ΠΡΟΣΦΑΤΑ

Δευτέρα 9 Μαρτίου 2009

Περί Φύσεως (απόσπασμα)

 Παρμενίδης (501 - 450 π.Χ.)


Οι φοράδες που με μεταφέρουν μέχρι εκεί που φτάνει η λαχτάρα
συνεχίζουν να τρέχουν αφού ήλθαν και με έφεραν στον θρυλικό δρόμο
της θεότητας, που μεταφέρει τον άνθρωπο που γνωρίζει μέσα από το αχανές
και σκοτεινό άγνωστο. Και μεταφέρομαι καθώς οι φοράδες ξέροντας
που ακριβώς να πάνε, συνεχίζουν να με μεταφέρουν μοχθώντας στο άρμα,
και οι κοπέλες προχωρούσαν μπροστά. Και ο άξονας των τροχών έβγαζε
τον ήχο ενός αυλού που σάλπιζε από την πίεση των καλοστρογγυλεμένων τροχών
στις δύο πλευρές, καθώς έτρεχαν γοργά, οι νέες γυναίκες, οι κοπέλες, οι κόρες
του Ήλιου που είχαν αφήσει τα δώματα της νύχτας για να βγουν στο φως,
και με τα χέρια έσπρωξαν πίσω τα πέπλα από τα πρόσωπά τους.

Εκεί είναι οι πύλες των δρόμων της Νύχτας και της Μέρας, που κρατιούνται
γερά στην θέση τους ανάμεσα στο ανώφλι, και ένα πέτρινο κατώφλι.
Και φτάνουν μέχρι τον ουρανό, κλεισμένες με γιγάντιες πόρτες. Και τα κλειδιά,
που μία ανοίγουν μία κλειδώνουν, τα κρατάει γερά η Δίκη, αυτή που πάντα
απαιτεί ακριβή ανταπόδοση. Και με απαλά πλάνα λόγια οι κοπέλες την έπεισαν
πονηρά, να τραβήξει πίσω αμέσως, μόνο γι αυτές, την μπάρα που κλειδώνει τις
πύλες. Και καθώς οι πόρτες άνοιξαν, κάνοντας τους μπρούντζινους άξονες
με τα καρφιά να γυρίσουν, τώρα ο ένας μετά ο άλλος, μέσα στους αυλούς τους,
δημιούργησαν ένα τεράστιο χάσμα. Ίσα μέσα πέρασαν τα κορίτσια κρατώντας
καλά την πορεία τους για το άρμα και τα άλογα, ίσια κάτω στον δρόμο.

Και η θεά με υποδέχτηκε καλοσυνάτα, και πήρε το δεξί μου χέρι στο δικό της
και είπε αυτά τα λόγια καθώς μου απευθυνόταν. "Καλώς ήλθες νεαρέ που έχεις
για συντροφιά αθάνατες αρματηλάτισσες, και φτάνεις στο σπίτι μας με τις φοράδες
που σε μεταφέρουν. Γιατί δεν ήταν μοίρα κακή που σε έστειλε να ταξιδέψεις σ αυτόν
τον δρόμο, τόσο μακριά από την πεπατημένη των ανθρώπων, αλλά το Ορθόν και
το Δίκαιον. Και εκείνο που χρειάζεσαι είναι να μάθεις τα πάντα, και την ακλόνητη
καρδιά της πειστικής Αλήθειας, και τις γνώμες των θνητών, στις οποίες δεν υπάρχει
τίποτε που να μπορείς αληθινά να εμπιστευτείς. Αλλά ακόμη κι έτσι, θα το μάθεις
κι αυτό, πως οι πεποιθήσεις που βασίζονται στα εξωτερικά φαινόμενα πρέπει να είναι
πιστευτές διαπερνώντας τελείως τα πάντα»

Αρχαίο κείμενο

« PREV
NEXT »

2 σχόλια

  1. Στην ιστοσελίδα αυτή δεν χρειάζονται σχόλια φίλε Ιπτάμενε. Τι να σχολιάζουμε το ποίημα; Αφού είναι όλα ένα κι' ένα. Βάλε αστέρια αλλά δεν υπάρχουν πάνω από πέντε. Μπράβο για μια ακόμη φορά τα ιστολόγιά σου ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΝ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Σ' ευχαριστώ φίλε μου. Ο σκοπός είναι πάντα η ψυχαγωγία, με την αρχαιοελληνική έννοια (όπως μου έγραψε και ένας αναγνώστης)...

    ΑπάντησηΔιαγραφή