ΠΡΟΣΦΑΤΑ

Δευτέρα 10 Αυγούστου 2009

Η Μηχανή και η ελευθερία των επιλογών μας




Σας έχω εκμυστηριευτεί τις σπουδές μου πάνω στην ελευθερία. Μια από τις έννοιες λοιπόν της ελευθερίας την οποία θα ήθελα να βάλουμε στο μικροσκόπιο είναι η ελευθερία της επιλογής. Και πιο συγκεκριμένα αν και πόσο έχουμε αυτήν την ελευθερία σήμερα. Απλούστατα γιατί χωρίς ελευθερία επιλογής δεν υπάρχει ελευθερία.

Κοιτάξτε γύρω σας για την απάντηση. Είμαστε υποχρεωμένοι να κάνουμε ένα σωρό πράγματα που δεν μας αρέσουν στη δουλειά μας, στις σχέσεις μας. Έχουμε συνηθίσει να κάνουμε πολλά πράγματα και δεν αναρωτιώμαστε πλέον για την χρησιμότητα τους. Τα πάθη και οι πόθοι, μας οδηγούν τυφλά σε πράξεις αποτρόπαιες. Η λογική μας, αυτή που μας ξεχωρίζει από το υπόλοιπο ζωικό βασίλειο, αμφισβητείται απ'όλα τα παραπάνω. Αυτά όμως ίσως είναι γνωστά για να ασχοληθούμε μαζί τους.
Υπάρχει κάτι χειρότερο που αναδύεται και θεριεύει όλο και περισσότερο, όσο το τρέφουμε με την συμπεριφορά μας. Αυτό είναι η Μηχανή.Και με αυτήν την λέξη δεν εννοώ μόνο την τεχνολογία.
Η Μηχανή περιλαμβάνει τους αληθινούς ιδιοκτήτες της Γης, τις υπόδουλές τους κυβερνήσεις αλλά και εμάς τους ίδιους με την επίκτητη συμπεριφορά μας. Η Μηχανή έχει πολλούς πιστούς. Όλοι μας την λατρεύουμε και την υπακούμε. Φτιάχτηκε από εμάς, για εμάς και οι αγαπημένές της λέξεις είναι το: εύκολα, γρήγορα και για το καλό μας. Η ταχύτητα (εξοικονόμηση χρόνου) και η βόλεψη μας. Τι άλλο να ζητήσει κανείς; Αυτό είναι το τραγούδι των σύγχρονων σειρήνων που μας έχει γοητεύσει και σαν ρομποτάκια το επαναλαμβάνουμε κάθε μέρα, για όλα τα προϊόντα της Μηχανής. Ναι σας ακούω παντού να μιλάτε με δέος για το τάδε αυτοκίνητο, το δείνα μοντέλο κινητού, εκείνον τον υπολογιστή, το φοβερό εκείνο κόμμα που θα μας σώσει ή τον νόμο που θα κάνει την ζωή μας πιο ασφαλή, να βάλουμε την υπογραφή μας για να σώσουμε την φάλαινα, να ενωθούμε ή να κάνουμε μια οργάνωση ή μια ομάδα για να διεκδικήσουμε τα τάδε δικαιώματα κ.ο.κ. Και σίγουρα το έχω κάνει και εγώ πολλάκις. Αυτό που δεν συνειδητοποιούμε όμως είναι ότι η Μηχανή ενώ χρησιμοποιεί τα γλυκόλογα για να μας πείσει ότι κάτι είναι για το καλό μας, στην πραγματικότητα, μας στερεί τις επιλογές μας και συνεπώς την ελευθερία. Και δεν μιλώ για τις επιπτώσεις στην υγεία που σίγουρα έχουν επίδραση στην ελευθερία μας. Ούτε για την αντικατάσταση της ανθρώπινης εργασίας από μηχανές που συρρικνώνει την ελευθερία των ολοένα και αυξανόμενων ανέργων και των ολοένα και λιγότερων εργαζομένων. Αυτά είναι μακροχρόνιες ή έμμεσες επιπτώσεις. Εγώ μιλάω για τις άμεσες. Αυτές τις ελευθερίες που αποποιούμαστε με την χρησιμοποίηση της Μηχανής. Σημαντικό είναι δε ότι τις περισσότερες φορές δεν έχουμε άλλη επιλογή, ή πιεζόμαστε για διάφορους λόγους κάθε φορά, να επιλέξουμε έτσι. Για παράδειγμα:
  • με το κινητό ξέρουν τι λες, ποιόν γνωρίζεις και που βρίσκεσαι ανά πάσα στιγμή,
  • με την πιστωτική κάρτα τι αγοράζεις, που το αγοράζεις, πόσο συχνά το αγοράζεις,
  • με τον υπολογιστή ξέρουν πλέον τι κάνεις και τι σκέφτεσαι.
  • με τις τεχνητές ανάγκες που σου δημιουργούν σε οδηγούν στα δάνεια. Με αυτά και την βοήθεια των "νόμων" σε δένουν χειροπόδαρα.
  • Την γνώση σου και την ανάπτυξη της κριτικής σκέψης την αφήνεις στο σχολείο την οποία - ακόμα και αν δεν δέχεσαι ότι το μόνο που κάνει είναι να βγάζει άβουλα ρομποτάκια - παρατάς μόλις αποφοιτήσεις ή την ονομάζεις πληροφόρηση.
  • Η υγεία σου επαφίεται στον ετοιμοπόλεμο (όπως μας λένε) κρατικό μηχανισμό, στα φάρμακα της Μηχανής και στους γιατρούς - αντιπροσώπους των φαρμακοβιομηχανιών.
  • Η πληροφόρηση σου γίνεται από 10 ειδησιογραφικά πρακτορεία απ'όλο τον κόσμο από πουλημένους στη Μηχανή δημοσιογράφους και οι ειδήσεις του ενός καναλιού από το άλλο διαφέρουν μόνο στη σειρά.
  • Η Μηχανή αποφασίζει ακόμα και το τι θα φας. Μεταλλαγμένα τρόφιμα, συντηρητικά και χίλια δύο άλλα χημικά σερβίρονται κάθε μέρα στο τραπέζι σου, ενώ φυσικές ουσίες που θα μπορούσαν να εξερευνηθούν ως προς τις ευεγερτικές τους ιδιότητες θάβονται, απαγορεύονται ή γελιοποιούνται. (codex alimentarius)
  • Τα ευαίσθητα προσωπικά σου δεδομένα πωλούνται σε τρίτους.
  • Η Μηχανή σε υποχρεώνει να χρησιμοποιείς τον ελεύθερο χρόνο σου κάνοντας πράγματα για τα οποία υπήρχαν άνθρωποι που σε εξυπηρετούσαν παλαιότερα. Έχεις γίνει σκλάβος του self-service. Για παράδειγμα κλείνεις εισητήρια από το διαδύκτιο, παίρνεις πλέον μόνος σου λεφτά από τα ΑΤΜ, μιλάς σε άψυχους αυτόματους τηλεφωνητές πατώντας πλήκτρα, σκανάρεις μόνος τα προϊόντα στο σουπερμάρκετ κοκ.
  • Οι κάμερες μπορούν να σε παρακολουθούν στους δρόμους προς το παρόν, ενώ ήδη παρακολουθούνται 2.οοο -αριθμός που σχεδιάζεται από την Βρεττανική κυβέρνηση να γίνει 20.000 (εθελοντικά)- σπίτια με κλειστό κύκλωμα τηλεόρασης (CCTV) ελέω παλαιάς "κακής διαγωγής" (Η είδηση εδώ, εδώ εδώ και εδώ.).

Ο Όργουελ θριαμβεύει! Ζούμε την εποχή του Big Brother. Αυτό που όμως δεν καταλαβαίνουμε και που ξεχνάμε με τα επιχειρήματα που σίγουρα υπάρχουν και φαίνεται μερικές φορές να δικαιολογούν τέτοιες πράξεις είναι ότι αυτή
η αφαίρεση της ελευθερίας γίνεται σταδιακά. Τόσο ώστε να μην αντιδρούμε, γιατί γινόμαστε αναίσθητοι και τυφλοί στις μικρές αλλαγές. Είναι όπως η ιστορία ενός Βατράχου. Αν δεν τη ξέρετε δώστε λίγη σημασία γιατί αξίζει:



Έτσι λοιπόν γίνεται και με τις κάμερες: πρώτα στους δρόμους για την ασφάλεια, μετά εθελοντικά σε μερικούς, και αφού το μέτρο λειτουργεί τότε υποχρεωτικά σε μερικούς και τελικά για προληπτικούς λόγους υποχρεωτικά σε όλους. Το ίδιο πάνω κάτω συμβαίνει σε όλους τους τομείς της ζωής μας. Απλώς λίγο η σταδιακή εξέλιξη, λίγο η (παρα)πληροφόρηση με τις απαραίτητες δόσεις φόβου, λίγο η ανεμελιά και η τεμπελιά μας βοηθάνε στο να σκάβουμε μόνοι το λάκκο μας και μάλιστα να νομίζουμε ότι είμαστε και ελεύθεροι.

Στην προηγούμενη ανάρτηση (το ποτάμι της ελευθερίας), είδαμε ότι οι άνθρωποι που τελικά ξυπνήσανε και είδανε την καταστροφή που συντελείται γύρω τους, την σκλαβιά τους και την εξαθλίωση τους, πήρανε τα εργαλεία στα χέρια τους. Με αυτά θέλουν να ξαναφτιάξουν την πολυπόθητη ελευθερία τους. Τι συμβολίζουν όμως τα εργαλεία;
Αν το ξύπνημα είναι η συνειδητοποίηση της πραγματικότητας τότε τα εργαλεία είναι η καλλιέργεια της συνείδησης, όχι θεωρητικά αλλά στην πράξη. Ο άνθρωπος αναγνωρίζοντας ότι αποτελεί γρανάζι στη Μηχανή δεν χρειάζεται ούτε να σαμποτάρει την Μηχανή χαλώντας μερικά γρανάζια, ούτε να πείσει άλλα γρανάζια για το τι ανακάλυψε σε σχέση με την πραγματικότητα. Γνώμη μου είναι ότι καμμιά από αυτές τις περιπτώσεις δεν οδηγεί στην ελευθερία.
  • Ο αφυπνισμένος άνθρωπος πρέπει να δουλέψει πάνω στην καλλιέργεια της συνείδησής του, σταματώντας να βοηθάει την Μηχανή να δουλεύει. Είναι λάθος να νομίζουμε ότι μπορούμε να πολεμήσουμε την Μηχανή με τα μηχανάκια της. (Σκεφτείτε την πρόσφατη ιστορία με το τρωκτικό - όχι φυσικά ότι το τρωκτικό πολεμούσε την Μηχανή αλλά πως εμείς σαν μηχανές ανησυχήσαμε για τις ελευθερίες μας, που ΠΟΤΕ δεν μας είχε δώσει αυτό το μηχανάκι της Μηχανής. Δέστε εδώ και εδώ.).
  • Όσο πιο συχνά σταματά να σκέφτεται και να δρα μηχανικά τόσο πιο δυνατός θα γίνεται. Και όσο πιο δυνατός τόσο πιο πολύ θα αντιστέκεται και δεν θα χρησιμοποιεί τη Μηχανή. Επαναλαμβάνω ότι η συμπεριφορά μας είναι μέρος της Μηχανής αφού βοηθάει στη συντήρησή της. Εμείς πρέπει να αλλάξουμε, αλλά όταν πρόκεται να ξεβολευτούμε δεν είμαστε και τόσο πρόθυμοι, ε; Ας μην ξεχνάμε ότι η ελευθερία είναι (όπως διδάξανε οι ανατολικές φιλοσοφίες και κυρίως ο Βουδισμός) η αποστασιοποίηση απ'όλα τα πράγματα άψυχα και έμψυχα. Πως μπορείς να λογαριάζεσαι ελεύθερος όταν εξαρτάσαι;
  • Όσο πιο πολύ θα αντιστέκεσαι τόσο το παράδειγμά σου θα φωτίζει και τα άλλα γρανάζια. Μόνος σου ότι κάνεις φίλε μου. Δεν λέω να μην συζητάς ή να μην έχεις παρέες που σκέφτονται έτσι, αλλά άλλο η θεωρία και άλλο η πράξη που στόχο έχει την καλύτερη συνειδητοποίηση κάθε σου πράξης. Οι ομάδες και οι συνασπισμοί ενάντια στη Μηχανή, οδηγούν στη διαιώνιση της Μηχανής.
  • Η Μηχανή δεν είναι ανίκητη γιατί η δύναμη της δεν είναι καν το αποτέλεσμα της συνάθροισης της δύναμης όλων των γραναζιών. Μερικά αν σταματήσουν θα σταματήσει και αυτή να δουλεύει. Όταν αρκετά γρανάζια αρχίσουν την ανυπακοή η Μηχανή θα σταματήσει.


The Machine is Us/ing Us


Welcome to the Machine - Pink Floyd





Rage Against the Machine - Testify





ΥΓ. Ζητώ συγνώμη για τις πολλές παραπομπές αλλά το ιστολόγιο κλείνει 1 χρόνο ζωής σε λίγες μέρες. Υπό αυτό το πρίσμα θεώρησα ότι μια ανάρτηση "ποτ-πουρί" θα έδινε μια πιο γενική ιδέα του ιστολογίου σε καινούργιους αναγνώστες.
Ευχαριστώ ειλικρινά όλους τους αναγνώστες και σχολιαστές, ειδικά αυτούς που διόρθωσαν λάθη ή παραλείψεις μου και που ήταν τόσο ευγενικοί και ανοιχτόκαρδοι ώστε να μας προσφέρουν τροφή για σκέψη...
« PREV
NEXT »

12 σχόλια

  1. Αδελφέ Ιπτάμενε
    Οι αναρτήσεις σου είναι πάντα ευγενικά κεράσματα σκέψης και ψυχής. Το σημερινό κέρασμα για τα γενέθλια της παρουσίας σου στο δίκτυο έρχεται να προσθέσει ένα ακόμη εύσημο στους bloggers.
    Να είσαι πάντα καλά για να γιορτάζουμε και να απολαμβάνουμε τα κεράσματά σου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αν ελευθερία είναι η μη προσκόλληση, η μη εξάρτηση και αν εξαρτάσαι το ίδιο και όταν συμπαθείς και όταν αντιπαθείς κάποιον ή κάτι, τότε η λύση με την κυριαρχία των μηχανών ίσως δεν είναι παρά η αποστασιοποίηση μας.

    Να τις χρησιμοποιούμε αλλά να μην μας χρησιμοποιούν. Να κάνουμε και μ΄ αυτές και χωρίς αυτές.

    Ας μας παρακολουθούνε. Αν δεν εσωτερικεύσουμε το φόβο της παρακολούθησης, γιατί σε αυτό στοχεύουν, δεν μπορούν να μας αγγίξουν.
    Άλλωστε τί έχουμε να χάσουμε (έτσι κι αλλοιώς περαστικοί δεν είμαστε;) Πόσοι από μας δεν οφείλουμε κάποιες αναλαμπές μας στις αντίξοες συνθήκες μας, στις «τρικλοποδιές» των εχθρών -δασκάλων μας;

    Ας μην τους παρακολουθούμε να μας παρακολουθούμε. Οι φύλακες είναι δυό φορές φυλακισμένοι.

    Ας μην τους τροφοδοτούμε με την αντίστασή μας. Αν τους αφαιρέσουμε την ενέργεια της αντίστασής μας, την τροφή τους θα συρρικνωθούν.

    Ας τους δώσουμε να το καταλάβουν, αν γίνεται. Όλοι μας είμασταν κάποτε παιδιά.

    Δεν εννοώ την ευδαιμονική, κατά τη γνώμη μου πιο επικίνδυνη, διαφυγή στους παραδείσους της λεγόμενης νέας εποχής. Μπορεί να κάνω λάθος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Πολύχρονος φίλε μου.
    Μερικές φορές είμαι σαν το βατραχάκι που πετιέμαι έξω από την κατσαρόλα.
    Ώρες ώρες όμως,όπως τώρα νιώθω σαν μπάκακαςπου κουρκούτιασε ο εγκέφαλός του από το σιγόβρασμα και αδυνατεί να αντιδράσει.

    Σε μια κατάμεστη αίθουσα ένας επιστήμονας ανεβαίνει στην εξέδρα και το βλέμα όλων είναι καρφωμένο στο κουτάκι που κρατάει.
    -κυρίες και κύριοι το πείραμά μας βρίσκεται σε αυτό το κουτι.Ανοιγει το κουτί και βγαίνει έξω ένας βάτραχος.
    Λέει στον βάτραχο "πήδα".
    Ο βάτραχος εκτελεί αμέσως.
    Κόβει το ενα πόδι του βατράχου και του λέει πήδα.
    ο βάτραχος εκτελεί.
    Κόβει και δεύτερο πόδι και ξαναλέει πήδα.
    Ο βάτραχος δεν αντιδρά.
    Του φωνάζει ΠΗΔΑ.Οβάτραχος εκτελεί.
    Κόβει και τρίτο πόδι και του φωνάζει πήδα ΠΗΔΑ ΠΗΔΑ με τα πολλά ο βάτραχος εκτελεί.
    κόβει και το τέταρτο πόδι και φωνάζει πήδα πήδα,φωνάζουν και από το ακροατήριο,πήδα πήδα πήδα.
    Και λέει ο επιστήμων:
    ΚΥΡΙΕΣ ΚΑΙ ΚΥΡΙΟΙ.
    Αυτό το πείραμα μας αποδικνύει ότι αν κόψουμε και τα τέσσερα πόδια του βατράχου ο βάτραχος δεν ακούει.

    πολύχρονος και πάλι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Νομίζω πως συμφωνώ σε όλα Ιπτάμενε. Ως τη συγκέντρωση λοιπόν της κρίσιμης μάζας, ας μη βοηθάμε τη μηχανή. Κι επειδή δεν είναι εύκολο, θα πω χρόνια πολλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. @ Simpleman

    το σχόλιο σου είναι το πρώτο δώρο γενεθλίων που παίρνει η περσόνα που διάλεξε να ονομάζεται Ιπτάμενος Ολλανδός. Αν μπορούσες να δεις κάτω από το δέρμα που την φιλοξενεί την ώρα που το άνοιγε, θα έβλεπες ότι έλαμψε από χαρά και κοκκίνησε λιγάκι...


    @ Αγης Γηος

    Φίλε μου καλωσόρισες.
    Σίγουρα αυτό που λες πλησιάζει το ιδανικό, τουλάχιστον αυτό που μπορώ εγώ να σκεφτώ. Να τις χρησιμοποιούμε αλλά να μην μας χρησιμοποιούν και να μην εξαρτώμαστε από αυτές. Ούτε φόβος, ούτε αντίσταση. Συμφωνώ απόλυτα.
    Όμως αυτό που ήθελα να περάσω με αυτό το άρθρο είναι να συνειδητοποιούμε τι κάνουμε. Ακόμα και αν είμαστε τόσο πειθαρχημένοι ώστε να μπορούσαμε να καταφέρουμε να είμαστε πραγματικά όπως λες, τότε το μόνο που κάνουμε είναι να διεκδικούμε την μέγιστη δυνατή ελευθερία που μας αφήνουν να έχουμε...
    Έτσι ενώ έχεις δίκαιο όταν αναρωτιέσαι "περαστικοί δεν είμαστε", από την άλλη φέρουμε μέγιστη ευθύνη για τις επόμενες γενιές και τις ελευθερίες που θα τους κληροδοτήσουμε. Και με την σταδιακή συρρίκνωση αυτό που τώρα φαντάζει ακίνδυνο αν είσαι πειθαρχημένος, σε λίγες γενιές ή ακόμα και χρόνια θα γίνει η απόλυτη σκλαβιά.

    Έτσι τα βλέπω και γιαυτό λέω ότι αν θέλουμε να τη σταματήσουμε ο μόνος τρόπος είναι να καλλιεργήσουμε την συνείδηση μας. Έτσι έφτασα στο εξής παράδοξο: Ασχέτως αν αυτό το άρθρο στρέφεται εναντίον της Μηχανής με βοήθησε να συνειδητοποιήσω ότι και εγώ ταΐζω την Μηχανή. ;-) Παρανοϊκό; Ίσως...

    Όμως παρόλα αυτά και εγώ μπορεί να κάνω λάθος αφού παραβλέπω τουλάχιστον ένα σημαντικό γεγονός. Η Μηχανή δεν μας σκλαβώνει μόνο, μας αλλάζει κιόλας. Και δεν μπορούμε να ξέρουμε η δικιά μας εξίσου σταδιακή αλλαγή τι αντίκτυπο θα έχει στο μέλλον.


    @ Tiktos

    Φίλε μου σ'ευχαριστώ για τις ευχές σου και σε διαβεβαιώ ότι έτσι αισθάνομαι και εγώ. Η ειδοποιός διαφορά για το αν θα πηδήξουμε έξω από την κατσαρόλα ή θα καθίσουμε μέσα με το μυαλό κουρκούτι είναι ο βαθμός συνειδητότητας μας στο κάθε είδος κατσαρόλας που μας περιορίζει.
    Και τη συνείδηση όσο την καλλιεργείς τόσο πιο καθαρά την ακούς. Ακόμα και χωρίς χέρια και πόδια... ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Φίλε Άνεμε,

    σ'ευχαριστώ για τις ευχές αλλά κυρίως γιατί κατάλαβες τον προβληματισμό μου...
    Και αφού συμφωνείς τότε είναι μάλλον και δικός σου προβληματισμός ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Φίλε, καλό κουράγιο στην πορεία σου της αυτοσυνειδησίας και της δοτικότητας που είναι αισθητή τόσο στις αναρτήσεις σου όσο και στις απαντήσεις σου στους φιλοξενούμενούς σου αλλά και στα σχόλια σου και σε άλλα μπλοκ που έτυχε να σε συναντήσω.

    Συνήθως δεν συμμετέχω στις συζητήσεις μέσω σχολίων (όσα πείς για κάτι, άλλα τόσα μπορεί να πει κάποιος άλλος για το αντίθετο, ζούμε στον κόσμο των αντιθέτων), τα κείμενα τα βλέπω περισσότερο σαν μια λεκτική μουσική (δημιουργίας κλίματος που λένε).

    Μήπως αντί για καλλιέργεια της συνείδησης να λέγαμε συνειδησιακή εκκένωση (να ξεφορτώνουμε κάθε φορά και κάτι κυρίως από τα πνευματικά μας πλούτη);

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Φίλε Άγη,

    σ'ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
    Και εγώ σπάνια συμμετέχω σε συζητήσεις, κυρίως για τον λόγο που αναφέρεις.

    Αυτός ο όρος "συνειδησιακή εκκένωση" μα την πίστη μου, μου ακούγεται πολύ ενδιαφέρων και ίσως να περιγράφει αυτό που κάνω. Πάντως είναι αλήθεια ότι όσο πιο πλούσιος γίνεσαι στην καρδιά τόσο πιο πολύ θέλεις να μοιραστείς τον πλούτο σου. Τι διαφορά με τον άλλο "πλούτο" που ποτέ δεν σου είναι αρκετός, ε;

    Καλό σου βράδυ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. psile mou na eisai kala na grafeis panta omorfa pragmata ....

    o theos na eulogei tin psixoula sou kai tin kardoula sou kai ta duo sou xerakia pou piasane pliktrologio kai polemoun tin mixani me oplo ti grafi.

    tin agapi mas apo to makrino noto. kali dinami gai ti sinexeia .

    filakia

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Psile,

    να είσαι καλά. Η αγάπη σας σημαίνει πολλά για εμένα. Ελπίζω να τα πούμε από κοντά το φθινόπωρο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Να είσαι πάντα καλά
    εξαιρετικέ ελεύθερε
    σκοπευτή στοχαστή μας
    και να συνεχίσεις
    σαν ένας ακέραιος καταπληκτικός Νίο τον πόλεμο έναντια στις Μηχανές!
    Και εμείς μαζί σου;))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Αγαπημένοι μου EL.ZIN,

    Χωρίς συμπολεμιστές η μάχη δεν μπορεί να κερδηθεί κι αν μπορούσε, τότε δεν θα άξιζε τίποτα... τι θα ήταν ο Νίο χωρίς τον Ορφέα;

    Όλοι μας πολεμάμε (ο καθένας με τα δικά του όπλα) ενάντια στην λήθη. Είναι τιμή μου να είμαστε συμπολεμιστές!

    ΑπάντησηΔιαγραφή