Ευτυχία

Writen by Iptamenos Ollandos 10:05 π.μ. - 0 Comments

Ένας φτωχός νομίζει ότι το χρήμα σε κάνει ευτυχισμένο, ένας άρρωστος ότι η υγεία είναι μια κατάσταση στην οποία δεν σου μένει τίποτα άλλο για να ευχηθείς και ένα μέλος της Βουλής ότι η θέση του δημάρχου σ' έναν μεσαίου μεγέθους δήμο αποτελεί το βέλτιστο. Κι όμως πολλοί πλούσιοι έχουν μια τρομαγμένη ματιά, το άγχος είναι χαραγμένο στο πρόσωπό τους και πολλοί σιδεροκέφαλοι παραπονιούνται και κλαψουρίζουν υπερβολικά, η κούραση δεν τους αφήνει ούτε για ένα δευτερόλεπτο για να μην πιάσουμε και τους δημάρχους. Ω, πόσο τους λείπει ένας λίγο μικρότερος δήμος!

Η ευτυχία δεν είναι κάτι στο οποίο έχεις φτάσει αλλά εκεί όπου την ψάχνεις. Το να ψάχνεις σε κάνει δυστυχισμένο. Και με το να βλέπεις την ευτυχία σε κάτι που δεν έχεις, είσαι δυστυχισμένος μ' αυτά που έχεις. Τι θλιβερό δίλημμα!

Η ευτυχία μοιάζει να είναι ζήτημα τύχης. Πρέπει να έχεις ταλέντο γι’ αυτήν, αυτό είναι όλο. Όποιος την αναζητεί με χρονοδιάγραμμα ή με χάρτη στην τσέπη, δεν θα τη βρει ποτέ ή θα κοντοστέκεται στο πανδοχείο Wein, Weib und Gesang.[1] Ένας ευχάριστος ενδιάμεσος σταθμός, πράγματι, μα συνορεύει με τα ταχέως επεκτεινόμενα αναπτυξιακά κέντρα της Πλήξης, Αηδίας και Μελαγχολίας, με τους εκεί προσήκοντες δημάρχους.

Όποιος μιλά για ευτυχία θα πρέπει να της δώσει έναν ορισμό. Αυτό που ως κανόνας μας σερβίρεται, σε εμπόριο και διασκέδαση, ως πρότυπο ευτυχίας, είναι προσβλητικό. Είναι στατικές εικόνες του ως-εδώ-και-όχι-παραπέρα. Πίνακες που υποδεικνύουν τον σωστό τραπεζικό λογαριασμό, τον ορθό αριθμό παιδιών και το κατάλληλο για το σώμα τσιτωμένο δέρμα. Μια ικανοποίηση που σε κάνει δυστυχισμένο.

Εγώ θα έλεγα: ευτυχία είναι η αποφυγή δυστυχίας. Αυτό απαιτεί μια συνεχή συμπεριφορά φυγής και σημαίνει ότι θα πρέπει να είσαι ασταμάτητα απασχολημένος με την αποφυγή ανωμαλιών, με την παράκαμψη σκοπέλων. Με λοξοδρομήσεις προσαρμόζεσαι και διαπραγματεύεσαι. Έτσι πλησιάζεις την ευτυχία, διότι αφαιρείς τις δυσκολίες από το δρόμο σου. Ταυτόχρονα γνωρίζεις ότι δεν θα την αγγίξεις ποτέ και αυτό σε κάνει πάλι λίγο πιο ευτυχισμένο. Η ευτυχία εξαρτάται από το να δίνεις και να υποχωρείς. Αυτό είναι ταλέντο και ας μην λογαριάζεται ως σημαντικό.

Απαιτούμε ευτυχία, μπορούμε να το διαβάσουμε σε τοίχους. Ένα εντυπωσιακό κείμενο που δεν μπορεί ποτέ να επαναληφθεί αρκετά. Ένα κείμενο που ανήκει στο πάνθεο των κλασσικών και αξίζει την αιώνια ζωή. Αν στη θέση του είχαμε το έχουμε δικαίωμα στην ευτυχία, πόσο συναισθηματικό θα ήταν, πόσο αξιοθρήνητο! Πόσο θα ταίριαζε σε κοινωνικά επαγγέλματα, στην Libelle[2] και σε διαφημίσεις! Είναι μεγαλειώδες, γιατί περιέχει την παραδοχή ότι αναφέρεται στον εξαναγκασμό μιας ψευδαίσθησης. Απαιτούμε, χωρίς τίποτα παραπάνω. Ευτυχία και τίποτα λιγότερο.

Απέναντι στην ισχυρότερη επιθυμία τοποθετείται ο ισχυρότερος όρκος. Εδώ δεν μιλά κάποιος ο οποίος προσπαθεί να πείσει για μια ασφάλεια ζωής μα κάποιος που είναι έτοιμος να αρνηθεί όλες τις βεβαιότητες της ζωής του. Η απαίτηση γνωρίζει, μέσα στην απολυταρχία της, τη χάρη της συνθηκολόγησης. Επειδή δεν υπάρχει τίποτα ν' απαιτήσεις. Η ευτυχία βρίσκεται πέρα από τον ορίζοντα, απροσπέλαστη. Η βεβαιότητα επιβεβαιώνει το ανέφικτο. Εδώ δεν γίνεται συνθηκολόγηση, θα παραμείνει άρα για πάντα συμβιβασμός.

Είναι ένας εξορκισμός. Το μυστικό δεν θα αποκαλυφθεί ποτέ, κάθε μάγος το γνωρίζει αυτό. Η διαταγή του είναι σαν μια οσμή οριοθέτησης στο δρόμο για το άγνωστο. Όποιος απαιτεί ευτυχία ισορροπεί σαν ακροβάτης πάνω από την άβυσσο της δυστυχίας και η ταπεινοφροσύνη του είναι ηρωική.

Μετάφραση από τα Ολλανδικά: Τρύφων Λιώτας
Λίγα λόγια για το βιβλίο και τον συγγραφέα μπορείτε να διαβάσετε εδώ.

[1] [ΣτΜ] (γερ.) Κρασί, Γυναίκες και Τραγούδι. ἓν διὰ τριῶν: τρόπος έμφασης όπου τρεις λέξεις θέλουν να δώσουν το σύνολο μιας ιδέας· εδώ την ηδονιστική ζωή. Επίσης είναι χορικό βαλς του J. Strauss op.333

[2] [ΣτΜ] Ολλανδικό κουτσομπολίστικο περιοδικό.