Πρώτο κόμμα με απόλυτη πλειοψηφία: το Κανένα

Writen by Iptamenos Ollandos 9:07 π.μ. - 0 Comments

Ιωάννης Ιωαννίδης
Δημοσιεύθηκε: 18/09/2015
Σύνδεσμος: http://www.huffingtonpost.gr/ioannis-ioannidis/-_1622_b_8158066.html

Νομίζω πως στην ιστορία του νεότερου ελληνικού κράτους, όποτε έγιναν εκλογές, το Κανένα ήταν πάντα το πρώτο κόμμα. Μετράω στο Κανένα αυτούς που δεν έδωσαν την ψήφο τους σε καμία κομματική παράταξη, είτε γιατί δεν μπορούσαν, είτε γιατί δεν ήθελαν να την δώσουν. Στο Κανένα συμπεριλαμβάνονται οι Έλληνες που οι άλλοι Έλληνες δεν τους αφήνανε να ψηφίσουν, είτε γιατί ήταν γυναίκες, είτε γιατί ήταν ξενιτεμένοι, είτε γιατί ανήκανε σε πολιτικούς χώρους υπό διωγμό. Στο Κανένα συμπεριλαμβάνονται επίσης οι Έλληνες που προτιμήσανε να απέχουν ή να ρίξουν λευκό ή άκυρο.

Οι Έλληνες που δεν μπορούσαν να ψηφίσουν ήταν από μόνοι τους πάντα περισσότεροι από τους Έλληνες που ψήφιζαν το κόμμα που κέρδιζε επίσημα τις εκλογές. Οι φυλετικοί και πολιτικοί αποκλεισμοί άρθηκαν ευτυχώς εδώ και πολλά χρόνια. Όμως η διασπορά των Ελλήνων στην υφήλιο μεγάλωνε με το χρόνο καθώς η χώρα έδιωχνε συνεχώς νέες γενιές, για άλλους λόγους κάθε φορά: οικονομικοί μετανάστες, επιστημονικοί μετανάστες, μετανάστες της σιχασιάς που προσπαθούσαν να ξεφύγουν από την κοινωνική παραλυσία. Μάλιστα οι πρώην διωγμένοι τώρα γίνονται διώκτες ηθελημένα ή άθελα. Δεν ξεχνώ τα εργαστήρια του πανεπιστημίου υπό κατάληψη, με τα τρύπια ανορθόγραφα πανό αριστειδομπαλτομαρξισμού, με τους κομματικούς φρουρούς να βάζουν στη διαπασών Μίκη Θεοδωράκη σε στίχους του Μανόλη Αναγνωστάκη «και περπατούσα μέσα στη νύχτα χωρίς να γνωρίζω κανέναν». Άλλοτε αγαπημένη μουσική και ποίηση που όμως τώρα δημιουργούσε μόνο σιχασιά που σε έδιωχνε μακριά, όσο γίνεται μακρύτερα από το όνειδος που ονόμαζε «επανάσταση» την αναίσχυντη τεμπελιά του καταληψία.

Το 2009 ήταν η τελευταία χρονιά που το κόμμα που κέρδισε επίσημα τις βουλευτικές εκλογές της ελληνικής δημοκρατίας είχε περισσότερες ψήφους από το άθροισμα της αποχής, των λευκών, και των άκυρων, από εκείνους που μπορούσαν αλλά δεν ήθελαν να ψηφίσουν κάποιο κόμμα. Στις επόμενες εκλογές, οι αποχές ξεπεράσανε την παράταξη που ανακηρύχτηκε νικήτρια των εκλογών. Τον Ιανουάριο του 2015, αποχές, λευκά και άκυρα τιμήθηκαν συνολικά από 3.730.211 Έλληνες, ενώ το κόμμα που επίσημα ανακηρύχτηκε νικητής μάζεψε στο παρδαλό μαντρί του μόνο 2.245.978 θύματα.

Άρα, μετά το 2009, σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις, το κάθε ένα από τα δυο μεγάλα τμήματα του Κανένα ήταν από μόνο του ισχυρότερο από το κόμμα που επίσημα κέρδισε τις εκλογές. Το σύνολο του Κανένα ήταν υπερδιπλάσιο του επίσημου νικητή. Στις εκλογές του Σεπτεμβρίου, φαίνεται πως το Κανένα θα έχει την απόλυτη πλειοψηφία του ελληνισμού και μπορεί να ξεπεράσει και το 60%. Από τα 13 περίπου εκατομμύρια των ενηλίκων Ελλήνων, κάπου τέσσερα εκατομμύρια στη διασπορά και άλλα τέσσερα εκατομμύρια (μπορεί και περισσότεροι) στον ελλαδικό χώρο ανήκουν στη μεγάλη, τεράστια, κι ανύπαρκτη αγκαλιά του Κανένα.

Η πλειοψηφία αυτή είναι ετερόκλητη. Ίσως περιλαμβάνει στις τάξεις της κάποιους κατάκοιτους γέροντες και λίγους παλαβούς, όμως είναι σίγουρο ότι περιλαμβάνει και ό,τι καλύτερο διαθέτει ο ελληνισμός. Το 85-90% των σημαντικότερων Ελλήνων επιστημόνων βρίσκονται στη διασπορά, όπως έχω εξηγήσει αλλού , και η πλειοψηφία από τους σημαντικότερους Έλληνες καινοτόμους, επιχειρηματίες, διανοούμενους και ανθρώπους της τέχνης βρίσκονται επίσης στη διασπορά. Και μόνο με βάση αυτό το στοιχείο, τεκμηριώνεται πως η μεγάλη πλειοψηφία των σοβαρών, ταλαντούχων, κορυφαίων Ελλήνων εμπίπτουν στον μεγάλο, τεράστιο κι ανύπαρκτο χώρο του Κανένα.

Επιπλέον ανάμεσα στους πολλούς σοβαρούς, ταλαντούχους, κορυφαίους Έλληνες που εναπομένουν στην Ελλάδα και αγωνίζονται ακόμα να κάνουν το έργο τους στον ελλαδικό χώρο, ελάχιστοι έχουν εκφραστεί και τοποθετηθεί υπέρ κάποιου συγκεκριμένου κόμματος. Θα μου πείτε πως εκατοντάδες καθηγητές πανεπιστημίου και «διανοούμενοι» και «κορυφαίοι» είτε συμμετέχουν σαν υποψήφιοι βουλευτές είτε τάσσονται ανοιχτά με προκηρύξεις υπέρ του ενός ή του άλλου κόμματος. Όμως προσεκτική ανάλυση όλων αυτών των κομματικών προσχώσεων και ομαδοποιήσεων του τύπου «117 κατασκευαστές πλυντηρίων συνιστούν Skip» δείχνει πως ελάχιστοι ανήκουν στους πραγματικά κορυφαίους. Οι εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Για παράδειγμα, ο διάμεσος αριθμός επιστημονικών αναφορών των 23 υποψήφιων πανεπιστημιακών και ερευνητών βουλευτών επικρατείας των 9 δημοφιλέστερων κομμάτων είναι 94, αριθμός που δηλώνει επιλογή κυρίως από τον πολύ βαθύ πάτο της μετριοκρατίας. Είναι πιθανό ότι πάνω από το 90% των κορυφαίων Ελλήνων, εκείνων που θα μπορούσαν να βοηθήσουν πραγματικά τη χώρα με το ταλέντο, τη γνώση, την κοινωνική προσφορά και τη διεθνή ισχύ τους, ανήκουν στη μεγάλη, τεράστια, ανύπαρκτη οικογένεια του Κανένα.

Δεν έχω καταμετρήσει μέχρι τώρα στη δύναμη του Κανένα αυτούς που ψηφίζουν μεν κάποιο κόμμα, αλλά το κάνουν με απροθυμία ή και με αηδία, απλώς μη βλέποντας τι καλύτερο θα είχανε να ψηφίσουν. Αξιολύπητη μοίρα. Να προσπαθείς να πείσεις τον εαυτό σου ότι μπορείς να ανεχτείς λίγο παραπάνω απατεωνιά, ξιπασιά, αμορφωσιά, ανικανότητα, βλακεία, εγωπάθεια, για να ψηφίσεις με μαύρη καρδιά κάποιο αριστερό κομματικό τσούρμο ή κάποια δεξιά κομματική κόζα νόστρα. Να προσπαθείς συνέχεια να δηλητηριάσεις τη λογική σου για να δεχτεί την περισσότερη έκπτωση, με έναν μιθριδατισμό εναντίον της ένστασης που θέτει η στοιχειώδης αίσθηση αυτοσεβασμού. Συμβιβασμός χωρίς τέλος. Αν μετρήσω και αυτούς τους αξιολύπητους ανθρώπους στη δύναμη του Κανένα, ο ευρύτερος μεγάλος, τεράστιος, ανύπαρκτος συνασπισμός του Ευρύτερου Κανένα πλησιάζει το 95% των Ελλήνων και περικλείει στη μεγάλη, τεράστια, άδεια αγκάλη του σχεδόν όλους τους κορυφαίους Έλληνες.

Όχι το 100%. Υπάρχει ίσως ένα 5% των Ελλήνων που ψηφίζει με πλήρη παρρησία, με πλήρη πεποίθηση, με πλήρη ηλιθιότητα ή με πλήρες θράσος, χωρίς ενδοιασμό, χωρίς αγωνία, χωρίς αιδώ για τη δυσκολία και τη σοβαρότητα των περιστάσεων. Ανάμεσά τους βρίσκεται ό,τι πιο σάπιο, κίβδηλο, και παρωχημένο διαθέτει ο ελληνισμός σήμερα. Είναι όσοι καίγονται να προλάβουν να συμμετάσχουν στο πλιάτσικο της χώρας είτε σαν ασύδοτοι κυβερνήτες είτε σαν ακόμα πιο ασύδοτοι αντιπολιτευόμενοι - ό,τι κάτσει. Σε αυτούς ανήκει η Ελλάδα. Το ελληνικό κράτος βρίσκεται υπό κατάληψη από μια ολιγαρχία μετριοκρατών. Η Ελλάδα βρίσκεται υπό κατάληψη από Έλληνες.