εφημερεύον φαρ Ουέστ...

Writen by Iptamenos Ollandos 8:48 μ.μ. - 6 Comments

Γράφει ο:

ΣΤΑΘΗΣ Σ. 21.VIII.2009 stathis@enet.gr

Από την Ελευθεροτυπία: http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=21/08/2009&id=74907

Στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής γύρω στα 46.000.000 πολίτες είναι παντελώς ανασφάλιστοι. Προσέτι δε γύρω στα 25.000.000 πολιτών είναι υποτυπωδώς ασφαλισμένοι. Πρόκειται για τριτοκοσμική κατάσταση...
(Τα ίδια συμβαίνουν και σε άλλους τομείς, λόγου χάριν πάνω από 60.000.000 Αμερικανοί είναι αναλφάβητοι ή λειτουργικώς αναλφάβητοι - δεν εννοούν, φέρ' ειπείν, τι λέει μια πινακίδα) τεταρτοκοσμική κατάσταση...
Για δεύτερη φορά, μετά τον Πρόεδρο Κλίντον, ο Πρόεδρος Ομπάμα επιχειρεί να μεταρρυθμίσει αυτήν την κατάσταση. Φαίνεται να αποτυγχάνει, ακριβώς όπως απέτυχε στα 1990 ο Μπιλ Κλίντον και ειδικότερα η κυρία Χίλαρυ Κλίντον την οποίαν τότε, ως Υπουργό Υγείας, το Σύστημα με τα λόμπυ, την προπαγάνδα τους και τα αποθηριωμένα ΜΜΕ «ξέσκισε» πατόκορφα

κι ίσως θα το έκανε και εν κυριολεξία αν η Χίλαρυ δεν έκοβε λάσπη εγκαίρως (όπως κάνει τώρα και ο Ομπάμα) ρίχνοντας πίσω της μαύρη πέτρα κατακέφαλα στο όνειρο να αποκτήσουν και οι ΗΠΑ ένα σύστημα υγείας, όπως του Καναδά ή άλλων αναπτυγμένων χωρών.
Η αντίδραση στις προσπάθειες του Προέδρου Ομπάμα προέρχεται από τις Εταιρείες Υγείας, τα Ιδιωτικά Νοσοκομεία, τις Ασφαλιστικές Εταιρείες, την παντοδύναμη Φαρμακοβιομηχανία, τα ΑΕΙ και το (πολύ μεγάλο μέρος) της Ακαδημαϊκής κοινότητας που είναι συνδεμένο ή υποταγμένο σε αυτά τα συμφέροντα, ένα ολόκληρο σύμπλεγμα
που εκφράζεται πολιτικώς από τις συντηρητικές (και αντιδραστικές δυνάμεις) των νεοφιλελεύθερων και στα δύο κόμματα, και στο Ρεπουμπλικανικό και στο Δημοκρατικό.
Για αυτές τις δυνάμεις, που αντιμετωπίζουν τον άνθρωπο ως εμπόρευμα, το ψητό είναι της τάξεως των τρις δισεκατομμυρίων δολαρίων κι αναλόγως σφοδρή υπήρξε η επίθεση που εξαπέλυσαν μέσω των λόμπυ και των ελεγχόμενων ΜΜΕ εναντίον του Προέδρου τους.
Μάλιστα στον οίστρο τους, οι εμφορούμενες από ναζιστική λογική (για τον άνθρωπο-εμπόρευμα κι αναλώσιμο-ανδράποδο) Εταιρείες, έφθασαν να κατηγορούν τον Ομπάμα για... ναζιστική πολιτική! - βεβαίως και ταυτοχρόνως για... σοσιαλιστική! (Να τη πάλι η εξομοίωση ναζισμού-σοσιαλισμού). Μπροστά σε αυτόν τον ορυμαγδό, από τους έξαλλους ραδιοφωνικούς πάστορες έως τους νηφάλιους και καθωσπρέπει αναλυτές των κατεστημένων εφημερίδων, ο Ομπάμα (προς απογοήτευσιν των απανταχού Ομπάμιων) υποχώρησε, μάλιστα πολύ εύκολα, κοινώς την πούλεψε...
...αποδεικνύοντας για μίαν ακόμα φορά ότι στο Σύστημα ισχύουσα αξία δεν έχει ο εκάστοτε Πρόεδρος αλλά το Σύστημα.
Με έναν λόγο: κι ο Χριστός να γινόταν Πρόεδρος στις ΗΠΑ, θα τον σταύρωναν.
*****
Το αξιοσημείωτο σε όλη αυτή την ιστορία είναι ότι εναντίον των 46.000.000 απόκληρων και των 25.000.000 παριών στράφηκε μεγάλο μέρος του Αμερικανικού λαού, μάλλον το μεγαλύτερο. Πολίτες κατά μάζες, από όλες τις τάξεις, αστική, μεσαία, εργατική, αγροτική αντέδρασαν με το φοβικό σύνδρομο
του φτωχοκατέχοντος που δεν θέλει να μοιραστεί τίποτα με τον μη κατέχοντα, τον άπορο, τον δυσπραγούντα και παρία πλησίον του.
Για άλλη μια φορά αποδεικνύεται ότι ο φτωχός χρειάζεται πάντα έναν φτωχότερο (για να τον καταριέται, να τον αποστρέφεται και να τον εξοντώνει) ώστε να αντέχει τη δικιά του φτώχεια, να αποδέχεται τη δική του θέση στο σύστημα.
Αλλά, αν αυτός είναι ο «χρυσός κανόνας» με τον οποίον λειτούργησαν και λειτουργούν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης (πάντα να υπάρχει ένας κατώτερος, Εβραίος τότε ή κομμουνιστής, μετανάστης σήμερα ή άστεγος) τι σχέση μπορεί να έχει κάτι τέτοιο με τη λειτουργία της (ταξικής έστω) δημοκρατίας;
Είναι η αμερικανική κοινωνία αίφνης ένας «τέρας» ή τέλος πάντων είναι πιο τερατώδης από τη γαλλική ή την ελληνική;
Ο νεοφιλελευθερισμός και τα διαρκή κατά συνθήκην δόγματά του (περί ανταγωνισμού, υπέρ ατομικισμού κ.ά.) καθώς και η ρητορική των ευφημισμών (ελαστική εργασία, απασχολήσιμοι κ.ά.) έχουν εγκαθιδρύσει (και καθιερώσει) μια κυρίαρχη ιδεολογία στις κοινωνίες, η οποία τις οδηγεί σε μια συνισταμένη συμπεριφοράς, συχνά κι εν τέλει, τερατώδη.
Αυτό το σύστημα, που για να υπάρχει, εκβαρβαρώνει την κοινωνία που το στηρίζει, αυτοαποκαλείται δημοκρατικό και
αν θελήσει κάποιος (εκφράζοντας νόμιμα τον λαό) να το παραμερίσει ή (ακόμα χειρότερα) να το ανατρέψει για να το αντικαταστήσει με κάτι καλύτερο, αμέσως αναγορεύεται σε... Τσάβες και πάραυτα συκοφαντείται (όπως τώρα ο Ομπάμα ως «σοσιαλιστής» ή «ναζί»), αν δεν ανατραπεί ή και δολοφονηθεί, όπως ο Αλιέντε...

• Facebook
• Tweeter
• Google+
• Pinterest