ΠΡΟΣΦΑΤΑ

Τετάρτη 23 Ιουνίου 2010

H στάχτη


Τάσος Λειβαδίτης (1950)

Μιαρές ασήμαντες λεπτομέρειες που καθορίζουν σιγά – σιγά τη ζωή σου.

Ποια ζωή σου;

Φιλοδοξίες, έρωτες, ενοχές,
πανάρχαια χρέη σπατάλησαν τη ζωή σου.

Τι έμεινε;

Η στάχτη των περασμένων κάθεται στα έπιπλα,
θολώνει τα τζάμια, τους καθρέπτες
και πάνω τους γράφω καμιά φορά τα ονόματα εκείνων που έφυγαν.
Και άλλοτε στέκομαι στο παράθυρο και κοιτάζω τους περαστικούς, να πηγαίνουν στην λήθη.

Οι γυναίκες κλαίνε θυμούμενες τα ψιθυρισμένα λόγια από παλιά ειδύλλια.
Όλο ψάχνουμε απεγνωσμένα να βρούμε έναν δρόμο.

Για να πάμε που;

Λοιπόν, πού ζήσαμε;

Ούτε εδώ, ούτε εκεί.

Φτηνά ξενοδοχεία σε μακρινές συνοικίες.
Με τα τραχωματικά λαμπιόνια, τους βρώμικους νιπτήρες.
Όπου πάνω τους ακούμπησαν και έκλαψαν ανύποπτοι ακόμα
μελλοντικοί δολοφόνοι, οι αυτόχειρες.

Μια νύχτα του καλοκαιριού, παιδί ακόμα,
βγήκα από το σπίτι και ξάπλωσα στον κήπο.

Και όπως κοίταξα τον ουρανό,
Θεέ μου! Τι απεραντοσύνη;
Πόσα άστρα!
Με έπιασε πανικός.

Από τότε ξέρω πως δεν θα προφτάσω.

Από το πολύ ενδιαφέρον ιστολόγιο Α-κακίες
« PREV
NEXT »

13 σχόλια

  1. 'Από τότε ξέρω πως δε θα προφτάσω.'

    Καλημέρα Ιπτάμενε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλημέρα Στάχτη,
    Όταν αναρτούσα το συγκεκριμένο ποίημα εσένα σκεφτόμουν! -λόγω ονόματος βεβαίως :)

    Τρέχουμε, για να προφτάσουμε τι; Να πάμε που; Ερωτήματα που αν δεν σταματήσεις να τρέχεις, δεν μπορείς να τα ακούσεις, πόσο δε να απαντήσεις. Και είναι τόσο απαραίτητα για να αρχίσεις να ζεις...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Όμορφο ποίημα !

    Τώρα το αν προφτάσουμε δυστυχώς κανείς δεν το ξέρει ....

    Την καλησπέρα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ευχαριστώ που με σκέφτηκες φίλε.:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Καλησπέρα Βάσω,

    Όπως έλεγε και ένας φίλος, ο Λειβαδίτης είναι μια κατηγορία στην ποίηση από μόνος του...

    Όσο για την απορία σου, το άπειρο και την αιωνιότητα το πεπερασμένο δεν θα προφτάσει να τα ζήσει.


    @ Στάχτη
    Παπόρια που αρμενίσανε μαζί δεν ξεχνάνε ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Τον λατρεύω!
    Μόνο που τον διαβάζει κανείς... και μαγεύεται.

    Καλησπέρα
    Καλή εβδομάδα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. @ Diatton
    Καλές οι επιλογές σου!

    @ Βάσσια
    Ανάσες καθαρού αέρα.

    Καλή εβδομάδα σε όλους σας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. "Λοιπόν, πού ζήσαμε; / Ούτε εδώ, ούτε εκεί." Δυο στίχοι που εκφράζουν ένα από τα πιο καίρια ερωτήματα όλων των βαθιά στοχαζόμενων ανθρώπων...
    Ευχαριστώ από καρδιάς τον "Ιπτάμενο" γι' αυτή του την ανάρτηση. Υπέροχη η "Στάχτη" του Λειβαδίτη. Θα έλεγα πως πρόκειται για ένα ποίημα ξεχωριστό. Όμως, όλη η ποιητική δημιουργία αυτού του "μεγάλου" ποιητή μας δεν είναι ξεχωριστή;
    Λατρεύω τον Τάσο Λειβαδίτη. Η μορφή του, η ανθρωπιά του, η ευαισθησία της ματιάς του, και ολόκληρο το έργο του είναι χαραγμένα με γραφή ανεξίτηλη στους χώρους της σκέψης και, κυρίως, της ψυχής μου...
    Σ' ευχαριστώ, Ιπτάμενε. Και σου εύχομαι να "ίπτασαι" πάντα σ'αυτά τα ολόφωτα τοπία του κάλλους!
    Φιλικά, Γιόλα Αργυροπούλου - Παπαδοπούλου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Γιόλα καλωσόρισες και σ'ευχαριστώ.
    ´Οτι να πει κανείς για τον Λειβαδίτη είναι λίγο. Είναι ξεχωριστός γιατί είναι τόσο αληθινός.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. ... Και με μια σπάνια ευαισθησία, που αποτυπώνεται στον κάθε του στίχο. Ο Τάσος Λειβαδίτης υπήρξε πρωτίστως Άνθρωπος (με Α κεφαλαίο). Και, όταν ένας Άνθρωπος διαθέτει κι αυτό το γιαγάντιο ποιητικό ανάστημα, δεν είναι δυνατόν παρά να μεγαλουργεί. Δεν συμφωνείς;
    Καληνύχτα, Γιόλα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Συγγνώμη για το λάθος στη λέξη "γιαγάντιο" αντί "γιγάντιο".
    Υ. Γ. Από 'δω να καταλάβεις την σχολαστικότητα και την τελειομανία μου...
    Φιλικά, Γιόλα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. "οι" όπως στο κείμενο, Ανώνυμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή