Ψήφος μπουγιουρντί

Writen by Iptamenos Ollandos 9:53 π.μ. - 0 Comments

Του Τρύφωνα Λιώτα

Το μπουγιουρντί είναι Θεσσαλονικιώτικο έδεσμα με την καυτερή πιπεριά, τη φέτα και τη ντομάτα. Το μπουγιουρντί είναι μια συνομιλία του ουρανίσκου με το θείο. Το θεσσαλονικιώτικο μπουγιουρντί είναι η περιπαικτική εκδίκηση των σκλαβωμένων έναντι των εξουσιαστών. Την άφεση "αμαρτιών" της εξουσίας οι απόγονοι των σκλαβωμένων την έκαναν σαγανάκι, καυτερό, αλμυρό και στο χρώμα του αίματος. Τέτοια τιμή!

Διότι παλιά, το μπουγιουρντί ήταν το συγχωροχάρτι που έδιναν οι Οθωμανοί κατά την διάρκεια της επανάστασης του 1821 στους Έλληνες που ξεσηκώνονταν και είχαν μετανιώσει μη θέλοντας να έχουν επιπτώσεις.

Συνήθως επικοινωνούσαν με τους δημογέροντες ή τις εκκλησιαστικές αρχές ενός χωριού ώστε να συγκεντρωθούν όλοι οι κάτοικοι και να υπογράψουν τα μπουγιουρντί. Ενίοτε στέλνανε και Έλληνες που είχανε υπογράψει και που μάχονταν εναντίον των Ελλήνων της επανάστασης για να τους πείσουν για τις αγαθές Τους προθέσεις (βλ. Νενέκο).

Ο σουλτάνος στην Κωνσταντινούπολη μάζευε τα συγχωροχάρτια για να τα στείλει στους Ευρωπαίους για να τους αποδείξει ότι μια μικρή μόνο μειοψηφία ήθελε πραγματικά την επανάσταση όπως μαρτυρά ο Κολοκοτρώνης στα απομνημονεύματά του.

Η ψήφος, ειδικά σε εκλογές οι οποίες λαμβάνουν χώρα υπό την κυριαρχία του Σουλτάνου Ε.Ε, έχει πάρα πολλά κοινά με εκείνο το παλιό μπουγιουρντί.

Ο Σουλτάνος (Αγορές, Μέρκελ, ΕΕ) έχει υποτάξει τους Έλληνες εδώ και χρόνια αλλοιώνοντας τον κοινωνικό, πολιτικό και οικονομικό χαρακτήρα τους. Οι Έλληνες θέλησαν να επαναστατήσουν με ένα δημοψήφισμα του κώλου λέγοντας όμως ένα υπερήφανο ΟΧΙ.

Όμως, οι προύχοντες και δημογέροντες του λαού βιάστηκαν να το κάνουν ΝΑΙ (συμπράττοντας όλοι τους) για να σώσουν τον λαό από τις συνέπειες (την οργή των εταίρων και των αγορών). Μάλιστα πρωτοτύπησαν και υπέγραψαν ένα συγχωροχάρτι για όλους μας για να μην μπαίνουμε σε κόπο, βρε αδελφέ. Ζήτησαν άνευ λαϊκής εξουσιοδότησης την συγχώρεση του λαού που τόλμησε να σηκώσει κεφάλι, έστω και ειρηνικά.

Ωστόσο ο Σουλτάνος ήθελε να δείξει στον κόσμο ότι το συγχωροχάρτι το υπέγραψαν με τη θέλησή τους όλοι οι «επαναστατημένοι». Έτσι διέταξε τους δημογέροντες να προκηρύξουν εκλογές για να ψηφίσουν όλοι «δημοκρατικά και ελεύθερα».

Οι Νενέκοι ήταν πολλοί σ’ αυτήν την περίπτωση. Κάποιοι το παίξανε και επαναστάτες για να φτιάξουν νέα ταμπούρια (αναχώματα) ελέγχοντας κάθε αντίδραση του λαού απέναντι στον Σουλτάνο (Ε.Ε). Ήταν αυτοί που τους ενδιέφερε να έχουν μια καλή θέα στη βουλή όταν θα ψηφίζονταν όλοι οι νόμοι που υπογραφήκανε γιατί γνώριζαν εκ των προτέρων, ότι η συντριπτική πλειοψηφία των ψηφοφόρων και των κομμάτων, ήτανε δηλωμένοι Νενέκοι και όποιο και αν ήταν το αποτέλεσμα των εκλογών, αυτοί θα συνέχιζαν το αγαστό σωτήριο έργο τους από εκεί που το διακόψανε.

Γι’ αυτό κάθε ψήφος, σε αυτές ειδικά τις εκλογές, είναι και μια αίτηση για συγχώρεση από τον Μεγάλο Σουλτάνο.

Γι' αυτό και μέσα μας όλο και περισσότερο ουρλιάζει ψιθυριστά η απάντηση που έδωσε κάποιος κάποτε: "Φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους". Μόνο που η κραυγή είναι λίγων με μοναδικά άρματα την ψυχή τους, ενώ οι Νενέκοι του Ευρωπαίου Μπραΐμη άπειροι και πρόθυμοι. Και γιατί να μην είναι δηλαδή; Η φοροεισπρακτική πολιτική των Οθωμανών είναι αυτή που ισχύει στην Ελλάδα εν μέσω της φορολογίας των Ευρωμανών: "Βαρλίκ βεργκισί" φόρο ακίνητης περιουσίας, δηλαδή, πληρώνουμε, φόρο Δεκάτης πληρώνουμε, βαρύ Κεφαλικό φόρο πληρώνουμε, φόρο αίματος (παιδομάζωμα για Γενίτσαρους) πληρώνουμε, αφού τα νιάτα μας ξενιτεύονται δια παντός. Ακόμη και φόρο για τα μαλλιά που δεν έχουμε πληρώνουμε. Και τι δεν μας καλούν να πληρώσουμε, με εισπράκτορες όσους διατείνονται πως θα μας σώσουν. Η μόνη διαφορά του τότε με το τώρα είναι ότι ο Οθωμανός και τα ελληνόφωνα τσιράκια του σήκωναν την σπάθα για εκφοβισμό. Σήμερα δεν υπάρχει η ανάγκη να εκφοβίσουν διότι οι απόγονοι των σκλαβωμένων μετάλλαξαν τον επιβαλλόμενο ραγιαδισμό σε εθελοντική υποταγή και από το προκλητικό προς την εξουσία "σφάξε με, Αγά μου, ν' αγιάσω", φθάσαμε στο "σε ψηφίζω, Αγά μου, ν' αρπάξω".

Αδέλφια ο Θεός και η ψυχή σας, αλλά μην ξεχνάτε και την Ελλάδα.

γράφτηκε Στον Τοίχο τον Σεπτέμβριο του 2015