ΠΡΟΣΦΑΤΑ

Δευτέρα 5 Απριλίου 2010

Rig Veda Hymn X. 129¹

    
                                                129.
                                                                        Δημιουργία

ΤΟΤΕ δεν ήταν ανύπαρκτος ούτε υπαρκτός:
    δεν υπήρχε βασίλειο του αέρα, ούτε ουρανός
    από πάνω του.
Τι καλυπτόταν απ' αυτό, και που; και τι του
    έδωσε καταφύγιο; Υπήρχε νερό εκεί, ανεξερεύνητο
    βάθος νερού;

Ο Θάνατος δεν ήταν τότε, ούτε υπήρχε τίποτα
    αθάνατο: δεν υπήρχε σημάδι, της ημέρας και
    της νύχτας διαχωριστής.
Αυτό το Ένα Πράγμα, χωρίς αναπνοή, ανέπνευσε
    με την δικιά του φύση, εκτός αυτού δεν ήταν
    τίποτα απολύτως.

Σκοτάδι υπήρχε: στην αρχή κρυμμένο μέσα στο
    σκοτάδι αυτό το Όλο ήταν αξεδιάλυτο
    χάος.
Το μόνο που υπήρχε τότε ήταν κενό και άμορφο:
    από την μεγάλη δύναμη της Ζεστασιάς
    γεννήθηκε αυτή η Μονάδα.

Στη συνέχεια, αυξήθηκε η Επιθυμία στην αρχή,
    Επιθυμία, ο πρωταρχικός σπόρος και φύτρο
    του Πνεύματος.
Σοφοί που έψαξαν με την σκέψη της καρδιάς τους
    ανακάλυψαν την συγγένεια του υπαρκτού
    με το μη-υπαρκτό.

Εγκαρσίως είχε επεκταθεί η διαχωριστική γραμμή τους:
    τι υπήρχε από πάνω του τότε, και τι από
    κάτω του;
Υπήρχαν δημιουργοί, υπήρχαν επιβλητικές
    δυνάμεις, ελεύθερη δράση εδώ και ενέργεια ως
    εκεί πέρα.

Ποιος ξέρει αληθώς, και ποιοι μπορούν να το
    δηλώσουν, από που γεννήθηκε και από που
    έρχεται αυτή η δημιουργία;
Οι Θεοί είναι υστερόχρονοι της παραγωγής τούτου
    του κόσμου. Ποιος ξέρει τότε από που
    δημιουργήθηκε;

Αυτός, η προέλευση αυτής της δημιουργίας, είτε
    έδωσε σε όλη μορφή, είτε δεν τη
    δημιούργησε,
Αυτός, που το μάτι του ελέγχει αυτό τον κόσμο στον
    υψηλότερο ουρανό, αληθώς το ξέρει ή ίσως
    δεν το γνωρίζει.


¹. H Rig Veda είναι μία από τις τέσσερις Βέδας (=σοφία). Περιέχει ύμνους που συνέθεσαν άγνωστοι ποιητές και που μεταδόθηκαν στην αρχή προφορικά. Για πρώτη φορά γράφτηκαν περίπου το 1500 π.Χ. Σ' αυτούς τους ύμνους συνήθως βρίσκουμε τον θαυμασμό του ανθρώπου για τη φύση: φωτιά, νερό, αέρας και θύελλες, ο ήλιος και η ανατολή του, υμνούνται με λατρεία. Στο συγκεκριμένο ύμνο το θέμα είναι η δημιουργία και μπορούμε να δούμε κάποιες από τις βασικότερες ερωτήσεις που έχει θέσει ο άνθρωπος όταν στοχάζεται το νόημα του Όλου.



                                  CXXIX
                                                                     Creation

1. THEN was not non-existent nor existent:
        there was no realm of air, no sky beyond
        it.

    What covered in, and where? and what
       gave shelter? Was water there, unfathomed
       depth of water?

2. Death was not then, nor was there aught
        immortal: no sign was there, the day's
        and night's devider.

    That One Thing, breathless, breathed by
        its own nature: apart from it was
        nothing whatsoever.

3. Darkness there was: at first concealed in
         darkness this All was indiscriminated
         chaos.
    All that existed then was void and formless:
         by the great power of Warmth was
         born that Unit.

4. Thereafter rose Desire in the beginning,
        Desire, the primal seed and germ of
        Spirit.
    Sages who searched with their heart's
        thought discovered the existent's kinship
        in the non-existent.

5. Transversely was their severing line extended:
       what was above it then, and what
       below it?
    There where begetters, there were mightly
       forces, free action here and energy up
      yonder.

6. Who verily knows and who can
        declare it, whence it was born and
        whence comes this creation?
    The Gods are later than this world's
        production. Who knows then whence
        it first came into being?

7. He, the first origin of this creation, whether
        he formed it all or did not form it,
    Whose eye controls this world in highest
       heaven, he verily knows it, or perhaps
       he knows not.


 
« PREV
NEXT »

9 σχόλια

  1. Σ' αυτούς τους ύμνους συνήθως βρίσκουμε τον θαυμασμό του ανθρώπου για τη φύση: φωτιά, νερό, αέρας και θύελλες, ο ήλιος και η ανατολή του, υμνούνται με λατρεία.

    Μα όλη η ποίηση αυτό δεν είναι; ΕΝΑΣ ΥΜΝΟΣ ΣΤΗΝ ΦΥΣΗ!!!

    Καλημερίζω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλησπέρα και καλωσόρισες Στρατή.

    Όπως ακριβώς το λες. Μου άρεσαν τόσο αυτοί οι ύμνοι ίσως γιατί οι άνθρωποι που τους έγραψαν ήταν απλοί, με έντονο αίσθημα θρησκευτικότητας και γόνιμη φαντασία.

    Εύχομαι καλές γιορτές.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Χάος, ζεστασιά, επιθυμία, ο πρωταρχικός σπόρος. Σε αυτές τις λέξεις εντοπίζω την ποίηση του τόσο σοφού αυτού ινδικού ύμνου για τη δημιουργία.
    Με την καλησπέρα μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αλεξάνδρα, καλωσόρισες.

    Ο ύμνος είναι πραγματικά ΣΟΦΟΣ! Θα συμφωνήσω και με τις επιλογές σου, και αν μου επιτρέπεις θα προσθέσω και τις ερωτήσεις που μπορεί να μας δείχνουν πόσα λίγα ξέρουμε, αλλά νομίζω ότι μας δείχνουν και τον δρόμο της σοφίας.

    Σου εύχομαι και καλή συνέχεια στο νέο "σπιτικό" σου το οποίο επισκέφτηκα και μου άρεσε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Σαφώς καισυμφωνώ μαζί σου ότι στον ύμνο είναι διάχυτα τα ερωτήματα, μπορώ να πω ένα είδος απόγνωσης, για το πόσα λίγα ξέρουμε.Και σε αντιπαράθεση με τη Βίβλο, όπου ένας παντογνώστης Θεός δημιουργεί- δίνοντας απαντήσεις- εγώ προτιμώ την πολύ πιο ανθρώπινη διάσταση της απορίας και του δέους μας για τη δημιουργία.Ο ύμνος είναι τόσο παλιός και την ίδια στιγμή τόσο συγχρονος.
    Σε ευχαριστώ για τις ευχές και τα καλά σου λόγια για το ιστολόγιό μου.Και μένα μου άρεσε το blog σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Μια που την ανοίξαμε την συζήτηση, να σου πω ότι δεν πιστεύω ότι η Βίβλος δίνει απαντήσεις τόσο εύκολα όσο νομίζουμε. Είναι οι κάθε είδους ερμηνείες που το κάνουν και είναι τόσο μα τόσο επικίνδυνες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Πάρα πολύ ενδιαφέρον και δυνατό. Απίθανη σκέψη για την εποχή που γράφτηκε γι' αυτό και η αξία της.
    Καλή μέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Κώστα καλωσήλθες.
    Πραγματικά πιστεύω ότι ειδικά για τη σημερινή εποχή ίσως έχει ακόμη μεγαλύτερη αξία...
    Την καλησπέρα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή