Writen by
Iptamenos Ollandos
10:58 π.μ.
-
1
Comments
Σήμερα "το μενού" περιλαμβάνει μία πολύ σοβαρή απόψη δοσμένη με λόγια, αλλά και από το πρίσμα μιας "παραβολής". Καλή όρεξη!
"Δηλώνω ότι η αλήθεια είναι μια γη χωρίς δρόμους, και δεν μπορείτε να την προσεγγίσετε από καμμία διαδρομή, καμμία θρησκεία, καμμία αίρεση. Αυτή είναι η δική μου άποψη, και θα επιμείνω σ'αυτήν απόλυτα και άνευ όρων. Αφού η Αλήθεια, είναι απεριόριστη, "ακαλούπωτη", απροσπέλαστη από οποιαδήποτε διαδρομή, δεν είναι δυνατόν να οργανώθεί. Καμία οργάνωση δεν πρέπει να σχηματίζεται για να οδηγήσει ή να εξαναγκάσει τους ανθρώπους κατά μήκος μιας συγκεκριμένης διαδρομής."
"Το ότι δεν θέλω οπαδούς δεν είναι καταπληκτικό κατόρθωμα, και το εννοώ αυτό. Τη στιγμή που θα ακολουθήσετε κάποιον, σταματάτε να ακολουθείτε την Αλήθεια. Δεν απασχολούμαι με το κατά πόσον θα δώσουν προσοχή σε αυτά που λέω ή όχι. Θέλω να κάνω ένα ορισμένο πράγμα στον κόσμο και θέλω να το κάνω με ακλόνητη συγκέντρωση. Απασχολώ τον εαυτό μου μόνο μ' ένα απαραίτητο πράγμα: να ελευθερώσω τον άνθρωπο. Επιθυμώ να τον ελευθερώσω από όλα τα κλουβιά, από όλους τους φόβους, και όχι να ιδρύσω θρησκείες, νέες αιρέσεις, ή να δημιουργήσω νέες θεωρίες και νέες φιλοσοφίες." Jiddu Krishnamurti.
Και τώρα η παραβολή:
Μπορεί να ξέρετε την ιστορία που λέει ότι ο διάβολος και ο φίλος του περπατούσαν σ' ένα δρόμο, όταν είδαν μπροστά τους κάποιον να σκύβει και να μαζεύει κάτι από το έδαφος. Αφού το κοίταξε το έβαλε στην τσέπη του. Ο φίλος είπε στο διάβολο: "Τι μάζεψε αυτός ο άνθρωπος;"
"Μάζεψε ένα κομμάτι της αλήθειας", απάντησε ο διάβολος. "Μα τότε αυτό είναι πολύ κακό για εσένα", είπε ο φίλος του. "Μπα, καθόλου" είπε ο διάβολος, "Θα τον βοηθήσω να το οργανώσει".
την παραβολη του διαβολου δεν την ηξερα αλλα ειναι καλη.
ΑπάντησηΔιαγραφήεδω βεβαια τιθεται και το σοβαρο ερωτημα εαν καποιος πιστευει στην υπαρξη του διαβολου ως οντοτητας αλλα προτιμω να την παρω μεταφορικα και μονο.
τον Κρισναμουρτι δεν ξερω για ποιον λογο δεν τον συμπαθω ιδιαιτερα αν και αυτα που λεει ειναι προς τη θετικη πλευρα.
αν εχω καποια πιστη μεσα μου ειναι οτι καποιος πρεπει να φτιαχνει μονος του το Δρομο του χωρις καθοδηγηση και υποδειξεις.
εδω τιθεται αλλο ενα πολυ σοβαρο ερωτημα:τι γινεται με τον εγωισμο
εαν δεν υπαρχει καποιος να στην "πει"?
απο καποιο επιπεεδο και μετα ισως να μπορεις να το κανεις και μονος σου.
η αντιληψη,η προσοχη και η αυτοπαρατηρηση ειναι κλειδια νομιζω.να δες τι περιπου εννοω εδω:
http://feneritti.blogspot.com/2009_10_01_archive.html
καλησπερα ιπταμενε!
Υ.Γ ειδες πώς το ενα κειμενο φερνει το αλλο και η μια "ερωτηση" την αλλη?
γοητευτικο δεν ειναι αυτο πολυ?