ΠΡΟΣΦΑΤΑ

Κυριακή 19 Φεβρουαρίου 2012

Γράμμα από το Νότο


Αναδημοσίευση από τον Simpleman
Όχι , δεν είμαστε όλοι Έλληνες. Αφήστε μας να λύσουμε τα θέματα μόνοι μας αυτή την φορά. Δεν έχει ανάγκη από γάζες το δέντρο που κόπηκε από την ρίζα. Αφήστε το να βρει τον τρόπο μόνο του να ξαναθεριέψει ή αν δεν έχει γερές ρίζες να εξαφανισθεί για να μην μετατραπεί σε κισσό. Είναι συγκινητικές οι πικετοφορίες και τα κείμενα συμπαράστασης σας μέσω διαδικτύου αλλά είναι πλέον πολύ αργά. Αργήσατε, Ευρωπαίοι, να κατανοήσετε τι μας φυλούσαν για το τέλος οι δικοί σας εξουσιαστές που έχουν τα τσιράκια τους στην Ελλάδα από την εποχή παλαιών Φιλελλήνων. Εθελοτυφλούσατε και τώρα τα γράμματά σας και οι δηλώσεις σας μοιάζουν με επικήδειο μπροστά σε μία ψαροκασέλα που μας έβαλαν για φέρετρο. Όχι δεν είμαστε όλοι Έλληνες, γιατί εμείς κάνουμε την απάνθρωπη πορεία  τώρα και γι’ αυτό αφήστε μας τουλάχιστον την ικανοποίηση να λέμε ότι ο δρόμος αυτός που παγώνει τα πόδια μας είναι αποκλειστικά δικός μας.
Δεν είμαστε όλοι Έλληνες, διότι ούτε εμείς εδώ κάτω στο Νότο των Βαλκανίων δεν είμαστε όλοι της ίδιας ράτσας. Χωριστήκαν τα τσανάκια μας από καιρό. Από την μια μεριά έχουμε τους υποτακτικούς των κομμάτων νέων και νεοεισαγώμενων και από την άλλη τους μοναχικούς που προσπαθούν να σώσουν από τον βομβαρδισμό τουλάχιστον την αξιοπρέπεια του να φέρεις το ασήκωτο όνομα Έλληνας. Για το λόγο αυτό όταν γράφετε επιστολές συμπαράστασης να βάζετε υποσημειώσεις σε ποιους τις στέλνετε γιατί σε αυτόν τον καφενέ στριμώχθηκαν αγρίως τα παλικάρια από τις αδελφές.  Αν το κάνετε για να προλάβετε το τσουνάμι που έρχεται προς τη μεριά σας τότε οι δηλώσεις συμπαράστασης φανερώνουν δειλία να αντιμετωπίσετε τα δικά σας ψηφισμένα εξουσιαστικά γουρούνια. Δηλώνετε φόβο για την πάρτη σας και όχι αλληλεγγύη για μας.
Το μόνο που μπορείτε να κάνετε μέσα από το φιλεύσπλαχνο  φιλελληνικό σας πνεύμα είναι να προστατέψετε από τα νύχια των δήθεν πολιτισμένων συμπολιτών σας τους Έλληνες που μεταναστεύουν για να επιβιώσουν στον δικό σας τόπο. Να γίνετε σύμμαχοι τους στο δικό σας έδαφος και όχι στο δικό μας γιατί αυτές οι συμμαχίες εισαγωγής μάς έχουν ακρωτηριάσει 200 χρόνια τώρα. Να μην αφήνετε κανέναν να τους πει: «Έλληνα, μού χρωστάς». Να υπερασπιστείτε τουλάχιστον αυτόν που μπορείτε και αφήστε εμάς ήσυχους αυτόν τον σκληρό χειμώνα που θα κάνει χρόνια να τελειώσει. Αφήστε μας ήσυχους διότι πρέπει να μάθουμε από την αρχή. Να καθαρίσουμε το τοπίο, να φτιάξουμε καινούργια θεμέλια, να ξεθάψουμε την σφαγιασμένη  μας ηθική. Να ξαναγίνουμε Έλληνες, όχι για να μας θεωρείτε φίλους σας, αλλά για να ξαναγίνουμε η έμπνευσή σας.
« PREV
NEXT »

5 σχόλια

  1. κρατώ την τελευταία φράση
    πολύ όμορφη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αδερφέ,αυτό το κείμενο πρέπει να διαπέρασε το πετσί σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. @ Βάσω Α.
    Όπως είπε και κάποιος στα σχόλια του Simple, αυτό το κείμενο θέλει μελέτη και όχι διάβασμα. Η τελευταία φράση για εμένα δείχνει την υπευθυνότητα και την σημασία του να φέρεις την Ελληνική ψυχή.

    @ Tiktos
    κόκκαλο, μεδούλι, και ψυχή αδελφέ.
    Ειδικά για εμάς τους Έλληνες του εξωτερικού έχει μια ιδιαίτερη αξία. Δεν μπορώ να καταλάβω πως μπορεί να ξέρει τόσο καλά την κατάσταση εδώ στο βορρά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αυτές τις σκέψεις έκανα και εγώ.

    Μια χώρα για να ορθοποδήσει πρέπει πρώτα να τα βρει με τον εαυτό της.Πρέπει να απομονωθεί για όσο καιρό χρειαστεί,για να συνειδητοποιησει τα όρια της,την αξία της,τα λάθη της.Να κατανοήσει την βαθύτερη έννοια του έθνους.Από αυτά θα βγούμε στον δρόμο της Ευρωπαικής ολοκλήρωσης.Ολοκλήρωση σύμφωνα με τις αρχές της δημοκρατίας κτλ.Και μετά αυτομάτως θα γίνει εξωστρεφής.Εφόσον θα λειτουργεί ομαλά,με συστημα και με σταθερους ρυθμούς αναπτυξης και ευημερίας θα ελκύσει το παγκόσμιο ενδιαφέρον.Θα γίνουμε ξανα οι εμπνευστές του κόσμου αυτού.

    Η χώρα μας είναι σαν έφηβη.Εχει τα κομπλεξ της.Πρεπει να συνειδητοποιησει πως δεν θα βρει την ''ευτυχία'' στους άλλους ξεκινώντας από αυτούς αλλά η ευτυχία βρίσκεται σε έναν δρόμο που ξεκινάει από εσένα τον ίδιο και καταλήγει στους άλλους.Εδώ το θεμα είναι πως δεν μας αφήνουν να φύγουμε όσο και να τραβιόμαστε.

    Ειμαι υπέρ της χρεοκοπίας.Οι συνέπειες είναι ενα τιποτα,μπροστά στους ''καρπούς'' που θα απολαμβάνουμε στην συνέχεια.Εχουμε τα μέσα για να χτίσουμε μια κοινωνία,ένα κράτος,ενα έθνος για το οποίο θα μπορώ να πω ''Ναι,είμαι περήφανος που είμαι Ελληνας,γτ πάλεψα,ίδρωσα,ήλπιζα,καταφερα.''.Και αυτά που θα χάσουμε είναι ένα τίποτα μπροστά σε αυτά που θα κερδίσουμε.Γιατί πολύ απλά θα συμφιλιωθώ με τον εαυτό μου και με την Ελλάδα.Αυτό είναι το απόγειο της γαλήνης.Δακρύζω και μόνο που το σκέφτομαι.Δεν ξέρω,πιστεύω πως αυτό το συναίσθημα δν είναι εθνικισμός.Αυτό το συναίσθημα είναι κάτι που λείπει από τον σημερινό Ελληνα.Αυτη η ανάγκη προσφοράς στην κοινωνία.Πρέπει επιτέλους να καταλάβουμε πως η κοινωνία είναι το κλειδί,όχι ο καθένας σαν άτομο.Και εδώ απλά τυχαίνει να γεννήθηκα στην Ελλάδα και να ανήκω στην ελληνική κοινωνία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Jean,
    συμφωνώ με αυτά που γράφεις. Ενδιαφέροντες προβληματισμοί, που θα έπρεπε όλοι μας να σκεφτόμαστε.

    Θα σου ζητήσω μια χάρη μόνο. Επειδή το κείμενο είναι αναδημοσίευση, θα εκτιμούσα αν έστελνες το σχόλιο σου στον δημιουργό της ανάρτησης. Αισθάνομαι σαν να τον κλέβω...

    Να είσαι καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή