ΠΡΟΣΦΑΤΑ

Σάββατο 22 Νοεμβρίου 2008

Welcome to the show

Δύο ήταν οι λόγοι της σημερινής ανάρτησης. Ο πρώτος το νόημα των λόγων του μεγάλου Παύλου Σιδηρόπουλου.

Ο άλλος λόγος είναι ένα σχόλιο στην προηγούμενη ανάρτηση. Κάποιος ανώνυμος έγραψε: "Είναι δύσκολο να μπορείς να ξεχωρίζεις το μαύρο απ'το άσπρο τελικά". Συμφωνώ μαζί του και νομίζω ότι ένας από τους κύριους λόγους είναι ότι στο μυαλό μας κυριαρχεί μια ομίχλη. Οι ινδιάνοι της κεντρικής αμερικής (Τολτέκοι) την αποκαλούν mitote. Αυτή η ομίχλη είναι αποτέλεσμα χιλιάδων συμφωνιών που έχουμε κάνει με τον εαυτό μας. Συνειδητών αλλά κυρίως ασυνείδητων. Το αποτέλεσμα είναι να έχουμε πολλές αντικρουόμενες απόψεις μέσα μας. Στην ουσία κάθε συμφωνία είναι ένας ακόμη μικρός ανθρωπάκος μέσα μας ή αν θέλετε ένα ακόμη Εγώ. Έτσι αποτελούμαστε από χιλιάδες Εγώ που μιλάνε όλα ταυτόχρονα και προκαλούν την ομίχλη που δεν μας αφήνει να ξεχωρίσουμε το μαύρο από το άσπρο.

Ποιός ευθύνεται όμως γιαυτό; Ένας πολύ σοβαρός λόγος είναι το show που έχει στηθεί γύρω μας. Αυτό που σου δείχνει σε μια φωτογραφία το κέντρο μιας πανέμορφης πόλης και δεν δείχνει τον άστεγο ή τον μεθύστακα τρεις δρόμους πιο κάτω. Αυτό που ξοδεύει εκατομύρια για να σου δείχνει διαφημίσεις και διοργανώσεις τύπου Ευροβίζιον και δεν έχει να ταίσει τους πολίτες του. Αυτό που σου μαθαίνει θεωρία τον διαχωρισμό των τριών εξουσιών αλλά δεν το βλέπεις στην πράξη. Αυτό που σου δείχνει τους πολιτικούς σοβαρούς με γραβάτες αλλά τα σκάνδαλα διαδέχονται το ένα το άλλο. Αυτό που σου δείχνει όμορφους λεπτούς ανθρώπους με στις διαφημίσεις. Αυτό που χρησιμοποιεί "πιασάρικα" σλόγκαν σε εφημερίδες και διαφημίσεις ("δεν θα ξέρεις τι έχεις"). Αυτό που σου δείχνει την ζωή σαν σαπουνόπερα. Χιλιάδες τα παραδείγματα. Απλά "κοίτα" γύρω σου!

Φταίνε κυρίως άνθρωποι που έχουν συμφέροντα αλλά φταίμε και εμείς οι ίδιοι. Γινόμαστε μέρος του show είτε ως βοηθοί είτε ως θεατές. Ως θεατές δίνοντας την προσοχή μας σε ότι μας λένε τους δυναμώνουμε και στην ουσία κάθε φορά που ακούμε κάτι κάνουμε μια συμφωνία. Συμφωνούμε ή όχι με ότι ακούμε την στιγμή που το ακούμε. Βλέπεις έχουμε επιλέξει να ζούμε γρήγορα την μικρή ζωούλα μας και δεν έχουμε χρόνο για σκέψη. Γιατί έτσι τους συμφέρει να μας δείχνουν την ζωή, μικρή. Συνεπώς πρέπει να την ζεις γρήγορα με όσο το δυνατόν περισσότερες υλικές απολαύσεις. (ότι φάμε, ότι πιούμε και ότι αρπάξει ο κώλος μας). Έλεγε άλλος μεγάλος έλληνας μουσικός: "Η ζωή είναι μεγάλη μην την κάνεις καρναβάλι"

Έτσι είναι δυνατόν να ζούμε με τόσα παράδοξα. Να μιλάμε πχ. για ολυμπιακό ιδεώδες και για ρεκόρ την ίδια στιγμή. Για σφάλματα των άλλων και όχι δικά μας, για ειρήνη αλλά να στέλνουμε στρατιώτες σε πολέμους που δεν είναι δικοί μας. Για ακίνδυνη πυρηνική ενέργεια, για παιδεία και να έχουμε φροντιστήρια, για προστασία του πολίτη και τα τυχερά παιχνίδια να τα διαχειρίζεται το κράτος ή να σου πουλάει το τσιγάρο αλλά σου γράφει ότι βλάπτει την υγεία. Για θεό που θα σε στείλει στην κόλαση αλλά σε αγαπάει. Για ενημέρωση με δημοσκοπήσεις κ.ο.κ . Τα παραδείγματα είναι χιλιάδες...

Την πιο ωραία παρομοίωση την έκανε μια φίλη μου Ολλανδέζα. Ένας Άνθρωπος που εκτιμώ αφάνταστα. Είπε λοιπόν: "η ανθρωπότητα είναι ο Τιτανικός ο οποίος έχει χτυπήσει ήδη το παγόβουνο και βουλιάζει. Αλλά ώσπου να βουλιάξει και ενώ το νερό έχει φτάσει στα γόνατα η ορχήστρα συνεχίζει να παίζει μουσική..." Το show πάνω απ'όλα.

Παρακάτω τα λέει ο Παυλάρας "χύμα και σταράτα" σε μια σπάνια (νομίζω) μαγνητοσκόπηση
Σε παρένθεση τα λόγια που χρησιμοποιεί στο live.

Welcome to the show

Welcome to the show,
welcome to the show
Εδώ μετράνε μόνο τα σφάλματα ημών (με ήτα)
κι όλα τ' άλλα φήμες
εικοσιεννιά στατιστικών (/ απόρροια νόμων φυσικών)
άλλα σταθμά στα μέτρα
του ποιός ανάλογα με ποιόν

Welcome to the show
normal το σκηνικό
welcome to the show

Απ' όλα έχει ο θίασος
αναρχικούς (/ ηθοποιοί) με φάκελλο ανοιχτό (/λευκό)
θηριοδαμαστής ο γιός του Παπαχρόνη
με γάλα ραδιενέργειας βυζαχτό
σε γυάλα το μωρόψαρο γιατί δαγκώνει
αιμομιξία σ' ανώνυμο χωριό
μαύρο γυαλί να μην τυφλώνει (/ και ο αθλητικός τους χημικός ν'ανακατώνει)
των αποβλήτων το ακτινοβόλο ον (/ σε ογκομετρικό σωλήνα τα ρεκόρ)
σε πλανιτάριουμ κι ο πόλεμος των άστρων
για τ' άγρια γούστα των μιλιταριστών

Welcome to the show
normal το σκηνικό
welcome to the show

Διαθέτουν για bus-class κτηνοβασία
πατέρα κόρη μ' αδερφό
για special show
να δεις θα φταίει η τριλογία (/ ανεργία)
sex, drugs, Rock'n'roll (/ η ντίσκο, το χασίς, τα U.F.O.)
ψευδαίσθηση καμιά δεν τους αγχώνει
μέταλλο κρύο που δεν λιώνει
πυρηνικό το μανιτάρι, ένα λουλούδι
θα στο πουν κι αυτό
κι ο θίασος μεγαλώνει
το κρέας του αρχίζει να το τρώει ωμό

Welcome to the show
normal (τελείως normal) το σκηνικό
welcome to the show

« PREV
NEXT »

2 σχόλια

  1. Είναι απόγνωση όταν έρθει η στιγμή που αντιλαμβάνεσαι ότι όλα γύρω σου είναι show και ότι εσύ ούτε θέλεις αλλά ούτε σε θέλουν να γίνεις έστω και κομπάρσος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Χύμα και σταράτα,
    τα είπες και εσύ φίλε μας
    και ετσι χρειάζεται να λέγονται τα πράγματα!
    Όσο μάταιο και να φαίνεται μερικές φορές , πρέπει να λέγονται
    και να ανακοινώνονται!

    Ο λόγος έχει την δύναμη του!
    Δημιουργεί κόσμους και πραγματικότητες.

    Να είναι δυνατός και τρυφερός,
    να αφυπνίζει και να μη χαιδεύει τα αυτιά
    και να μη τάζει πολλά,
    να μη σε φανατίζει
    και να χρυσώνει... χάπια
    και να μη το παίρνεις σαν
    χαμομήλι...
    Έτσι να είναι!

    Σε μια σκηνή είμαστε όλοι,
    ηθοποιοί και παλιάτσοι...
    και εκείνο που μένει τελικά
    είναι η ερμηνεία του ρόλου του καθενός μας.
    Αν είναι καλή και συνεπής με το σενάριο,
    ο μεγάλος σκηνοθέτης και θεατής αυτής της παράστασης,
    το Πνεύμα
    ...ίσως μας "χειροκροτήσει"
    στο τέλος...;)

    Καλό Σ/Κ ...Ολλανδέ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή