Writen by
Iptamenos Ollandos
9:45 π.μ.
-
0
Comments
Τρύφων Λιώτας
Η ταινία «Ακόμα και τη Βροχή» (Even the Rain, Tambien la Iluvia, 2010) είναι ένα διπλό ιστορικό δράμα.
Ένα κινηματογραφικό συνεργείο από την Ισπανία ταξιδεύει στη Βολιβία για τα γυρίσματα μιας ταινίας σχετικά με την συμπεριφορά των Ισπανών προς τους κατακτημένους αυτόχθονες του Νέου Κόσμου. Τα οικονομικά κριτήρια επέλεξαν την τοποθεσία εφόσον χρειάζονταν πολλοί ηθοποιοί και στη Βολιβία το μεροκάματο είναι φτηνό. Όλα έχουν σχέση με το χρήμα…
Βρίσκονται όμως αντιμέτωποι με την σύγχρονη (2000) ιστορία της Βολιβίας –προσεκτικά παραμερισμένη κάτω από το χαλάκι της Ιστορίας– που τυχαία διαδραματίζεται εκείνη τη στιγμή και η οποία έχει τρομερές ομοιότητες με την αποικιοκρατία των Ευρωπαίων του Κολόμβου.
Όπως οι πρόγονοί τους αντιμέτωποι με την απληστία των Ευρωπαίων -που εξ’ ονόματος αυτών και του Ιησού, ο Κολόμβος «κατέκτησε όλες τις θάλασσες και τις γαίες» τους– θυσιάστηκαν ώστε «να συνεχίσει να γυρνά ο μεγάλος τροχός του εμπορίου», έτσι και οι σύγχρονοι απόγονοί τους πρέπει να θυσιαστούν στο βωμό ιδιωτικών ορέξεων και εταιρικών κερδών.
Όπως ο παραγωγός έκανε περικοπές, έτσι και η κυβέρνηση της Βολιβίας αποφάσισε να ιδιωτικοποιήσει το βασικότερο και πιο αναγκαίο αγαθό κάθε ζωής πάνω στον πλανήτη: το νερό.
Αυτό σημαίνει ποτάμια, λίμνες, πηγάδια, ακόμη και το συλλεγόμενο νερό της βροχής, εξ ου και ο τίτλος της ταινίας. Οι συνέπειες τραγικές: αύξηση 300% στην τιμή, τρομοκρατία των φτωχών ανθρώπων που προσπαθούν να μαζέψουν το βρόχινο νερό, δίψα και θάνατος αφού το νερό είναι ζωή.
Φυσικά κάτι τέτοιο μπορεί να έχει καταστρεπτικές συνέπειες για την ταινία τους. Ειδικά τώρα που ο ηθοποιός (αποκάλυψη της ταινίας) ο οποίος επιλέχτηκε για τον ρόλο του αρχηγού της αντίστασης των ινδιάνων, λόγω ηγετικής φυσιογνωμίας, τυγχάνει να είναι και ηγετικό μέλος της αντίστασης του φτωχού λαού.
«Καταδικάζω την τυφλότητα αυτών που αγνοούν τη γενοκτονία και δίδουν διαταγές στον κόσμο», λέει ένας αγανακτισμένος ιερέας την εποχή του Κολόμβου. Μια κατάσταση ληθαργικού ύπνου που συνεχίζει μέχρι σήμερα αφού υπάρχουν αυτοί που υποστηρίζουν ότι ο ήρωας είναι ένας ταραχοποιός: εμποδίζει την πρόοδο,
αρνείται τόσο τις αντικειμενικές εκθέσεις πανεπιστημιακών του ΔΝΤ, όσο και το νόμιμο της παραχώρησης.
Ο ίδιος όμως αναρωτιέται «ποιος έχει το δικαίωμα να κρατά έναν ολόκληρο λαό καταπιεσμένο, πεινασμένο και εξαντλημένο;» Η απάντηση του καθορίζει και τον τρόπο ζωής του: «Απεχθάνομαι την απληστία σας».
Σχετικό θέμα για τον πόλεμο του νερού και την δράση πολυεθνικών για το "προϊόν" νερό μπορείτε να διαβάσετε στον Τοίχο (εδώ)
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου