ΠΡΟΣΦΑΤΑ

Τετάρτη 21 Σεπτεμβρίου 2016

Invictus: The Unconquerable

 
William Ernest Henley (1849 -1903)



Ανίκητος: Η απόρθητη

Από τη νύχτα που με καλύπτει,
Μαύρη σαν λάκκος από πόλο ως πόλο,
Ευχαριστώ οτιδήποτε θεούς μπορεί να υπάρχουν
Για την απόρθητη ψυχή μου.

Μέσα στη σκληρή λαβή των περιστάσεων
Δε δείλιασα ούτε ούρλιαξα,
Κάτω από τα ρόπαλα της τύχης
Το κεφάλι μου μάτωσε αλλά δεν έσκυψε.

Πέρα από αυτό το μέρος της οργής και των δακρύων 
Δεν υφαίνεται παρά η φρίκη της σκιάς,
Και όμως η απειλή των χρόνων
Με βρίσκει, και θα με βρει, χωρίς φόβο.

Δεν έχει σημασία πόσο στενή είναι η πύλη,
Πόσο φορτωμένη με τιμωρίες η περγαμηνή,
Είμαι ο κύριος της μοίρας μου:
Είμαι ο καπετάνιος της ψυχής μου.

Μετάφραση: Τρύφων Λιώτας
____________
[Στμ. Το ποίημα γράφτηκε λίγο μετά τον αναγκαστικό ακρωτηριασμό του ποδιού του ποιητή.]

Invictus: The Unconquerable

Out of the night that covers me,
      Black as the Pit from pole to pole,
I thank whatever gods may be
      For my unconquerable soul.

In the fell clutch of circumstance
      I have not winced nor cried aloud,
Under the bludgeonings of chance
      My head is bloody, but unbowed.

Beyond this place of wrath and tears
      Looms but the horror of the shade,
And yet the menace of the years
      Finds, and shall find me, unafraid.

It matters not how strait the gate,
      How charged with punishments the scroll,
I am the master of my fate:
      I am the captain of my soul.
« PREV
NEXT »

Δεν υπάρχουν σχόλια

Δημοσίευση σχολίου