ΠΡΟΣΦΑΤΑ

Παρασκευή 30 Σεπτεμβρίου 2011

Βίος ανεξέταστος και φιλοσοφία



Η φιλοσοφία προήλθε από την ανάγκη του ανθρώπου να δώσει απαντήσεις σε ερωτήματα του τύπου: από που ερχόμαστε, που πάμε, ποιο το νόημα της ζωής κοκ. Όταν φιλοσοφούμε δημιουργούμε ερωτήματα στον εαυτό μας.


Σε ένα κείμενο του Πασκάλ με τίτλο: "Η δυσαναλογία του ανθρώπου" (No. 72 στα αγγλικά εδώ) δίνεται με εκπληκτικό τρόπο η θέση του ανθρώπου στο σύμπαν. Όπως ο άνθρωπος είναι ένα μηδενικό μπροστά στο σύμπαν, έτσι ακριβώς είναι ο μικρόκοσμος σε σχέση με τον άνθρωπο. Με αυτό ο Πασκάλ καταδυκνύει την δυσαναλογία του ανθρώπου και καταλήγει στο συμπέρασμα ότι εξαιτίας αυτής της κατάστασης μας δεν θα μπορούσαμε να κατανοήσουμε ποτέ κάτι τόσο δυσανάλογο με εμάς. Γι' αυτό υποστηρίζει ότι οι επιστήμες είναι τόσες πολλές και η κάθε μία από αυτές έχει πάρα πολλά παρακλάδια. Το ίδιο συμβαίνει και με την επιστήμη της φιλοσοφίας.


Ο Μονταίνιος είχε υποψιαστεί αυτήν την παγίδα της φιλοσοφίας και είχε ξεχωρίσει τους φιλοσόφους σε τρεις κατηγορίες (σέκτες): Σε αυτούς "που έχουν βρει, αυτούς που δεν μπορούν να βρουν και αυτοί που είναι ακόμα στο ψάξιμο." Πολύ ενδιαφέρουσα είναι και η άποψη του Αυγουστίνου ο οποίος κάνει περίπου την ίδια διάκριση αλλά χρησιμοποιώντας ως κριτήριο την εκάστοτε "φιληδονία" της κάθε σέκτας, δηλαδή την ηδυπάθεια, την περηφάνια και την περιέργεια. Την ίδια καχυποψία δείχνει και ο Πεσσόα σε αυτό εδώ το ποίημα.


Ένα απόσπασμα από την Μπαχάβα Γκίτα (Bhagavad Gita XVIII, 20-22 κείμενο και σχολιασμός στα αγγλικά εδώ) μας δείχνει τους τρεις τρόπους θεώρησης των πραγμάτων:
Όταν κάποιος βλέπει Αιωνιότητα σε όλα τα πράγματα που παρέρχονται και Άπειρο στα πεπερασμένα, τότε αυτός έχει καθαρή γνώση.

Αλλά αν κάποιος απλά βλέπει την διαφορετικότητα των πραγμάτων, με τις διαιρέσεις τους και τους περιορισμούς τους, τότε αυτός έχει ακάθαρτη γνώση.

Και αν κάποιος βλέπει ένα πράγμα με ιδιοτέλεια σαν αυτό να ήταν τα πάντα, ανεξάρτητο από το ΕΝΑ και τα πολλά, τότε αυτός είναι στα σκοτάδια της άγνοιας.


Εξαιρετική βρήκα και την επεξήγηση του Juan Mascaro πάνω στο προηγούμενο κείμενο:
Όλα τα πράγματα στη γη, από ένα λουλούδι ως και τον άνθρωπο, μπορούν να αποτελούν αντικείμενα αγάπης ή ενατένισης (διαλογισμού), αντικείμενα διανοητικού ενδιαφέροντος, και αντικείμενα προς κτήση. Στην πρώτη περίπτωση μας δίνουν την χαρά του Άπειρου· στη δεύτερη μας δίνουν την γνώση η οποία είναι δύναμη· και στην τρίτη μας δίνουν τις αλυσίδες που μας δένουν στην ύλη, μας τραβούν προς την σκοτεινιά του θανάτου, στην αθλιότητα του ανταγωνισμού για δύναμη αντί για την συνεργασία για ανιδιοτελή χαρά.

Φτάνουμε όπως χαρακτηριστικά λέει και ο Τρισμέγιστος στο σημείο όπου "το σύμπαν (ή ο Θεός αν θέλετε) είναι μια άπειρη σφαίρα της οποίας το κέντρο είναι παντού ενώ η περιφέρεια πουθενά." Το περιορισμένο (ο άνθρωπος) δεν μπορεί να κατανοήσει το Άπειρο. Όμως αναλογιζόμενοι όλα αυτά (τις δυο αβύσσους πάνω μας και κάτω μας) και καθώς η περιέργεια μας μεταβάλλεται σε θαυμασμό, θα είμαστε όλο και περισσότερο διατεθειμένοι να τα θωρούμε όλα αυτά σιωπαίνοντας, παρά να τα ερευνούμε.

Αν λοιπόν το νόημα της ζωής δεν είναι στα δικά μας μέτρα για να το ερευνήσουμε - ή όπως λέει και ένας γνωστός: "Δεν υπάρχει νόημα στη ζωή. Βρίσκεσαι εδώ γιατί οι γονείς σου έκαναν σεξ. Τελεία."- τότε τι θα έπρεπε να είναι η φιλοσοφία και ποιο το αντικείμενο της; Ποια είναι τα ερωτήματα στα οποία μπορούμε να βρούμε απάντηση;

Υπάρχει ένα ακόμα άπειρο το οποίο δεν ανέφερα: Η άβυσσος που βρίσκεται όχι πάνω μας, ούτε κάτω μας. Υπάρχει η άβυσσος μέσα μας. Και είναι αχαρτογράφητη. Ο Σωκράτης έλεγε (Πλάτων, Απολογία): "Ό ἀνεξέταστος βίος οὐ βιωτὸς ἀνθρώπῳ". Αυτός που δεν ψάχνει τον εαυτό του είναι ένας σκλάβος των καταστάσεων. Ο αναζητητής φιλόσοφος λοιπόν είναι κάποιος ο οποίος ερευνεί τον εαυτό του. Γνωρίζοντας το εαυτό σου ελευθερώνεσαι και από την επίδραση των καταστάσεων.

Η φιλοσοφία δεν είναι να έχεις μία φιλοσοφία. Η φιλοσοφία είναι να ξέρεις να ζεις. Να φιλοσοφείς την ζωή σου. Αυτός είναι ο φίλος της σοφίας. Δεν ζητά δύναμη, δηλαδή την γνώση.  Δεν είναι δογματιστής/περήφανος ότι κατέχει την αλήθεια. Όποιος λέει ότι έχει την συνείδηση του ήσυχη δεν ξέρει τι είναι συνείδηση και δεν έχει συνείδηση. Ο Πεσσόα λέει κάπου: "Να είσαι σημαίνει να καταλαμβάνεις χώρο και να δίνεις συνείδηση σε ένα τόπο." Είναι ακριβώς ότι προσπαθούν να κάνουν οκτώ σύγχρονοι φιλόσοφοι μέσα σε 10 λεπτά ο καθένας στο ντοκιμαντέρ "Examined Life" που συστήνω ανεπιφύλακτα στους αγγλομαθείς.


 



« PREV
NEXT »

26 σχόλια

  1. Έχουμε την τάση να ψάχνουμε συνεχώς για καινούρια εδάφη και νέους τόπους,το 'μακρινό' μας γοητεύει,αλλά σπάνια ψάχνουμε μέσα μας..που με μια έννοια είναι πιο 'μακριά' από οποιοδήποτε άλλο μέρος.
    Υπέροχη ανάρτηση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Το ανώτατο στάδιο της Φιλοσοφίας είναι όταν ανθρωπος απαλλαγμένος απο τις δικές του ιδεοληψίες , ξεκαθαρίζει πόσο μικρός είναι απέναντι στην Φύση, και αποδέχεται εν τέλει τους αδήριτους νόμους της.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ναι το φαντάστηκα ότι θα είχες πρόβλημα με τη βαρβαρικήν. Ενώ δεν έχεις κανένα απολύτως με την Ειρωνικήν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Αν και θαυμάζω την μεγαλοψυχία σας, αυτό που με συγκίνησε ιδιαίτερα ήταν τα ταπεινά σας κίνητρα: η αποφυγή δυσπεψίας των χιλιάδων αναγνωστών αυτού του φτωχού ιστολογίου.
    Εύγε! Και εις ανώτερα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Καταρχήν να ζητήσω συγνώμη που δεν σεβάστηκα την επιθυμία σου να μην αναρτήσω αυτό το σχόλιο.
    Δεν μου χάλασες καμία σάλτσα και στο προσωπικό δεν το γύρισες αλλά το είχες από την αρχή. Δεν μου άρεσε ούτε εμένα η τροπή που πήρε η συζήτηση (ο θεός να την κάνει) αλλά μην βάζεις πάλι μπροστάντζα τους αναγνώστες. Ο καθένας μπορεί να κρίνει για τον εαυτό του. Δεν είπα ποτέ ότι έχω το αλάθητο, ούτε ότι έχω σπουδάσει φιλοσοφία ή και άλλο. Αντίθετα εσύ μπήκες με την ορμή αυθεντίας και έκρινες.

    Δεν είναι αρχή μου να σβήνω σχόλια, όσο υποτιμητικά και να είναι. Επομένως αν κάτι από τα σχόλια σου δεν σου αρέσει ή δεν θέλεις να το βλέπεις αναρτημένο μπορείς να το σβήσεις εσύ. Νομίζω ότι σου δίνει αυτή τη δυνατότητα ο blogger.

    Δεν με ενοχλεί η κριτική παρά μόνο όταν γίνεται με την μορφή επίθεσης και όχι επιχειρηματολογίας. Άρα είσαι ευπρόσδεκτη να επιχειρηματολογήσεις όποτε θέλεις.
    Να είσαι καλά και καλή καρδιά πάνω απ' όλα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Αγαπητέ,

    Η "συζήτηση" μαζί σου είναι πάντα ενδιαφέρουσα αλλά και ευχάριστη :-) Αν δεν μου άλλαζες μονίμως και φύλο...:-) Πάντως σε ευχαριστώ πολύ για την επεξήγηση. Θα πρέπει λίγο να τα σκεφτώ όλα αυτά και θα επανέλθω. Έχω την εντύπωση ότι είναι κάπως "έξω" από μένα, αλλά είτε διαφωνώ, είτε συμφωνώ, εκτιμώ πολύ τις γνώσεις που φαίνεται ότι έχεις και σέβομαι την οπτική σου.

    Καλή σου μέρα...και τα λέμε !

    Υ.Γ.: Την άποψή μου όμως (μόλις την εδραιώσω) δεν θα την ...γλιτώσεις!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Το δις εξ' αμαρτείν ουκ ανδρός σοφού...
    Πάντως προς δικαιολογία μου υπάρχει και ένας Μ και σε αυτόν οφείλεται η σύγχυση στο κεφάλι μου...

    Περιμένω πάντα με χαρά τις απόψεις σου.

    Καλημέρες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Καλημέρα και πάλι,

    Λοιπόν το σκέφτηκα και νομίζω ότι ο διαχωρισμός που κάνει ο Μπαχάβα Γκίτα είναι απλά η θρησκευτική, η επιστημονική και η υλική προσέγγιση της ζωής. Και αν και για την υλική προσέγγιση σαφώς θα συμφωνήσω, ωστόσο εγώ μάλλον ανήκω στους ανθρώπους που έχουν επιστημονική προσέγγιση για τη ζωή. Επιχειρήματα σαφώς έχω για αυτήν την θεώρηση, νομίζω όμως ότι δεν χρειάζεται να μπούμε σε αυτή τη διαδικασία.
    Καθένας πιστεύει ό,τι έχει ανάγκη και αυτό πρέπει να είναι σεβαστό από όλους. (Ελπίζω να συμφωνήσουμε τουλάχιστον σε αυτό :-))

    Υ.Γ.: Υπερ-απλούστευσα λίγο τα πράγματα, ελπίζω να μου το συγχωρέσεις :-)

    Καλή σου μέρα από την φθινοπωρινή Αθήνα !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Καλημέρα αγαπητή Μ, ;-)

    Δεν υπερ-απλούστευσες, ίσα-ίσα νομίζω τα είπες ντόμπρα και σταράτα.
    Σαφώς και θα έχεις τα επιχειρήματα σου για την άποψη που υποστηρίζεις, γι' αυτό και δεν θα συμφωνήσω απόλυτα με το "ο καθένας πιστεύει ότι έχει ανάγκη". Έλεγε ένας αρχαίος: "πάντι γαρ αίτιον του πράσσειν πως το δόγμα" δηλ. σε κάθε περίπτωση ο τρόπος με τον οποίο κάποιος κάνει κάτι εξαρτάται από την κρίση του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Καταρχάς ευχαριστώ για αυτό το -ήτα-;-)

    Και εν συνεχεία (γιατί εγώ νομίζω πως κατά βάθος συμφωνούμε), μια ερώτηση: Η κρίση σου (ή του καθενός, όπως θέλεις δες το) από τι εξαρτάται?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Με αυτήν την ερώτηση-κλειδί νομίζω ότι πέσαμε ακριβώς στην ουσία της ανάρτησης.
    Σαφώς η κρίση εξαρτάται από τη γνώση. Ωστόσο η ειδοποιός διαφορά για εμένα είναι κατά πόσο ο καθένας μας εξετάζει την κρίση του και της δίνει την απαραίτητη προσοχή. Εξ ου και "Ό ἀνεξέταστος βίος οὐ βιωτὸς ἀνθρώπῳ". Σκέψου: μήπως συνήθως κάνουμε ότι κάνουμε μόνο από μιμητισμό και συνήθεια;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σου. Η κρίση μας εξαρτάται από τη γνώση και είναι σαφώς σημαντικό να της δίνουμε την απαραίτητη σημασία και να μην οδηγούμαστε στο μιμητισμό και τη συνήθεια (όσο αυτό μπορεί να το αποφύγει ένας άνθρωπος) αλλά θα κάνω και μια μικρή αλλά σημαντική κατ' εμέ προσθήκη: Η κρίση μας εξαρτάται από τη γνώση ΚΑΙ τις ανάγκες μας. Αυτό που προσπαθούμε να ικανοποιήσουμε στο κάτω-κάτω με τις γνώσεις ή την πίστη ή την ύλη δεν είναι οι εσωτερικές μας ανάγκες?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Απολαμβάνω απίστευτα την συζήτηση, και χαίρομαι που συμπληρώνεις τα κενά της σκέψης μου. Όμως επειδή σου αρέσει να μου βάζεις δύσκολα, θα είμαι και εγώ αμείλικτος :))
    Ποιες είναι οι εσωτερικές μας ανάγκες φίλτατη; και για να το δυσκολέψω ακόμα περισσότερο: Είναι διαφορετικές για τον καθένα μας;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Νομίίίζω (και σε παρακαλώ να σημειώσεις πως δε χρησιμοποιώ το συγκεκριμένο ρήμα τυχαία ;-)) πως όχι, οι εσωτερικές ανάγκες δεν είναι ίδιες
    για τον καθένα μας (οπότε -ευτυχώς!- δεν μπορώ να απαντήσω στην 1η σου ερώτηση-γιατί για να είμαι ειλικρινής δεν ξέρω αν θα μπορούσα να το κάνω επιτυχώς. Ή αν θέλεις δεν ξέρω αν έχω εξαρχής εκφραστεί σωστά χρησιμοποιώντας τη συγκεκριμένη έκφραση. Βεβαίως αν εσύ θέλεις να απαντήσεις στην ερώτησή σου δεν θα είχα αντίρρηση ;-)). Οι ανάγκες μας έχουν να κάνουν με το χαρακτήρα, τις εμπειρίες, τις γνώσεις, κλπ.
    Κατά συνέπεια αυτό που χρειάζεται ο καθένας για να καλύψει τις εσωτερικές του ανάγκες είναι διαφορετικό και για αυτό είπα ότι ο καθένας μας πιστεύει ό,τι έχει ανάγκη.
    Η συζήτηση είναι υπέροχη, αλλά πλέον δεν ξέρω αν επιχειρηματολογώ υπέρ μου ή κατά μου ;-D

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Α παλιοσουπιά (πήγανε περίπατο οι ευγένειες), πως ξεγλιστράς! :))

    Εννοείται ότι ούτε εγώ μπορώ να απαντήσω χωρίς προετοιμασία στην ερώτηση μου. Επειδή έχω και να κάνω κάποια πράγματα θα επανέλθω είτε σε σχόλιο είτε με ανάρτηση γιατί το θεωρώ πάρα πολύ ενδιαφέρον θέμα και θέλω να του δώσω την απαραίτητη προσοχή.

    Σκεπτόμενος πάντως ότι οι εξωτερικές μας ανάγκες είναι κοινές και απλές (νερό, φαί και στέγη) φαντάζομαι ότι και οι εσωτερικές έτσι πρέπει να είναι.

    Αυτό που μπορώ να πω πάντως είναι ότι αν δεν μπορούμε να πούμε ποιες είναι οι εσωτερικές μας ανάγκες πως είναι ποτέ δυνατόν να τις καλύψουμε;

    Η συζήτηση είναι υπέροχη ακριβώς επειδή έχουμε ξεχάσει το εγώ, δηλαδή τι πιστεύουμε και ερευνούμε παρέα. ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. O.k. λοιπόν αγαπητέ, θα περιμένω το σχόλιο ή την ανάρτηση.

    Υ.Γ: από το ζωικό βασίλειο θα προτιμούσα να χρησιμοποιήσεις την επόμενη φορά τη μαιμουδίτσα. Νομίζω μου ταιριάζει καλύτερα από τη σουπιά ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Αγαπητή Μ,
    προσπάθησα για ανάρτηση αλλά αφ' ενός ο χρόνος ήταν περιορισμένος και αφ' ετέρου το αποτέλεσμα δεν με άφησε ικανοποιημένο...

    Οπότε επανέρχομαι στα σχόλια και πιάνω το νήμα από εκεί που το αφήσαμε.
    Οι κουβέντα πήγε στις εσωτερικές ανάγκες του ανθρώπου. Τις οποίες φαντάζεσαι πολλές αλλά δεν ονομάζεις, ενώ εγώ μίλησα για λίγες και κοινές, επίσης χωρίς να ονομάσω.

    Νομίιιιιιζω (με τον τρόπο που το λες και εσύ) ότι στην ουσία η εσωτερική ανάγκη είναι μόνο μία: "γνώθι σ'εαυτόν".
    Γιατί τι άλλη ανάγκη έχουμε από το να διαφυλάξουμε το "ηγεμονικόν" μας (αυτό που μας κυβερνάει); Και αν όσα ανέφερα στην ανάρτηση είναι αλήθεια, δηλ. ότι δεν μπορούμε να γνωρίσουμε τίποτα (από τα μεγάλα και τα μικρά) τότε τουλάχιστον αυτό βοηθά στο να κυβερνάμε την ζωή μας. Και δεν υπάρχει τίποτα πιο δίκαιο από αυτό.
    Γιατί με αυτό θα γνωρίσουμε καταρχήν τις πραγματικές μας ανάγκες. Θα κατανοήσουμε ποιες ανάγκες μας είναι επίπλαστες, και ποιες επιθυμίες μας μας υποδουλώνουν. Με λίγα λόγια μόνο αυτό θα μας βοηθήσει να ζήσουμε σαν πραγματικοί άνθρωποι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Αγαπητέ,

    Νομίζω ότι επεξήγησες πολύ όμορφα αυτό που θεωρείς εσωτερική ανάγκη. Αλλά εγώ, αν και αποδέχομαι την αυτογνωσία ως βάση για μια καλή και ισορροπημένη ζωή, θεωρώ ότι έχω περισσότερες εσωτερικές ανάγκες όπως την αυτοεκτίμηση αλλά και την εκτίμηση από τους γύρω μου, ή την αγάπη και την απόδειξη της αξίας μου ως άτομο, με λίγα λόγια την αποδοχή και από τον ίδιο μου το εαυτό αλλά και από τους άλλους. Δεν φτάνει να με ξέρω αλλά να με αποδέχομαι και να με αποδέχονται και να με εκτιμούν και άλλοι. Αυτό, μας οδηγεί σε δύο πιθανά συμπεράσματα: ή ότι οι εσωτερικές ανάγκες κάθε ανθρώπου είναι διαφορετικές, οπότε και ο καθένας τις ικανοποιεί κατά το δοκούν ή ......ότι είμαι ματαιόδοξη.
    (Ελπίζω να μη συμφωνήσεις στο 2ο :-) Αστείο ήταν!)
    ή λοιπόν (σοβαρά τώρα) ότι ξεκινάμε από διαφορετικές βάσεις καθώς ορίζουμε εντελώς διαφορετικά τον όρο εσωτερική ανάγκη και άρα λογικά θα καταλήξουμε σε διαφορετικά συμπεράσματα.
    Εννοείται πως απολύτως βέβαια για τα παραπάνω δεν είμαι..δεκτή κάθε ένσταση.
    Ως, τότε...να έχεις μια όμορφη μέρα !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Αγαπητή Μ,
    νομίζω ότι το πρόβλημα είναι περισσότερο ορισμού όπως λες και εσύ.
    Αυτά που αναφέρεις δεν θα τα χαρακτήριζα ανάγκες. Περισσότερο είναι επιθυμίες και ως γνωστόν οι περισσότερες δεν είναι αναγκαίες.
    Δεν ξέρω αν αυτές που λες είναι αναγκαίες αλλά ξέρω σίγουρα ότι όταν κάποιες ανάγκες μας εξαρτώνται από άλλους τότε είμαστε ανελεύθεροι. Και το χειρότερο δεν είναι ότι δεν το γνωρίζουμε, αλλά αυτά που κάνουμε για να ικανοποιήσουμε την ανάγκη. Γιατί όλα αυτά που κάνουμε (οι πράξεις μας), ακόμα και αυτά που δεν κάνουμε, είναι ο βίος μας.

    εν γνώση μου ότι το "γνώθι σ' εαυτόν" είναι έννοια αφηρημένη και που δεν γίνεται ποτέ να ολοκληρωθεί (αφού όπως είπαμε ένα άπειρο υπάρχει και μέσα μας) θα επιμείνω ότι είναι η μοναδική μας εσωτερική ανάγκη. Οι όποιες γνώσεις αποκομίσουμε θα μας δώσουν βοήθεια για μια πιο ηθική ζωή...
    ... αν το "ηθική" ξινίζει τότε να σκεφτείς την ηθική σαν την κρίση μας η οποία "εγ-κρίνει" τις πράξεις μας.
    Και θα δώσω ένα παράδειγμα ώστε να κατανοήσεις αυτήν την έννοια της ηθικής:
    Σκέψου τους πολιτικούς μας που εγ-κρίνουν όλα αυτά που κάνουν και υπογράφουν (και το κάνανε τόσα χρόνια). Δεν αναρωτιέσαι γιατί; Γιατί είναι απλά ανήθικοι. Η κρίση τους μέχρι εκεί φτάνει. Γι' αυτό ο μέγιστος Ευ. Λεμπέσης έλεγε ότι οι ανήθικοι είναι βλάκες!

    Ελπίζω μόνο να μη σε ζάλισα :(
    Είναι επειδή τα είχα πρόχειρα για την ανάρτηση :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Καθόλου δεν με ζάλισες!! Μπορεί ακόμα να παραδεχτώ ότι ίσως και να έχεις δίκιο. Αλλά θα το ψάξω άλλο λίγο πριν αποφανθώ οριστικά ;-)

    Γιατί την ηθική συμφωνώ απόλυτα. Γιατί να με ξινίζει? Την ηθική τη θεωρώ πολύ σοβαρή υπόθεση και είναι από τα λίγα πράγματα που με βοηθάνε τόσο πολύ στην προσπάθειά μου να τα έχω καλά με τον εαυτό μου.

    Ik wens je een mooi dag verder!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Τα ολλανδικά από που τα ξεσήκωσες; μη μου πεις ότι ο γούγλης κάνει τόσο καλή δουλειά;

    Να έχεις μια όμορφη μέρα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή