ΠΡΟΣΦΑΤΑ

Πέμπτη 7 Οκτωβρίου 2010

Άνθρωπε τα πάντα εν σοφία εποίησες!

Writen by Iptamenos Ollandos - 14 Comments

"Από τότε που κατάλαβες ότι δεν μπορείς πλέον να αναμετρηθείς με το υπερφυσικό, το απέβαλλες σαν κάτι ξένο από εσένα. Παραήταν επικίνδυνα και περίπλοκα όλα αυτά για εσένα". Σε ξεπερνούσαν γιατί κανείς δε μπορεί να τα φτάσει με το μυαλό ή τις λέξεις. Επέλεξες λοιπόν την ματιά που κάνει θρύψαλα την καρδιά σου. Μια ματιά πολυδιασπασμένη και ευάλωτη ακόμα και σε ασήμαντα πράγματα. Τα διαίρεσες και τα κατηγοριοποίησες όλα. Έτσι προσανατόλισες την πυξίδα της ύπαρξης σου στις απαιτήσεις της χρηστικότητας, της επίδοσης και της απόδοσης. Ότι δεν ταίριαζε στο "δημιούργημα" σου το πέταξες ως άχρηστο, ως κάτι που δεν ανήκει σε αυτό τον κόσμο, χωρίς δεύτερη σκέψη. Έτσι μόνο μπορούσες να απωθήσεις προβλήματα όπως οι θεοί και ο θάνατος. Η φύση όμως αγνοεί επιδεικτικά αυτήν την απώθηση. Το δέος και ο θαυμασμός για το Άμετρο, όπως και "ο θάνατος βρίσκονται πάντα τόσο κοντά μας ώστε να μην είμαστε σε θέση να προσδιορίσουμε την απόσταση που τα χωρίζει απ' το εσώτερο κέντρο της ζωής που υπάρχει μέσα μας. Σου έμεινε βέβαια και ο Έρωτας που ποτέ δεν σεβάστηκε τις κατηγοριοποιήσεις που επιχείρησες". Σε αρπάζει από την ασφάλεια του κάστρου που έκτισες και σε ρίχνει τρεμάμενο στην συναίσθηση του Όλου. Είναι επειδή τότε έρχεσαι σε επαφή με την απέραντη καρδιά σου σαν να μην είχε γίνει ποτέ κομμάτια. 
Κι όμως έχεις ακόμα ένα βοήθημα. Είναι ο εγκέφαλος, αυτό το όργανο που σε ξεχωρίζει απ' όλα τα ζώα, και που τόσο πίστεψες για να μπορέσεις να ξαναφτιάξεις το σύμπαν στα δικά σου μέτρα. Μπορεί να σε βοηθήσει με την σωστή χρήση και τους κατάλληλους συνδυασμούς να αποκτήσεις μια πανοραμική θέα της δημιουργίας σου. Να καταλάβεις  δηλαδή Άνθρωπε ότι τα πάντα εν σοφία εποίησες! 
"Βλέπεις τα πράγματα που καλούμαστε να βάλουμε σε μια τάξη και να κατανοήσουμε συνεχίζουν να είναι αμέτρητα και ποτέ δεν μπόρεσαν να γίνουν αυστηροί διαχωρισμοί μεταξύ των λυμένων προβλημάτων και εκείνων που προσωρινά μόνο είχαμε υπερπηδήσει, δεν σημειώσαμε καμιά σαφή και αξιόπιστη πρόοδο. Αντιθέτως ζούμε όπως να' ναι στηριζόμενοι σε αληθείς και εσφαλμένους υπολογισμούς".


ΥΓ. Με πλάγιους χαρακτήρες η βοήθεια που μου έδωσε ο Ρίλκε.
Περισσότερες λεπτομέρειες για την ταινία εδώ.

« PREV
NEXT »

14 σχόλια

  1. ΟΧΙΑ7 Οκτωβρίου 2010 στις 2:50 μ.μ.

    Το ποίημα της ζωής είναι η Ελευθερία και αυτό δεν το εποίησε ο άνθρωπος. Συγκλονιστικό βίντεο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Iptamenos Ollandos7 Οκτωβρίου 2010 στις 3:20 μ.μ.

    Σοφά e-μίλησες!
    :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. didymina7 Οκτωβρίου 2010 στις 5:01 μ.μ.

    Ο Έρωτας είναι ο μόνος που δεν κατηγοριοποιείται , δυστυχώς, όσες φορές κι αν γίνεται η καρδιά κομμάτια.
    Πραγματική τροφή για σκέψη η ανάρτηση.
    Χαμογελαστή καλησπέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Iptamenos Ollandos7 Οκτωβρίου 2010 στις 8:22 μ.μ.

    Τον έχεις τον τρόπο σου με τις λέξεις και με τα συναισθήματα didymina.
    Μια περηφάνια την πήρα με το σχόλιο σου στον τίτλο του ιστολογίου αλλά και μια ντροπή που έκλεψα τόσους ανθρώπους πάλι :))

    Καλό σου βράδυ και χαρούμενο και πάντα χαμογελαστό

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. tiktos8 Οκτωβρίου 2010 στις 5:44 π.μ.

    "Ο" ορισμός,της ελευθερίας.
    Αδερφέ έπαθα πλάκα με το βίντεο πρωινιάτικα.

    Υ.Γ. δηλαδή ο δημιουργός του ανθρώπου έδωσε τους αντίτακτους αντίχειρες για να μετράει λεφτά;
    Δηλαδή, το χρήμα είναι ο θεός;

    Καλημέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. didymina8 Οκτωβρίου 2010 στις 10:08 π.μ.

    Κι όμως είναι τόσο όμορφο να συνθέτουμε και να δημιουργούμε ...
    Αυτό είναι άλλωστε η τροφή, δημιουργία, διαφορετικά υλικά που εναρμονίζονται , μελώνουν και συνθέτουν κάτι μοναδικό, κάθε φορά κάτι ανεπανάλληπτο, ουδέποτε απόλυτα όμοιο με το προηγούμενο !!

    Χαμογελαστή καλημέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. ΜΑΥΡΗ ΝΤΑΛΙΑ8 Οκτωβρίου 2010 στις 6:11 μ.μ.

    Ο αντίχειρας σε κάνει αυτόχειρα μετά από αυτά που είδαμε στο βίντεο.
    Να είσαι καλά, βίντεο γροθιά ήταν αυτό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Στάχτη8 Οκτωβρίου 2010 στις 7:14 μ.μ.

    Μόνο που ο αντίχειρας κάποιων δίποδων μεγάλωσε πολύ και κόβει τη ζωή άλλων.Είναι γειτόνισσες η ελευθερία και η ασυδοσία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Απείθαρχος Μούσα9 Οκτωβρίου 2010 στις 2:07 π.μ.

    Ιλαροτραγωδία θα χαρακτήριζα τον κατα τ'αλλα ευφάνταστο βιντεάκι...όντως ο άνθρωπος αναβάθμισε τον εαυτό του κακώς με την ψευδεπίγραφη ελευθερία του...κρίμα που δεν είμαστε γουρουνάκια για να έχουμε έναν ιδιοκτήτη και δικαίωμα στην επιβίωση.Ας καούν επίσης οι Τράπεζες.Ίσως τότε μπορέσουμε να αποκτήσουμε πολιτισμό ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. μια φορα κι εναν τρελο...10 Οκτωβρίου 2010 στις 7:21 μ.μ.

    τώρα τι να σου λέω αδερφέ...
    από τον παραλογισμό ετούτου του κύκλου έχω που ηττούμαι από όσο θυμάμαι τον εαυτό μου

    όσο για ελευθερία...
    μήπως να συμβουλευτούμε τον "κύριο της άμαξας";

    υποκλίνομαι στην ανάρτησή σου αυτή

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Εν αρχή ην ο ήχος14 Οκτωβρίου 2010 στις 2:43 μ.μ.

    Ειμαι εγω που θυμαμαι τοσα μερη, τοσες καταστασεις, σ' ολους αυτους τους χρονους. Ειμαι σ' αυτο το πλανητη γιατι ηταν ιδανικος για εμενα. Ειμαι ο αγνωστος και πηρα ενα σωμα που μου δινει ζωη σ' αυτον τον πλανητη.
    Κοιτα τι ομορφος που ειναι, πως αλλαζει στο χρονο, τα χρωματα του.
    Κοιτα τον καταστρεφω, ετσι κι αλλιως ειμαι μονο ενας φιλοξενουμενος. Καποια στιγμη θα πεθανει αυτο το σωμα, τι με νοιαζει, θα φυγω...
    Κοιτα την ανθρωποτητα, ωραια εργα εκανε ειναι λιγο πιεστικα και ανοδιοργανωτα αλλα τι πειραζει, θα τα διορθωσουν οι επομενοι.
    Κοιτα ειμαι εδω για να καταστρεφω ομως θα ξαναχρειαστω ζωη.
    Φοβαμαι, σκεφτομαι μηπως αυριο δεν θα υπαρχει αλλο σωμα γιατι δεν θα υπαρχει αυτος ο πλανητης.
    Φοβαμαι, ποιος θα με φιλοξενησει, ποιος θα δεχτει τη βρωμικη μου παρουσια.
    Τι θα πουλησω; φοβαμαι.
    Κοιτα ομως τι επιβλητικο και τι ωραιο σχημα εχει αυτο το μανιταρι. Εγω το εκανα!
    Κοιτα τι τεραστιο που ειναι, απορω με τις δυναμεις μου, μπορω και να σκοτωνω.
    Κοιτα ειναι αστειο που αποφασισα να παιξω, μα δεν το ξερω ακομα.
    Φοβαμαι γιατι θα μεινω μονος, αυτο το ξερω.
    Υστερα απ' ολα αυτα, ποιος θα μ' αγαπησει, ποιος θα με δεχτει;
    Κοιτα μπορω να αλλαζω τα παντα, τελεια καταστρεφω ενα ολοκληρο πλανητη...
    Αλλα κατι με τσιμπαει, με ποναει. Μαλλον θα 'ναι το στομαχι μου, πρεπει να παραφαγα, μαλλον θα κανω εμετο.
    Φοβαμαι πολυ λες να πεθανω;


    Το βιντεο, εκπληκτικα δειχνει τη πραγματικοτητα φιλε μου.
    Καλησπερα.
    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Iptamenos Ollandos15 Οκτωβρίου 2010 στις 10:38 μ.μ.

    Καλησπέρα Ήχε,

    και εσύ δείχνεις εκπληκτικά το δράμα του ανθρώπου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Ρεγγίνα26 Οκτωβρίου 2010 στις 7:29 μ.μ.

    Ανάμεσα στην ιδέα που έχουμε για τα πράγματα και τα ίδια τα πράγματα υπάρχει απόσταση που μετριέται σε έτη Φωτός..
    Μεταξύ Ουρανού και Γης, εκείνο το : "ΚΑΙ" , εκτείνεται σ Αιωνιότητα!
    Δεν ελέγχουμε τίποτα απ όσα νομίζουμε οτι ελέγχουμε και δεν επιλύουμε τίποτα απ όσα νομίζουμε οτι επιλύουμε..
    Η Ελευθερία μας είναι το Θεϊκό κομμάτι μας κι αυτό δεν βολεύεται σε περιορισμένα όρια κι ασθενικό κορμί..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Iptamenos Ollandos26 Οκτωβρίου 2010 στις 10:34 μ.μ.

    Πράγματι αυτό το ΚΑΙ επεκτείνεται στην αιωνιότητα!
    Όσο για την ελευθερία δες αν θέλεις τους συνδέσμους που έδωσα στην απάντηση στη Μια φορά και ένα τρελό.

    Καλό σου βράδυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης ( Atom )