Χώρος και Χρόνος

Writen by Iptamenos Ollandos 8:37 μ.μ. - 15 Comments

Αγαπητέ αναγνώστη,

το θέμα που επέλεξα για σήμερα έχει να κάνει με κάτι που αντιλαμβανόμαστε όλοι αλλά που δεν υπάρχει! Ούτε ο Χώρος, ούτε ο Χρόνος. Όχι δεν έχω τρελλαθεί, δώσε λίγη από την προσοχή σου και την υπομονή σου στο παρακάτω κείμενο και μετά μπορείς να με χαρακτηρίσεις όπως αποφασίσεις! Οι έννοιες αυτές έχουν δημιουργθεί για να μπορούμε να συννενοούμαστε αλλά είναι απολύτως φανταστικές. Το κακό μ'αυτές τις "δημιουργίες" είναι ότι μετά από τόσους αιώνες προπαγάνδας και χρήσης τους έχουν ενσωματωθεί στη "σκέψη" μας και κυριαρχούν τόσο πολύ ώστε να μην μας αφήνουν να δούμε πολλά πράγματα καθαρά.

Ξεκινώντας με τον Χώρο και εξετάζοντας το ζήτημα γεωμετρικά γνωρίζουμε όλοι ότι αναφέρεται στις τρεις διαστάσεις. Μήκος, Πλάτος και Βάθος. Θα μπορούσαμε να πουμε ότι αν αντιλαμβανόμασταν αυτές τις διαστάσεις τότε θα είμασταν "τρισδιάστατα" όντα. Όμως η τρίτη διάσταση, το βάθος, είναι ένα δημιούργημα του μυαλού μας. Απαραίτητο μεν για να μπορούμε να κινούμαστε μέσα στον κόσμο μας, επιστημονικά αποδεδειγμένο δε, ότι είναι αποκύημα της λειτουργίας του μυαλού μας.

Και κάποια παραδείγματα για να μην μιλάμε θεωρητικά:
- Χρησιμοποιόντας ένα μάτι μπορούμε εύκολα να διαπιστώσουμε ότι χάνουμε την αντίληψη της τρίτης διάστασης. Κλείστε το ένα μάτι και προσπαθήστε με το δάκτυλο του ενός χεριού σας να αγγίξετε από ψηλά και γρήγορα το δάκτυλο του άλλου σας χεριού το οποίο βρίσκεται κάπου στο χώρο και χαμηλά, στο ύψος του στέρνου σας για παράδειγμα. Πάνω σ'αυτήν την αρχή βασίζεται και η αρχή της στεροσκοπίας (δύο αεροφωτογραφίες με αλληλοεπικάλυψη 60%) για όποιον τυχαίνει να γνωρίζει. Παρεπιπτόντως εδώ ας αναφέρω εδώ, ότι ο Νταλί (S. Dali) έχει χρησιμοποιήσει αυτή την μέθοδο σε πολλά από τα έργα του.
- Όταν βλέπουμε ένα σπίτι στατικά και όχι από γωνία αλλά ευθεία δεν μπορούμε ποτέ να ξέρουμε το βάθος του. Από εμπειρία μόνο (αν το έχουμε ξαναδεί) ή αν περπατώντας αρχίσουμε και διακρίνουμε το βάθος του. Η λειτουργία του εγκεφάλου μας είναι τόσο γρήγορη που μας δίνει την αίσθηση του βάθους (προοπτική) με την επεξεργασία των διάφορων εικόνων που λαμβάνει.
- Πειράματα που έγιναν σε παιδιά που μόλις άρχισαν να διακρίνουν τα αντικείμενα καθώς και σε εκ γεννετής τυφλούς που μετεγχειρητικά μόλις άρχισαν να βλέπουν, έδειξαν ότι δεν μπορούν να βρουν διαφορές μεταξύ ενός κίτρινου κύκλου και μιας κίτρινης σφαίρας.
- Το παράδειγμα της ταυρομαχίας μας δείχνει ότι ο εγκέφαλος του ταύρου δεν έχει καν την ιδιότητα της συναίσθησης του βάθους και γι'αυτό τρέχει πάνω σε αυτό που είναι επίπεδο και κινείται, χωρίς σχεδόν ποτέ να βρίσκει αυτόν που βρίσκεται από πίσω και κινεί.
- Ίσως το καλύτερο παράδειγμα για τα παραπάνω είναι η προσωπική εμπειρία μας σε αντικείμενα που παρατηρούμε από μεγάλη απόσταση. Ένας άνθρωπος που βρίσκεται μακρυά είναι πάντα διδιάστατος. Μόνο όταν πλησιάσει μπορούμε να "διακρίνουμε" την τρίτη διάσταση. Ή τα ουράνια σώματα που βλέπουμε στον ουρανό (Ήλιος, φεγγάρι, πλανήτες) είναι πάντοτε διδιάστατα. Μόνο η επίκτητη "γνώση" μας ότι αποτελούν ουράνιες σφαίρες μας κάνουν να τα αντιλαμβανόμαστε τριδιάστατα.
Από τα παραπάνω καταλαβαίνουμε ότι ο Χώρος είναι δημιούργημα του μυαλού μας. Όμως ο Χρόνος; Ο χρόνος δεν είναι τίποτα άλλο παρά η "κίνηση" στο χώρο. Και τα πάντα κινούνται, "Τα πάντα ρει" λέει ο Ηράκλειτος. Στα ιερά βιβλία των ινδιών (Vedas= σοφία, επιστήμη) δεν υπάρχει η έννοια του χρόνου. Οι "βεδική" άποψη για την ζωή συνοψίζεται ως εξής: "Δεν υπάρχει τίποτα απόλυτα σταθερό, τίποτα δεν τηρείται παντοτεινά, στο σύνολο του αντικειμενικού σύμπαντος, το οποίο δεν είναι παρά ένα σύστημα από ασταμάτητα "πήγαινε-έλα" (jagati, συλλογική κίνηση) με τα πάντα μέσα σ'αυτό συνεχώς να κινούνται και να αλλάζουν (jagat)(...) Ωστόσο αυτή η κίνηση δεν είναι ένας τρελός χορός. Υπάρχει μέθοδος σ'αυτήν και οι κινήσεις είναι οργανωμένες σε ομάδες και "έχουν φτιαχτεί να κατοικούν" (avasya) εντός ορίων και για περιόδους διαφορετικών μηκών, έτσι ώστε να τους δίνεται αυτό που μοιάζει με σταθερότητα, περισσότερο ή λιγότερο διαρκή" (Isha Upanishad & White Yajur-Veda 40.1)
Παραδείγματα "χρόνου": η κίνηση της γης γύρω από τον εαυτό της μας δίνει την μονάδα μέτρησης της ημέρας. Η κίνηση του ήλιου μας δίνει την μονάδα μέτρησης του έτους. Η "κίνηση" του ανθίσματος των λουλουδιών μας δίνει την μονάδα μέτρησης της εποχής κοκ. Και όλα αυτά είναι μεν χρήσιμα αλλά υποκειμενικά. Στην ουσία είναι μια ψευδαίσθηση μέσα στην οποία ζούμε.

Ένα καλό παράδειγμα είναι τα διάφορα άλλα όντα και πως αντιλαμβάνονται τον χρόνο. Στον όρο όντα θα περιλάβω άλλα "διδιάστατα" όντα σαν εμάς αλλά και "τριδιάστατα" όντα ή όντα άλλων διαστάσεων ή όντα που δεν ανήκουν στον "κόσμο" μας.
Για παράδειγμα φανταστείτε μια πεταλούδα ή ένα υπεραιωνόβιο δέντρο με τον δεδομένο "χρόνο" ζωής τους, πόσο διαφορετικά από εμάς θα μπορούσαν να αντιλαμβάνονται τις κινήσεις μας. (αργά - γρήγορα).
Για τα "όντα" άλλων διαστάσεων θα αφήσω ένα διαφημιστικό της Greenpeace να μιλήσει.



Που καταλήγουμε όμως; Εγώ προσωπικά στο ότι ίσως μπορούμε να ζήσουμε και χωρίς αυτές τις ψευδαισθήσεις πράγμα που πιθανόν να προκαλεί μια διεύρυνση της συνείδησης σε συλλογικό και ατομικό επίπεδο. Δεν ξέρω ακριβώς τι είδους ζωή θα είναι αυτή, γιατί και εγώ προγραμματισμένος το ίδιο με εσάς είμαι. Ούτε μπορώ να με πείσω ότι μπορώ ποτέ να μάθω τους νόμους του σύμπαντος αφού αυτό είναι άπειρα μεγαλύτερο από εμένα. Μπορώ μόνο να φανταστώ βάση της προσωπικής μου εξέλιξης και αυτό πάλι δεν μπορώ να το πω με λόγια, γιατί οι δυνατότητες μου δεν φτάνουν ως εκεί και εξάλλου δεν είναι ο σκοπός αυτής της ανάρτησης. Ο σκοπός θα μπορούσα να πω είναι ο καθένας να σκεφτεί για τον εαυτό του.

Προφανώς, μελετώντας αυτά, ο (αμφιλεγόμενος) συγγραφέας Thomas Carlyle έγραψε τα παρακάτω:
<<Καθόμαστε όπως μέσα σε μια χωρίς σύνορα Φαντασμαγορία και Ονειροσπηλιά. Χωρίς σύνορα γιατί το μακρινότερο αστέρι, ο μακρινότερος αιώνας, δεν βρίσκεται καν πλησίον του χείλους της εκτίμησης μας: ήχοι και πολύχρωμα οράματα φτερουγίζουν δίπλα στις αισθήσεις μας, αλλά Αυτόν, που δεν Κοιμάται, του οποίου η δημιουργία είναι και το Όνειρο και ο Ονειρευόμενος, δεν το βλέπουμε. Εκτός σπάνιων στιγμών ημίσειας αφύπνισης δεν τον υποπτευόμαστε καν. (...) Έπειτα, σ'αυτό το παράξενο Όνειρο, πως γαντζωνόμαστε απ' τις σκιές σαν να ήταν ύλη, και κοιμόμαστε βαθειά ενώ φανταζόμαστε τους εαυτούς μας εντελώς ξυπνητούς! (...) Αυτό το Ονείρεμα, αυτή η υπνοβασία είναι αυτό που αποκαλούμε Ζωή πάνω στη γη, όπου οι περισσότεροι, πράγματι χωρίς αμφιβολία, περιπλανούνται. (...)
Παρόλα αυτά, ένας ανώτερος διαλογισμός μήπως δεν μας έχει διδάξει, σε κάθε κλίμα και κάθε εποχή, ότι το ΠΟΥ και το ΠΟΤΕ, τόσο μυστηριώδη αδιάσπαστα από όλες τις σκέψεις μας, δεν είναι παρά επιφανιακές επίγειες προσφύσεις στη σκέψη; ότι ο Προφήτης μπορεί να τις διακρίνει όταν συνδέονται από το ουράνιο ΠΑΝΤΟΥ και ΠΑΝΤΑ: Μήπως δεν έχουν όλα τα έθνη συλλάβει τον Θεό τους σαν "Πανταχού Παρών" και Αιώνιο; Σαν να υπάρχει σε ένα συμπαντικό ΕΔΩ, και σε ένα ΤΩΡΑ που διαρκεί για πάντα; Σκεφτείτε καλά, γιατί και εσείς θα βρείτε ότι ο Χώρος δεν είναι παρά ένας τρόπος της ανθρώπινης Αίσθησης. Το ίδιο και ο Χρόνος. Δεν υπάρχει Χώρος και δεν υπάρχει Χρόνος: Εμείς ΕΙΜΑΣΤΕ - δεν ξέρουμε τι - φωτεινές σπίθες που αιωρούμαστε στον αιθέρα της Θεότητας!
Ώστε αυτός ο Κόσμος που τόσο μοιάζει σαν στερεός, δεν είναι παρά μια αέρινη εικόνα, το ΕΓΩ μας είναι η μόνη πραγματικότητα: και η Φύση, με τις χιλιάδες δημιουργίες της και καταστροφές της, τίποτα άλλο από την αντανάκλαση της δικιάς μας εσωτερικής Δύναμης, την "φαντασία του Ονείρου μας">>

Thomas Carlyle, Sartor Resartus
Book I, Chapter VIII

"As above, so it is below. That which has been, will return again. As in heaven, so on earth.' "Όπως κάτω έτσι και πάνω. Αυτό που ήταν, θα ξαναγυρίσει. Όπως στον ουρανό, έτσι και στη γη"

Ερμής ο Τρισμέγιστος από H. P. Blavatsky, Isis Unveiled

Ενδεικτικά βιβλιογραφία για τα παραπάνω, σε διάφορα επίπεδα και τομείς (φιλοσοφικά, αποκρυφιστικά, θεολογικά, μαθηματικά) με την δικιά του ορολογία το καθένα, εκτός από τα ήδη αναφερθέντα, μπορείτε να βρείτε στα:
- C. H. Hinton, The Fourth Dimension
- C. H. Hinton, The Era of New Thought
- P. Ouspensky, Tetrium Organum
- Immanuel Kant, A Critique of Pure Reason
- Dr. Ernst Mach, Contributions to the Analysis of the Sensations
- H. P. Blavatsky, The Secret Doctrine
- Roberto Bonola, Non-euclidean Geometry, a Critical and Historical Study of its
Development
- A. Einstein's book on relativity
- J. C. Chatterij, The Wisdom of the Vedas

• Facebook
• Tweeter
• Google+
• Pinterest