Writen by
Iptamenos Ollandos
11:38 π.μ.
-
0
Comments
Η ανάγκη, ο ρόλος και η εφαρμογή του ακτιβισμού στη σύγχρονη κοινωνία.
Στο παρακάτω βίντεο (απόσπασμα από ντοκιμαντέρ του 2015) ο Ν. Chomsky σκιαγραφεί την ιστορία της εποχής μας. Με τη ματιά όχι ενός οραματιστή μιας τέλειας μελλοντικής ουτοπίας αλλά με τη ρεαλιστική ώριμη ματιά ενός ζοφερού μέλλοντος που φαίνεται ήδη στο παρόν. Είναι οφθαλμοφανές ότι βρισκόμαστε ήδη σε ένα κόσμο όπου οι ανθρώπινες αξίες εκλείπουν. Για παράδειγμα η αλληλεγγύη πεθαίνει ή εξασκείται από ΜΚΟ. Στη θέση της έχει μπει το κέρδος και η προσωπική ανέλιξη σε μια βαθιά νοσούσα κοινωνία γιατί αυτές οι αξίες είναι πάντα εις βάρος άλλων. Ο ομιλητής, διαισθανόμενος την ιερότητα της ιστορίας, το καθήκον για δικαιοσύνη, την απαίτηση για αξιοπρέπεια και ελευθερία καθώς και το δικαίωμα αν όχι στην ευτυχία τουλάχιστον σε μια ζωή με νόημα, θέλει να τα διεκδικήσει στο όνομα του μέλλοντος. Όχι το μέλλον σαν μια γενικότητα ή σαν κάτι αφηρημένο αλλά σαν το παρόν των παιδιών μας.
Στο παρακάτω βίντεο (απόσπασμα από ντοκιμαντέρ του 2015) ο Ν. Chomsky σκιαγραφεί την ιστορία της εποχής μας. Με τη ματιά όχι ενός οραματιστή μιας τέλειας μελλοντικής ουτοπίας αλλά με τη ρεαλιστική ώριμη ματιά ενός ζοφερού μέλλοντος που φαίνεται ήδη στο παρόν. Είναι οφθαλμοφανές ότι βρισκόμαστε ήδη σε ένα κόσμο όπου οι ανθρώπινες αξίες εκλείπουν. Για παράδειγμα η αλληλεγγύη πεθαίνει ή εξασκείται από ΜΚΟ. Στη θέση της έχει μπει το κέρδος και η προσωπική ανέλιξη σε μια βαθιά νοσούσα κοινωνία γιατί αυτές οι αξίες είναι πάντα εις βάρος άλλων. Ο ομιλητής, διαισθανόμενος την ιερότητα της ιστορίας, το καθήκον για δικαιοσύνη, την απαίτηση για αξιοπρέπεια και ελευθερία καθώς και το δικαίωμα αν όχι στην ευτυχία τουλάχιστον σε μια ζωή με νόημα, θέλει να τα διεκδικήσει στο όνομα του μέλλοντος. Όχι το μέλλον σαν μια γενικότητα ή σαν κάτι αφηρημένο αλλά σαν το παρόν των παιδιών μας.
Έχει μάθει από τα λάθη του παρελθόντος και παραδέχεται ότι δεν ξέρει τον τρόπο. Μάλιστα έχει καταλάβει ότι δεν υπάρχει καμία αυθεντία που να ξέρει τον τρόπο, απλούστατα γιατί κανένας δεν είναι τόσο έξυπνος. Οπότε αυτό που μένει είναι ο ακτιβισμός των πολλών άγνωστων - ασήμαντων ανθρώπων που προχωρώντας βήμα - βήμα, μερικές φορές προς τα πίσω ή σε λάθος κατεύθυνση, σαν ποτάμια αποτελούμενα από χωριστές προσωπικές επαναστάσεις, προσπαθούν να χυθούν στη θάλασσα της ζωής. Δεν ξέρουμε αλλά μαθαίνουμε λοιπόν. Πως; Κάνοντας τα προσωπικά μας πειράματα με τους ίδιους μας τους εαυτούς, όχι αφηρημένα ή θεωρητικά αλλά έμπρακτα. Εξάλλου την πείρα την φτιάχνουν μόνο τα παθήματα και όχι οι επιτυχίες.
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου