Αλλά διατηρεί τον εργάτη χαζό και τη νεολαία μακριά από τους δρόμους, επομένως πραγματικά εναντίον δεν μπορείς να είσαι. Καμιά φορά πετυχαίνω να συγκινηθώ επώδυνα, ω ναι, όταν βλέπω σαραντάρηδες, φοβισμένους μήπως και φθαρθεί η αντίκα, ακόμα έξαλλους ενώ χοροπηδώ μαζί τους σε τέτοιες ντίσκο απλών ρυθμών, φτιαγμένων από και για πιτσιρίκια, αλλά παραμένει για μια στιγμή ντροπιαστικό.<br /> Οι σαραντάχρονοι θέλουν πάντα να ζωντανέψουν από κάτι. Ένα συνθεσάιζερ μου μοιάζει λιγότερο άσχημο από μια ένεση στους αδένες.<br /> Εν ολίγοις, έχω κάνει ειρήνη μ' αυτό το θόρυβο. Μπορώ να περπατήσω σε μια παραλία ανάμεσα σε χιλιάδες ανθρώπους με γουόκμαν στα κεφάλια τους – ένας Θεός ξέρει πόσο μεγάλος είναι ο δείκτης διαρροής απ' όλα αυτά τα ακουστικά – χωρίς να χάσω την ηρεμία μου.<br /> Μόνο η μουσική που δεν παίζεται για τον εαυτό της μου φέρνει φαγούρα. Αυτοί οι μπλεγμένοι ήχοι του μουζάκ γίνονται ολοένα και πιο παγκόσμιοι. Στα λουτρά ξενοδοχείων. Στα κουπέ των βαγονιών. Σε αναβατήρες πίστας σκι. Το μικρότερο δωμάτιο πρέπει να βουίζει μαζί με το μεγάλο βούισμα.<br /> Η μουσική πρέπει να βιώνεται, όχι να προσφέρεται, διάβασα κάπου πρόσφατα. Και έτσι είναι. Όποιος αγαπά τη μουσική, για όποιον η μουσική είναι ιερή – θα βιώσει αυτήν την πανταχού παρούσα ένεση σε επίπεδο ψιθυρίσματος ως βλασφημία. Είναι πολύ κουραστικό γι' αυτόν όπως και για τον πιστό ο οποίος πρέπει να βασίσει την πίστη του σε ένα καθ' υπόδειγμα Θεό.<br /> Δεν θα μπορούσα να ξέρω οι οργανωτές όλων αυτών ποιους νομίζουν ότι διασκεδάζουν με τη στακτή βρύση των ήχων τους – εκτός από το Γραφείο για τα Δικαιώματα των Μουσικών. Ίσως να υποθέτουν ότι έχει μια ηρεμιστική επίδραση στο κοινό τους. Νομίζω ότι είναι πιο πιθανό ο ιός της ασθένειας της φαγούρας, προς το παρόν ακόμα κρυμμένος κάτω από τα δέρματα, και που αργά ή γρήγορα θα ξεσπάσει με όλη τη σφοδρότητά του – θα φροντίσει σ' όλη την επικράτεια της παγκόσμιας εστίασης για σπασμένα ποτήρια, αιματοβαμμένους τοίχους και νεκρούς διαχειριστές.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"></span></div>
<hr align="left" size="1" width="33%" />
<div id="ftn1" style="mso-element: footnote;">
<div class="MsoFootnoteText">
<span class="MsoFootnoteReference"><span lang="EL"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoFootnoteReference"><span lang="EL" style="font-family: "calibri" , sans-serif; font-size: 10.0pt;">*</span></span></span></span></span><span lang="EL"> [ΣτΜ] (αγγ.) ηχογραφημένη ελαφριά μουσική η οποία παίζεται από
μεγάφωνα σε δημόσια μέρη. Προήλθε από τον Αμερικάνο G. Squire το 1934, από τον
συνδυασμό των λέξεων music και kodak.</span><br />
<br />
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: right;">
<span style="font-size: x-small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: x-small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><i>Μετάφραση από τα Ολλανδικά: Τρύφων Λιώτας</i></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><i><span style="font-size: x-small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: x-small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><i><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Λίγα λόγια για το βιβλίο και τον συγγραφέα μπορείτε να διαβάσετε <a href="http://trofigiaskepsi.blogspot.nl/2015/12/blog-post.html" target="_blank">εδώ</a>.</span></i></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span> </i></span></span></div>
</div>
</div>
</div>
<br />
<div class="s3gt_translate_tooltip" id="s3gt_translate_tooltip" is_mini="true" style="left: 395px; opacity: 0; position: absolute; top: 232px;">
<div class="s3gt_translate_tooltip_mini" id="s3gt_translate_tooltip_mini_logo" title="Translate selected text">
</div>
<div class="s3gt_translate_tooltip_mini" id="s3gt_translate_tooltip_mini_sound" title="Play" title_play="Play" title_stop="Stop">
</div>
<div class="s3gt_translate_tooltip_mini" id="s3gt_translate_tooltip_mini_copy" title="Copy text to Clipboard">
</div>
<link href="chrome://s3gt/skin/s3gt_tooltip.css" rel="stylesheet" type="text/css"></link></div>
</div>
Iptamenos Ollandoshttp://www.blogger.com/profile/11113252723210882210noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3484839649269149208.post-4643358496822491372017-03-25T08:09:00.000+01:002017-03-25T08:09:31.093+01:00Ούτε δημοκράτες, ούτε δικτάτορες: αναρχικοί<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEit8eYovkzv_Iek0iY24yYG_zjeCbZNuugw3U_Eo-imelwyIGBFrYgLxTbUAtmRaSbRMJa2jWZR1d0jHaK1g1JHug_gLAuPnIE1hiYkHCF2DgQa_Fxvh_JVgRBpl2y3agTnj3IyOnvjadM/s1600/malatestafotos.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="114" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEit8eYovkzv_Iek0iY24yYG_zjeCbZNuugw3U_Eo-imelwyIGBFrYgLxTbUAtmRaSbRMJa2jWZR1d0jHaK1g1JHug_gLAuPnIE1hiYkHCF2DgQa_Fxvh_JVgRBpl2y3agTnj3IyOnvjadM/s320/malatestafotos.png" width="320" /> </a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<br />
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span class="" id="result_box" lang="en"><span class=""><span class="" id="result_box" lang="el">Αυτό το άρθρο εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο περιοδικό του Μαλατέστα Pensiero e Volontà το Μάιο του 1926.</span></span></span><span id="more-28099"></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">
</span>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">
</span>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Θεωρητικά «δημοκρατία» σημαίνει κυβέρνηση του λαού· κυβέρνηση από
όλους για όλους με τις προσπάθειες ολονών. Σε μια δημοκρατία ο λαός
πρέπει να είναι σε θέση να λέει ό,τι θέλει, να ορίζει τους εκτελεστές
της βούλησής του, να παρακολουθεί τις επιδόσεις τους και να τους
απομακρύνει όταν τον βολεύει.</span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">
</span>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Φυσικά αυτό προϋποθέτει ότι όλα τα άτομα που απαρτίζουν ένα λαό είναι
σε θέση να σχηματίζουν γνώμη και να την εκφράζουν για όλα τα θέματα που
τα ενδιαφέρουν. Αυτό σημαίνει ότι ο καθένας είναι πολιτικά και
οικονομικά ανεξάρτητος και ως εκ τούτου κανένας, που ζει, να μην είναι
υποχρεωμένος να υποβληθεί στη βούληση άλλων.</span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">
</span>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Αν υπάρχουν τάξεις και άτομα που στερούνται των μέσων παραγωγής και
επομένως εξαρτώνται από τους άλλους από το μονοπώλιο πάνω στα μέσα αυτά,
το λεγόμενο δημοκρατικό σύστημα δεν μπορεί παρά να είναι μόνο μια
υποκρισία, και μια υποκρισία που χρησιμεύει για να εξαπατά τη μάζα του
λαού και να την κρατάει υπάκουα με μια εξωτερική επίδειξη εθνικής
κυριαρχίας, ενώ η διακυβέρνηση των προνομιούχων και κυρίαρχων τάξ<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">ε</span>ων
είναι στην πραγματικότητα διασωσμένη και παγιωμένη. Τέτοια είναι η
δημοκρατία και τέτοια ήταν πάντα σε μια καπιταλιστική δομή, όποια μορφή
κι αν παίρνει, από συνταγματική μοναρχία μέχρι τη λεγόμενη άμεση
διακυβέρνηση.</span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">
</span>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Δεν θα μπορούσε να υπάρχει τέτοιο πράγμα σαν τη δημοκρατία, κυβέρνηση
του λαού, σε κάτι άλλο πέρα από ένα σοσιαλιστικό καθεστώς, όταν τα μέσα
παραγωγής και διαβίωσης είναι κοινωνικοποιημένα και το δικαίωμα όλων να
παρεμβαίνουν στη λειτουργία των δημοσίων υποθέσεων βασίζεται και είναι
εγγυημένο από την οικονομική ανεξαρτησία του κάθε ατόμου. Σε αυτή την
περίπτωση θα φαινόταν ότι το δημοκρατικό σύστημα ήταν το πλέον σε θέση
να εγγυηθεί τη δικαιοσύνη και την εναρμόνιση της ατομικής ανεξαρτησίας
με τις βιοτικές ανάγκες της κοινωνίας. Και έτσι φαίνεται, περισσότερο ή
λιγότερο καθαρά, σε εκείνους που, στην εποχή των απόλυτων μοναρχιών,
πολέμησαν, υπέφεραν και πέθαναν για την ελευθερία.</span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">
</span>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Αλλά για το γεγονός ότι, βλέποντας τα πράγματα όπως πραγματικά είναι,
η κυβέρνηση όλου του λαού προκύπτει ότι είναι κάτι ανέφικτο, λόγω του
γεγονότος ότι τα άτομα που απαρτίζουν το λαό έχουν διαφορετικές απόψεις
και επιθυμίες και ότι ποτέ, ή σχεδόν ποτέ, σε οποιαδήποτε ερώτηση ή
πρόβλημα δεν μπορούν όλοι να συμφωνήσουν. Ως εκ τούτου η «κυβέρνηση όλου
του λαού», αν πρέπει να έχουμε μια κυβέρνηση, μπορεί στην καλύτερη
περίπτωση να είναι μόνο κυβέρνηση της πλειοψηφίας. Και οι δημοκράτες,
είτε σοσιαλιστές είτε όχι, είναι πρόθυμοι να συμφωνήσουν. Προσθέτουν,
είναι αλήθεια, ότι πρέπει κανείς να σέβεται τα δικαιώματα της
μειοψηφίας· αλλά δεδομένου ότι είναι η πλειοψηφία που αποφασίζει ποια
είναι αυτά τα δικαιώματα, ως αποτέλεσμα οι μειοψηφίες έχουν μόνο το
δικαίωμα να κάνουν ό,τι θέλει και επιτρέπει η πλειοψηφία. Το μόνο όριο
στη βούληση της πλειοψηφίας θα ήταν η αντίσταση που οι μειοψηφίες ξέρουν
και μπορούν να προβάλλουν. Αυτό σημαίνει ότι θα υπήρχε πάντα ένας
κοινωνικός αγώνας, στον οποίο ένα μέρος των μελών, αν και πλειοψηφία,
έχει το δικαίωμα να επιβάλει τη βούλησή της στους άλλους, ζεύοντας τις
προσπάθειες όλων στους δικούς της σκοπούς.</span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">
</span>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Και εδώ θα ήθελα να κάνω μια παρένθεση για να δείξω πώς, με βάση το
σκεπτικό που υποστηρίζεται από τις αποδείξεις των γεγονότων του
παρελθόντος και του παρόντος, δεν είναι καν αλήθεια ότι όπου υπάρχει
κυβέρνηση, δηλαδή εξουσία, αυτή η εξουσία ενυπάρχει στην πλειοψηφία και
ότι στην πραγματικότητα κάθε «δημοκρατία» ήταν, είναι και πρέπει να μην
είναι τίποτε λιγότερο από «ολιγαρχία» – κυβέρνηση των λίγων, μια
δικτατορία. Όμως, για τους σκοπούς του παρόντος άρθρου, προτιμώ να σφάλω
προς την πλευρά των δημοκρατών και να υποθέσω ότι μπορεί πραγματικά να
υπάρξει μια πραγματική και ειλικρινής κυβέρνηση πλειοψηφίας.</span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">
</span>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Κυβέρνηση σημαίνει το δικαίωμα να φτιάχνω το νόμο και να τον επιβάλω
σε όλους δια της βίας: χωρίς αστυνομική δύναμη δεν υπάρχει κυβέρνηση.</span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">
</span>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Τώρα, μπορεί μια κοινωνία να ζήσει και να προοδεύσει ειρηνικά για το
γενικό καλό, μπορεί σταδιακά να προσαρμοστεί στις συνεχώς μεταβαλλόμενες
συνθήκες αν η πλειοψηφία έχει το δικαίωμα και τα μέσα να επιβάλει τη
βούλησή της δια της βίας στις απείθαρχες μειοψηφίες;</span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">
</span>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Η πλειοψηφία είναι, εξ ορισμού, οπισθοδρομική, συντηρητική, εχθρός
του νέου, νωθρή στη σκέψη και πράξη και ταυτόχρονα παρορμητική,
υπερβολική, ευεπηρέαστη, επιφανειακή στους ενθουσιασμούς και παράλογους
φόβους της. Κάθε καινούργια ιδέα προέρχεται από ένα ή μερικά άτομα,
είναι αποδεκτή, αν είναι εφικτή, από μια περισσότερο ή λιγότερο
σημαντική μειοψηφία και πείθει την πλειοψηφία, αν το κάνει ποτέ, μόνο
αφότου έχει αντικατασταθεί από καινούργιες ιδέες και καινούργιες ανάγκες
και έχει ήδη καταστεί ξεπερασμένη και μάλλον ένα εμπόδιο, παρά ένα
κίνητρο για την πρόοδο.</span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">
</span>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Αλλά θέλουμε, τότε, μια κυβέρνηση μειοψηφίας;</span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">
</span>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Σίγουρα όχι. Αν είναι άδικο και επιβλαβές για την πλειοψηφία να
καταπιέζει τις μειοψηφίες και να εμποδίζει την πρόοδο, είναι ακόμη πιο
άδικο και επιβλαβές για μια μειοψηφία να καταπιέζει το σύνολο του
πληθυσμού ή να επιβάλει τις δικές της ιδέες δια της βίας οι οποίες ακόμη
και αν είναι καλές θα προκαλούσε τον αποτροπιασμό και την αντίθεση μόνο
και μόνο γιατί είναι επιβεβλημένες.</span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">
</span>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Και έπειτα, δεν πρέπει κανείς να ξεχνάει ότι υπάρχουν όλα τα είδη των
διαφορετικών μειοψηφιών. Υπάρχουν μειοψηφίες εγωιστών και κακούργων
όπως υπάρχουν φανατικών που πιστεύουν ότι διακατέχονται από την απόλυτη
αλήθεια και, με εντελώς καλή πίστη, επιδιώκουν να επιβάλουν στους άλλους
ό,τι έχουν στην κατοχή τους για να είναι ο μόνος τρόπος σωτηρίας, ακόμη
και αν είναι απλή ανοησία. Υπάρχουν μειοψηφίες αντιδραστικών που
επιδιώκουν να γυρίσουν πίσω το ρολόι και είναι διαιρεμένες ως προς τους
δρόμους και τα όρια της αντίδρασης. Και υπάρχουν επαναστατικές
μειοψηφίες, διαιρεμένες επίσης ως προς τα μέσα και τους σκοπούς της
επανάστασης και την κατεύθυνση που η κοινωνική πρόοδος θα έπρεπε να
πάρει.</span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">
</span>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Ποια μειοψηφία θα έπρεπε να πάρει τον έλεγχο;</span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">
</span>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Αυτό είναι θέμα ωμής βίας και ικανότητας για ίντριγκες, και οι
πιθανότητες ότι η επιτυχία θα έπεφτε στην πιο ειλικρινή και πιο
αφοσιωμένη στο γενικό καλό δεν είναι καλές. Για να κατακτήσει την
εξουσία χρειάζεται ιδιότητες που δεν είναι ακριβώς εκείνες που
απαιτούνται για να εξασφαλιστεί ότι η δικαιοσύνη και η ευημερία θα
θριαμβεύσει στον κόσμο.</span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">
</span>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Αλλά εγώ θα συνεχίσω εδώ να δίνω σε άλλους το πλεονέκτημα της
αμφιβολίας και να υποθέσω ότι μια μειοψηφία ήρθε στην εξουσία την οποία,
μεταξύ εκείνων που φιλοδοξούν να έρθουν στην κυβέρνηση, θεωρώ την
καλύτερη για τις ιδέες και τις προτάσεις της. Θέλω να υποθέσω ότι οι
σοσιαλιστές ήρθαν στην εξουσία και θα πρόσθετα, επίσης τους αναρχικούς,
αν δεν εμποδιζόμουν από μια αντίφαση όρων.</span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">
</span>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Αυτό θα ήταν το χειρότερο από όλα;</span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">
</span>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Ναι, για να κερδίσει εξουσία, είτε νόμιμα είτε παράνομα, πρέπει
κανείς να έχει αφήσει στην άκρη του δρόμου ένα μεγάλο μέρος του
ιδεολογικού φορτίου του και να έχει απαλλαγεί από όλους τους ηθικούς
ενδοιασμούς του. Και στη συνέχεια, άπαξ στην εξουσία, το μεγάλο πρόβλημα
είναι πώς να μείνει εκεί. Κάποιος πρέπει να δημιουργήσει ένα κοινό
ενδιαφέρον για τη νέα κατάσταση και να επισυνάψει στους κυβερνώντες μια
νέα προνομιούχα τάξη, και να καταστείλει κάθε είδους αντιπολίτευση με
κάθε δυνατό μέσο. Ίσως στο εθνικό συμφέρον, αλλά πάντα με καταστρεπτικά
ως προς την ελευθερία αποτελέσματα.</span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">
</span>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Μια εγκαθιδρυμένη κυβέρνηση, βασισμένη στην παθητική συναίνεση της
πλειοψηφίας και ισχυρή σε αριθμούς, στην παράδοση και στο συναίσθημα –
μερικές φορές ειλικρινώς – ότι είναι στη σωστή μεριά, μπορεί να αφήσει
λίγο χώρο στην ελευθερία, τουλάχιστον εφ’ όσον οι προνομιούχες τάξεις
δεν αισθάνονται ότι απειλούνται. Μια νέα κυβέρνηση, η οποία βασίζεται
στην υποστήριξη μόνο μιας συχνά πενιχρής μειοψηφίας, είναι υποχρεωμένη
εξ ανάγκης να είναι τυραννική.</span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">
</span>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Αρκεί να σκεφθεί κανείς τι οι σοσιαλιστές και οι κομμουνιστές έκαναν
όταν ήρθαν στην εξουσία, είτε προδίδουν τις αρχές και τους συντρόφους
τους ή με μεγάλη επιτυχία στο όνομα του σοσιαλισμού και του
κομμουνισμού.</span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">
</span>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Αυτός είναι ο λόγος που δεν είμαστε ούτε υπέρ μιας κυβέρνησης
πλειοψηφίας ούτε υπέρ μιας κυβέρνησης μειοψηφίας· ούτε υπέρ της
δημοκρατίας ούτε υπέρ της δικτατορίας.</span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">
</span>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Είμαστε υπέρ της κατάργησης του χωροφύλακα. Είμαστε υπέρ της
ελευθερίας όλων και της ελεύθερης συμφωνίας, η οποία θα είναι εδώ για
όλους όταν κανείς δεν έχει τα μέσα να εξαναγκάζει τους άλλους, και όλοι
ασχολούνται με την καλή λειτουργία της κοινωνίας. Είμαστε υπέρ της
αναρχίας.</span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">
</span>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><i>Μάιος 1926</i></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">
</span>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><i>Πηγή, Μετάφραση: <a href="https://aixmi.wordpress.com/2016/04/21/%CE%BF%CF%8D%CF%84%CE%B5-%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%AC%CF%84%CE%B5%CF%82-%CE%BF%CF%8D%CF%84%CE%B5-%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CF%84%CE%AC%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B5%CF%82-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%81/" target="_blank">Αιχμή</a></i></span></div>
</div>
Iptamenos Ollandoshttp://www.blogger.com/profile/11113252723210882210noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3484839649269149208.post-13532101301988886062017-03-24T07:37:00.000+01:002017-03-24T07:37:44.855+01:00Η ανθρώπινη κατάσταση<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1aoyEoxtJ1iSWumU0OrFUTEicow5y68RBHP-FD1AGrnxSAJdEhwoiBpdwWYiHCghmhWCOvdh-qeu6yfqRXrSjk1Ji0iyGPtTQ5TuBEF7Pj9Ub9jVKolCwTdSAPCWFXwf7usobuYv2Dk0/s1600/Ren%25C3%25A9_Magritte_The_Human_Condition.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1aoyEoxtJ1iSWumU0OrFUTEicow5y68RBHP-FD1AGrnxSAJdEhwoiBpdwWYiHCghmhWCOvdh-qeu6yfqRXrSjk1Ji0iyGPtTQ5TuBEF7Pj9Ub9jVKolCwTdSAPCWFXwf7usobuYv2Dk0/s400/Ren%25C3%25A9_Magritte_The_Human_Condition.jpg" width="321" /> </a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
Γεννημένος το 1898, ο Βέλγος René Magritte είναι γνωστός για το καλλιτεχνικό του ταλέντο στον σουρεαλισμό, όπως και για την ευφυή οπτική του σχετικά με τη ζωή. Έγινε διάσημος ζωγραφίζοντας κοινά αντικείμενα με ασυνήθιστους τρόπους που οδήγησε στην κατάταξή του ως σουρεαλιστή.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ο σουρεαλισμός είναι ένα πολιτιστικό κίνημα που βασίστηκε στην περίοδο Dada μετά τον Α’ παγκόσμιο πόλεμο και την περίοδο των μεγάλων εφευρέσεων στην ιατρική, στο θέαμα, στη μετακίνηση και την επιστήμη. Είναι επίσης η έκφραση ενός φιλοσοφικού κινήματος για την σημασία της τέχνης. Τα θέματα που κυριαρχούν σε αυτήν την τέχνη έχουν να κάνουν με τον στοχασμό πάνω στην πραγματικότητα και τη φαντασία, την αντικειμενικότητα και την υποκειμενικότητα. Η σχέση τους με το όνειρο και το ασυνείδητο, προφανώς επηρεασμένα από τα γραπτά του Φρόυντ, είναι αντιληπτά σε πολλούς από τους πίνακες αυτής της περιόδου. Επίσης οι ζωγράφοι του σουρεαλισμού επιθυμούσαν να έρθουν σε ρήξη με τα στενά όρια των κοινωνικά επιτρεπτών συμπεριφορών και παραδόσεων με σκοπό να ανακαλύψουν την καθαρή σκέψη και το πραγματική φύση τους. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ο ίδιος ο ζωγράφος περιγράφει τον πίνακα ως εξής: «Μπροστά σ’ ένα παράθυρο το οποίο βλέπουμε μέσα από ένα δωμάτιο, έβαλα ένα πίνακα που αναπαριστά ακριβώς το μέρος του τοπίου το οποίο κρύβεται πίσω από τον πίνακα. Έτσι, το δέντρο στον πίνακα κρύβει το δέντρο πίσω του και που βρίσκεται έξω από το δωμάτιο. Για τον θεατή βρίσκεται και μέσα στο δωμάτιο πάνω στον πίνακα αλλά και έξω στο πραγματικό τοπίο. Έτσι ακριβώς βλέπουμε τον κόσμο, δηλαδή, έξω από εμάς˙ παρομοίως μερικές φορές θυμόμαστε ένα παλιό γεγονός σαν να βρίσκεται στο παρόν. Ο χρόνος και ο χώρος χάνουν το νόημά τους και η καθημερινή εμπειρία μας γίνεται κυρίαρχη.»</div>
<div style="text-align: justify;">
«Ερωτήσεις όπως «Τι σημαίνει αυτός ο πίνακας, τι συμβολίζει;» είναι δυνατές μόνο αν κάποιος δεν έχει τη δυνατότητα να δει τον πίνακα σε όλη του την αλήθεια, και μόνο αν κάποιος αυτόματα θεωρήσει ότι η ακριβής αυτή εικόνα δεν δείχνει ακριβώς αυτό που είναι. Είναι σαν να πιστεύει ότι το νόημα που υπονοείται αξίζει περισσότερο από το φανερό νόημα. Δεν υπάρχει κρυφό μήνυμα στους πίνακές μου, παρ' όλη την σύγχυση που προσδίδει συμβολικό μήνυμα σ’ αυτούς.»</div>
<div style="text-align: justify;">
«Πως μπορεί κάποιος να χαίρεται ερμηνεύοντας σύμβολα; Αυτά είναι «υποκατάστατα» τα οποία είναι χρήσιμα μόνο σε μυαλά τα οποία είναι ανίκανα να γνωρίζουν τα πράματα έτσι όπως έχουν. Ένας λάτρης της ερμηνείας δεν μπορεί να δει ένα πουλί˙ το βλέπει μόνο ως σύμβολο. Μολονότι ένας τέτοιος τρόπος γνώσης του «κόσμου» μπορεί να είναι χρήσιμος στη θεραπεία πνευματικών διαταραχών, θα ήταν ανόητο να τον συγχέουμε με ένα νου ο οποίος μπορεί να εφαρμόσει οποιοδήποτε είδος σκέψης.» (απόσπασμα από γράμμα του Magritte στον Α. Chavee, 30.9.1960)</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
O Magritte είχε επηρεαστεί πολύ από τα γραπτά του Καντ, που είχε θεωρήσει ότι οι άνθρωποι μπορούν να εκλογικεύσουν καταστάσεις αλλά δεν μπορούν να κατανοήσουν τα «πράγματα έτσι όπως είναι στον εαυτό τους». Αυτό βρίσκει την εφαρμογή του στα έργα του Magritte: η ζωγραφιά ενός τοπίου δεν είναι το ίδιο με το τοπίο. Ας μην ξεχνάμε τον πασίγνωστο πίνακά του: «Η προδοσία των εικόνων» με την επιγραφή «αυτή δεν είναι μία πίπα» κάτω από την εικόνα μίας πίπας. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Στην «Ανθρώπινη κατάσταση» ο ζωγράφος «παίζει» με αυτήν τη θεωρία εκμεταλλευόμενος το επίπεδο χώρο των δύο διαστάσεων στον πίνακα απεικονίζοντας τον χώρο «έξω από αυτόν» με τις τρεις διαστάσεις του. Ο τίτλος λοιπόν αναφέρεται στην κατάσταση που δημιουργείται με αυτήν την εγγενή πάλη στους θεατές μέσω της θέασης αυτού του θεάματος που «κάμπτει το μυαλό».</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Η πραγματικότητα όμως είναι θέμα αντίληψης. Ο θεατής εμποδίζεται στο να δει το πραγματικό τοπίο επειδή υπάρχει το εμπόδιο της ζωγραφιάς (μέσα στη ζωγραφιά) του τοπίου. Βλέπουμε μόνο αυτό που μας επιτρέπεται να δούμε. Το ίδιο συμβαίνει και στη ζωή: ο χρόνος και ο χώρος χάνουν τη σχετικότητά τους όσο η αντίληψη κινείται προς το κύριο σημείο, το προσκήνιο.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Όπως ο Magritte αρέσκεται να φτιάχνει «ζωγραφιές μέσα σε ζωγραφιές» που δίνουν την ψευδαίσθηση ότι ο καμβάς «διαλύεται» μέσα στο φόντο της όλης ζωγραφιάς, έτσι και εμείς αντιλαμβανόμαστε, εξηγώντας στον εαυτό μας και δίνοντας έτσι νόημα στην πραγματικότητα. Το όλο εγχείρημα του ζωγράφου είναι ότι αποδεικνύει πόσο διφορούμενο και ανεπαίσθητο είναι το σύνορο μεταξύ εξωτερικού και εσωτερικού, μεταξύ αντικειμενικότητας και υποκειμενικότητας, μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας. Είμαστε η πηγή της πραγματικότητας: δίνουμε πραγματικότητα αντί να την παίρνουμε. Ο Αριστοτέλης το ονόμαζε «νόησις νοήσεως», ο Τσουανγκ Τζου αναρωτήθηκε «ήμουν άνθρωπος που ονειρεύτηκε ότι ήταν πεταλούδα ή μήπως είμαι τώρα πεταλούδα που ονειρεύεται ότι είναι άνθρωπος;» και ο Πόε το έγραψε ως: «Είναι όλα αυτά που βλέπουμε ή φαίνονται, τίποτα άλλο από ένα όνειρο μέσα σε ένα όνειρο;».</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Όπως καταλαβαίνετε υπάρχουν πράγματα που δεν μπορούν να εκφραστούν ικανοποιητικά με τη γλώσσα. Γι’ αυτό ο Magritte είχε πει ότι «το περιεχόμενο ενός πίνακα είναι πιο σημαντικό από την εξωτερική μορφή του. Επομένως ο πίνακας αποτελεί την οπτική προσέγγιση για την έκφραση της ιδέας». Αξιοθαύμαστο είναι ότι εδώ το πραγματικό προσεγγίζεται με το ψεύτικο (πίνακα) ο οποίος στην ουσία αναπαριστά μια ψευδαίσθηση! </div>
</div>
Iptamenos Ollandoshttp://www.blogger.com/profile/11113252723210882210noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3484839649269149208.post-6939770290229411892017-03-23T07:18:00.000+01:002017-03-23T07:18:29.048+01:00Διακοπή <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWgjPkeeF-jam36AlaT-FZ7_JUAS2n-csNP7BawSV5our8F_xt_PUPPRcobPC4bf6LctrWJDuJlvF7tEAVUk-7Sl7wYHBpar1m_-4kObj5r8mXrj6nTih_1K2ILzwavCLIcTKgq12hsgY/s1600/kavafis.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="265" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWgjPkeeF-jam36AlaT-FZ7_JUAS2n-csNP7BawSV5our8F_xt_PUPPRcobPC4bf6LctrWJDuJlvF7tEAVUk-7Sl7wYHBpar1m_-4kObj5r8mXrj6nTih_1K2ILzwavCLIcTKgq12hsgY/s320/kavafis.jpg" width="320" /> </a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
</div>
<br />
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-weight: normal;">Κωνσταντίνος Καβάφης <small>(1863-1933)</small></span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<br />
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Το έργον των θεών διακόπτομεν εμείς,<br />τα βιαστικά κι άπειρα όντα της στιγμής.</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />Στης Ελευσίνος και στης Φθίας τα παλάτια<br />η Δήμητρα κ’ η Θέτις αρχινούν έργα καλά<br />μες σε μεγάλες φλόγες και βαθύν καπνόν. Aλλά<br />πάντοτε ορμά η Μετάνειρα από τα δωμάτια<br />του βασιλέως, ξέπλεγη και τρομαγμένη,<br />και πάντοτε ο Πηλεύς φοβάται κ’ επεμβαίνει. </span></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">[<span class="date">Από τα αναγνωρισμένα, 1900 - 1901</span>] </span></div>
</div>
Iptamenos Ollandoshttp://www.blogger.com/profile/11113252723210882210noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3484839649269149208.post-13602971439653198282017-03-22T08:36:00.002+01:002017-03-22T08:36:34.800+01:00Το μάθημα του γορύλλα* <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="p1" style="text-align: center;">
<img alt="" height="262" src="https://www.ngnm.vrahokipos.net/images/mirb1.jpg" width="400" /> </div>
<div class="p1" style="text-align: center;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><i>Octave Mirbeau** (1848-1917)</i></span></div>
<div class="p1" style="text-align: center;">
<br /></div>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span><div class="p1" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span class="s1">Είχα απομακρυνθή μόνος εις ένα δάσος του
Gabon, άοπλος. Και προχωρούσα εις την τύχην ανάμεσα εις ωραίαν έκτασιν,
γεμάτην χλόη και άνθη.</span></span></div>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span><div class="p1" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span class="s1">Έξαφνα, δύο βήματα μπροστά μου είδα
ξαπλωμένο κοντά εις το δένδρο έναν θεώρατο γορύλλα… Ετρόμαξα… ήθελα να
φύγω, αλλ’ ο φόβος μ’ εκάρφωσε στο έδαφος… Δεν ημπορούσα να κάμω βήμα…
τα δόντια μου έτριζαν από τον φόβο.</span></span></div>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span><div class="p1" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span class="s1">Εν τούτοις παρά την τρομακτικήν όψιν του,
καμμία εχθρότητα ή άγριον ένστικτον, ούτε οργήν μου έδειχνε το
τεράστιον ζώον. Ήτο εις γέρων γορύλλας ήσυχος και δυνατός και ο οποίος
τουλάχιστον προς στιγμήν είχεν έκφρασιν ειρηνικήν. Όταν μου πέρασεν ο
φόβος μου εφάνη ότι το φοβερόν ζώον με παρετήρει με πατρικήν
περιέργειαν.</span></span></div>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span><div style="text-align: justify;">
</div>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span><div class="p1" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span class="s1">- Πλησίασε, μου είπε. Μη φοβείσε καθόλου.</span></span></div>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span><div class="p1" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span class="s1">Έκαμα κάποιο βήμα προς αυτόν και οι δυο
μας εκαθήσαμεν εις τα πόδια του δένδρου επάνω εις μίαν ρίζαν του. Ο
γορύλλας μ’ εκύτταξε κάμποσιν ώρα χωρίς να ομιλήση. Έπειτα μ’ εψηλάφησε
τα χέρια, τα πόδια, τον θώρακα… και με τόνο ευσπλαγχνικό, ανάμικτο με
ζηλοτυπία, ίσως περιφρονητικώς, με ηρώτησε:</span></span></div>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span><div class="p1" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span class="s1">- Λοιπόν, συ είσαι ο άνθρωπος;</span></span></div>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span><div class="p1" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span class="s1">- Ναι, απήντησα εγώ, ολίγον εντροπαλός.</span></span></div>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span><div class="p1" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span class="s1">-Δεν είσαι ώμορφος, μου είπε.</span></span></div>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span><div class="p1" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span class="s1">Έπειτα από ολίγη σιωπή εξηκολούθησε.</span></span></div>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span><div class="p1" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span class="s1">- Πώς είσαι μικρός! οι μυς σου είναι
μαλακοί, τα κόκκαλά σου εύθραυστα, τα μπράτσα σου κοντά… Και τι πράγμα
είνε αυτό το λείο δέρμα το οποίον φλογώνει και με το παραμικρότερο
τσίμπημα της σκνίπας; Και πώς ημπορείς ν’ αναπνεύσης τον αέρα γεμάτον
από δηλητήρια, τα οποία εξέρχονται από αυτό το δάσος, με ένα στήθος τόσο
δα στενό;</span></span></div>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span><div class="p1" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span class="s1">Εκούνησε το κεφάλι του και επανέλαβε πάλιν με τόνον απείρου λύπης:</span></span></div>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span><div class="p1" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span class="s1">- Λοιπόν, συ είσαι ο άνθρωπος;</span></span></div>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span><div class="p1" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span class="s1">Και προσέθεσε:</span></span></div>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span><div class="p1" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span class="s1">- Δεν είμαι υπερήφανος δια σε.</span></span></div>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span><div class="p1" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span class="s1">Εγώ δεν εγνώριζον τι να ειπώ, αλλ’ ο γορύλλας μ’ έβγαλε απ’ αυτήν την στενοχώρια και με ευγένεια με διέκοψε:</span></span></div>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span><div class="p1" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span class="s1">- Ας ιδούμεν, μου είπε, τι έκαμες από την ημέραν…</span></span></div>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span><div class="p1" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span class="s1">- Ποια ημέρα;</span></span></div>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span><div class="p1" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span class="s1">- Από την ημέρα όπου εις μίαν στιγμή τρέλλας έκαμα να εξέλθη από μένα η κατηραμένη αυτή ανθρωπίνη φυλή.</span></span></div>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span><div class="p1" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span class="s1">- Αλλοίμονον, απήντησα εγώ, έκαμα πολλά πράγματα.</span></span></div>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span><div class="p1" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span class="s1">- Πολλά πράγματα κακά, δεν είνε αλήθεια;</span></span></div>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span><div class="p1" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span class="s1">- Δεν υπερηφανεύομαι πολύ.</span></span></div>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span><div class="p1" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span class="s1">- Ειπέ μου τίποτε απ’ όσα έκαμες.</span></span></div>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span><div class="p1" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span class="s1">- Τι, θέλεις να γελάσης μαζή μου, του είπα, συ ο οποίος φαίνεσαι ότι έχεις θαυμάσιαν σοφίαν;</span></span></div>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span><div class="p1" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span class="s1">- Ίσως, διότι δεν είμαι υποχρεωμένος να κλαίω… Εμπρός, ομίλει…</span></span></div>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span><div class="p1" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span class="s1">- Ε, λοιπόν, αφού το θέλεις, άκουσε. Αφ’
ότου ήρχισα να φυτρώνω εις τη γην… είχα την ιδέαν να δημιουργήσω
θρησκείας και πατρίδας… ανεκάλυψα παππάδες και στρατιώταις δια να
υπηρετήσω τους πρώτους και διατηρήσω τους δεύτερους.</span></span></div>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span><div class="p1" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span class="s1">- Ναι, ο πόλεμος!.. Συ ανεκάλυψες τον
πόλεμον… ενώ ηδύνασαι να ζης τόσον ελεύθερα όπως κι εγώ ζω εις τα ωραία
δάση, εις τας όχθας των λιμνών, ανάμεσα εις την φύσιν, όπου πανταχού
ευρίσκονται καρποί εύχυμοι, το καθαρόν ύδωρ των πηγών και οι μαλακοί
τάπητες των ανθέων δια να αναπαύησαι και να κοιμάσαι. Οποία κτηνωδία!..</span></span></div>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span><div class="p1" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span class="s1">- Αλλοίμονον! επίστευσα ότι θα είχεν ανάγκη να μείνη ο άνθρωπος εις το ψεύδος και τον φόβο, δια να τον εκμεταλλεύομαι…</span></span></div>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span><div class="p1" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span class="s1">- Α, βλάκα… έκαμες ένα ωραίο παιχνίδι
έτσι… Δεν γνωρίζω ακριβώς εκείνα, τα οποία ονομάζεις συ πατρίδας και
θρησκείας, αν και αυταί άφησαν μέχρις αυτού του εδάφους τα αιματηρά ίχνη
των διαβάσεών των φονικότερα της πανούκλας και του κιτρίνου πυρετού…
Όσον αφορά τους ιερείς σου και τους στρατιώτας σου εγώ τους γνωρίζω.
Έρχονται κι εδώ καμιά φορά. Οι μεν προτείνουν περίεργα ξύλινα, τα οποία
ονομάζουσι σταυρούς, οι δε ξεκοιλιάζονται με ξίφη… Φονεύουν παν ό,τι
συναντούν, ανθρώπους, ζώα, φυτά… Δεν είδα ποτέ μου τίποτε τόσο βδελυρόν.
Φαίνονται ό,τι σύρονται δεν ηξεύρω κι εγώ από τι τρέλλαν καταστροφής
και σφαγής…</span></span></div>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span><div class="p1" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span class="s1">Εγώ κατέβασα το κεφάλι.</span></span></div>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span><div class="p1" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span class="s1">- Είναι αλήθεια, είπα… δεν είχα καλό
ποδαρικό… επειδή κατά συνέπειαν των δύο αυτών θεομηνιών, τας οποίας
ανεκάλυψα και έρριψα εις τη γην, η ανθρωπότης -η οποία εξήλθε από σε-
δεν υπήρξε άλλο παρά μια μακρά και παρατεταμένη φωνή λύπης…</span></span></div>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span><div class="p1" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span class="s1">Ο Γορύλλας είχαν εξαγριωθή πολύ. Εστέκετο
και με κυτούσε στα μάτια, κάμνων κάποτε μεταξύ των τρομερών οδόντων του
καμμίαν κωμικήν μιμικήν κίνησιν ανάμικτον μετ΄ οίκτου:</span></span></div>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span><div class="p1" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span class="s1">- Α! βλάκα: βλάκα!</span></span></div>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span><div class="p1" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span class="s1">Και μετ’ ολίγον:</span></span></div>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span><div class="p1" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span class="s1">- Ας ίδωμεν μου είπε. Θέλεις λοιπόν να εξακολουθής να ζης έτσι εις την τρέλλαν, εις το έγκλημα, εις τα βάσανα!</span></span></div>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span><div class="p1" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span class="s1">- Τι θέλεις να κάμω;</span></span></div>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span><div class="p1" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span class="s1">- Χάλασε μια φορά ακόμη, ανόητε άνθρωπε ό,τι κατασκεύασες…</span></span></div>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span><div class="p1" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span class="s1">- Είνε πολλά τώρα.. είνε αδύνατο…</span></span></div>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span><div class="p1" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span class="s1">Από τη μία άκρη έως την άλλη η ανθρωπότης
έχει δηλητηριασθή από τα ψεύδη και τας προλήψεις, είνε δεμένη με διπλή
άλυσο, την οποίαν εγώ ο ίδιος κατασκεύασα με τα χέρια μου..</span></span></div>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span><div class="p1" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span class="s1">Είνε πολύ αργά…</span></span></div>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span><div class="p1" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span class="s1">Ο γορύλλας εσήκωσε τους πλατείς ώμους του και με φωνήν τραχείαν είπε:</span></span></div>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span><div class="p1" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span class="s1">- Διατί δεν θέλεις; διότι δεν έχεις ούτε
θάρρος, ούτε ενέργειαν. Διότι η καρδία σου είνε τόσον δειλή όσον το σώμα
σου ασθενές… τέκνον έκφυλλον. Εγώ δεν είμαι παρά ένας γορύλλας… ένας
πτωχός διάβολος του γορύλλα και ηξεύρω ολίγα πράγματα περί της ιστορίας
σου και της ηθικής σου… Αλλ’ η φύσις μ’ εδίδαξε να εννοώ τα πράγματα… Οι
ιερείς σου και οι στρατιώται σου δεν είναι παρά φαντάσματα -εγώ σου το
λέγω- και συγχωρημένοι να είνε. Ρίψε εις τας σκοτεινάς όψεις των μίαν
μόνην ακτίνα της θαυμασίας αυτής αληθείας η οποία υπάρχει πανταχού εις
τους δρόμους, η οποία περιτρέχει ελευθέρως εις την φύσιν και η οποία
φαίνεται από τα κατώτερα ζώα… και τα φαντάσματα θα λείψουν!</span></span></div>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span><div class="p1" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span class="s1">- Θα χρειασθή πολύς, πολύς καιρός και εγώ είμαι κουρασμένος.</span></span></div>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span><div class="p1" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span class="s1">- Βάλε το χρόνο που χρειάζεται.</span></span></div>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span><div class="p1" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span class="s1">Δεν ηθέλησα να μένω εις την ελεεινήν
εντύπωσιν, την οποίαν μου επροξένησαν αι εκμυστηρεύσεις του γορύλλα.
Ησθανόμην την ανάγκην να υπερηφανευθώ δια το πνεύμα μου. Και με ευγενή
χειρονομία επανήρχισα.</span></span></div>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span><div class="p1" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span class="s1">- Έκαμα πράγματα θαυμάσια…</span></span></div>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span><div class="p1" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span class="s1">Αλλ’ ο γορύλλας με διέκοψε και με όλον το επιβλητικόν ύφος του προσώπου του μ’ εσταμάτησε γρήγορα τας νευρικάς χερονομίας.</span></span></div>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span><div class="p1" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span class="s1">- Σιώπα, είπε. Δεν θέλω να μάθω τα
θαυμάσια πράγματα τα οποία έκαμες. Επειδή, εν όσω δεν ηλευθερώθης από
τας θρησκείας σου και τας πατρίδας σου και από παν ό,τι συνδέεται με
αυτάς, δεν έκαμες τίποτε…</span></span></div>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span><div class="p1" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span class="s1">Σιώπα… και φάγε.</span></span></div>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span><div class="p1" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span class="s1">Τότε ο γορύλλας επήρε από πίσω από το
δένδρο τους χαριτωμένους και μυρωδάτους καρπούς του, τους οποίους είχε
κόψη από το πρωί μέσα εις το δάσος και μου τους προσέφερε.</span></span></div>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span><div class="p1" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span class="s1">Εγώ τους κατεβρόχθισα χωρίς λέξι.</span></span></div>
<div class="p1" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span><div class="p1" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span class="s1">(Εκ του γαλλικού)</span></span></div>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span><div class="p1" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span class="s1">Λάρισα</span></span></div>
<div class="p1" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span class="s1">_______________________________________ </span></span></div>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span><div class="p4" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><em><span class="s1">*Δημοσιεύτηκε στην
εργατική-σοσιαλιστική εφημερίδα του Βόλου “Εργάτης-Γεωργός” τεύχος 73, 9
Ιούνη 1911. Ο μεταφραστής φέρεται ότι ήταν από τη Λάρισα, αλλά μας
είναι άγνωστος. Μεταφέρεται εδώ στην αρχική καθαρεύουσα αλλά χωρίς το
πολυτονικό σύστημα.</span></em></span></div>
<div class="p4" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span><div class="p4" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><em><span class="s1">**Ο Octave Mirbeau
(1848-1917) ήταν Γάλλος αναρχικός συγγραφέας, κριτικός τέχνης και
δημοσιογράφος. Γνωστός περισσότερο για το μυθιστόρημά του “Ημερολόγιο
μιας καμαριέρας” που μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο από τον Λουί
Μπουνιουέλ. (Μεταφράστηκε στα ελληνικά το 1924 από τον Σπυριώτη, το 1966
από τον Όθωνα Αργυρόπουλο και το 1995 από τον Μπάμπη Λυκούδη).
Περιφρονούσε λογοτεχνικές σχολές και θεωρίες και αποστρεφόταν με ριζικό
τρόπο κάθε τι το θεσμικό Στην ελληνική γλώσσα έχει κυκλοφορήσει το
κείμενό του “Η απεργία των ψηφοφόρων” (εκδόσεις Άγρα, 2014) σε μετάφραση
Ανδρέα Στάικου.</span></em></span></div>
<div class="p4" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="p4" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><em><span class="s1">ΠΗΓΗ: <a href="https://www.ngnm.vrahokipos.net/index.php/%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B7%CE%B3%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B5%CF%82-%CE%AC%CF%81%CE%B8%CF%81%CF%89%CE%BD/%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B1%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%BA%CE%BF%CE%B9%CE%BD%CF%89%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1/1267-octave-mirbeau,-%CF%84%CE%BF-%CE%BC%CE%AC%CE%B8%CE%B7%CE%BC%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B3%CE%BF%CF%81%CF%8D%CE%BB%CE%BB%CE%B1" target="_blank">Βραχόκηπος</a></span><strong><span class="s1"> </span></strong></em></span></div>
</div>
Iptamenos Ollandoshttp://www.blogger.com/profile/11113252723210882210noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3484839649269149208.post-17120920614921983222017-03-21T07:45:00.000+01:002017-03-21T07:45:07.423+01:00Η αλήθεια του παραμυθιού <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><a href="https://www.blogger.com/null" name="3068768662943083194"></a></span>
<div dir="ltr" style="text-align: left;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><img border="0" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj1JGiydf8uapEahGyq8i_5clfJZgznS682-s_Z5zZUV2pT5Ik6_PVEd_UxyTSHTEAxFvPSDIFrHgKi1bUfagbj-RV9o9wD5QStGQt2LIDJIxYHEyAH3PpFUwQurUbMDcBIHuWRcbPQd80/s400/stontoixoliotas.jpg" width="400" /> </span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="color: black;"><b>Τρύφων Λιώτας</b></span></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Η
ταινία "Ο Αγγελιοφόρος" (Ulak, 2008, Turkey) του Çagan Irmak είναι μια
χωρίς χρόνο και τόπο αληθινή ιστορία με πολλά κρυμμένα μηνύματα που
απαιτούν την συμμετοχή του ακροατή – τηλεθεατή. Και όλα αυτά ενδεδυμένα
με τον μανδύα της φαντασίας και του παραμυθιού σε κάποιο χωριό της
Ανατολής πριν πολλά χρόνια, όπου η τέχνη των παραμυθάδων καθήλωνε τους
ακροατές, ανοίγοντας στα μάτια της φαντασίας τους σε κόσμους που
προκαλούσαν δέος.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Ένας
παραμυθάς ταξιδεύει από χωριό σε χωριό όπου διηγείται το παραμύθι του
στα παιδιά του χωριού. Το κάνει από ανάγκη, όχι όμως για βιοποριστικούς
λόγους αλλά γιατί θεωρεί ότι ο άνθρωπος δεν είναι τίποτα χωρίς τα λόγια
του. Η ιστορία μιλά για έναν αγγελιοφόρο στον οποίο κάτι που έχει δει
έχει αλλάξει τον τρόπο που βλέπει και μιλά για τα πράγματα. Μια μέρα θα
φτάσει σε ένα χωριό που οι κάτοικοί του μοιάζουν να έχουν μαζέψει όλες
τις αμαρτίες του κόσμου: γυναίκες λοιδορούνται για την ατεκνία τους, μια
μητέρα εκδίδει το παιδί της, πατεράδες ταπεινώνουν τα παιδιά τους και
ερωτευμένοι απαγορεύεται να είναι μαζί. Οι καρδιές των κατοίκων είναι
σκοτεινές, τα στόματα κλειστά στις οφθαλμοφανείς αδικίες αλλά ανοιχτά
στην κοροϊδία του συγχωριανού. Η ζωή εκεί έχει καταντήσει ένα συνεχές
μαρτύριο. Όμως το παραμύθι με το μήνυμα του αγγελιοφόρου θα αρχίσει να
αλλάζει τη ζωή στο μικρό χωριό. Το άγχος εξαφανίζεται από τις καρδιές
των ανθρώπων και η σκιά που πριν κυριαρχούσε δίνει τη θέση της σε μια
καινούργια διάθεση γεμάτη κουράγιο. Η αλήθεια θα νικήσει τη σιωπή. Στα
παραμύθια γίνονται θαύματα εδώ όμως έχουμε ένα το οποίο κάνει το ίδιο
θαύματα αφού μπορεί και διώχνει το φόβο από τις καρδιές των ανθρώπων.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Κανένα
από τα μηνύματα της ταινίας δε δίνεται με άμεσο τρόπο. Ο ίδιος ο
σκηνοθέτης και σεναριογράφος δήλωσε πριν την προβολή της ταινίας ότι «αν
περιμένετε κλισέ, δε θα ικανοποιηθείτε».</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">«Κάποτε
είμασταν όλοι αδέλφια. Δεν γραφτήκαν όλα τα βιβλία για εμάς; Τι άλλαξε;
Τι μας συνέβη;» Έτσι ξεκινά η ταινία μαζί με την αναφορά στο όνομα του
Δημιουργού. Το παραμύθι που θα εξελιχθεί έχει θέσει ήδη τις βάσεις της
αλληγορίας του: δεν αναφέρεται στα παλιά χρόνια αφού η ανθρωπότητα
συνεχίζει να μην είναι αδελφωμένη˙ δεν μιλά για κάποιο συγκεκριμένο
χωριό αφού μπορεί να είναι το οποιοδήποτε˙ ενώ η θρησκεία στο υπόβαθρο
απλά τονίζει την πίστη στη δικαιοσύνη ενός ανώτερου όντος αφού η
δικαιοσύνη των θνητών ανίκανη να γίνει ισχυρή από μόνη της απλά <span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">υφαρπάχτηκε</span> από τους δυνατούς.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Οι
ιστορίες εστιάζουν στη δύναμη του Θεού, την σημασία του να παραμένεις
αληθινός στον εαυτό σου και την ανάγκη για την <span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">αποτίναξη</span> του ζυγού της
τυραννίας. Ο αγγελιοφόρος είναι ιδιαίτερα σκληρός με εκείνους που
ακολουθούν τυφλά το κοινό συναίσθημα χωρίς να κατανοούν τίποτα για τους
εαυτούς τους και τις κοινωνίες των οποίων μέλη αποτελούν. Είναι
ταυτόχρονα οι λιγότερο ευφυείς αλλά και οι πιο επικίνδυνοι άνθρωποι.
«Εκείνοι που ξέρουν αλλά σιωπούν είναι τόσο ένοχοι όσο και οι αυτουργοί
του εγκλήματος.»</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Τα
τρία μέρη στα οποία χωρίζεται η ιστορία θα μπορούσαν να παρομοιαστούν
κατά σειρά με το παρόν, το παρελθόν και το μέλλον. Ο παραμυθάς μας έχει
ήδη από την αρχή προειδοποιήσει για την ενεργητική και απαιτητική
συμμετοχή μας: το «μέλλον» και η ευθύνη του ανήκει αποκλειστικά στον
ακροατή. Αυτός θα πρέπει να το «διηγηθεί» με τα μάτια της φαντασίας του.
Η φαντασία παίζει τον πρωτεύοντα ρόλο στο παραμύθι και στη ζωή. Γι’
αυτό ο παραμυθάς διαλέγει τα παιδιά για ακροατήριο και οι ελάχιστες
εξαιρέσεις που κάνει για μεγάλους είναι επειδή αυτοί έχουν διατηρήσει
την ικανότητα να ονειρεύονται. Εξάλλου η ταινία είναι αφιερωμένη σε όλα
τα παιδιά με την δυνατότητα να ονειρεύονται γιατί αυτά αποτελούν
ταυτόχρονα την ελπίδα και το ίδιο το μέλλον.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Με την
βοήθεια της απίστευτης μουσικής επένδυσης από την Ευανθία Ρεμπούτσικα
(που 2 χρόνια πριν είχε γράψει και πάλι τη μουσική για την προηγούμενη
ταινία του ίδιου σκηνοθέτη αποσπώντας το 1ο βραβείο το 2006), τις
αξέχαστες ερμηνείες από επαγγελματίες αλλά και ερασιτέχνες ηθοποιούς, τα
καταπληκτικά κουστούμια, το προσεγμένο σενάριο και την όμορφη
σκηνοθεσία ο θεατής βρίσκεται από την αρχή καθηλωμένος σε μια «ονειρική»
κατάσταση όπου το παραμύθι συνυφαίνεται τόσο καλά με την πραγματικότητα
κάνοντας αδύνατη την οποιαδήποτε διάκρισή τους. Αν συνυπολογίσουμε και
την αβεβαιότητα του χρόνου και του τόπου σε αυτήν την εναλλαγή
παραμυθιού και πραγματικότητας τότε ίσως κατανοήσουμε ότι ο σκηνοθέτης
θέλει να μας πει μια παλιά ιστορία για το σήμερα και το αύριο
χρησιμοποιώντας τη γλώσσα του χθες. Μια γλώσσα όμως που δεν σιωπά, μιλά
με θάρρος για τις ρίζες της ζωής και την σημασία των αξιών της. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><i>Μπορείτε να απολαύσετε αυτό το αριστούργημα με ελληνικούς υπότιτλους</i> <i><a href="http://tainiomania.ucoz.com/load/fantas_a/ulak_the_messenger_2008/14-1-0-1091" target="_blank">εδώ</a></i></span></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><i>Δημοσιεύτηκε στον <a href="http://www.stontoixo.com/2016/11/blog-post_30.html" target="_blank">Τοίχο</a>. </i></span></div>
</div>
</div>
Iptamenos Ollandoshttp://www.blogger.com/profile/11113252723210882210noreply@blogger.com0