ΠΡΟΣΦΑΤΑ

Δευτέρα 15 Φεβρουαρίου 2016

Σεμνότητα

 



     Με τους ανθρώπους που λένε για τον εαυτό τους ότι είναι σεμνοί, έχω μάθει ότι πάντα πρέπει να είσαι επιφυλακτικός. Συχνά, γι' αυτούς τους ανθρώπους, σημαίνει μια σεμνότητα για τις φτηνότερες θέσεις σ' ένα θέατρο – το να γλιτώσουν χρήμα και κόπο. Πίνουν λίγο και τρώνε απλά: αλλιώς θα έπρεπε, φαντάσου, να προσφέρουν και σε άλλους ένα ποτήρι ή ακόμα και να δεχτούν κόσμο στη γιορτή τους. Εκτιμούν πολύ το “ανεπίσημο”: αλλιώς θα έπρεπε, τι φριχτή φρίκη, κάποτε να κρατήσουν την πόρτα ανοιχτή για κάποιον ή να δώσουν σε κάποιον το παλτό του – υποχρεώσεις οι οποίες απαιτούν, κατά κάποιο τρόπο, ένα είδος προσπάθειας, ακόμα και το να δουλέψει ο εγκέφαλος. Η σεμνότητά τους αποτελεί μια δικαιολογία για τσιγγουνιά και τεμπελιά.

     Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που κάθονται στο σπίτι τους με τις ώρες μπροστά στον καθρέφτη και δεν μπορούν να μιλήσουν για κανέναν άλλο παρά για τον εαυτό τους. Λογαριάζουν τον εαυτό τους διαφορετικό από τον υπόλοιπο πληθυσμό, αυτοαναιρούνται, κάνουν τον εαυτό τους μικρό, και τον θεωρούν στο μεγαλύτερο βαθμό απλό, έχουν μια αποστροφή για τις χειρονομίες, για τη σπατάλη, για την περηφάνεια, αλλά παράλληλα δεν διηγούνται – δωρεάν – ιστορίες αν δεν αναφέρονται μόνο στο πρόσωπό τους. Δεν είναι σε θέση να μπουν στη θέση οποιουδήποτε άλλου – γι' αυτό δεν γνωρίζουν καμιά βιογραφία, καμιά κοσμογονία, καμιά φαντασία αν δεν αποτελούν οι ίδιοι το κεντρικό σημείο της. Μόνο η τυφλή, στενόμυαλη σεμνότητα μπορεί να επιτρέψει στον εαυτό της την έπαρση τού να επαναλαμβάνει συνεχώς την ίδια ιστορία.

     Επιπλέον, έχω μάθει, πρέπει να είσαι σε επιφυλακή για παγίδες και υποκρισία, όταν οι άνθρωποι εκθειάζουν την υπερηφάνεια ως αληθινή σεμνότητα. Η ατομικότητά τους, την οποία ονομάζουν ευχαρίστως αγάπη για τον πλησίον, επειδή στο κάτω κάτω δε θα μπορούσαν να βλάψουν ούτε μύγα˙ ο εγωισμός τους, που τον παρουσιάζουν ως έλλειψη ανάγκης να ανακατευτούν απρόσκλητα, ο συνάνθρωπος ποτέ δεν γίνεται ενόχληση – είναι τόσοι πολλοί οι μανδύες για να καλύψουν την αδιαφορία τους. Όποιος θεωρεί την υπερηφάνειά του ως κάτι όμορφο δεν κατέχει την πραγματική υπερηφάνεια. Είναι το ίδιο είδος δουλοπρεπούς ανθρώπου όπως αυτός που νομίζει για κόσμημα τη σεμνότητά του.

     Η πραγματική σεμνότητα και η πραγματική υπερηφάνεια είναι τόσο σπάνιες όσο οι καλοκαιρινές φακίδες σ' έναν αλμπίνο. Στην αληθινή υπερηφάνεια δεν ταιριάζει ούτε καν να την αναγνωρίσεις, πόσο μάλλον που η ίδια γίνεται γνωστή σαν τέτοια με περηφάνεια. Όποιος είναι πραγματικά υπερήφανος νιώθει τόσο εξυψωμένος πάνω από την ανθρωπότητα που φαντάζεται ότι βρίσκεται ανάμεσά της. Είναι πολύ υπερήφανος για να έχει γνώση της δικής του υπερηφάνειας. Έτσι έχουν τα πράγματα και με την πραγματική σεμνότητα: δεν αρμόζει στην ίδια να πει ή να γνωρίζει ότι είναι σεμνή. Μόλις κάποιος ονομάσει τη σεμνότητά του, μόλις προκληθεί έστω και ένας κόκκος κατανόησης της δικής του σεμνότητας, σταματά να είναι σεμνός. Είναι στη φύση της σεμνότητας να είναι αόρατη στους άλλους και στον εαυτό της.

     Γι' αυτό δεν διακρίνεται ποτέ. Δεν τη βλέπεις να έρχεται, δεν τη βλέπεις να φεύγει. Κανένας δεν ξέρει που κρύβεται, που θα ξαναβγεί στην επιφάνεια και που εξαφανίστηκε μόλις στρίβοντας στη γωνία. Η αληθινή σεμνότητα υπάρχει μόνο εκεί όπου δεν υπάρχει. Μόλις βγάλει έξω το κεφάλι της, έχει ήδη αυτοκτονήσει. Όλη η υπάρχουσα σεμνότητα είναι ψεύτικη σεμνότητα, όπως επίσης και όλη η υπάρχουσα υπερηφάνεια, μόνο και μόνο λόγω του ότι πρώτα πρέπει να υποχωρήσει για να γίνει ορατή, μολύνεται με το επαίσχυντο έκζεμα της ταπεινότητας. Μία ατέλεια αρκεί για να αποστερήσει το εκτυφλωτικό.

     Τυχαίνει στον άνθρωπο ίσως μια ή δυο φορές στη ζωή του να διασχίσει το μονοπάτι του η αληθινή σεμνότητα. Δεν θα πάρει τίποτα χαμπάρι – ευτυχώς. Όπως η υπερηφάνεια τελικά τον τύφλωσε και του έδωσε μολυβένια πόδια, έτσι και η σεμνότητα, όταν την είχε αναγνωρίσει, τον έκανε χαράζοντάς τον μια γυάλινη  μαριονέτα. Είχε σταθεί γυμνός στον κόσμο. Έγινε ανυπεράσπιστος – για τίποτα άλλο ικανός παρά μόνο για μίσος.



Μετάφραση από τα Ολλανδικά: Τρύφων Λιώτας
Λίγα λόγια για το βιβλίο και τον συγγραφέα μπορείτε να διαβάσετε εδώ.
« PREV
NEXT »

Δεν υπάρχουν σχόλια

Δημοσίευση σχολίου