Όχι άλλο «κι εγώ έχω ένα φίλο gay»

Writen by Iptamenos Ollandos 9:55 π.μ. - 0 Comments

της Κατερίνας Γκαράνη

Αυτό το κείμενο δεν θα το γουστάρετε πολύ. Στην πρώτη κιόλας παράγραφο που θα δείτε ότι δεν αναφέρεται στο προβληματάκι σας, στο μισθουλάκο σας, στα δικαιώματα των Ελλήνων, στην εθνική συνείδηση θα το προσπεράσετε. Έτσι όπως προσπερνάτε αυτά που δεν έχουν αντικείμενο ΕΣΑΣ.

Εσείς οι βαρβάτοι άντρακλες και μεις οι γυναίκες που γουστάρουμε μόνο βαρβάτους ας σκεφτούμε μία στιγμή και μόνο ότι επειδή ερωτευόμαστε αποκλειστικά ανθρώπους του αντίθετου φύλου ή ερωτοτροπούμε μόνο με το αντίθετο φύλο ή ότι επιλέγουμε να διανύσουμε την ζωή μας μόνο με άτομο του αντίθετου φύλου θα έπρεπε να κρυβόμαστε, να τρώμε ξύλο αν τολμούσαμε να κάνουμε γνωστή σε άλλους την επιλογή μας, να μάς καθαρίζουν με αυτόματο όπλο σε ταβέρνα που διασκεδάζουμε γιατί είμαστε αυτό που είμαστε και ας σκεφτούμε μία στιγμή ότι θα υπάρχουν χώρες στον πλανήτη που δεν θα θεωρούν σωστό να είμαστε "κανονικοί".

Στις 23 Ιουνίου του 16ου έτους της δεύτερης χιλιετίας μετά Χριστόν, τα Ηνωμένα Έθνη για πρώτη φορά στην ιστορία τους αποφάσισαν ότι πρέπει να μπει θέση ανεξάρτητου εμπειρογνώμονα για τα δικαιώματα της LGBT κοινότητας (λεσβίες, ομοφυλόφιλοι, αμφιφυλόφιλοι και διαφυλικοί). Μετά το παγκόσμιο μακελειό επί αιώνες, το οποίο δεν κόπασε καθόλου τον 20ο και τον 21ο αιώνα και το οποίο στοχοποιεί την ελευθερία του ατόμου να επιλέγει αυτό που θέλει να είναι, μόνο 23 κράτη του ΟΗΕ υιοθέτησαν την απόφαση από συνολικά 47. Ούτε καν τα μισά αφού 18 είπαν όχι στον εμπειρογνώμονα που θα καταγράφει εγκλήματα εναντίον των LGBT ως εγκλήματα εναντίον ανθρώπων ενώ 6 σφύριξαν αδιάφορα και απείχαν από την σημαντικότατη αυτή απόφαση αν και έχει αργήσει ίσα με 70 χρόνια.

Περίμενε κανείς να δει ποιες υπερ-πολιτισμένες χώρες έκαναν την πρόταση προς τον ΟΗΕ για την καταγραφή των εγκλημάτων σε συνεργασία με τα κράτη-μέλη του ΟΗΕ εναντίον ανθρώπων. Και δεν ήταν υπερ-πολιτισμένες. Δεν ήταν Ευρωπαϊκές. Ήταν η Αργεντινή, η Ουρουγουάη, η Χιλή, η Κολομβία, το Μεξικό, η Κόστα Ρίκα και η Βραζιλία.

Δύο από τις 17 χώρες που αρνήθηκαν την θέση εμπειρογνώμονα στον ΟΗΕ (και βέβαια δεν πρόκειται να συνεργαστούν ως κράτη για την καταγραφή εγκλημάτων εναντίον ανθρώπων στις χώρες τους αν και υποχρεούνται από την απόφαση) είναι οι υπερ-αναπτυγμένες Κίνα και Ρωσία. Για την Κίνα δε, η ελληνική "αριστερή' κυβέρνηση σκύβει στα τέσσερα για μία επενδυσούλα τύπου Cosco κι ας μην θεωρεί ανθρώπους τους "διαφορετικούς". Δυστυχώς την λίστα με τις υπόλοιπες χώρες του "Όχι" και της "Αποχής" δεν την έχουν ακόμη δημοσιεύσει έτσι ώστε να δούμε αν πρόκειται για χώρες που καταπατώνται γενικά τα ανθρώπινα δικαιώματα και πόσο μάλλον τα δικαιώματα των "διαφορετικών". Και βέβαια αν είναι χώρες με απίστευτη θρησκευτοκρατία ή στρατιωτικό καθεστώς.

Ο πλανήτης είναι ένα ναζιστοκοποιημένο διποδικό μόρφωμα και όσα μακελειά τύπου Ορλάντο και να γίνουν δεν πρόκειται κανείς να δώσει ιδιαίτερη σημασία. Εμείς οι "κανονικοί" -είτε έτσι το θέλησε η φύση, είτε έτσι γουστάρουμε να είμαστε- θεωρούμε ότι οι εγκληματικές πράξεις εναντίον ανθρώπων, που δεν είναι σαν εμάς, δεν είναι καν θέμα συζήτησης, δεν είναι εγκλήματα. Τσουβαλιάζουμε όλοι τα αδιαπραγμάτευτα δικαιώματα των άλλων (δεν αφορούν μόνο την σεξουαλική ταυτότητα) και τα βάζουμε σε φούρνους τύπου Άουσβιτς για να μην βρομίσει η δική μας τακτοποιημένη ζωή και τα εθιμοτυπικά, θρησκευτολαγνικά δεδομένα κομμένα στα μέτρα μας. Όχι στα μέτρα του δικαίου.

Οι φωτογραφίες από την Σαουδική Αραβία με λιθοβολημένες γυναίκες που απλά ερωτεύθηκαν μάς κάνει να ανατριχιάζουμε, να λέμε "κοίτα οι ισλμαμιστές τι κάνουν στις γυναίκες ενώ εμείς είμαστε καλοί χριστιανοί". Οι φωτογραφίες με τα στρατόπεδα συγκέντρωσης απλωμένα σε όλη την Ελλάδα τους λίγο ευαίσθητους μάς κάνει να λέμε "απαράδεκτο να συμπεριφέρονται έτσι σε ανθρώπους". Αλλά το ξύλο που τρώει ένας "πούστης" ή μία "λεσβιάρα" μάς αφήνει ασυγκίνητους. Τους διαχωρίζουμε από τα δικά μας δικαιώματα γιατί νομίζουμε ότι το πρόβλημά τους είναι οι λάθος ορμόνες ή ότι όλοι θέλουν να μάς προκαλέσουν. Μα έτσι που αντιμετωπίζουμε το θέμα που δεν θα έπρεπε να είναι θέμα, είναι λογικό να υπάρχουν και υστερικές προκλήσεις.

Δεν υπάρχει λόγος μυθοποίησης του "διαφορετικού". Ακριβώς όπως "πούστηδες" στο μυαλό και στην συμπεριφορά είναι πληθώρα "κανονικών" ανθρώπων έτσι ακριβώς υπάρχουν "πούστηδες" και στην "διαφορετική" πλευρά. Όμως το θέμα μας δεν είναι ο χαρακτήρας ενός ανθρώπου αλλά το δικαίωμά του να είναι αυτός που θέλει να είναι. Στην δεύτερη χιλιετία μ.Χ ακόμη συζητούμε τα αυτονόητα, ακόμα υπάρχει η ανάγκη να δημιουργούνται κοινότητες "LGBTΙ", κινήματα "Γυναικείων Δικαιωμάτων", "Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων", "Δικαιώματα Αναπήρων", "Δικαιωμάτων των Ζώων" μόνο και μόνο για να υπερασπιστούν τα αυτονόητα που καταπατούν οι υπόλοιποι "κανονικοί". Αυτοί ντε, που όταν καταπατάται το δικαίωμα τους για την προσωπική τους ελευθερία (που ορίζεται μόνο από το πορτοφόλι τους) βρίζουν τους πάντες γιατί δεν του συμπαραστέκονται για να την διεκδικήσει.

Η ψηφοφορία των κρατών-μελών για τους LGBT αντιπροσωπεύει τον ανθρώπινο πλανήτη. Οι μισοί από τους μισούς θεωρούν αδιαπραγμάτευτο το αυτονόητο, οι υπόλοιποι μισοί (όπως οι ΗΠΑ) το κάνουν για ψηφοθηρικούς λόγους (αφού εκτελούν ακόμη μαύρους γιατί είναι μαύροι και λατίνους γιατί είναι λατίνοι), τα 2/3 των μειοψηφούντων κρατών λένε ξεκάθαρα "όχι" και οι πονηροί απέχουν γιατί ο ναζισμός κρύβεται κάτω από την δήθεν ελευθερία, όπως η απέχουσα από την ψηφοφορία, Νότια Αφρική.

ΠΗΓΗ: ΣΤΟΝ ΤΟΙΧΟ