ΠΡΟΣΦΑΤΑ

Δευτέρα 16 Νοεμβρίου 2009

Το απλό, το εύκολο και μια παραβολή για την ζωή.

"Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη,
να εύχεσαι να' ναι μακρύς ο δρόμος"
-Κ. Καβάφης

Είναι τόσο σκληρός ο αγώνας, αλλά τόσο γλυκός.
Είναι τόσο μεγάλη η ζωή όταν ζεις διαρκώς.
- Α. Πάνου

Δεν ξέρω γιατί πρέπει να γράψω αυτήν την ανάρτηση. Αυτό που θα προσπαθήσω να περιγράψω για εμένα φαντάζει αυτονόητο. Ίσως λοιπόν και στο μυαλό όλων των ανθρώπων. Όμως δεν το βλέπω γύρω μου. Ίσως ενώ το γνωρίζουμε να εθελοτυφλούμε, εξαιτίας της τεμπελιάς μας. Σίγουρα πάντως φταίει αυτή η απαίσια διαφήμιση που βρίσκεται παντού γύρω μας. Τηλεόραση, εφημερίδες, περιοδικά, σε στάσεις λεωφορείων, σε πινακίδες στο δρόμο. Ακόμα και αν κλειστείς στο σπίτι σου, κάποιος θα βρεθεί να σε πάρει τηλέφωνο ή θα έρθει για να σου πουλήσει κάτι που θα "βελτιώσει" την ζωή σου. Απλά δεν μπορείς να ξεφύγεις, να δεθείς στο κατάρτι και να βουλώσεις τα αυτιά σου στις σύγχρονες σειρήνες. Αλλά στο θέμα μας για να καταλάβετε και τι εννοώ:

Το απλό και το εύκολο. Πολλοί άνθρωποι συγχέουν αυτές τις δύο λέξεις. Τις περισσότερες φορές το εύκολο δεν είναι απλό, όπως επίσης το απλό δεν είναι εύκολο. Όλοι γύρω μας λένε να κάνουμε την ζωή μας πιο εύκολη. Πιο βολική. Και πράγματι αν σκεφτούμε σε τι συνθήκες ζούσε ο άνθρωπος πριν μερικές χιλιάδες χρόνια (για να μην ξεχνιόμαστε 1,5 στους 7 συνεχίζει να ζει έτσι) σίγουρα θα δώσουμε δίκιο σ' αυτούς τους ανθρώπους. Ηλεκτρισμός, πόσιμο νερό, αποχετευτικό σύστημα, φάρμακα, κάτω από μια γερή στέγη χωρίς να κινδυνεύουμε πλέον από άγρια θηρία μαζεύοντας την τροφή μας  κ.ο.κ. ζούμε μια σχετικά εύκολη ζωή. Είναι όμως απλή; Που για να τα έχουμε όλα αυτά, έχουμε μαζευτεί σε πόλεις, ζούμε για να εργαζόμαστε ώστε να μπορούμε να πληρώσουμε λογαριασμούς, αρρωσταίνουμε συχνά, οι ψυχικές ασθένειες γίνονται όλο και περισσότερες, έχουμε αφανίσει την χλωρίδα μαζί με την πανίδα, ενώ το φαγητό μας γίνεται όλο και πιο άγευστο ποτισμένο με κάθε είδους χημικό. Ναι, είναι αλήθεια, ζούμε παραπάνω έστω και με τεχνητή υποστήριξη αλλά είναι κατά τη γνώμη μου η ποσότητα σε αντιδιαστολή με την ποιότητα...

Μια ζωή απλή σύμφωνα με τα παραπάνω όμως δεν θα ήταν και εύκολη. Θα έπρεπε να καλλιεργούμε μόνοι μας την τροφή μας, να επισκευάζουμε και να συντηρούμε μόνοι μας τα σπίτια μας, να ζούμε πιο μακρυά από γιατρούς και νοσοκομεία με κίνδυνο να αποχαιρετίσουμε τον μάταιο τούτο κόσμο πρόωρα, μερικές φορές να μας λείπουν πολλές ανέσεις, λεφτά κ.ο.κ. Αν τα σκεφτεί κανείς αυτά, αρχίζει και τα ζυγίζει. Αρχίζει η σύγκριση των υπέρ και των κατά. Η άνεση  και η καταστροφή από την μια και η δυσκολία από την άλλη. Δύσκολα πράγματα, που αρχίζουν να στροβιλίζουν στο κεφάλι σου και σε τρώνε ζωντανό από μέσα. Τα αντίθετα (υπέρ-κατά, σωστό-λάθος, καλό-κακό, άσπρο-μαύρο) καταναλώνουν την ζωή σου χωρίς να μπορούν τελικά να σου δώσουν μια απάντηση...

Όμως κατά την άποψη μου δεν χρειάζεται καμία σκέψη. Είναι δυνατόν να θέλεις να ζυγίσεις το μόνο αληθινό μας σπίτι, όπου έζησε, ζει και θα ζει όλη η ανθρωπότητα; Είναι δυνατόν να θεωρείς ότι η ζωή πρέπει να είναι "κάτι εύκολο"; "κάτι" που γεμίζει με ανέσεις ή στο οποίο πρέπει να βρεις ένα τρόπο να βολευτείς; Για πόσο ακόμα θα βάζεις το προσωπικό συμφέρον πάνω από το συλλογικό; Τι σε κάνει να νομίζεις ότι είσαι ανώτερος ή πιο σημαντικός από τους άλλους; Αν σκέφτεσαι έτσι το μόνο που καταφέρεις είναι να κάνεις την ζωή δυσκολότερη σε σένα και στους άλλους για να έχεις απλώς μια ψευδαίσθηση ότι ζεις. Ναι, γιατί δεν συνεισφέρεις στη ζωή, η ζωή σου είναι ψεύτικη. Είσαι νεκρός και δεν το ξέρεις... Πρέπει να γνωρίζουμε ότι η ζωή δεν είναι κάτι "εύκολο", κάτι που γεμίζει με ανέσεις. Δεν έχεις ολοκληρωμένη ζωή αν έχεις ακίνητα, κινητά, γυναίκες και λεφτά. Δεν νομίζεις ότι οι εμπειρίες, η φιλία, η δημιουργία, η μάθηση και φυσικά ο ελεύθερος χρόνος για να τα κάνεις όλα αυτά γεμίζουν την ζωή περισσότερο;

Η ζωή είναι ένα ταξίδι και το ταξίδι είναι ταυτόχρονα απλό  και δύσκολο πράγμα. Όχι ένα ταξίδι προσχεδιασμένο σαν από ταξιδιωτικό γραφείο. Με εισιτήρια στο χέρι, προορισμό  γνωστό, ξενοδοχεία και διατροφή πληρωμένα. Και όμως όλοι μας έτσι σκεφτόμαστε στη ζωή.  Σχεδιάζουμε ή καλύτερα κάνουμε εικασίες και αν αυτές επιβεβαιωθούν το λέμε καλή τύχη, αν τα πράγματα έρθουν αλλιώς το λέμε κακή τύχη και γκρινιάζουμε, κατηγορούμε θυμώνουμε, βρίζουμε. Το ταξίδι  της ζωής όμως είναι ένα ταξίδι ανοικτό σε όλες τις πιθανότητες, και περιέχει μέσα του χαρές και λύπες. Δεν είναι ούτε θέμα τύχης, ούτε οργάνωσης. Όταν οργανώνεις κάτι,  κλείνεις πολλές πόρτες που σου στερούν ευκαιρίες που δεν έχεις την  δυνατότητα να γνωρίζεις εκ των προτέρων...
Μόνο ένα ταξίδι στο άγνωστο μπορείς να το ευχαριστηθείς πραγματικά. Ευχαριστιέσαι την δημιουργία, την ανακάλυψη, την ανταμοιβή των κόπων σου, την κάθε στιγμή. Με λίγα λόγια νιώθεις χαρά να ζεις. 

Η ζωή χωρίς τον θάνατο δεν υπάρχει. Η ζωή χωρίς τον κίνδυνο γενικά δεν υπάρχει. Όπως δεν υπάρχει και ευχαρίστηση χωρίς κόπο. Όμως η ζωή θέλει και να διαθέτεις και χρόνο για να μπορείς να την ευχαριστηθείς. Ποιο το νόημα να στερήσαι το ταξίδι για να αποκτήσεις τα μέσα ώστε να το οργανώσεις χωρίς εκπλήξεις;  και χωρίς μάλιστα να γνωρίζεις αν θα σου δοθεί τελικά ο χρόνος για να το κάνεις! Αν ανήκετε σ' αυτήν την κατηγορία των ανθρώπων που προσπαθούν να ζήσουν το κάθε λεπτό που τους χαρίστηκε, κατανοώντας ότι ο φόβος για τους κινδύνους που εγκυμονούν σε κάθε γωνιά, είναι φυσιολογικός και συνδεδεμένος με την ζωή τότε έχετε ήδη σταματήσει να φοβάστε. Τότε και μόνο τότε γευόμαστε τους καρπούς της ζωής που μπορούμε να τους ανακαλύψουμε και να τους χαρούμε κάτω από οποιαδήποτε συνθήκες όσο δύσκολες κι αν είναι αυτές. Γιατί μέσα από τον κίνδυνο μπορείς να εκτιμήσεις τα άπειρα δώρα που σου προσφέρει η ζωή απλόχερα, αλλιώς όλα θα είναι άγευστα, και σύντομα θα τα βαριέσαι όλα. 

Αυτό είναι και το νόημα της παρακάτω παραβολής που αποδίδεται στο Βούδα, τουλάχιστον όπως την καταλαβαίνω εγώ:

Ένας άνθρωπος που ταξίδευε σε ένα χωράφι αντίκρισε μια τίγρη. Έτρεξε να ξεφύγει αλλά η τίγρη ήταν πεινασμένη και τον ακολούθησε. Φτάνοντας σ' ένα γκρεμό, πιάστηκε από τις ρίζες μιας άγριας αμπέλου και κρεμάστηκε από στην άκρη του. Η τίγρη στάθηκε από πάνω του και τον μύριζε. Τρέμοντας κοίταξε προς τα κάτω όπου άλλη μια τίγρης περίμενε να τον φάει. Μόνο η άμπελος τον κρατούσε στην ζωή.


Δύο ποντίκια, ένα λευκό και ένα μαύρο άρχισαν να ροκανίζουν την άμπελο. Ο άνθρωπος είδε μια φορτωμένη φραουλιά κοντά του. Κρατώντας με το ένα χέρι την άμπελο, άπλωσε το άλλο και έκοψε μια φράουλα. Τι νόστιμη που ήταν!
« PREV
NEXT »

17 σχόλια

  1. δεν ξερω τι να σου πω ακριβως ιπταμενε.
    ξερω οτι οσο πιο πολυ εχει πονεσει καποιος τοσο πιο βαθια γελαει οταν δοθει η ευκαιρια.και γελαει πολυ με τον εαυτο του επισης.
    και ενα φυλλο καθεται μαγεμενος και το κοιταζει σαν να ειναι ενας πινακας γιατι τελικα ειναι ενας πινακας.
    μια μαγεια βλεπω εγω παντου.κι οταν ερχεται η ωρα της "πτωσης" ωπα λεω αντε παλι απο την αρχη(δε γκρινιαζω πια, ξερω οτι ολα περνουν..).αλλη μια φορα θα σηκωθω παλι ορθια.παλι.και ξανα.και μετα θα γελασω ακομα πιο βαθια.και θα ερωτευτω ακομα πιο βαθια.και θα χαθω ακομα πιο μεσα.στη ζωη.και θα αγαπησω βαθυτερα και τον εαυτο μου και τους αλλους.
    απλα η πορεια ειναι ολο μοναχικοτερη.ε δεν πειραζει.
    νοημα δεν ξερω αν εβγαλα παλι.
    καλημερα ιπταμενε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Το απλό σίγουρα δεν είναι το εύκολο. Μάλλον είναι το δύσκολο και τις περισσότερες φορές το ακατόρθωτο.

    "...Όπως μέσα έτσι κι έξω...". Το πολύπλοκο και το μπερδεμένο - το σαθρό τελικά - ξεκινά από τα μέσα μας σκοτάδια. Που όσο αρνούμαστε το ταξίδι για να τα φωτίσουμε, εκεί θα μένουμε, τόσο εμείς όσο και ο κόσμος μας και οι κοινωνίες μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. @ Πεταλούδα

    Καλημέρα. Μια χαρά νόημα βγάζεις και συμφωνώ απόλυτα με την περιγραφή της ζωής που δίνεις. Μια προσθήκη μόνο. Αν νοιώθουμε βολεμένοι, τότε ας ξεβολευτούμε για να ζήσουμε. Από τότε που το έκανα πρώτη φορά πιάνει πάντα!


    @ Μια φορά κι έναν τρελό...

    Από μικρό και από τρελό ...μαθαίνεις την αλήθεια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Πριν από τις δικές σου σκέψεις διάβαζα μια συνέντευξη του Γιάννη Μηλιώκα, που τον θεωρώ από τους πιο αξιόλογους Έλληνες τραγουδοποιούς.

    Παραθέτω ένα μικρό τμήμα της :

    «Θρηνούμε πλέον με το παραμικρό»

    Kαι ο θάνατος μπορεί να είναι γιορτή, λέει το τραγούδι που έδωσες στον Δημήτρη Μητροπάνο. Τι σημαίνει αυτό;

    Ότι έχουμε γίνει πολύ γκρινιάρηδες, θρηνούμε με το παραμικρό. Μια εκδρομή είναι η ζωή, μια μαγική διαδρομή. Μέσα και ο θάνατος. Αρκεί να μην αφεθούμε να μας πάρει από κάτω η πλήξη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ξέχασα βέβαια να πω καλημέρα κι ευχαριστώ.

    Οι προβληματισμοί σου είναι πραγματική τροφή για τον νου όσων ενδιαφέρονται να πετύχουν κάποτε την πνευματική αφύπνιση. Οι υπόλοιποι δε θα μπουν στον κόπο να διαβάσουν το υπέροχο αυτό άρθρο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. @ Πεταλούδα

    Εννοείται Πεταλούδα μου. Όπως λέει και ο Delta παρακάτω, δεν θα μπει καν στον κόπο να το διαβάσει. Αν έχει κάποια αξία αυτή η ανάρτηση (εκτός του ότι αποτελεί καταγραφή της "εσωτερικής φωνής"©® μου) είναι γι' αυτούς που διστάζουν και δεν μπορούν να πάρουν εύκολα την απόφαση να ξεβολευτούν...


    @ Man

    Μα ήμουν σίγουρος ότι σκέφτεσαι έτσι καλέ μου φίλε... Γι' αυτό υπάρχει και η επικοινωνία μεταξύ μας. Το βίντεο το παρακολουθώ ενώ γράφω αυτές τις γραμμές.


    @ Delta

    Είναι πρόσφατη τουλάχιστον η συνέντευξη; αλλιώς μπορεί να μου κάνει καμιά μήνυση για αντιγραφή ;-)

    Εγώ σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και για το απόσπασμα που παρέθεσες. Με χαροποιούν γιατί μου δείχνουν ότι δεν είμαι μόνος μου... ;-)

    Οι υπόλοιποι που αναφέρεις είναι σαν την ινδιάνικη παροιμία: Δεν μπορείς να ξυπνήσεις αυτόν που κάνει ότι κοιμάται...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Κάθε μέρα σκοτώνουμε την ζωή και αφορίζουμε τον θάνατο, όταν έρχεται δικαίως, ξεχνώντας ότι εμείς τον διδάξαμε να μας ταλαιπωρεί.
    Καλησπέρα φίλε μου απλέ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Γεια σου!"Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία"Να ξεβολευτείς. Όσα υλικά αγαθά να αποκτησει ένας άνθρωπος χωρίς να έχει βρει τον εαυτό του,άδεια θα είναι η ζωή του.Βέβαια υπάρχουν άνθρωποι που δεν θα "αφυπνιστούν" ποτέ.Ο καθένας κάνει τις επιλογές του σ'αυτή τη ζωή!Συμφωνώ απόλυτα με τους φίλους που σχολίασαν πριν το πολύ καλό άρθρο σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. @ Simple man
    Καλησπέρα αδελφέ όνομα και πράμα! Απλά πήγα να σου κλέψω λίγο από την δόξα του ονόματος σου...


    @ Mε τα φτερά της ψυχής
    Σ' ευχαριστώ καλή μου φίλη. Τόλμη θέλει βέβαια. Και όποιος την έχει ή βρει το κουράγιο να τολμήσει, τότε μπήκε κιόλας στο δρόμο της αφύπνισης. Άσε που δίνει και το καλό παράδειγμα στους άλλους που το μόνο που ξέρουν είναι να μιμούνται!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Τι νόστιμη φράουλα.
    Κοίτα να δείς τι εικόνα μου έρχεται στο μυαλό.
    Μεγαλώνεις σε μια πόλη σπουδάζεις εργάζεσαι κάνεις οικογένεια αγοράζεις αυτοκίνητα σπίτια δουλεύεις σαν είλωτας για να τα συντηρήσεις.
    Και όταν πάρεις σύνταξη επιστρέφεις στο χωριό σου για όσο χρόνο σου μένει,για να προσπαθήσεις να νιώσεις τη νοστιμιά της φράουλας.
    Θα την νιώσεις ή θα μείνεις μπερδεμένος ανάμεσα στον κόσμο που έμαθες να ζεις και στον κόσμο που θα ήθελες να ζήσεις;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. @ tiktos
    Μάλλον το δεύτερο αδελφέ, αφού θα έχεις χάσει τη γεύση...;-)
    Αλλά πόσο κορόιδο μπορεί κάποιος να είναι, τι είδους παραμύθι πρέπει να έχει φάει στη ζωή του για να αφήνει την φράουλα τώρα ώστε να δουλέψει για να την φάει μετά...
    Για να μην σχολιάσω ότι το όριο συνταξιοδότησης αυξάνει κάθε τρεις και λίγο. Εγώ έχω δει από τα 55 να πηγαίνει στα 67 (+12 χρόνια), ώσπου να φτάσω στα 67 θα έχει πάει 80. Άσε πολύ μεγάλη κοροϊδία σου λέω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Μια φράουλα...μια φράουλα. Το βασίλειό μου για μια φράουλα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Καλησπέρα Φώντα,
    αδελφέ, αυτό του Ρήγα Φεραίου πως πήγαινε;
    Καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή
    παρά 40 χρόνια σκλαβιά και φυλακή
    Ε! γα τις ΦΡΑΟΥΛΕΣ το έγραψε!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. "Μπορεί μ' ευθείες να χαράζεται ο Μεσημβρινός αλλ'
    Η αλήθεια πάντοτε με τεθλασμένες."
    O.Ελυτης-ΔΥΤΙΚΑ ΤΗΣ ΛΥΠΗΣ
    νομιζω ταιριαζουν εδω αυτοι οι στιχοι.
    φραουλες ακουω? :


    http://www.magazineusa.com/images_st2/va/virginiabeach/strawberry_festival.jpg

    καλημερα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Ταιριάζουν γιατί και εμένα η σκέψη μου και κατά συνέπεια τα γραπτά μου πάνω σε τεθλασμένες κινούνται. Όσο για την αλήθεια ο καθένας ας κρίνει από μόνος του, αυτό είναι το ζητούμενο!

    Μμμ! λαχταριστές!

    Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Καλησπέρα,

    Τα ταξίδια Αδελφέ, θέλουν τόλμη και αφού η ζωή είναι ταξίδι κάτι μου λέει ότι αυτοί που θα τολμήσουν (πραγματικά) θα έχουν και καλύτερη διαδρομή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Έτσι είναι αδελφέ, δεν θέλει ούτε πολλά λόγια ούτε φιλοσοφίες. Γι' αυτό μιλάω στην αρχή για αυτονόητα πράγματα! Μάλλον θα έχεις φάει φράουλα από τον κήπο σου και ξέρεις... ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή